Πλέον γνωρίζουμε τον σχεδιασμό και των τριών μεγάλων γύρων για το 2022, αφού αυτοί παρουσιάστηκαν επίσημα μέσα στο τελευταία τρίμηνο του 2021 (τον Οκτώβριο το Tour de France, τον Νοέμβριο το Giro d'Italia και τον Δεκέμβριο η Vuelta a España). Ξέροντας λοιπόν τις διαδρομές σε Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία, μπορούμε να κάνουμε μερικές σκέψεις για το τί αναμένεται να δούμε στα τρία μεγάλα ραντεβού της νέας χρονιάς, σε ό,τι αφορά τους αγώνες τριών εβδομάδων.

Επίσης θα θυμηθούμε τί έγινε στα τρία Grand Tours της περασμένης σεζόν, ποιες ήταν οι ομάδες - και οι αθλητές - που πρωταγωνίστησαν, αλλά και τη μεγάλη "σύγκρουση γιγάντων" που περιμένουμε επιτέλους να απολαύσουμε τον προσεχή Ιούλιο στον γύρο Γαλλίας, ανάμεσα στις τρεις πιο δυνατές ομάδες του πελοτόν, την UAE του Ταντέι Πογκάτσαρ, την Jumbo Visma του Πρίμος Ρόγκλιτς και την Ineos του Έγαν Μπερνάλ.

Τέλος, θα κάνουμε μια - περισσότερο από απαραίτητη - αναφορά στην Deceuninck Quickstep (πλέον Quickstep Alpha Vinyl), την για μια ακόμα φορά πολυνίκη και πρώτη στη βαθμολογία του World Tour ομάδα, στην οποία βρίσκεται για τρίτη χρονιά ως προπονητής ο Βασίλης Αναστόπουλος. Θα θυμηθούμε το μεγαλύτερο come-back στην ιστορία της επαγγελματικής ποδηλασίας (και ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία του αθλητισμού), με το "θαύμα" του Μαρκ Κάβεντις και θα κλείσουμε με τον Γιάννη Ταμουρίδη, που από φέτος θα είναι προπονητής και DS στην Intermarché Wanty, μια ακόμα τεράστια τιμή για το άθλημα στην Ελλάδα.

Τί είδαμε το 2021 στους τρεις μεγάλους γύρους

Ξεκινώντας με τους περσινούς μεγάλους γύρους, να πούμε καταρχάς, πως παρά τα μεγάλα προβλήματα που συνέχισε να προκαλεί σε όλο τον αθλητισμό η πανδημία, είχαμε την επιτυχημένη διεξαγωγή και των τριών και μάλιστα - σε αντίθεση με το 2020 - στις γνωστές τους ημερομηνίες. Οι "φούσκες" που δημιουργήθηκαν ξανά σε Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία, προστάτευσαν τους αθλητές, τους συνοδούς τους, τους δημοσιογράφους και τους διοργανωτές, με ελάχιστα προβλήματα, τα οποία όμως ευτυχώς δεν επηρέασαν στο παραμικρό το αγωνιστικό κομμάτι, ενώ είχαμε και πάλι θεατές στις διαδρομές και τους τερματισμούς, κάτι που πραγματικά μας είχε λείψει πολύ.

Ένα πρώτο σημαντικό συμπέρασμα από το 2021, είναι ότι στην ουσία είχαμε μια απόλυτη επανάληψη "καρμπόν" του 2020. Δηλαδή ο Πογκάτσαρ κατέκτησε το Tour, ο Ρόγκλιτς τη Vuelta και η Ineos το Giro. Η μόνη διαφορά ήταν στον νικητή του Γύρου Ιταλίας, με τον Έγαν Μπερνάλ να διαδέχεται τον Τέιο Γκέιγκεν Χαρτ. Άρα οι τρεις νικητές των τριών μεγάλων γύρων του 2021, ήταν οι θεωρητικά και πρακτικά κορυφαίοι αθλητές αυτή τη στιγμή στους αγώνες των τριών εβδομάδων. Να προσθέσουμε εδώ, πως πλέον δεν έχει νόημα να μιλάμε για τη χαρισματική γενιά του '85 που πρωταγωνίστησε την προηγούμενη δεκαετία, αυτή έχει εξαφανιστεί τελείως από την εξίσωση.

Ένα κοινό στοιχείο και στους τρεις μεγάλους γύρους που παρακολουθήσαμε το 2021, ήταν η κυριαρχία των τριών νικητών. Κατά σειρά, Μπερνάλ, Πογκάτσαρ και Ρόγκλιτς, βρέθηκαν ένα - τουλάχιστον - επίπεδο πάνω από τους αντιπάλους τους και έφτασαν με μεγάλη άνεση και σημαντικές χρονικές διαφορές στη νίκη, χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερο ανταγωνισμό. Αν εξαιρέσουμε την μίνι κρίση του Μπερνάλ στο 17ο ετάπ του Giro, στην Σέγκα ντι Άλα, η τριάδα κατέκτησε με χαρακτηριστική ευκολία τη ροζ, την κίτρινη και την κόκκινη φανέλα αντίστοιχα.

