Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν θα είναι παρών απόψε στη Λιουμπλιάνα (2/8, 21:30, Action 24, Match Center στο SPORT24), αλλά όπως ορθώς και κατά κόρον λέγεται τις τελευταίες ημέρες εντός, εκτός και επί τα αυτά των κόλπων της Εθνικής, "ας ασχολούμαστε με τους παρόντες και όχι με τους απόντες".

Δεν ξέρω εάν στην αντίπερα όχθη θα στέκεται ο Λούκα Ντόντσιτς, αλλά αυτό αφορά τους οικοδεσπότες και όχι την πάρτη μας.

Απασχολεί, εννοώ, τον Αλεξάντερ Σέκουλιτς και όχι τον Δημήτρη Ιτούδη και τον... Νίκο Ζήση!

Ζήσης, ο... Σλοβενοφάγος

Ανακατεύω επίτηδες σε αυτή την κουβέντα τον νυν τζένεραλ μάνατζερ της Εθνικής, διότι έχει σημαδέψει τόσο έντονα και ανεξίτηλα το χρονικό των αγώνων με τους Σλοβένους, ώστε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο κακός δαίμονας τους και σε κάθε περίπτωση ως κάποιος που τους έχει στοιχειώσει πολλάκις και κατ’ επανάληψιν!

Ιδού λοιπόν τα πειστήρια των... εγκλημάτων του απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης του 2017:

• Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2007 στη Μαδρίτη (Ελλάδα-Σλοβενία 63-62) πέτυχε ένα μεγάλο τρίποντο με το οποίο έφερε την Εθνική σε απόσταση βολής (61-62) τριάντα τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του θρίλερ.
• Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2009 στο Κατοβίτσε (Ελλάδα-Σλοβενία 57-56) με χέρι αλφάδι έβαλε 2/2 βολές στα 15’’, έκανε το σκορ 57-53 και σφράγισε τη νίκη και την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.
• Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2011 στο Βίλνιους (Ελλάδα-Σλοβενία 68-60) όντας πλέον μόνος κι έρημος από τη μεγάλη τετράδα των γκαρντ, σεληνιάστηκε! Σκόραρε 19 πόντους με 3/8 δίποντα, 3/4 τρίποντα (ενώ στα προηγούμενα τρία ματς είχε 1/17 από τη μεγάλη άρκτο) και 4/4 βολές και κτύπησε στα πιο καίρια σημεία της αναμέτρησης, τιμωρώντας την επιλογή του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να παίξει άμυνα ζώνης: εβδομήντα ένα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη με ένα "big three" από την κορυφή έγραψε το 61-57, ενώ στα 10’’ πέτυχε το τρίποντο με το οποίο "κλείδωσε" τη νίκη.
• Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2013 στη Λιουμπλιάνα (Ελλάδα-Σλοβενία 65-73) πήρε... ρεπό ως δήμιος, καθότι χρεώθηκε νωρίς με τέσσερα φάουλ, ωστόσο πρόλαβε να σημειώσει 13 πόντους και να συμβάλει στην ανατροπή, η οποία δεν ολοκληρώθηκε.
• Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2015 στο Ζάγκρεμπ (Ελλάδα-Σλοβενία 83-72) πέτυχε 10 πόντους (3/4δ., 1/2τρ., 1/2β.) και κράτησε τα μπόσικα τόσο στο σχήμα με τους τρεις γκαρντ, όσο και στην πίεση πάνω στον Ζόραν Ντράγκιτς.

Ο Γκάλης και ο φυγάς Ζντοβτς

Κατόπιν όλων αυτών, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως τα "Έργα και ημέραι" του Ζήση απέναντι στους Σλοβένους έχουν γράψει ένα σημαντικό κομμάτι στο μεταξύ μας νταλαβέρι που επιμηκύνεται σήμερα και μεθαύριο με τους δυο φιλικούς αγώνες, εκ των οποίων ο δεύτερος θα αποτελέσει μια ωδή στον Νίκο Γκάλη.

Ατυχώς ο "Γκάνγκστερ" αποσύρθηκε από την Εθνική το 1991 όταν εμφανίσθηκε για τελευταία φορά (στο ΕuroBasket της Ρώμης) η ενωμένη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, ενώ είχαν ήδη αρχίσει να βαράνε τα τύμπανα του εμφυλίου πολέμου.

