Ιστορικά να το δείτε το θέμα, δεν έχει υπάρξει λαός που να έχει αποτινάξει το ζυγό της απολυταρχίας (της στέρησης, της καταπίεσης) και να έχει επιτύχει να διαχειριστεί μακροπρόθεσμα αυτό που λέγεται «δημοκρατία».

Και το οποίο, σε περίπτωση που έχετε μπερδευτεί εσχάτως, είναι αυτό το πολιτικό σύστημα «που στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και λειτουργεί με βάση της πλειοψηφίας των πολιτών». Κάπως έτσι, την έχει «πατήσει» τελευταία και η Κάχα Λαμποράλ.

Αφησε πίσω του συντρίμμια

Τα (συνολικά) επτά χρόνια δικτατορίας του Ιβάνοβιτς άφησαν κατάλοιπα σε αυτά τα παιδιά. Ο κόουτς που πίστευε πως δεν τίθεται θέμα συμμετοχής ή όχι παίκτη που έχει κάταγμα στο χέρι (γιατί και εκείνος έπαιζε με κάταγμα και… δεν έπαθε και τίποτα), που στο μυαλό του πάνω απ’ όλα και απ’ όλους είναι ο σκοπός (τώρα,… αν χαθούν δυο, τρία κορμιά στην πορεία, ας είναι –μέσα στο παιχνίδι είναι και οι «παράπλευρες απώλειες»), που πρέσβευε πως η πίεση είναι αυτή που κάνει τον κόσμο καλύτερο, γιατί χωρίς πίεση, δεν ανακαλύπτεις τα πραγματικά σου όρια (και εν πάση περιπτώσει,… ληστές να γίνουν οι γαστρεντερολόγοι;), που απαιτούσε το 100% από τους παίκτες του καθημερινώς και αδιαλείπτως (όποιος ξεχνιόταν για λίγο, γνώριζε την ταπείνωση ενώπιον όλων και φυσικά την αποβολή από… το μάθημα –ενδεχομένως και το «πιάσιμο» στους γλουτιαίους μύες, από την παρατεταμένη παραμονή του στον πάγκο) και που πίστευε μεν, πως ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην άποψη, αλλά… δεν έβρισκε κάποιο λόγο να την ακούει, πολλώ δε να την ασπάζεται (η δική του ήταν αυτή που μετρούσε, γιατί αυτός ήταν ο προπονητής), έφυγε στα μέσα του Νοέμβρη από τη Βιτόρια, αλλά το στίγμα του δεν «εξαφανίστηκε» μαζί του.

Οι εορτασμοί της απελευθέρωσης…

Ο Χοσεάν Κερεχέτα επέλεξε τον Γιαν Τάμπακ, για αντικαταστάτη του «δικτάτορα» στον οποίο είχε απόλυτη εμπιστοσύνη, μέχρι που διαπίστωσε πως… το σύστημα γκρεμίζεται εκ των έσω (οι παίκτες δεν θα έδιναν ούτε ένα δράμι εξτρά ενέργειας, για αυτόν τον τύπο) και κάλεσε τον 42χρον πρώην σέντερ (με καριέρα που τη λέτε και αξιοπρεπέστατη) να αναλάβει την ομάδα. Έναν νέο προπονητή, χωρίς μεγάλη εμπειρία (έως καμία) από την Ευρωλίγκα, που αποδείχθηκε το έπος της δημοκρατίας. Από την πρώτη μέρα, άρχισε τις συζητήσεις με τους παίκτες. Επί των προβλημάτων που υπήρχαν, επί των πιθανών λύσεων. Ηθελε να μάθει τις απόψεις τους και να χαράξουν κοινή πορεία. Τόνωσε την αυτοπεποίθηση τους και είχε έναν γλυκό μα και ουσιαστικό τρόπο να διορθώνει τα λάθη (καμία σχέση με ουρλιαχτά, με ταξίδια δίχως στάσεις για φαγητό… και τουαλέτα –μετά τις ήττες- και προπονήσεις μετά τα ματς –αν είχε προηγηθεί αρνητικό αποτέλεσμα). Η απελευθέρωση των Βάσκων φάνηκε αμέσως και στο παιχνίδι τους. Μετά την ήττα στο ντεμπούτο του Τάμπακ (για την ακρίβεια, ήταν διασυρμός από τη Ζάλγκιρις στο Κάουνας, όπου η Κάχα έχασε 82-45), η ομάδα μέτρησε 17 διαδοχικές νίκες, σε ACB και Ευρωλίγκα, αποδεικνύοντας πως βρήκε τη χαμένη ταυτότητα. Ο Τάμπακ τους έκανε πιο γρήγορος (ο Ιβάνοβιτς ήταν φαν του «αγάλι, αγάλι» και της σωστής πάσας), βελτίωσε την επικοινωνία τους και την ανταπόκριση τους στα ριμπάουντ (τους έπεισε πως είναι χρήσιμο να το διεκδικούν όλοι, σε άμυνα και επίθεση). Σημαντική ήταν και η προσθήκη του Ομάρ Κουκ, παίκτη που είχε ανάγκη η Κάχα και «ταίριαξε» αμέσως στο γενικότερο κλίμα.