Εδώ βέβαια έχουμε μια σημαντική διαφοροποίηση σε ό,τι αφορά τους νικητές του 2021 σε σχέση με εκείνους του 2020. Στους τρεις μεγάλους γύρους του 2020, η διαφορά ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο, δεν ξεπέρασε ποτέ το ένα λεπτό: 59" ο Πογκάτσαρ από τον Ρόγκλιτς στο Tour, 39" ο Γκέιγκεν Χαρτ από τον Χίντλεϊ στο Giro και 24" ο Ρόγκλιτς από τον Καραπάς στη Vuelta. Αντίθετα, το 2021 οι διαφορές αυτές εκτοξεύθηκαν, κυρίως στο Tour και τη Vuelta. Ο Μπερνάλ είχε 1'29" από τον Καρούζο στην Ιταλία, ο Πογκάτσαρ 5'20" από τον Βίνγκεγκααρντ στη Γαλλία και ο Ρόγκλιτς 4'42" από τον Μας στην Ισπανία.

Όπως το 2020, έτσι και το 2021, οι all-rounders επικράτησαν στη μάχη τους με τους ανηφορίστες, αφού οι δυο από τους τρεις μεγάλους γύρους κατέληξαν σε τέτοιου προφίλ αθλητές (Πογκάτσαρ & Ρόγκλιτς). Ο Μπερνάλ έσωσε το γόητρο των ποδηλατών που ειδικεύονται στα βουνά, με τη διαφορά όμως ότι ανάμεσα στους αντιπάλους του υπήρχαν μόνο δυο all-rounders, οι Έβενπουλ και Αλμέιντα, αμφότεροι της Deceuninck Quickstep, ο μεν πρώτος φανερά ανέτοιμος για μια τέτοια πρόκληση (απών από τους αγώνες για 9 μήνες), ο δε δεύτερος με σημαντικές χρονικές απώλειες μόλις στο 4ο ετάπ, κάτι που επηρέασε και τη συνολική διαχείριση των αρχηγών από τους ιθύνοντες της ομάδας.

Ένα άλλο εντυπωσιακό στατιστικό που προκύπτει, είναι ότι τα τρία τελευταία χρόνια (2019, 2020 & 2021), η κίτρινη φανέλα του Γύρου Γαλλίας έχει καταλήξει σε αθλητές κάτω των 23 ετών (Μπερνάλ 22, Πογκάτσαρ 21 & 22). Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη ροζ φανέλα του Γύρου Ιταλίας, αφού οι τρεις τελευταίοι νικητές (2019, 2020 & 2021), ήταν όλοι κάτω των 26 ετών (Καραπάς 26, Γκέιγκεν Χαρτ 25, Μπερνάλ 24). Μόνο στον Γύρο Ισπανίας έχουμε νικητή άνω των 26 ετών την τελευταία τριετία, αφού ο Ρόγκλιτς πήρε την κόκκινη φανέλα για πρώτη φορά στα 29 του και την υπερασπίστηκε με επιτυχία στα 30 και τα 31 του. Σε βάθος τριετίας, το να έχουν κερδίσει και τους εννιά γύρους ποδηλάτες τόσο μικρών ηλικιών, είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία των Grand Tours.

Πογκάτσαρ & Ρόγκλιτς vs Ineos

Μιλώντας για στατιστικά, πάμε να δούμε ένα ακόμα, πολύ πιο ενδιαφέρον, αυτό που έχει να κάνει με την Ineos και τους δυο Σλοβένους. Από το Tour του 2019 και μετά, όταν δηλαδή ολοκληρώθηκε η κυριαρχία της Sky/Ineos στον Γύρο Γαλλίας με τη νίκη του Μπερνάλ (την έβδομη μέσα στην προηγούμενη δεκαετία για τη βρετανική ομάδα με τέσσερις διαφορετικούς ποδηλάτες), έχουν ακολουθήσει επτά μεγάλοι γύροι, δυο Γαλλίας, δυο Ιταλίας και τρεις Ισπανίας. Σε όσους από αυτούς έχουν πάρει μέρος οι δυο Σλοβένοι (ή ένας εξ αυτών, Ρόγκλιτς ή Πογκάτσαρ), έχουν κατακτήσει και την τελική νίκη.

