Στον αέρα του Sport24 Radio 103.3 και της εκπομπής "103-101" με τους Στέφανο Τριαντάφυλλο και Μάνο Μίχαλο φιλοξενήθηκε ο προπονητής της εφηβικής ομάδας του Δούκα, Κώστας Παπαδόπουλος. Ο "αρχιτέκτονας" της κατάκτησης του τίτλου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Κατερίνης μίλησε για τη διαδικασία παραγωγής και εξέλιξης ταλαντούχων αθλητών, με φόντο την επάνδρωση της πρώτης ομάδας του συλλόγου, αλλά και τα στοιχεία που παίζουν μείζονα ρόλο στην πορεία των νεαρών αθλητών.

Στάθηκε στο κομμάτι της ψυχολογίας και της διαχείρισης της από τους παίκτες των παιδικών και των εφηβικών ομάδων, ενώ αναφέρθηκε στη διαδικασία μετάβασης των αθλητών σε ανδρικές ομάδες.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για το αν ήταν το πιο δύσκολο πρωτάθλημα που κατέκτησε στην καριέρα του (σ.σ.: ήταν το τέταρτο): "Δεν θα έλεγα ότι ήταν το πιο δύσκολο, απλά τα παιδιά δεν είχαν μπει σε αυτή τη διαδικασία από πριν. Χρειάστηκε λίγος χρόνος έως ότου μπουν στη διαδικασία και τη λογική του πρωταθληατισμού. Ο Δούκας μέχρι το παιδικό δούλευε σε διαδικασία πρωταθλητισμού, το εφηβικό το είχαν πιο πολύ τα παιδιά για να το συνδυάζουν με το σχολείο. Φέτος έγινε η αλλαγή. Ήμουν τυχερός γιατί υπήρχε ήδη η μαγιά και ήταν καλά δουλεμένη ομάδα, κι απλά έγιναν κάποιες προσθήκες. Το δύσκολο ήταν να γίνει η αλλαγή στη φιλοσοφία με τις πιο σκληρές και σε κάποιες περιπτώσεις διπλές προπονήσεις".

Για τη φετινή αγωνιστική περίοδο: "Πήγε καλά η χρονιά γιατί τα παιδιά προσαρμόστηκαν πολύ γρήγορα σε αυτή την αλλαγή, μπορώ να πω ότι το ήθελαν πιο πολύ κι από εμένα, κι αυτό φάνηκε στο τέλος. Πρώτη φορά βλέπω παιδιά να είναι τόσο προσηλωμένα στον στόχο τους, να κάνουν θυσίες από μόνα τους, δίχως να πω εγώ κάτι. Φαινόταν στα μάτια τους σε κάθε παιχνίδι".

Για το πιο δύσκολο κομμάτι στη συνεργασία: "Το πιο δύσκολο έχει να κάνει με την ηλικία των παιδιών, γιατί η ψυχολογία αλλάζει από λεπτό σε λεπτό. Είναι δύσκολο να μπορέσεις να έχεις ένα παιδί απόλυτα προσηλωμένο επί μονίμου βάσεως, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ταυτόχρονα συνδυάζει τον αθλητισμό με το σχολείο. Θα έλεγα ότι το "μετά" είναι το πιο δύσκολο, μετά τον αγώνα. Εκεί όπου πρέπει να διαχειριστείς τα συναισθήματα των παιδιών. Στις μεγάλες νίκες να πρέπει να τα κρατάς προσγειωμένα και στις ήττες να μπορέσουν να σηκωθούν γρήγορα".

Για την ώρα της μετάβασης στην ανδρική ομάδα: "Το πιο βασικό είναι να συνεχίσουν τα παιδιά τη δουλειά με τον ίδιο ζήλο, το επόμενο είναι να μην απογοητευτούν. Πρέπει να επιμείνουν σε όλο αυτό και να μην τα παίρνει από κάτω. Γι αυτό θεωρώ πως πρέπει να υπάρχει μια ομαλή μετάβαση. Για μένα θα πρέπει πρώτα να παίξουν σε μια πιο χαμηλή κατηγορία, να πάρουν παιχνίδια, να γεμίσουν εμπειρίες και στην συνέχεια να κοιτάξουν πιο ψηλά".