…και η κατάχρηση της δημοκρατίας

Μετά το 17-0, άρχισε η κατολίσθηση: το 79-90 από την Μπαρτσελόνα στην Ευρωλίγκα, διαδέχθηκαν άλλες δυο ήττες για το ΤΟΡ16, συν ο αποκλεισμός στον ημιτελικό του Copa del Rey (από τους «μπλαουγκράνα») που διεξήχθη επί των εδαφών της Κάχα Λαμποράλ. Και αυτό πραγματικά στοίχισε στη ψυχολογία όλων, γιατί υπήρχε η πίστη (των 15.000 φαν που ήταν στις εξέδρες) πως η ομάδα θα λάμψει στη δική της διοργάνωση. Όλα όμως, τελείωσαν στην εκκίνηση της τέταρτης περιόδου και στο 14-0 της «Μπάρτσα». Ο Τάμπακ τράβηξε τον Κουκ στον πάγκο και μέχρι να του εξηγήσει τι έκανε λάθος, είχε τελειώσει το ματς.

C’est la vie, θα μας πείτε. Μόνο που έπαιξε ρόλο και ένα άλλο γεγονός: η πώληση του Μπραντ Ολεσον, στην Μπαρτσελόνα. Στις 28/1 το αφεντικό της ομάδας (το πραγματικό, ο Κερεχέτα) αποφάσισε να στείλει στη Βαρκελώνη τον παίκτη, για να βάλει στο ταμείο του 1.5 εκάτ. ευρώ. Και όχι, δεν πτοήθηκε από το γεγονός ότι ο Αμερικανός ήταν ο πιο σημαντικός παίκτης, για την περιφέρεια της ομάδας. Εστίασε στην ανάγκη να μπουν λεφτά στο ταμείο ( όπως πάντα).

Οι ισορροπίες διαταράχθηκαν, στη θέση του εμφανίστηκε ο Ντέιβιντ Γέλινεκ, που… μπορεί να αποδειχθεί μια χαρά παιδί. Τώρα όμως, είναι τραυματίας και δεν θα παίξει με τον Ολυμπιακό. Στην παρούσα φάση, οι Βάσκοι προσπαθούν να «ξαναβρεθούν» και αυτό που θέλουν από το ματς στο ΣΕΦ, είναι να μείνουν ενωμένοι στην άμυνα και να ακολουθήσουν τις οδηγίες του Τάμπακ, στην άλλη άκρη. Κύριο ζητούμενο είναι να αντιδράσουν. Να αποδείξουν πως δεν… πήραν τον αέρα του προπονητή τους. Πως παραμένουν ανταγωνιστικοί και ικανοί για όλα.