Από αυτούς τους επτά γύρους, το δίδυμο έχει κερδίσει τους πέντε (2 νίκες ο Πογκάτσαρ στο Tour, 3 νίκες ο Ρόγκλιτς στη Vuelta), αφήνοντας στην Ineos μόνο τους 2 Γύρους Ιταλίας, εκεί δηλαδή όπου κανείς από τους δυο δεν έδωσε το παρών. Αυτό δείχνει από τη μια την απίστευτη δυναμική των δυο Σλοβένων, ενώ από την άλλη, αποδεικνύει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει από το 2019 και μετά η ομάδα του Μπρέιλσφορντ, κυρίως σε ό,τι αφορά το Tour de France, το οποίο συνεχίζει να είναι ο κύριος στόχος της Ineos στο ξεκίνημα κάθε σεζόν.

Αν το ψάξουμε λίγο περισσότερο, θα δούμε ότι το "πρόβλημα" της βρετανικής ομάδας, πάντα σε σχέση με τους δυο Σλοβένους, εντοπίζεται και στους εβδομαδιαίους γύρους. Στη διάρκεια της περσινής σεζόν, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο, πριν δηλαδή την εκκίνηση του Tour de France, το καλεντάρι του World Tour είχε οκτώ τέτοιους αγώνες (Εμιράτα, Παρίσι-Νίκαια, Τιρένο, Καταλωνία, Χώρα των Βάσκων, Ρομανδία, Ντοφινέ και Ελβετία). Η Ineos κέρδισε την Καταλωνία (Α. Γέιτς), τη Ρομανδία (Τόμας), το Ντοφινέ (Πορτ) και την Ελβετία (Καραπάς). Σε κανέναν από αυτούς τους τέσσερις γύρους δεν συμμετείχαν Πογκάτσαρ ή Ρόγκλιτς.

Αντίθετα, στους τέσσερις υπόλοιπους, είχαμε νικητή τον Πογκάτσαρ στα Εμιράτα και το Τιρένο και τον Ρόγκλιτς στη Χώρα των Βάσκων και "σχεδόν" στο Παρίσι-Νίκαια, όπου ήταν πρωτοπόρος στη γενική μέχρι την τελευταία μέρα, χάνοντας την τελική νίκη λόγω δυο πτώσεων στο τελευταίο ετάπ. Όλο αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι τυχαίο και σίγουρα απασχολεί πολύ σοβαρά τους υπεύθυνους της Ineos. Πάντως η χρονιά σώθηκε - σε τεράστιο βαθμό - χάρη στη νίκη του Μπερνάλ στο Giro d'Italia, εκεί όπου ο Κολομβιανός έδειξε ότι ξεπέρασε τα προβλήματα στη μέση του και επανήλθε στα επίπεδα του 2019, ένα υπέροχο νέο όχι μόνο για την ομάδα του, αλλά για ολόκληρη την ποδηλατική κοινότητα.

Giro, Tour & Vuelta 2021

Ο αρχηγός της Ineos κέρδισε χρόνο σε όλα τα τερέν, στο sterrato, στο Ζονκολάν και στην Κορτίνα ντ'Αμπέτσο. Μόνο στο 17ο ετάπ, στην Σέγκα ντι Άλα, δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις επιθέσεις του Σάιμον Γέιτς, όμως ο Ντάνι Μαρτίνες τον βοήθησε να ξεπεράσει τη μίνι κρίση και να περιορίσει στο ελάχιστο τις απώλειες. Με εξαιρετική βοήθεια τόσο από τον συμπατριώτη του, όσο και από τον Καστροβιέχο, αλλά και την υπόλοιπη ομάδα, ο Μπερνάλ δεν ανησύχησε ούτε από τη μεγάλη έκπληξη του γύρου, τον Νταμιάνο Καρούζο, ούτε από τον Γέιτς, διαχειρίστηκε πανέξυπνα το πλεονέκτημά του την τρίτη εβδομάδα και έφτασε έτσι στην κατάκτηση του δεύτερου μεγάλου γύρου της καριέρας του.

Η παρουσία του Μπερνάλ στην Ιταλία, μας στέρησε την "τιτανομαχία" που περιμέναμε στη Γαλλία, ανάμεσα σε αυτόν και τους δυο Σλοβένους. Τελικά, στο Tour δεν είδαμε ούτε καν τη μονομαχία Ρόγκλιτς-Πογκάτσαρ, αφού ο πρώτος εγκατέλειψε νωρίς τον αγώνα λόγω της άσχημης πτώσης που είχε, με αποτέλεσμα ο Γύρος Γαλλίας να εξελιχθεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Τα "προσχήματα" στη μάχη της γενικής έσωσαν ο Βίνγκεγκααρντ, αποκάλυψη της διοργάνωσης και ο Καραπάς, που υπερασπίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε την τιμή της Ineos. Είναι αλήθεια ότι στην πρώτη εβδομάδα του Tour παρακολουθήσαμε έναν άκρως εντυπωσιακό αγώνα, όμως από τη στιγμή που ο Πογκάτσαρ φόρεσε την κίτρινη φανέλα (8ο ετάπ), πάτησε το γκάζι και δεν τον ξαναείδε κανείς.

