Ας ξεκινήσουμε κάπως διαφορετικά. Το Φόρουμ και το Αμπντί Ιπεκτσί, είναι δυο γήπεδα που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν έδρες του Ολυμπιακού. Κατακόκκινα τοπία, ταιριαστά με την αύρα της ομάδας του Πειραιά και φυσικά μακριά από την ασπρίλα, τα κουλουάρ και τον «πάγο» του ΣΕΦ. Ίσως να ‘μια και άδικος βέβαια, αφού το σπίτι σου πρέπει να το δέχεσαι και με τα μειονεκτήματά του. Άρα σταματάω να «ανάβω» τη φαντασία των φίλων του Ολυμπιακού και επανέρχομαι σε αυτό που ήθελα να γράψω. Όσο και να ταιριάζουν λοιπόν χρωματικά αυτά τα γήπεδα, είναι σπίτια αντιπάλων. Και κάθε φορά που εμφανίζεται ο πρωταθλητής Ελλάδας, είναι υποχρεωμένος να κάνει τα πάντα ώστε να «κλείσει» αυτά τα σπίτια.

Με τούτο τον στόχο μπήκε στο Φόρουμ. Με το 13-5 υπέρ του, για άλλο ένα ροζ φύλλο, άλλη μια βαθμολογική δόση και φυσικά για την είσοδο στο ρετιρέ. Ποτέ δε πάτησε εκεί όμως. Γιατί πολύ απλά στο κατακόκκινο σπίτι της η Αρμάνι, είδε κάτι ανθρώπους με μαύρα να την απειλούν. Το… μαύρο όμως ήταν σημαδιακό. Γιατί μαύρη η φανέλα, μαύρη και η εικόνα. Όλα μαύρα! Πριν γίνει το ματς «κηδεία», ο Ολυμπιακός είχε βάλει τα ανάλογα χρώματα. Αντιθέτως, για να σας χαλαρώσω και λίγο η Αρμάνι, έχουμε ξαναπεί ότι είναι η πιο καλοντυμένη ομάδα στην Ευρώπη σε όλα τα αθλήματα. Βρε τους υπαλλήλους στο γήπεδο βλέπεις, που ανοιγοκλείνουν τις πόρτες και θαρρείς ότι είσαι σε επίδειξη μόδας. Μέχρι εκεί. Όταν ξεκινάει το ματς, συνήθως, γυρίζεται το παραμύθι της Σταχτοπούτας από την ανάποδη. Μέχρι το ζέσταμα βλέπουμε τη φινέτσα και την αρχοντιά. Μετά αρχίζει ο αγώνας και η ιταλική ομάδα γίνεται ένα με τις… στάχτες.

Και το γράφω κάπως σκληρά, γιατί το μπάτζετ που ‘χουν οι άνθρωποι δεν είναι για να παίζουν τόσο χάλια. Μπασκετμπολίστες καλοί όσον αφορά στις προσωπικές τους επιδόσεις, αλλά από ομάδα, χάλια. Σύνολο κακό και ο Ρέπεσα που εμφανίστηκε στη Λομβαρδία ως ο άνθρωπος που θα το μεταμορφώσει, ακούει ήδη τα μπινελίκια των οπαδών της ιστορικής αυτής ομάδας. Αρκούν αυτά; Ε, όλοι αυτοί μια χαρά το διασκέδασαν. Έστησαν αψίδα θριάμβου και αμα λάχει, έβαλαν και 99 πόντους σε μια διαφημισμένη άμυνα. Ο Ολυμπιακός από την άλλη μπήκε στο ματς για να το πάρει δίχως μεγάλες συζητήσεις. Όμως τελικά, δεν είπε ούτε κουβέντα. Ταξίδεψαν ορισμένοι παίκτες του, οι περισσότεροι για βόλτα. Και δε το γράφω επικριτικά. Η αλήθεια είναι. Όταν αποθεώνονται τα ‘χουν πράξει σωστά. Αυτή τη φορά τα θαλάσσωσαν. Όχι λάθος. Τα σκάτωσαν. Πιο σωστό.

