Μαζεμένα του τύχανε του Ολυμπιακού τα εφτάρια χθες (8/2) το βράδυ στην νίκη του κόντρα στην Βαλένθια… Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί κάτι διαφορετικό, καθόσον αυτός είναι ο δικός του ιερός και καθαγιασμένος αριθμός!

Δεν είχε βεβαίως επτά (αλλά οκτώ) ο μήνας και συν τοις άλλοις η φανέλα με το Νο 7 (του Βασίλη Σπανούλη ντε) βρίσκεται καρφωμένη στον ουρανό του ΣΕΦ, ωστόσο συντελέσθηκε μια άλλη σύζευξη πλανητών!

Η τραγωδία της Θύρας 7 και ο… γαύρος τον Φλεβάρη!

Χθες συμπληρώθηκαν 43 χρόνια από την τραγωδία της Θύρας 7 που στοίχισε τη ζωή σε 21 φιλάθλους και αυτή η θυσία δεν θα λησμονηθεί ποτέ, αρκεί βεβαίως να γίνεται παράδειγμα προς αποφυγήν και να μνημονεύεται όπως της αρμόζει, στις 8 Φεβρουαρίου και όχι στην εκάστοτε επικαιροποιημένη λίστα μαζί με τα Τέμπη, το Μάτι, τη Μάνδρα και πάει λέγοντας…

Μέχρι χθες, προϊούσης της εφετινής σεζόν οι Πειραιώτες είχαν παίξει επτά ματς απέναντι στις τέσσερις πρέσβειρες της Ισπανίας στη EuroLeague και μετρούσαν ισάριθμες ήττες, αλλά-για να παραποιήσω μια παροιμιώδη έκφραση- κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο… γαύρος τον Φλεβάρη!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στις παρτίδες του με τους Ιβηρες, πέρυσι ο Ολυμπιακός σε εννέα ματς κόντρα στους λεγάμενους πέτυχε επτά νίκες και γνώρισε δυο ήττες, μία από τη Βαλένθια στο ΣΕΦ και άλλη μία από τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Final Four, στο Κάουνας.

Έτερον το 7-2, εκάτερον το 1-7, αλλά η υπόθεση έχει πολύ ζουμί ακόμα και σε κάθε περίπτωση θα κριθεί εν καιρώ τω δέοντι…

Το μανιφέστο του Μπαρτζώκα

Αυτή τη στιγμή, μετά το πρώτο σκέλος της 26ης αγωνιστικής, οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης βρίσκονται στο Νο 7 της κατάταξης με ρεκόρ 15-11: έχουν υποστεί μια ήττα περισσότερη από όσες γνώρισαν σε ολόκληρη την περυσινή κανονική περίοδο στην κούρσα της οποίας έκοψαν πρώτοι το νήμα με 24-10, αλλά (επαναλαμβάνω ότι) όλα αυτά είναι σχετικά…

Το είπε άλλωστε αυτό με τον πιο σαφή και ξεκάθαρο τρόπο ο Γιώργος Μπαρτζώκας λίγα λεπτά αφότου ήχησε η κόρνα της λήξης στη «Φοντέτα»…

«Θα τα δώσουμε όλα για να μπούμε στα playoffs που είναι ο πρώτος και ο μοναδικός μας στόχος στη σεζόν» είπεν και ελάλησεν ο προπονητής του Ολυμπιακού και αυτή η δήλωση του δεν πρέπει να εκληφθεί ως δήθεν ομολογία απαισιοδοξίας και ανημποριάς για κάτι παραπάνω…

Η αδυσώπητη διοργάνωση

Ανοίγω εδώ μια παρένθεση διότι σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν ένας προπονητής ή ένας παίκτης ή ακόμη κι ένας πρόεδρος οριοθετεί τους στόχους, πρέπει να κρατά χαμηλά την μπάλα…

Ο Μπαρτζώκας δεν είναι φαφλατάς και ακόμη και πέρυσι που η ομάδα του πήγαινε τρένο δεν παρασύρθηκε σε μεγαλόστομες δηλώσεις όχι από τον φόβο πως θα του γύριζαν μπούμερανγκ, αλλά επειδή όντως -όπως το επαναλαμβάνει συχνάκις και κατ’ επανάληψιν- η… ρουφιάνα η EuroLeague είναι μια αδυσώπητη διοργάνωση!