Για το πότε είναι καλύτερο να εμπλέκονται οι ατζέντηδες στον αθλητισμό: "Αυτό που γινόταν πιο παλιά νομίζω ήταν πιο σωστό σαν διαδικασία, που τα παιδιά είχαν ατζέντη μετά τα 18 γιατί ήταν μια βοήθεια στο να μπορέσουν να βοηθήσουν τα παιδιά, να εξασφαλίσουν κάποια χρήματα. Θεωρώ ότι πριν τα 18 το παιδί μπορεί να κυνηγήσει κι από μόνο του τα όνειρά του. Από την άλλη βέβαια, από το να βλέπουμε τους μπαμπάδες να λειτουργούν ως μάνατζερ, καλύτερο είναι να υπάρχουν κάποιοι επαγγελματίες για να κάνουν αυτή τη δουλειά".

Για το που πηγαίνει το φρέσκο αίμα του ελληνικού μπάσκετ: "Υπάρχει ταλέντο, υπάρχει άφθονο ταλέντο, το οποίο αν δουλευτεί και έχει σωστή καθοδήγηση μπορεί να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο. Απλά θεωρώ ότι πολλές φορές τα παιδιά τα βρίσκουν όλα έτοιμα και δεν κυνηγάνε τους στόχους τους, κι αυτό μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. Συν του ότι στις δυσκολίες, τα παιδιά δεν μπαίνουν στη διαδικασία να βρουν από μόνα τους λύση, περιμένουν από τους άλλους. Αυτό είναι που έχει αλλάξει σε σχέση με πιο παλιά".

Για τους προσωπικούς του στόχους: "Θέλω να είμαι σε μια ομάδα που θα έχω τις κατάλληλες συνθήκες για να δουλέψω. Ευτυχώς στον Δούκα υπάρχουν αυτές οι συνθήκες σε υπερθετικό βαθμό. Αυτό που μου αρέσει είναι να βελτιώνω παίκτες, αυτό θέλω. Όχι απλά να διαχειρίζομαι παίκτες, αλλά μέσα από τη δουλειά μας να βελτιώνονται και να γίνονται καλύτεροι".

Για το δυσκολότερο πρωτάθλημα που έχει κατακτήσει: "Μπορεί να ξενίσει κάποιους αλλά ήταν όταν είχα στα χέρια μου τη λεγόμενη και "Dream Team"(σ.σ.: το 2014-'15 στον Παναθηναϊκό), που είχα στα χέρια μου τον Παπαγιάννη, τον Χαραλαμπόπουλο, τον Κόνιαρη, τον Λούντζη, και άλλα πολύ ταλαντούχα παιδιά. Το λέω αυτό γιατί ήταν πολύ δύσκολη η διαχείρισή τους, γιατί μιλάμε για πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Το πιο δύσκολο λοιπόν είναι να διαχειριστείς όλο αυτό και να παίξουν όλοι μαζί, στο να βγάλεις μια εικόνα ομάδας στο γήπεδο και εννοείται να βάλεις το "εγώ" τους κάτω από το κοινό καλό".

Για τους καλύτερους παίκτες που έχει δει στο παρκέ: "Είχα την τύχη να συνεργαστώ με πάρα πολλούς καλούς παίκτες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, γιατί ο καθένας ήταν κάτι ξεχωριστό και μοναδικό. Όταν περνάς ατελείωτες ώρες μαζί με τα παιδιά, με τσακωμούς, με χαρές, θες δεν θες νιώθεις σαν παιδιά σου τους παίκτες".

Photo Credits: Λυδία Πετροπούλου