Η Ineos εγκλωβίστηκε ανάμεσα στους τέσσερις αρχηγούς της, τις ατυχίες, αλλά και την αδυναμία της να εφαρμόσει σύνθετες τακτικές, σε αντίθεση με την Jumbo Visma, που παρά την απώλεια του Ρόγκλιτς, ανέβασε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου τον Βίνγκεγκααρντ και απέδειξε το βάθος της με τις τέσσερις νίκες σε ετάπ. Η μοναδική στιγμή που ο Πογκάτσαρ απειλήθηκε, ήταν στο ετάπ του Μον Βαντού (11ο), από την επίθεση του Βίνγκεγκααρντ, χωρίς όμως τελικά να χάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο. Η αλήθεια είναι ότι δε βοήθησε και ο σχεδιασμός της ASO, με τόσα ετάπ βουνών να τερματίζουν σε κατηφόρες.

Ο Ρόγκλιτς επανήλθε στη Vuelta, έχοντας ήδη κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην ατομική χρονομέτρηση. Η Ineos κατέβασε και πάλι πολλούς αρχηγούς, ανάμεσά τους τον όχι καλά προετοιμασμένο Μπερνάλ, τον εντελώς απροετοίμαστο Καραπάς (μετά το Tour και το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στον δρόμο αντοχής) και τον Άνταμ Γέιτς, αφήνοντας ανεξήγητα εκτός ομάδας τον πολύτιμο βοηθό του Κολομβιανού, Μαρτίνες. Ο Ρόγκλιτς κυριάρχησε κερδίζοντας τα δυο χρονόμετρα και δυο ακόμα ετάπ, στο Βαλδεπένιας δε Χαέν και στις λίμνες της Κοβαδόνγκα, χωρίς να απειληθεί ούτε από τον δεύτερο Μας, ούτε από την άλλη έκπληξη της Bahrain, τον τρίτο στη γενική, Τζακ Χέιγκ.

Η Ineos εξαφανίστηκε τελείως από την εξίσωση, όμως ο Μπερνάλ με τις εκπληκτικές του επιθέσεις την τρίτη εβδομάδα, πρόσφερε μοναδικό θέαμα, έδωσε "χρώμα" στον αγώνα και άφησε ακόμα περισσότερες υποσχέσεις για το 2022. Ο Ρόγκλιτς κέρδισε τελικά με μεγάλη άνεση την τρίτη συνεχόμενη κόκκινη φανέλα, ενώ αίσθηση προκάλεσε η αχαρακτήριστη συμπεριφορά του Μιγκέλ Άνχελ Λόπες στο προτελευταίο ετάπ, όταν βλέποντας ότι έχανε τη θέση του στο βάθρο από τον Χέιγκ, εγκατέλειψε τον αγώνα, εξοργίζοντας σύσσωμη την Movistar, η οποία λίγες εβδομάδες αργότερα, τον έδιωξε από την ομάδα.

Πέρα από τη γενική κατάταξη στους τρεις μεγάλους γύρους του 2021, είχαμε και ένα τριπλό, πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά τις φανέλες των πόντων. Και οι τρεις κατέληξαν σε αθλητές, που πραγματοποίησαν αντίστοιχα - μικρότερα ή μεγαλύτερα - come-back στην καριέρα τους για να το πετύχουν. Ο Πέτερ Σάγκαν κατέκτησε στην Ιταλία την τσικλαμίνο (μαζί με ένα ετάπ), "δηλώνοντας" και πάλι παρών στο υψηλότερο επίπεδο, ο Μαρκ Κάβεντις κατέκτησε στη Γαλλία την πράσινη (μαζί με τέσσερα ετάπ), αφήνοντας άφωνους τους πάντες με την απίστευτη επιστροφή του στην κορυφή και ο Φάμπιο Γιάκομπσεν κατέκτησε στην Ισπανία την πράσινη (μαζί με τρία ετάπ), επιστρέφοντας στην ελίτ των σπρίντερ έναν χρόνο μετά το τρομερό του ατύχημα στην Πολωνία.