Ο Σφαιρόπουλος το ήξερε και άσχετα αν πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Ολυμπιακός είναι φορμαρισμένος (οι ίδιοι σωστά λένε ότι απλά παίζουν όπως πρέπει), απαγορευόταν να σηκώσουν ψηλά τον αμανέ και να φλερτάρουν με κακούς μπελάδες. Να, σαν αυτούς που βρήκαν μπροστά τους από το δεύτερο κιόλας δεκάλεπτο. Το 10- 19 αποδείχτηκε… τίποτα στις διαθέσεις των παικτών του Ρέπεσα. Όταν άλλαξαν οι βασικές πεντάδες οι ομάδες ήταν διαφορετικές. Οι Ιταλοί βρήκαν στα πρόσωπα των Πάσκολο, Τσιντσιαρίνι και Ντράγκιτς, πολεμιστές και δυναμικούς ανθρώπους που έκαναν τα πάντα να ανατραπεί το ματς. Ο Λοτζέσκι με τον Γκρίν μπήκαν για να σκοράρουν, αλλά… τίποτα. Και όταν αυτοί οι δυο δε βάλουν και είναι στο γήπεδο, μπλοκάρει όλο το σύστημα. Ο Παπανικολάου ήταν ξανά ο άνθρωπος που άπλωσε πρώτος την ενέργεια. Ο Πρίντεζης έκανε ό,τι ήθελε τον Μάτσβαν και μετά βλέπαμε το… πόκερ στους ψηλούς.

Σούπερ ο Μπίρτς, αλλά ο Ρέπεσα τον «πέταγε» έξω, πολύ απλά, βάζοντας τον Ραντούλιτσα. Γιατί ο Σφαιρόπουλος έκανε αλλαγή τον Καναδό με τον Μιλουτίνοβ. Όχι, δεν έχανε πλήρως ο Ολυμπιακός. Γιατί με τον Ραντούλιτσα στο παρκέ, έκανε τα δικά του ο Σπανούλης. Το πρόβλημα των «ερυθρόλευκων» στο «ένας με έναν» ήταν σημαντικό από την αρχή, ενώ στη δική τους επίθεση έβγαλαν το πρώτο ημίχρονο με 13/28 δίποντα και 3/12 τρίποντα. Ε, αν δεν τα βελτιώσεις αυτά δε κερδίζεις. Και βέβαια, όσο περισσότερο κάνεις να πιστεύουν, ομάδες σα την Αρμάνι, τόσο πιο πολύ φλερτάρεις με το να δεις «τα ραδίκια ανάποδα». Και τα είδε έτσι τα… ραδικάκια ο Ολυμπιακός, αφού δε βελτίωσε κάτι στο δεύτερο μέρος. Ο Μάντζαρης το πάλεψε, ο Παπανικολάου κυλιόταν και ο Πρίντεζης σταθερός. Ούτε η αρχή του Μπίρτς, ούτε το τέλος του Γκρίν έφταναν.

Εγκλωβισμένος ο Σπανούλης, στο… πουθενά ο Λοτζέσκι, τίποτα οι υπόλοιποι. Και όλοι μαζί άμυνα «χωνί». Φυσικά και δικαιούται να χάσει ο Ολυμπιακός. Ρεκόρ 13- 6 έχει πλέον και καλές νίκες να τον συνοδεύουν. Όμως δυο πράγματα τον σημαδεύουν. Πρώτον, είναι η χαρά του τελευταίου. Γαλατά, μακάμπι, Μιλάνο. Βρε επίτηδες να το έλεγαν ότι θα το κάνουν , δε θα μπορούσαν. Με δυο λόγια; Πρόβλημα με τις ομάδες που κάνουν «άνω- κάτω» το γήπεδο. Όμως αυτό πρέπει να το δουλέψουν. Για αυτό και είναι ομάδα. Δεύτερο θέμα; Καλά αυτόν είναι… παράδοση: Δημιουργία ηρώων. Ο Πάσκολο θα ζητήσει από τον Αρμάνι να γίνει και μοντέλο τώρα (άσχετα αν ο τίμιος δεν έχει τα προσόντα). Έκανε ματσάρα ο Ιταλός και φυσικά πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα παικτών που τους κάνει ήρωες η ομάδα του Πειραιά. Τα κερδισμένα ριμπάουντ και η τελική υπεροχή στα τρίποντα, δεν έφεραν την ευτυχία. Ο Ολυμπιακός αποδείχτηκε έτοιμος για να χάσει. Και έχασε.

Η Ευρωλίγκα δε κάθεται… ήσυχη και η συνέχεια φέρνει την Μπάμπεργκ στον Πειραιά. Ναι, οι Γερμανοί με τρεις σερί νίκες παρακαλώ, καυχιούνται ότι είναι ο κακός δαίμονας των «ερυθρόλευκων». Μετά το κάζο στο Μιλάνο, πρέπει να… απαντήσει η ελληνική ομάδα. Συνήθως αντιδρά καλά μετά από ήττες ο Ολυμπιακός και θα πρέπει λοιπόν και μια φορά να δείξει στους Γερμαναράδες ποιος είναι το κανονικό αφεντικό. Τα ξαναλέμε λοιπόν τη νύχτα της Παρασκευής…

Μόνο instagram: Pantelaras10