Τελειώνει ο πρώτος ημιτελικός και βλέπεις έξι 'Ελληνες προπονητές, να ανταλλάσσουν χειραψίες. Σα να ήμασταν σε ένα αγώνα ...πρωταθλήματος της Basket League ΣΚΡΑΤΣ. Από την μια το τιμ του νικητή Ιτούδη και από την άλλη εκείνο του Μπαρτζώκα. Σε ποιο άλλο σπορ, μπορεί κανείς να δει μια τέτοια σκηνή στο υψηλότερο κιόλας επίπεδο της Ευρώπης;

Σε κανένα. Κι εδώ που τα λέμε, ποτέ δεν θα βρεις έξι Έλληνες συν άλλους δύο, που ακολούθησαν, να διεκδικούν την κορυφή της Ευρώπης. Άλλο Euroleague, όμως, κι άλλο Eurogroup. Στο μπάσκετ δεν χρεωκοπήσαμε και ούτε πρόκειται (λέμε τώρα) να φαλιρίσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη.

"Τι ήρθατε, λοιπόν, να κάνετε εδώ;" μας ρώτησαν λίγο πριν μπούμε στην Mercedes Benz Arena, για την πρώτη μέρα του φάιναλ-φορ. Χαμογελαστά την έκαναν την ερώτηση οι ξένοι φίλοι μας. Και οι ίδιοι καταλάβαιναν ότι στο φετινό κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μπορεί οι ελληνικές ομάδες να πήραν απουσία, δεν συνέβη όμως το ίδιο και με το ελληνικό μπάσκετ.

Δεν το γράφουμε για να ευλογάμε τα γένια μας και να λέμε "τι ωραία τι καλά", ξέρουμε ότι συνήθως στην Ελλάδα "πίσω από τη βιτρίνα, υπάρχει η Δραπετσώνα και το Κερατσίνι" ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο οι λαμπερές προσωπικότητες που εξακολουθεί να διαθέτει το σπορ στην Ελλάδα. Αξίζει, όμως, τον τρόπο να στεκόμαστε στις επιτυχίες τους, να τους βλέπουμε και να τους καμαρώνουμε. Ρε αδερφέ, δεν έχουμε και πολλά πράγματα, πλέον, στην χώρα να γελάμε και να αισθανόμαστε υπερήφανοι, πολύ περισσότερο κορυφαίοι σε όλη την Ευρώπη...

Οι προπονητές μας, πάντως, έχουν κάθε λόγο να το πιστεύουν. Ο Ιτούδης θέλει να γίνει ο δεύτερος Έλληνας κόουτς που θα κυριεύσει την Ευρώπη, μετά τον Μπαρτζώκα, τον οποίο κέρδισε χθες και τον στέλνει να σκεφτεί την επόμενη μέρα της καριέρας του μια ώρα αρχύτερα. Ο προπονητής της Λόκο, θα κάτσει στον πάγκο της ομάδας του Κράζνοταρ για τελευταία φορά την Κυριακή και μετά ... θα διαλέξει την ομάδα που θα συνεχίσει να κοουτσάρει. Αυτή τη στιγμή ο "κόουτς B" είναι ένα από τα πιο hot ονόματα στην Ευρώπη και είναι σχεδόν ...παντού υποψήφιος: Εφές, Μακάμπι, Μπαρτσελόνα έχουν ήδη είτε ενδιαφερθεί, είτε εκδηλώσει πρόθεση να συζητήσουν μαζί του.

Κρίμα, που δεν έπαιζαν μαζί

Και λίγο αργότερα, δυο Έλληνες παίκτες έδωσαν το δικό τους ρεσιτάλ. Κρίμα που δεν έπαιζαν μαζί, για να κερδίσουν και οι δυο. Κάποιος έπρεπε να χάσει, χθες σε αυτό τον τρομερό ημιτελικό με δυο μεγάλους μπασκετμπολίστες να δίνουν ρεσιτάλ.

Κέρδισε ο Κώστας Σλούκας, που στα 25 του διεκδικεί, πλέον, την τρίτη Ευρωλίγκα τα τελευταία πέντε χρόνια, όπου έχει βρεθεί σε ... τέσσερις τελικούς. Ζωή σαν παραμύθι για τον Θεσσαλονικέα γκαρντ, που άργησε να μιλήσει, αλλά όταν το έκανε, του έδωσε και κατάλαβε. Άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, με απίστευτη ψυχραιμία και ευστροφία να κάνει δυο ντράιβ, το δευτερο της ισοφάρισης που έφερε το σκορ στο 72-72 και καθώς ο Άνταμς αστόχησε, η Φενέρ θριάμβευσε στην παράταση.

Κρίμα, βέβαια, για τον τρομερό και φοβερό Γιάννη Μπουρούση που στη ραδιοφωνική μετάδοση του Sport24radio, τόλμησα να τον παρομοιάσω με τον Άρβιντας Σαμπόνις. Ειδικά εκείνο το τρίποντο με ταμπλό, έχοντας πρώτα ντριπλάρει τον αντίπαλό του, μόνο ο Σάμπας το έβαζε. Αυτός πριν 20 χρόνια, ο Μπουρούσης τώρα. Εδώ που τα λέμε σαν Σαμπόνις έπαιξε ο Γιάνναρος, που δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να επαναλάβει μια κλασική φετινή εμφάνισή του: 23 πόντοι και 10 ριμπάουντ.

Έχουμε δει πολλά φάιναλ-φορ. Δεν θυμόμαστε πολλούς ψηλούς να έχουν τόσο επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας τους όπως έκανε ο Μπουρούσης, φέτος στη Λαμποράλ. Η μοίρα, όμως, είχε διαλέξει Σλούκα. Ο Περάσοβιτς θα έπρεπε να το περιμένει. Στο Βερολίνο κανείς αντίπαλος του Ομπράντοβιτς δεν βάζει τελευταίο σουτ. Θυμηθείτε και τους δυο αγώνες του Ζοτς το 2009 με τον Παναθηναϊκό.

Μιας και είπαμε Ομπράντοβιτς. Την Κυριακή θα διεκδικήσει το 9ο τρόπαιο της καριέρας του (με πέμπτη διαφορετική ομάδα) και απέναντι στον κουμπάρο και άλλοτε στενό συνεργάτη του, Δημήτρη Ιτούδη. Για να μη ξεχνιόμαστε το συγκεκριμένο δίδυμο, ήταν το άλφα και το ωμέγα του πράσινου πάγκου, στο ράψιμο των πέντε από τα έξι αστέρια της φανέλας του Παναθηναϊκού.

Εϊπαμε. Μπάσκετ παίζουν πολλοί. Σαν αυτό, που παιζεται στην Ελλάδα ... λίγοι!