UAE, Jumbo Visma & Ineos 2022

Πριν περάσουμε στους τρεις μεγάλους γύρους του 2022, ας δούμε πρώτα πώς θα παρουσιαστούν μέσα στο 2022 οι τρεις "υπερομάδες" του World Tour, δηλαδή η UAE, η Jumbo Visma και η Ineos. Γνωρίζουμε ήδη ότι οι τρεις αρχηγοί τους, Πογκάτσαρ, Ρόγκλιτς και Μπερνάλ, έχουν θέσει ως βασικό στόχο τους μέσα στη σεζόν τον Γύρο Γαλλίας. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι αν δεν υπάρξει κάποιο δυσάρεστο απρόοπτο μέχρι τον Ιούλιο (τραυματισμός, ασθένεια κλπ), θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την τιτανομαχία που όλοι περιμένουμε. Οι αρχηγοί λοιπόν είναι δεδομένοι, τι έγινε όμως με τις ομάδες τους;

Τα Εμιράτα συνέχισαν την ενίσχυσή τους και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από πέρυσι. Από τη στιγμή που ανανέωσαν τον Πογκάτσαρ μέχρι το 2027, το αμέσως επόμενο μέλημά τους ήταν να τον πλαισιώσουν με ακόμα περισσότερους βοηθούς πρώτης γραμμής, εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του Τζορτζ Μπένετ, του Μαρκ Σολέρ και του Ζοάο Αλμέιντα. Αν συνυπολογίσουμε και τους ήδη αθλητές της ομάδας, Φόρμολο, Μάικα, Χίρσι και ΜακΝάλτι, καταλαβαίνουμε ότι η UAE θα είναι σε θέση να κατεβάσει στο Tour μια πραγματική υπερομάδα, που δε θα έχει να ζηλέψει σχεδόν τίποτα από τις άλλες δυο μεγάλες αντιπάλους της.

Περνάμε στην Jumbo Visma, η οποία διατήρησε ολόκληρο τον βασικό κορμό της, έχασε τον Μπένετ και πήρε από την Ineos τον Ρόαν Ντένις, ενώ είδε τον Τομ Ντιμουλάν να επιστρέφει στην αγωνιστική δράση. Με δεδομένο αυτή τη στιγμή, ότι ο Ολλανδός θα είναι ο αρχηγός της ομάδας στο Giro, η Jumbo θα κατεβάσει φέτος στο Tour σχεδόν την ίδια ομάδα με πέρυσι. Ο Ρόγκλιτς θα έχει μαζί του τους Βίνγκεγκααρντ, Κους, Βαν Άερτ, Χέσινκ, πιθανότατα τον Κράισβαϊκ και ίσως τον Ντένις, που αν ελέγξει τον προβληματικό του χαρακτήρα και θυμίσει το Giro του 2020, θα αποτελέσει έναν ακόμα πολύτιμο βοηθό για τον Σλοβένο. Σίγουρα μιλάμε για την πιο δοκιμασμένη, έμπειρη, δεμένη και έτοιμη ομάδα στους μεγάλους γύρους την τελευταία διετία.

Κλείνουμε με την Ineos, η οποία πέρα από τον Ομάρ Φράιλε, δεν πραγματοποίησε κάποια άλλη μεταγραφική κίνηση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά αθλητές πρώτης γραμμής. Οι αρχηγοί στο Tour θα είναι ο Μπερνάλ και ο Τόμας, από εκεί και μετά, ο Μπρέιλσφορντ θα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε αρκετούς ποδηλάτες για τις υπόλοιπες θέσεις, πάντα σε σχέση με το ποιοι θα τρέξουν το Giro, όπου αρχηγός θα είναι ο Καραπάς. Η Ineos διαθέτει βαθύ ρόστερ (Γέιτς, Καστροβιέχο, Γκέιγκεν Χαρτ, Σίβακοφ, Πορτ, Κβιατκόφσκι, Μαρτίνες, Πίντκοκ, Γκάνα, Φαν Μπάαρλε, Ντε Πλους κλπ), όμως το βασικό ερώτημα είναι αν ο Μπερνάλ θα μπορέσει να κοντράρει τους δυο Σλοβένους στη μάχη της γενικής.

Ανηφορίστες vs All-rounders, υπάρχει τελικά τέτοιο δίλημμα;

Επιτρέψτε μου να ανοίξω μια παρένθεση, πριν περάσουμε στην παρουσίαση των τριών μεγάλων γύρων του 2022, για να πω ότι φέτος δε θα ήθελα να πέσω για μια ακόμα φορά στην "παγίδα" να χαρακτηρίσω οποιονδήποτε από αυτούς, είτε γύρο που ταιριάζει στους ανηφορίστες, είτε γύρο που ταιριάζει στους all-rounders. Και αυτό, επειδή, προσωπικά τουλάχιστον, νομίζω πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένας ανηφορίστας που να είναι καλύτερος στο τερέν του, δηλαδή στα βουνά, από τους δυο Σλοβένους. Τόσο ο Πογκάτσαρ, όσο και ο Ρόγκλιτς, έχουν αποδείξει την τελευταία διετία, ότι είναι πραγματικά ανίκητοι στα ανηφορικά ετάπ.