Κατά σύμπτωση μάλιστα οι Σλοβένοι υπήρξαν οι πρώτοι που σήκωσαν το μπαϊράκι της ανεξαρτησίας, με τον Γιούρι Ζντοβτς να αποχωρεί μέσα στα άγρια μεσάνυχτα από το ξενοδοχείο Holiday Inn όπου διέμεναν οι αποστολές για να επιστρέψει οδικώς στη Λιουμπλιάνα.

Εάν ο Νικ είχε αϋπνίες εκείνο το βράδυ και κατέβαινε στο σαλόνι, θα έβλεπε τον μετέπειτα παίκτη του Ηρακλή και του Πανιωνίου και προπονητή του Ηρακλή και της ΑΕΚ να φεύγει σαν τον κλέφτη!

Οι Δον Κιχώτες και η λύτρωση του 2017

Από το 1993, όταν εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά στο παλκοσένικο οι Σλοβένοι έμοιαζαν με Δον Κιχώτες, καθόσον κυνηγούσαν ανεμόμυλους που κατάφεραν να τους πιάσουν το 2017 όταν εδέησαν να ανέβουν όχι απλώς στο βάθρο, αλλά στο θρόνο.

Eχουν περάσει 31 χρόνια χρόνια από την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στη Λιουμπλιάνα (για τον αγώνα της προκριματικής φάσης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στην Ολίμπια και στον Ολυμπιακό) και δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την κουβέντα που μου είχε πει, δίκην οδηγίας προς ναυτιλλομένους, ο Λάζαρος Λέτσιτς...

"Οι Σλοβένοι είναι τόσο φιλήσυχοι, που εάν δεις πέντε μαζί στο δρόμο, να είσαι σίγουρος πως ετοιμάζουν πραξικόπημα"!

Αυτούς τους πέντε Σλοβένους η Εθνική θα τους ξαναδεί μαζεμένους απόψε όχι στο δρόμο, αλλά στο γήπεδο στο ματς με το οποίο εγκαινιάζει την αγωνιστική δράση της ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου...

Λιουμπλιάνα - Μανίλα, ένα τσιγάρο δρόμος!

Ο Μπετσίροβιτς και το λίπασμα του Πιτίνο

Την πρώτη φορά που η Σλοβενία νίκησε την Ελλάδα στο πλαίσιο της τελικής φάσης μιας μεγάλης διοργάνωσης (EuroΒasket 2005) επιβεβαιώθηκε, προς τέρψιν ημών, η διαχρονικώς ισχυρή άποψη του Ρίκι Πιτίνο...

"Η ήττα είναι σαν το λίπασμα: βρομάει, αλλά κάνει καλό"!

Ομοίως και το 56-68 (στο οποίο είχε βάλει για τα καλά το χέρι του ο άλλοτε παίκτης και νυν τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού) Σάνι Μπετσίροβιτς στις 17ης Σεπτεμβρίου του 2005 στο Βελιγράδι βρόμαγε, αλλά έκανε καλό στην Εθνική, η οποία χρησιμοποίησε αυτό το λίπασμα όχι μονάχα στα επόμενα ματς (καθ’ οδόν προς το θρόνο), αλλά και στα επόμενα χρόνια!

Με αυτό το λίπασμα μεγάλωσαν τα δέντρα του κήπου μας και στα τρία επόμενα Eurobasket (2007, 2009, 2011), όπου η Εθνική νίκησε ισάριθμες φορές τους Σλοβένους προτού ηττηθεί στο δικό τους σπίτι το 2013, για να επιστρέψει στις νίκες μετά από δυο χρόνια (2015) στο Ζάγκρεμπ.

Ο... γεωργός Σχορτσανίτης

Η υπόθεση με τη Σλοβενία εκτός από μπασκετική, υπήρξε και ... γεωργική: την ανέδειξε ως τέτοια ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης στις 20 Σεπτεμβρίου του 2009, στο Κατοβίτσε, όπου πέτυχε 23 πόντους και οδήγησε την Εθνική στη νίκη με 57-56 και στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.

Λίγα λεπτά αργότερα σε μια συνέντευξη του στην εφημερίδα "SportDay" είχε αναγκάσει τη Νίκη Μπάκουλη να... γουρλώσει τα μάτια της και να τεντώσει τα αυτιά της στο άκουσμα μιας εκπληκτικής ατάκας την οποία ξεστόμισε ο "Big Sofo".

"Τώρα που έμαθα πόσο καρπερά είναι τα χωράφια της επιτυχίας, είμαι αποφασισμένος να τα σκάψω με τα ίδια μου τα χέρια"!