Με την ελπίδα ότι δεν με προδίδει το μνημονικό μου, θυμάμαι μονάχα δυο προπονητές που βγήκαν φόρα παρτίδα και είπαν δημοσίως ότι οι ομάδες του θα ανέβουν στο θρόνο…

Ο Ιβκοβιτς στη Ρώμη και ο Αταμάν στο Βερολίνο

Ο ένας ήταν ο συχωρεμένος ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, το 1997, αλλά κι ελόγου του το είπε στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο, όταν η αποστολή του Ολυμπιακού έφτασε στη Ρώμη…

Ρωτήθηκε τότε ο συχωρεμένος ο «Ντούντα» από τους Ιταλούς δημοσιογράφους για τον στόχο της ομάδας του και πήρε ανάποδες με τους … πανεπιστήμονες του μπάσκετ!

«Ε, μπρε, τι μου λέτε εσείς τώρα; Ήρθαμε για να πάρουμε το Κύπελλο και θα το πάρουμε, όπως και να ‘χει»!!!

Ο δεύτερος είναι ο Εργκίν Αταμάν που γενικώς εμφορείται από αισιοδοξία, η οποία ενίοτε φτάνει στα όρια της αμετροέπειας, αλλά δικαιώνεται ο μπαγάσας!

Στις 3 του περασμένου μήνα μετά την ήττα του Παναθηναϊκού AKTOR από την Μπασκόνια στο τσακ (με το καλάθι του Κόντι Μίλερ-ΜακΙντάιρ) ο Τούρκος προπονητής χάιδεψε τη γυάλινη σφαίρα του και προέβλεψε ότι «κάτι θα αλλάξει και στον τελικό του Final Four θα βάλουμε εμείς το τελευταίο σουτ και θα κατακτήσουμε τον τίτλο».

Τα τρία δάχτυλα στη Βαρκελώνη

Η πλάκα είναι ότι ο Αταμάν το ‘χει με τις μαντεψιές, έστω κι αν δεν του βγήκε η περυσινή, όταν σήκωνε τα τρία δάχτυλα του χεριού του στο Palau Blaugranα, υπονοώντας ότι η Εφές θα πετύχει το three-peat.

Είχε δικαιωθεί πανηγυρικά όμως με την προφητεία στην οποία προέβη στις 28 Απριλίου του 2022, μετά τη νίκη της Εφές επί της Αρμάνι Μιλάνο και την πρόκριση στο Final Four του Βελιγραδίου, όπου υπερασπίσθηκε τα σκήπτρα τα οποία είχε κατακτήσει στην Kολωνία.

Το…κούρεμα του Τζόουνς, η 7η θέση και οι 65 πόντοι

Α, για να μην το ξεχάσω: υπάρχουν κι άλλα σημαδιακά εφτάρια στο χθεσινό πέρασμα του Ολυμπιακού από τη Βαλένθια…

Πρώτα απ’ όλα, με τη νίκη του βρίσκεται στο Νο 7 και επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω…

Δεύτερον, τη φανέλα με το Νο 7 της ισπανικής ομάδας φορά ο (δήμιος του Ολυμπιακού με 3/3 βολές στα 3’’ στο ΣΕΦ , αλλά και του Παναθηναϊκού AKTOR στα ματς της περυσινής σεζόν) Κρις Τζόουνς τον οποίο αυτή τη φορά οι Πειραιώτες βύθισαν αύτανδρο!

Ο Αμερικανός γκαρντ μπήκε στο γήπεδο για μαλλί (με μέσο όρο 12.9 πόντους) και βγήκε… κουρεμένος σκοράροντας με το ζόρι δυο πόντους με 1/8 σουτ!

Και last but not least σε αυτή την αλληλουχία με τα εφτάρια: ο Ολυμπιακός δεν επέτρεψε στους οικοδεσπότες να βάλουν το επτά μπροστά στο σκορ τους: οι λεγάμενοι (όπως βεβαίως και οι Πειραιώτες) δεν φημίζονται για τη… γάργαρη επίθεση τους, αλλά χθες έμειναν στους 65 πόντους μπροστά στους οποίους οι 78 κόκκινοι ήταν υπεραρκετοί για τη νίκη.

Η απόδραση, ο κακός δαίμονας και το λαχείο που λήγει σε 2

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Ολυμπιακός, ως είθισται στο εικοσάχρονο νταλαβέρι του με τη Βαλένθια, απέδρασε με μια σημαντική εκτός έδρας νίκη και το αυτό επιθυμεί και θα επιδιώξει σε είκοσι ημέρες από σήμερα στο Κάουνας κόντρα στη Ζάλγκιρις που είναι τρόπον τινά ένας κακός δαίμονας του….