Ο μεν Ρόγκλιτς έχασε ελάχιστα δευτερόλεπτα από τον Σούπερμαν Λόπες στο Κολ ντε λα Λοζ (Tour 2020) και άλλα τόσα από τον Καραπάς στην Κοβατίγια (Vuelta 2020), ενώ ο Πογκάτσαρ έχασε 40" στην ανάβαση του Μον Βαντού (Tour 2021), όχι από ανηφορίστα, αλλά από τον επίσης all-rounder Βίνγκεγκααρντ. Αντίθετα, αμφότεροι, όχι μόνο άντεξαν σε αυτή τη διετία τις - έτσι κι αλλιώς ελάχιστες - επιθέσεις από τους ανηφορίστες αντιπάλους τους, αλλά κέρδισαν και χρόνο ξεφεύγοντας στα τελευταία μέτρα πριν τους τερματισμούς. Ο μοναδικός που θα μπορούσε να τους προβληματίσει - χωρίς αυτό να θεωρείται δεδομένο - είναι ο Μπερνάλ, απαραίτητα όμως στο 100% της φόρμας του, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα στη μέση του και - ιδανικά - βελτιωμένος στο χρονόμετρο.

Giro d'Italia 2022, η μάχη για τη ροζ φανέλα

Ξεκινάμε με τον πρώτο ημερολογιακά μεγάλο γύρο του 2022, το 105ο Giro, που θα διεξαχθεί από τις 6 μέχρι τις 29 Μαΐου. Τα πρώτα τρία ετάπ θα φιλοξενηθούν στην Ουγγαρία (δυο επίπεδα και ένα χρονόμετρο) και στη συνέχεια το πελοτόν θα μεταφερθεί στη Σικελία. Έχουμε δυο χρονόμετρα, ένα στη Βουδαπέστη (2ο ετάπ) και ένα στη Βερόνα (21ο ετάπ), συνολικού μήκους μόλις 26 χιλιομέτρων, ενώ υπάρχουν επτά επίπεδα ετάπ που απευθύνονται στους σπρίντερ. Επίσης υπάρχουν οκτώ ετάπ βουνών με πέντε ανηφορικούς τερματισμούς (Αίτνα, Μπλόκχαους, Κόνιε, Καστελμόντε και Μαρμολάντα).

Με δεδομένο ότι θα απουσιάσουν οι δυο Σλοβένοι, λογικά στη λίστα εκκίνησης θα δούμε να συνωστίζονται πολλοί ανηφορίστες, που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν - πέρα από τα πολλά βουνά - τα πολύ λίγα χιλιόμετρα ατομικής χρονομέτρησης. Σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε ως τώρα, ο Καραπάς θα τρέξει για την Ineos (μαζί με τον Γκέιγκεν Χαρτ), ο Ντιμουλάν για την Jumbo, ο Λάντα για την Bahrain, πιθανότατα ο Σάιμον Γέιτς για την BikeExchange, ο Σούπερμαν Λόπες για την Astana, ο Ουράν για την EF, ο Μαρτάν για την Cofidis και ο Αλμέιντα (μάλλον με τον Φόρμολο) για την UAE. Ένα σημαντικό στοιχείο της διοργάνωσης, είναι η απουσία των αμέτρητων ετάπ με περισσότερα από 200 χλμ., κάτι που ο Μάουρο Βένι άρχισε να υιοθετεί από πέρυσι. Η τρίτη εβδομάδα θα είναι παραδοσιακά η πιο δύσκολη, με τα τέσσερα αλπικά ετάπ και το μεγάλο χρονόμετρο.

Tour de France 2022, η μάχη για την κίτρινη φανέλα

Συνεχίζουμε με το 109ο Tour de France, που θα διεξαχθεί από την 1η μέχρι την 24η Ιουλίου. Τα τρία πρώτα ετάπ θα φιλοξενηθούν στη Δανία (ένα χρονόμετρο και δυο επίπεδα) και στη συνέχεια το πελοτόν θα μεταφερθεί στη Γαλλία. Έχουμε δυο χρονόμετρα, ένα στην Κοπεγχάγη (1ο ετάπ) και ένα στο Ροκαμαντούρ (20ο ετάπ), συνολικού μήκους 53 χιλιομέτρων, ενώ υπάρχουν έξι επίπεδα ετάπ και επτά μέσης δυσκολίας. Επίσης έχουμε ένα ετάπ με 19 χλμ παβέ (5ο) και έξι ετάπ βουνών με πέντε ανηφορικούς τερματισμούς (Σούπερ Πλανς ντε Μπελ Φιγ, Γκρανόν, Αλπ ντ'Ουέζ, Πεϊραγκούντ και Οτακάμ).