Τι λες τώρα ρε γίγαντα!

Το θρίλερ στη Μαδρίτη

Είτε με τα ίδια τους τα χέρια, είτε με αξίνες και λοιπά σκαπτικά εργαλεία, αυτά τα χωράφια τα είχαν κάνει καρπερά (πριν από τον "Βaby Shaq") οι Ζήσηδες, οι Σπανούληδες, οι Διαμαντίδηδες, οι Παπαλουκάδες, οι Βασιλόπουλοι, οι Τσαρτσαρήδες και οι λοιποί κοιμισμένοι στην αρχή, αλλά αφιονισμένοι στο τέλος "δράκοι" του Γιαννάκη!

Δυο χρόνια πριν από τη ραψωδία του Σοφοκλή και μάλιστα ανήμερα τη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου 2007), στη Μαδρίτη, είχε παιχθεί σε δεύτερη προβολή το έργο του ημιτελικού στο Βελιγράδι...

Θέλοντας και μη, σταυροκοπιόμασταν πάλι με αυτά που συνέβαιναν!

Τεσσεράμισι λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα που θα άνοιγε την πόρτα προς τη ζώνη των μεταλλίων, η ελληνική ομάδα βρισκόταν πίσω με 16 πόντους και φαινόταν να πνέει τα λοίσθια, αλλά, ως γνωστόν, όποιου του μέλλει να πνιγεί (στον ημιτελικό με την Ισπανία και στον μικρό τελικό με τη Λιθουανία) ποτέ του δεν παθαίνει (στον προημιτελικό με τους Σλοβένους)!

Η πεντάδα των καμικάζι

Το 42-58 έβαλε φωτιά στα μπατζάκια μας και τότε ο Παναγιώτης Γιαννάκης ο οποίος σαν σήμερα το 1996 φόρεσε για 351η και τελευταία φορά τη φανέλα της Εθνικής ομάδας στην Ατλάντα (Ελλάδα-Βραζιλία) ανακάτεψε για τα καλά την την τράπουλα...

Κατέφυγε εξ ανάγκης στο small ball, έριξε στο γήπεδο μια πεντάδα από καμικάζι (Διαμαντίδης-Ζήσης-Παπαλουκάς- Βασιλόπουλος-Τσαρτσαρής) και για μια ομάδα που είχε αναγάγει τέτοιες επικές ανατροπές σε ρουτίνα η συνέχεια ήταν απλώς μια συνέχεια εκ των προηγουμένων!

Déjà vu από Βελιγράδι και Σαϊτάμα, κανονικά και με το νόμο!

Ενάμισι λεπτό πριν από τη λήξη ο (πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού και νυν προπονητής της Γκραν Κανάρια) Γιάκα Λάκοβιτς έκανε το σκορ 53-62, αλλά πίσω είχε η αχλάδα την ουρά…

Oντας σεληνιασμένος ο Παπαλουκάς έβαλε πέντε γρήγορους πόντους (58-62 στα 49’’), ακολούθησε ένα τρίποντο του Ζήση (61-62), στα 14’’ αστόχησε από τα 6μ.25 ο Ντόμεν Λόρμπεκ και τότε ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν μέσω της νυκτός!

Η λύτρωση στο φινάλε και το φιλί στον Παπαλουκά

Έμεναν επτά δευτερόλεπτα, ο Διαμαντίδης έδωσε την μπάλα στον Παπαλουκά κι αυτός εφόρμησε προς το καλάθι και νίκησε τον Νεστέροβιτς, που πήγε πάνω του, τον χρόνο και τους νόμους της λογικής!

Οι Σλοβένοι επανέφεραν την μπάλα, αλλά το τρίποντο που εξαπέλυσε ο Λάκοβιτς μπροστά στον Τσαρτσαρή είχε την ίδια τύχη με εκείνα του Γιοβάισα στον τελικό του 1987 και του Ριγκοντό στον ημιτελικό του 2005, με αποτέλεσμα να αποτυπωθεί το 63-62, ως προϊόν ενός εκπληκτικού επί μέρους σκορ 21-4!

Δούλευα τότε στην ΕΡΤ και εκείνη τη μέρα είχα επωμιστεί το ρεπορτάζ στη μικτή ζώνη: με το που έληξε το ματς έφυγα σφαίρα προς τα εκεί και όταν εμφανίστηκε ο Παπαλουκάς ξέφυγα αυθορμήτως, αλλά ενσυνειδήτως από το πρωτόκολλο και πολύ το ευχαριστήθηκα...

