Η ζωή του ήταν μια σειρά από... συμπτωματικές συμπτώσεις. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου (και ξέρετε τι σημαίνει για τους Αμερικανούς αυτός ο άγιος, έτσι;) του 1990, η Άντζελα Μπράουν και ο Τζόνι Ρέι υποδέχθηκαν τον καρπό του έρωτα τους, Τζέι Κόβαν στο Πορτ Αρθουρ του Τέξας. Αντίθετα με τις προβλέψεις, δεν ήταν και το πιο αγαπησιάρικο μωρό στον κόσμο.

Εκ των μεγαλύτερων prospect της πολιτείας του, ως σχολαριόπαιδο ακόμα, ήταν και μεταξύ των πρώτων σκόρερ του Μπίμοντ (με 29.5π. ανά αγώνα) και ηγέτης του Port Arthur Memorial (βλ. το σχολείο του). Για αυτό και το Τέξας (το κολέγιο των ονείρων του, από όταν θυμόταν τον εαυτό του) έτρεξε να τον προλάβει, από το 2008. Το θέμα όμως, είναι ότι δεν πρόλαβε και να τον απολαύσει εγκαίρως, γιατί ως τελειόφοιτος λυκείου τιμωρήθηκε με ένα μήνα για “αντιαθλητική συμπεριφορά” και έχασε τη σεζόν. Για την ακρίβεια, ένα μήνα που του τελικά του στοίχισε όλη τη σεζόν και την ομαλή μετάβαση στους Longhorns. Τι έκανε;

Στο πρώτο ημίχρονο του ματς με το Humble, στις 14/12 του 2007, σταμάτησε με τον πλέον αντιαθλητικό τρόπο αντίπαλο του, είδε το “ταυ”, ο προπονητής του τον απέσυρε και τον ξέχασε στον πάγκο. Ο Μπράουν έβγαλε τη φανέλα του και κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια, κάτι που το παραμικρό πρόβλημα δεν θα δημιουργούσε, αν το παιχνίδι δεν ήθελε άλλα 30'' για να τελειώσει. Αυτό ήταν και το τέλος της σχολικής του καριέρας, με τον πατέρα του να βροντοφωνάζει πως ο γιος του έκανε ό,τι του ζήτησε το σχολείο (μέχρι και μαθήματα για τον έλεγχο του θυμού), αλλά του γύρισαν την πλάτη. Αφού ξεπέρασαν οικογενειακώς το άδικο της ζωής, ήλθε η ώρα να καθίσει στα θρανία του Τέξας. Αμ πώς...

Η εγγραφή του στο κολέγιο καθυστέρησε ελαφρώς, διότι δεν κατάφερε να περάσει τις ακαδημαϊκές εξετάσεις. Για να βοηθήσουμε τη χρονική εξέλιξη της ιστορίας, αντί να εγγραφεί το Νοέμβριο του 2008 ή την άνοιξη του 2009, πήγε το φθινόπωρο του 2009 ως “εξαιρετικός σκόρερ που μπορεί να παίξει και ως πόιντ γκαρντ”. Το μόνο ερωτηματικό ήταν “αν ο κόουτς Ρικ Μπαρνς θα μπορέσει να ελέγξει το ταμπεραμέντο του, όπως τον εντάσσει στο σύστημα του”.

Τον ενέταξε γιατί και ο ίδιος ήθελε να ενταχθεί, τόσο “που για να τον κρατήσω μακριά από το γήπεδο, έπρεπε να τον κλειδώνω απ' έξω” είχε πει ο Μπαρνς, εξηγώντας ότι “σε κάθε ματς είναι σαν να έχει... βελάκι στην πλάτη του. Είναι ο στόχος των αντιπάλων και καμία ομάδα δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο με έναν παίκτη. Είναι μοναδικός επιθετικός παίκτης, ενώ είναι και συνεπής”. Υπό τις όποιες συνθήκες. Για να καταλάβετε, το βράδυ που οι Longhorns αντιμετώπισαν το Μιζούρι, έφτασε τους 34 πόντους. Σημείωση: είχε διάστρεμμα.

