Κατέθεσε τις προτάσεις του για την αναβάθμιση του θεσμού, εξήγησε για ποιους λόγους αποφεύγει να παρακολουθήσει αγώνες της Α1, ανέλυσε τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας και χαρακτήρισε το εφετινό ΝΒΑ ως το καλύτερο όλων των εποχών...

-Βαγγέλη, τον περασμένο Αύγουστο «παίξατε» στο λεγόμενο «Dream Game» μεταξύ Ελλάδας – ΗΠΑ στο ΟΑΚΑ. Τώρα σας βρίσκουμε στον Πύργο για το All Star Game. Τελικά είναι τόσο ισχυρή η σύνδεση του μπάσκετ με το χιπ χοπ;

«Οι δύο χώροι είναι αλληλένδετοι. Υπάρχει ένας ομφάλιος λώρος που τους συνδέει και φαντάζομαι θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι με την άποψη ότι το χιπ χοπ είναι το soundtrack του μπάσκετ. Θεωρώ, μάλιστα, ότι ο κόσμος στον Πύργο το ευχαριστήθηκε πάρα πολύ. Το event ήταν πολύ οργανωμένο, ο φωτισμός ήταν σωστός και το κυριότερο, οι θεατές και ειδικά οι πιτσιρικάδες συμμετείχαν στα τραγούδια μας».

-Φαντάζομαι το περιβάλλον για εσάς ήταν οικείο λόγω της συναυλίας που είχατε δώσει στην αρχαία Ολυμπία με τους Goin’ Through και τη Δέσποινα Βανδή το καλοκαίρι του 2009.

«Εχεις δίκιο. Εκείνη η συναυλία είχε τρομερή επιτυχία και ανάλογη υποδοχή μας επεφύλαξε ο κόσμος και στον Πύργο. Εκτός από τους πιτσιρικάδες που μάς αγκάλιασαν, έγιναν ωραίες πλάκες και με τους παίκτες. Ειδικά οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν άφηναν σε ησυχία τον Νίκο (Ισορροπιστή), ο οποίος είναι δεδηλωμένος Ολυμπιακός. Εμείς, από την άλλη πειράζαμε τα κορίτσια της Χίμκι (γελάει)»...

-Υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος για τους Νέβμα. Οτι όλοι είστε άνθρωποι του μπάσκετ. Και ότι εσύ –εκτός από dj και δημιουργός όλων αυτών των ιδιαίτερων ήχων- εργάζεσαι ως... φιλόλογος σε φροντιστήρια!

«Είναι αλήθεια. Ο Στάθης (Τελειούδης), το νέο μέλος του συγκροτήματος από πρόπερσι, αγωνιζόταν στα παιδικοεφηβικά τμήματα του Ηρακλή, ενώ ο Νίκος και εγώ έχουμε οργώσει όλα τα ανοικτά γηπεδάκια της Αθήνας. Οσο για το επάγγελμά μου; Είναι γνωστό ότι όταν δεν βρίσκομαι μπροστά από τον μίκτη, εργάζομαι ως φιλόλογος. Αυτό έχω σπουδάσει και είναι το επάγγελμά μου. Ξέρετε πόσες φορές με έχουν πλησιάσει μαθητές που με έχουν αναγνωρίσει και με ρωτούν: ‘Κύριε, είστε dj στους Νέβμα;’. Πάρα πολλές φορές. Εγώ τους απαντάω καταφατικά και συνεχίζουμε το μάθημα»...

-Προ ημερών είδαμε στην τηλεόραση το All Star Game που έγινε στο Λος Αντζελες. Ασφαλώς και δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσουμε αυτές τις εικόνες, αλλά δεδομένου ότι έχεις παρευρεθεί και σε άλλα ελληνικά All Star, έχεις σκεφτεί τρόπους για την αναβάθμιση του θεσμού;

«Κατ’ αρχάς η σύγκριση με το ΝΒΑ είναι άδικη. Εκεί οι άνθρωποι πηδούν πάνω από αυτοκίνητα. Το ελληνικό All Star Game ήταν καλά οργανωμένο, είχε πολύ κόσμο, η πόλη ανταποκρίθηκε με τον θερμότερο τρόπο στο κάλεσμα. Δεν παύει, όμως, να μιλάμε για ένα παιχνίδι, που θύμιζε αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με μια μεικτή ομάδα Ξένων. Στην Αμερική, μιας και το ανέφερες, οι παίκτες σκοτώνονται για να παίξουν στο All Star. Εδώ, τα παιδιά φοβούνται να μην χτυπήσουν.

Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, δεδομένου ότι σε λίγες ημέρες οι παίκτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού ρίχνονται στη μάχη των πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Κατά τη γνώμη μου, το All Star Game πρέπει να διοργανώνεται την περίοδο των Χριστουγέννων, οπότε και το κλίμα θα είναι εορταστικό. Δεν θα υπάρχει η πίεση του Μαρτίου. Πιστεύω ότι όσο οι ιθύνοντες θα βλέπουν ανταπόκριση από το κοινό, θα έλθουν και οι πρωτοτυπίες. Για να επιτευχθεί, όμως, κάτι τέτοιο, η διοργανώτρια αρχή πρέπει να βρει έναν τρόπο, ώστε να εμπλέξει περισσότερο τους λεγόμενους σταρ».