Του είπα "θα κάνω τώρα Θοδωρή, αυτό που θα ήθελε να κάνει όλη η Ελλάδα" και αμέσως σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου και του έσκασα ένα φιλί στο μάγουλο!

Ακολούθησαν οι νίκες της Εθνικής στον μικρό τελικό του Κατοβίτσε (2009) και στο Βίλνιους (2011) και ύστερα ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να πάρουν οι Σλοβένοι το αίμα τους πίσω και μάλιστα μέσα στο σπίτι τους...

Το κυνήγι των χιμαιρών

Ήταν εκείνη η αποφράδα νύχτα πάλι την ημέρα του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου 2013) στη Λιουμπλιάνα, όπου οι οικοδεσπότες του EuroΒasket μας έριξαν μια κλοτσιά στα οπίσθια και μας ανάγκασαν να κυνηγάμε χίμαιρες...

Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα αποδείχθηκε πως οι χίμαιρες που κυνηγούσε η Εθνική ήταν άπιαστες και η ήττα (μετά από δυο παρατάσεις) από την Κροατία υπήρξε ο δυσάρεστος επίλογος μιας ούτως ή άλλως θλιβερής παρουσίας, με αποτέλεσμα το ίδιο βράδυ αντί να φιγουράρει στην οκτάδα, να πάει σούμπιτη στο αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνα και να γυρίσει στην Αθήνα.

Όχι τίποτε άλλο, πήγε στράφι και ο εξορκισμός του κακού ισπανικού δαίμονα μας...

Το χαμένο όνειρο του Τρινκιέρι

Εκείνο το βράδυ η Σλοβενία "σταύρωσε" την Εθνική με 73-65, της έκλεισε τον ορίζοντα και μετέτρεψε σε θολό τοπίο και σε εφιάλτη εκείνο το "View to a dream", που έβλεπε από την βεράντα του δωματίου του στο Καρπενήσι ο αγλαός Αντρέα Τρινκιέρι...

Παρεμπιπτόντως εάν αυτός ο αγώνας διαρκούσε δυο - τρία λεπτά παραπάνω, είμαι βέβαιος ότι θα τους κάναμε την ίδια κασκαρίκα!

Στο 26ο λεπτό η ανεκδιήγητη Εθνική βρέθηκε πίσω με διαφορά 26 πόντων (60-34), αλλά νεκραναστήθηκε, μείωσε στους έξι (68-62) και εάν έβαζε το τρίποντο ο Καϊμακόγλου ή δεν έφευγε η μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη, οι Σλοβένοι θα έβλεπαν ξανά τα ραδίκια ανάποδα!

Το σκισμένο σενάριο και τα σκριν στον Σπανούλη

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2015 στο Ζάγκρεμπ, το έργο πήγε να γυριστεί από την ανάποδη πλευρά, αλλά ευτυχώς σκίσαμε το σενάριο!

Απόντος του Γκόραν Ντράγκιτς (το κενό του οποίου όμως φρόντισε να καλύψει ο αδερφός του, Ζόραν) οι Σλοβένοι πέτυχαν το come back από το -17 στο -2, αλλά η Εθνική κατάφερε να σταθεί όρθια και να κρατήσει τη νίκη με άρματα μάχης το χαμηλό σχήμα με τους τρεις γκαρντ που χρησιμοποίησε ο Φώτης Κατσικάρης και τον πλουραλισμό της στο σκοράρισμα: έξι παίκτες με διψήφιο νούμερο πόντων, προεξάρχοντος του υπό... απόσυρση Βασίλη Σπανούλη (19 πόντοι, 6 ασίστ), ο οποίος μάλιστα στο τέλος προέβη σε μια εντυπωσιακή δήλωση...

"Ευχαριστώ πολύ τους συμπαίκτες του, διότι ... σκοτώνονται για μένα με τα σκριν που κάνουν για να σουτάρω"!

Σε αυτό το ματς οι Σλοβένοι μας έβαλαν κάμποσα προβλήματα: πότε τα περιφερειακά σουτ, πότε το πλαϊνό pick n’ roll, πότε την εξωτερική κίνηση των ψηλών, πότε τα ρήγματα στη ρακέτα της και πάει λέγοντας.

Βρε, βρε ο Ντόντσιτς!