Οι δυσκολίες εδώ είναι μοιρασμένες και στις τρεις εβδομάδες, όμως οι all-rounders θα έχουν ένα σημαντικότατο μαξιλαράκι ασφαλείας με τα 40 χλμ ατομικής χρονομέτρησης στο προτελευταίο ετάπ. Και εδώ οι διοργανωτές απέφυγαν τα διακοσάρια ετάπ (μόνο ένα με περισσότερα χλμ), ενώ η διαδρομή θα επισκεφθεί τέσσερις οροσειρές (Βόσγια, Γιούρα, Άλπεις, Πυρηναία). Όπως γράψαμε και πιο πάνω, αναμένουμε την τιτανομαχία μεταξύ Πογκάτσαρ, Ρόγκλιτς και Μπερνάλ, ενώ μαζί τους θα αγωνιστούν και πολλά ακόμα μεγάλα ονόματα (Μας, Λάντα, Λόπες, Μαρτάν, Βλάσοφ, Γκοντί, Κιντάνα, Αλαφιλίπ, Πινό κλπ). Τεράστιο πλεονέκτημα για τους δυο Σλοβένους το μεγάλο χρονόμετρο, μεγάλο μειονέκτημα για τον Μπερνάλ.

Vuelta a España 2022, η μάχη για την κόκκινη φανέλα

Ολοκληρώνουμε με την 77η Vuelta, που θα διεξαχθεί από τις 19 Αυγούστου μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου. Τα τρία πρώτα ετάπ θα φιλοξενηθούν στην Ολλανδία (ένα ομαδικό χρονόμετρο και δυο επίπεδα) και στη συνέχεια το πελοτόν θα μεταφερθεί στην Ισπανία και συγκεκριμένα στη Χώρα των Βάσκων. Έχουμε δυο χρονόμετρα, ένα ομαδικό στην Ουτρέχτη (1ο ετάπ, 23 χλμ) και ένα ατομικό στο Αλικάντε (10ο ετάπ, 31 χλμ), ενώ υπάρχουν επτά επίπεδα ετάπ (με δυο τερματισμούς σε ανηφόρα) και πέντε μέσης δυσκολίας. Επίσης έχουμε επτά ετάπ βουνών και συνολικά εννιά (!) ανηφορικούς τερματισμούς (Πίκο Χάνο, Φανκουάγια, Πραέρες, Πένιας Μπλάνκας, Παντέρα, Σιέρα Νεβάδα, Τεντουδία, Πιορνάλ και Ναβαθεράδα). Και εδώ, όπως και στο Tour, οι δυσκολίες είναι μοιρασμένες και στις τρεις εβδομάδες.

Το ομαδικό χρονόμετρο θα δώσει πλεονέκτημα στα φαβορί των δυνατών σε αυτό το τερέν ομάδων, ενώ το ατομικό χρονόμετρο έρχεται πολύ νωρίς μέσα στον αγώνα, μόλις στο 10ο ετάπ, κάτι που σημαίνει ότι το όποιο χρονικό αβαντάζ των all-rounders θα ολοκληρωθεί στα μισά της Vuelta και από εκεί και μετά θα πρέπει να το διαχειριστούν απέναντι στους ανηφορίστες. Πιστή στον σχεδιασμό της, η Unipublic, πέρα από τους πολλούς ανηφορικούς τερματισμούς, δεν έχει ούτε ένα διακοσάρι ετάπ στη διαδρομή. Είναι πολύ νωρίς να γνωρίζουμε ποιοι θα πάρουν μέρος, όμως ο Πογκάτσαρ έχει ήδη δηλώσει ότι φέτος θα τρέξει Tour και Vuelta (μαζί του θα έχει στην Ισπανία τους Αλμέιντα και Σολέρ), το ίδιο και ο Μας, που θα έχει μαζί του τον Βαλβέρδε, στην τελευταία συμμετοχή του "Μπάλα" σε μεγάλο γύρο. Οι Καραπάς και Άνταμ Γέιτς θα τρέξουν για την Ineos, ο Κιντάνα για την Arkéa και ο Έβενπουλ για την Quickstep, χωρίς να αποκλείεται και η συμμετοχή του Ρόγκλιτς.

Ο "Βάζι", ο "Καβ" και ο "Ταμούρ"

Περνάμε τώρα στα δικά μας παιδιά, ξεκινώντας από τον Βασίλη Αναστόπουλο και τη μαγική χρονιά του στην Deceuninck Quickstep. Ο "Βάζι", όπως τον αποκαλούν όλοι στην ομάδα, στη δεύτερη χρονιά του στους Βέλγους, κατάφερε - για μια ακόμα φορά - να κλέψει τις εντυπώσεις, παρουσιάζοντας ένα πραγματικό "θαύμα" στην παγκόσμια ποδηλατική κοινότητα. Ανέλαβε έναν "τελειωμένο" Κάβεντις και τον ανέστησε πρώτα ψυχολογικά και μετά αγωνιστικά. Μια νίκη σε ετάπ του Tour, θα συνιστούσε από μόνη της τεράστια επιτυχία, όμως οι δυο τους μάς προσέφεραν κάτι αδιανόητο: τέσσερις νίκες σε ετάπ, την πράσινη φανέλα και την ισοφάριση του ρεκόρ του Έντι Μερξ!