-Μας έδωσες την καλύτερη πάσα για την επόμενη ερώτηση. Ποια είναι η διαίσθησή σου για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας; Ολυμπιακός – Μοντεπάσκι Σιένα, Μπαρτσελόνα – Παναθηναϊκός...

«Θεωρώ ότι αν ο Ολυμπιακός δεν πάει στη Βαρκελώνη, θα είναι αυτοκτονία. Οσο για τον Παναθηναϊκό, που είναι η ομάδα μου, το βλέπω πολύ δύσκολο για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί οι παίκτες που αποχώρησαν το καλοκαίρι, ο Σπανούλης, ο Σάρας και ο Πέκοβιτς δεν αντικαταστάθηκαν Ακόμη, όμως, και αυτοί που ανέλαβαν να καλύψουν τις θέσεις τους, δεν τα κατάφεραν για διάφορους λόγους. Εννοώ τους Τέπιτς και Καλάθη, που μέχρι στιγμής είναι κατώτεροι των προσδοκιών, καθώς και τον Μάριτς, που το παιδί ήταν άτυχο και έκανε δύο χειρουργεία.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με κάτι που έχω παρατηρήσει στον εφετινό Παναθηναϊκό. Ισως είναι η πρώτη φορά που βασίζεται τόσο πολύ στους Αμερικανούς παίκτες του και στον τρίτο ξένο, τον Αφρικανό Σάτο. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, οι Ελληνες και οι Ευρωπαίοι καθοδηγούσαν την ομάδα, αλλά αυτή η υπεροχή φαίνεται να έχει εξασθενίσει. Παίζουμε και με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, οπότε θα είναι δύσκολο»...

-Ελληνικό πρωτάθλημα βλέπεις;

«Για να είμαι ειλικρινής, τα τελευταία 3-4 χρόνια, δεν βλέπω τόσο πολύ Α1. Δύο ομάδες κάνουν πάρτι, το ζευγάρι του τελικού είναι γνωστό και οι άλλοι δώδεκα αγκομαχούν για το ποιος θα βγει τρίτος και τέταρτος. Θεωρώ ότι η καλύτερη περίοδος για το μπάσκετ ήταν πριν από 15-20 χρόνια, τότε που είχε γίνει η μετάβαση από την κυριαρχία του Αρη και του ΠΑΟΚ στην αναβάθμιση του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Τότε τέσσερις ομάδες διεκδικούσαν τους τίτλους. Τώρα τι να δεις; Υπάρχουν συμπαθείς ομάδες, αλλά αν εκ των προτέρων ξέρεις το ζευγάρι του τελικού, τι νόημα έχει;».

-ΝΒΑ, όμως, ξέρουμε ότι παρακολουθείς μανιωδώς.

(γελάει) «Ναι, από ΝΒΑ ρώτησέ με ό,τι θες. Θεωρώ ότι το εφετινό πρωτάθλημα είναι το καλύτερο όλων των εποχών. Το πιο αμφίρροπο και με 7-8 διεκδικητές του τίτλου. Είναι προφανές ότι έχει αναβαθμιστεί η Ανατολική Περιφέρεια, όπως πολύ σημαντικό ρόλο έχει παίξει η είσοδος ταλαντούχων νέων παικτών. Γκρίφιν, Λοβ, Ολντριντζ, Γουόλ, ο Ρόουζ, που είναι η αποκάλυψη, υπάρχουν πάρα πολλοί, καλοί παίκτες».

-Τα αισθήματά σου για τους Νιου Γιορκ Νικς είναι γνωστά...

«Ναι, φέτος είναι η ώρα τους να αποδείξουν ότι μπορούν να πάνε για τον τίτλο. Τώρα, όχι του χρόνου. Τώρα».

(ακούγεται η φωνή του Ισορροπιστή) «Πώς θα πάτε ρε για πρωτάθλημα; Αφού είστε τρύπιοι στην άμυνα»!

(για να απαντήσει ο Rico) «Δεν έχει σημασία. Θα το πάρουμε χωρίς άμυνα. Θα τρώμε 120 και θα βάζουμε 125. Ο Νίκος είναι φαν του Λεμπρόν, αν και παραδοσιακά υποστηρίζει το Σικάγο, αλλά τους περιμένουμε στα πλέι οφ. Αν τελείωνε σήμερα η κανονική περίοδος του ΝΒΑ, το ζευγάρι θα ήταν Μαϊάμι – Νέα Υόρκη. Ελάτε λοιπόν»...

-Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγάλη διαφορά του εφετινού ΝΒΑ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;

«Παλιά, οι ομάδες στηρίζονταν σε έναν, άντε δύο σουπερστάρ. Φέτος, αν δεν έχεις δύο παικταράδες και έναν τρίτο να τους βοηθάει, δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Εμείς έχουμε Αμάρε Στανταμάιρ, Καρμέλο Αντονι και Τσόνσι Μπίλαπς. Και για αυτό νιώθουμε ασφαλείς»...