Η επόμενη και τελευταία πράξη του έργου ανέβηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 2017, στη σκηνή του Ελσίνκι όπου πάλι στο πλαίσιο του EuroBasket η (μετέπειτα θριαμβεύτρια με 9-0) Σλοβενία έριξε στο κανναβάτσο την Ελλάδα με σκορ 78-72.

Aυτό το ματς επιφύλαξε την παρθενική-και μοναδική έως τώρα- εμφάνιση του Λούκα Ντόντσιτς απέναντι στην Εθνική, μάλιστα ο τότε παίκτης της Ρεάλ και νυν σούπερ σταρ του ΝΒΑ υπήρξε ο φυσικός αυτουργός της νίκης των Σλοβένων με 22 πόντους, πέντε ριμπάουντ και τρεις ασίστ, έχοντας συνεταίρους άλλους δυο γκαρντ, τον Γκόραν Ντράγκιτς (2-4-4) και τον Κλέμεν Πρέπελιτς (16-3).

Η ελληνική ομάδα (Σλούκας 18-3-6, Πρίντεζης 10-10-2, Παπαγιάννης 10-4, Παππάς 10) ισοφάρισε στους 66 πόντους, αλλά δεν κατάφερε να "κλέψει" τη νίκη, πληρώνοντας και την αστοχία της στα τρίποντα (3/20).

Σκορ 10-7 σε 17 αγώνες

Αρχής γενομένης από το 1995, όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά (στο Τουρνουά Ακρόπολις) η Ελλάδα και η Σλοβενία έχουν βρεθεί αντιμέτωπες 17 φορές και το σκορ είναι 10-7 υπέρ της Εθνικής: 4-5 σε επίσημους αγώνες και 6-2 σε φιλικούς.

Οι Σλοβένοι νίκησαν την ελληνική ομάδα στα δυο ματς της προκριματικής φάσης του Eurobasket του 1999 (79-76 στο ΟΑΚΑ και 79-66 στο Μάριμπορ), το 2005 στο Βελιγράδι (68-56), το 2013 στη Λιουμπλιάνα (73-65) και το 2017 στο Ελσίνκι (78-72).

Από την πλευρά της η Εθνική έχει να επιδείξει το 63-62 στον προημιτελικό της Μαδρίτης (2007), το 57-56 στον μικρό τελικό του Κατοβίτσε (2009), το 69-60 στο Ευρωμπάσκετ του 2011 στο Βίλνιους και το 83-72 στο Ζάγκρεμπ, το 2015.

Ο Ντανέου, ο "Πίξι" και ο Λάκοβιτς

Οι απόγονοι του θρυλικού Ιβο Ντανέου και του "τρελοκομείου" Πέταρ Βίλφαν είχαν ανέκαθεν ισχυρούς μπασκετικούς δεσμούς με την Ελλάδα, κάποιοι μάλιστα μακροημέρευσαν και διέπρεψαν στα καθ’ ημάς.

Σε αυτή την πολυάριθμη λίστα περιλαμβάνονται ως επιφανέστερα μέλη ο (Μαυροβούνιος και... Κοκκινιώτης στην καταγωγή, αλλά πολιτογραφημένος Σλοβένος) Λευτέρης Σούμποτιτς, ο Γιούρι Ζντοβτς, ο Γιάκα Λάκοβιτς, ο Μίρσα Μπέγκιτς, ο Σλάβκο Κότνικ, ο Μπόρις Γκόρεντς, o Σάνι Μπετσίροβιτς, ο (ελληνοποιημένος με το όνομα Μακρής) Ράντοσλαβ Νεστέροβιτς, ο Γιούριτσα Γκόλεματς, ο Ιβιτσα Γιούρκοβιτς, ο Γκόραν Γιούρακ, ο Τέομαν Αλιμπέγκοβιτς, ο Ρόμαν Χόρβατ, ο Μάριαν Κράλιεβιτς, ο Σάμο Ούντριχ και ο Αλεξάντερ Τσάπιν.

Ως ανεξάρτητη χώρα η Σλοβενία εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μια διοργάνωση στο EuroBasket του 1993, στο οποίο προκρίθηκε από το Challenge Round του Βρότσλαβ, νικώντας μάλιστα την Κροατία, στο κύκνειο άσμα του Ντράζεν Πέτροβιτς, ο οποίος σκοτώθηκε την επόμενη ημέρα!

Το SPORT24 και η Stoiximan ακολουθούν την εθνική μας στα φιλικά παιχνίδια πριν το ταξίδι στις Φιλιππίνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