Δε χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο, όλοι ζήσαμε εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές της απόλυτης αναγέννησης του κορυφαίου σπρίντερ όλων των εποχών, με τη σφραγίδα του Βασίλη φραδιά-πλατιά σε αυτό το κατόρθωμα. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το πρόσφατο βιβλίο του "Καβ", το "Tour de Force", εκεί όπου ο Βρετανός πλέκει το εγκώμιο του προπονητή του και αναφέρεται ατελείωτες φορές σε αυτόν, αναγνωρίζοντας την τεράστια συνεισφορά του στο επίτευγμα του Ιουλίου. Για να το θέσω πολύ πιο απλά, ο Αναστόπουλος είναι ο κύριος υπεύθυνος για το μεγαλύτερο come-back στην ιστορία της ποδηλασίας και ένα από τα ελάχιστα τέτοιας εμβέλειας σε ολόκληρο τον αθλητισμό.

Η Deceuninck Quickstep για μια ακόμα χρονιά σάρωσε τις νίκες, φτάνοντας συνολικά τις 65 μέσα στη σεζόν (η δεύτερη Jumbo Visma σταμάτησε στις 42), με 18 διαφορετικούς ποδηλάτες! Η ομάδα του Λεφέβρ πρώτευσε και στη βαθμολογία της UCI με 15.641 βαθμούς, αφήνοντας πίσω της δύο "γίγαντες", την Ineos (14.998) και την Jumbo Visma (12.914). Για να κλείσουμε την αναφορά στον Βασίλη, να προσθέσουμε ότι από τις 65 νίκες της ομάδας, οι 19 (σχεδόν το 1/3) προήλθαν από δικούς του αθλητές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε, ότι όλο και περισσότεροι ποδηλάτες της Quickstep ζητούν να ενταχθούν στο δικό του γκρουπ. Όπως δεν είναι σύμπτωση ότι ο Λεφέβρ, γνωστός για την εμμονή του στις μονοετείς ανανεώσεις για τα μέλη του staff της ομάδας, πρόσφερε χωρίς δεύτερη σκέψη διετή ανανέωση στον Αναστόπουλο.

Περνάμε στον Γιάννη Ταμουρίδη, που από φέτος ανήκει στο δυναμικό της Intermarché Wanty, ως προπονητής και DS της βέλγικης ομάδας. Ο "Ταμούρ", ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα Έλληνας αθλητής που έχει αγωνιστεί σε ομάδα World Tour (Euskaltel Euskadi, 2013), που έχει τρέξει σε μεγάλο γύρο (Giro d'Italia, 2013) και που έχει καταφέρει να ολοκληρώσει το Παρί-Ρουμπέ, τερματίζοντας στο ιστορικό ποδηλατοδρόμιο, εργάστηκε με επιτυχία πρώτα ως προπονητής στην Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδηλασίας και στη συνέχεια ως Performance Manager και προπονητής στην SEG Racing Academy (διαδεχόμενος τον Βασίλη Αναστόπουλο) για τη διετία 2020-21.

Ο "Βάσκος" γίνεται έτσι ο δεύτερος Έλληνας προπονητής σε ομάδα World Tour, μια τεράστια τιμή για την ελληνική ποδηλασία. Το είχα γράψει και πριν λίγο καιρό, τόσο ο Βασίλης, όσο και ο Γιάννης, αποδεικνύουν περίτρανα ότι το ταλέντο, η αφοσίωση και η σκληρή δουλειά οδηγούν στην κορυφή. Όσο απίστευτο και αν ακουγόταν πριν λίγα χρόνια, ότι μια ανασκόπηση ποδηλασίας που αναφέρεται στο ανώτατο επίπεδο του αθλήματος, θα έκλεινε με αναφορά σε δυο Έλληνες, τόσο περισσότερο περήφανους μας κάνει το γεγονός, ελπίζοντας ότι και άλλοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν στο μέλλον.

ΥΓ. Ο Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας θα αναβιώσει (ύστερα από απουσία δέκα χρόνων) μέσα στο 2022, μετά από συντονισμένη προσπάθεια πολλών ανθρώπων που αγαπούν το άθλημα και είναι αποφασισμένοι να παρουσιάσουν μια πετυχημένη όσο και αναβαθμισμένη διοργάνωση. Θα ασχοληθούμε με αυτό το πολύ σημαντικό γεγονός για την ελληνική ποδηλασία σε επόμενο κείμενο, επιτρέψτε μου μόνο να πω πόσο μεγάλη τιμή είναι για το άθλημα και τη χώρα μας, το ότι ένας πραγματικός θρύλος όπως ο Μαρκ Κάβεντις, είναι ο επίσημος πρεσβευτής του International Tour of Hellas. Ένα ακόμα πολύτιμο ''δώρο" από τον Βασίλη Αναστόπουλο.