Το 2011 δημιουργήθηκε μια μικρή (έως τεράστια) παρεξήγηση, όταν έπειτα από ματς στο οποίο αντικαταστάθηκε έγραψε διάφορα... γλυκά tweets. Του τύπου “Went 0 for 5 lol koa*h stop playin me that's whats up I promise if any other Nigga on the team go 0 for 5 he still play but fukk it”. Μετά το σάλο που ξέσπασε, απολογήθηκε προς πάσα κατεύθυνση, εξηγώντας ότι ένας εξάδελφος του είχε ανοίξει αυτό το λογαριασμό και πως ουδεμία ευθύνη έφερε εκείνος για τα... γραφόμενα. Άπαντες έδειξαν κατανόηση και η ζωή συνεχίστηκε -με το λογαριασμό του στο Τwitter να διαγράφεται, καλού κακού.

Την τρίτη του χρονιά (2012) και ενώ ηγήθηκε των σκόρερ της Big12 (με 20.1π. -οι ασίστ του πάλι ήταν 3.82) κλήθηκε να πάρει ένα ρίσκο που για εκείνον ήταν απόφαση ζωής. “Ήλθε η ώρα να διεκδικήσω την επαγγελματική καριέρα, γιατί πρέπει να φροντίσω την κόρη μου Τζορντίν” που ήταν ήδη δύο ετών, ενώ είχε και τον επτά μηνών J Covan Jr. Ήξερε πως τίποτα δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως δεδομένο, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή “γιατί πρέπει να παρέχω τα βασικά, στην οικογένεια μου”.

Δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ, αλλά πικ δεν έγινε ποτέ, γιατί ενώ όλοι είχαν να λένε περί της ικανότητας του να σκοράρει από το όποιο σημείο και να περνά με ντρίμπλα τους πάντες, είχαν και να λένε για την έλλειψη φίλτρου. Δεν ήταν και τόσο σίγουρο ότι θα κάνει πάντα τη σωστή επιλογή (μπορεί να σούταρε, με δυο πάνω του και ενώ συμπαίκτης του ήταν ελεύθερος), κάτι που είχαν διαπιστώσει οι φαν του Τέξας σε όλες του τις σεζόν. Οι έχοντες γνώση ενημέρωναν πως είναι καλός παίκτης, αλλά όχι και ο τέλειος συμπαίκτης.

Εκατό μέλη της κοινότητας του τον είχαν καλέσει -με την οικογένεια του- να γιορτάσουν την επιλογή του. Αντιλαμβάνεστε ότι με το πέρας της διαδικασίας, δεν είχαν πού να κρυφτούν. Το πάρτι είχε γίνει... μνημόσυνο, για να ξαναγίνει πάρτι με την είσοδο του δικηγόρου του Μπιλ Ντάφι (εκ των δημοφιλέστερων μάνατζερ στο ΝΒΑ και εκπρόσωπο του Μπράουν). Όρμηξε στο Port Arthur Recreation Center, όπου φιλοξενείτο η εκδήλωση, για να ενημερώσει ότι οι Χιτ του έδιναν δουλειά. Η γιορτή μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν θα διαρκούσε πολύ.

Ο Μπράουν επρόκειτο να εμφανιστεί με τους πρωταθλητές (που του είχαν δώσει συμβόλαιο) στο Summer League του Λας Βέγκας, στις 13/7 του 2012 και προπονείτο για εκείνους, έως την ημέρα του τουρνουά. Σε μια από τις προπονήσεις όμως, τραυμάτισε τον αχίλλειο και ετέθη εκτός. Η ανάγκη παρέμενε δεδομένη: έπρεπε να ταϊσει την οικογένεια του. Κάπως έτσι, τράβηξε για το Ρέθυμνο, στις 28 Αυγούστου του 2012, για να τελειώσει εσπευσμένα αυτή η συνεργασία, στα τέλη του Νοέμβρη, με τη δεύτερη ευκαιρία να του παρέχεται από τον Νέναντ Μάρκοβιτς, ο οποίος τον κάλεσε στις 4 Νοεμβρίου του 2013 για αντικαταστάτη του Κρίστιαν Πολκ στη Δράμα. Αν κρίνουμε από τα τελευταία συμβάντα, μάλλον αυτή τη φορά θα την εκτιμήσει...