Κατά τα άλλα, όπως ορθώς έγραψε νωρίτερα ο Γιάννης Φιλέρης, ο Ολυμπιακός (φαίνεται πως) έχει τραβήξει τον πρώτο αριθμό του λαχείου με τον φέροντα το Νο 2 στη φανέλα του, Μόουζες Ράιτ.

Το μηδενικό ρίσκο του Ναν και οι τέσσερις προσθήκες

Είναι όντως λαχεία αυτές οι περιπτώσεις που δεν ξέρεις εκ προοιμίου και δεν μπορείς να προβλέψεις εάν και κατά πόσον θα βγουν…

Του Παναθηναϊκού τού έκατσε ο Κέντρικ Ναν, που αποκτήθηκε την τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου, αλλά, διάβολε, επρόκειτο για μια επιλογή με μηδενικό ρίσκο.

Στην αντίπερα όχθη ο Ολυμπιακός, λόγω των τραυματισμών, έχει εντάξει 3+1 παίκτες μεσούσης της σεζόν: τον Ναζ Μήτρου Λονγκ, τον Φίλιπ Πετρούσεβ και τον Μόουζες Ράιτ, ενώ ο Ιγκνας Μπραζντέικις ενσωματώθηκε στα τελειώματα της προετοιμασίας.

Υπάρχει πάντοτε ένα διακύβευμα σε τέτοιες προσθήκες και έχει να κάνει με την εμπειρία, την ταχύτητα ενσωμάτωσης και την ανταπόκριση στο ρόλο…

Ξεπέρασε και το… jet lag!

Ο Ράιτ προερχόταν από τη βραχύβια εφετινή θητεία του στη Μερκεζέφεντι, δεν είχε καμιά προϋπηρεσία στη EuroLeague και κλήθηκε εξ εφέδρων για να μπαλώσει την τρύπα που άνοιξε ο τραυματισμός του Νίκολα Μιλουτίνοβ, σε συνδυασμό και με την απουσία του Μουστάφα Φαλ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν ένας νεοαποκτηθείς παίκτης προκαλεί σαματά στο ντεμπούτο του συνηθίζω να γράφω ότι αυτός μπορεί να οφείλεται στο… jet lag!

Ελα όμως που ο Ράιτ δεν βρίσκεται πλέον σε αυτή τη φάση της… υπερδιέγερσης, διότι έχει ήδη παίξει σε τέσσερα ματς: τρία στη EuroLeague και ένα στην Basket League με ένα απολύτως θετικό και πολλά υποσχόμενο πρόσημο.

Βάζει παντού τη χερούκλα του

Στην Πάτρα, κόντρα στον Προμηθέα «έγραψε» 16 πόντους, έξι ριμπάουντ, μία ασίστ και μια τάπα, ενώ στα τρία διεθνή ματς (Αλμπα, Μπάγερν, Βαλένθια) έχει μέσο όρο 9.0 πόντους, 3.7 ριμπάουντ, 1.3 ασίστ, 2.0 κλεψίματα και 2.0 τάπες σε σχεδόν 22 λεπτά συμμετοχής.

Τι συμπέρασμα βγαίνει από αυτά τα νούμερα;

Ασφαλώς αναδεικνύουν τον αγωνιστικό πλουραλισμό του, υπό την έννοια ότι βάζει το χεράκι του ή μάλλον τη χερούκλα του και στις πέντε κατηγορίες, χώρια που υποπίπτει σε λιγότερο από ένα λάθος ανά αγώνα.

Συν τοις άλλοις σουτάρει εντός παιδιάς με ποσοστό 64.7%, ενώ έχει 5/8 βολές και για να μην τα πολυλογώ, την κάνει τη δουλειά του όμορφα και παστρικά, ίσως και καλύτερα απ ό,τι περίμενε ο Μπαρτζώκας όταν του έδωσε το χρίσμα.

Η πανηγυρική δικαίωση του 2012

Επειδή μού αρέσουν οι αναγωγές στο παρελθόν και οι αντιπαραβολές που βεβαίως δεν προδιαγράφουν το μέλλον, άλλη μια φορά που ο Ολυμπιακός προέβη σε μαζεμένες αλλαγές ξένων παικτών και επιδιορθώσεις στο ρόστερ του, δικαιώθηκε πανηγυρικά!

Αναφέρομαι στη σεζόν 2011-12, όταν ο Ντούσαν Ιβκοβιτς σχόλασε τον Ματ Χάουαρντ και τον Κέλιν Λούκας και στρατολόγησε αντ’ αυτών τον Τζόι Ντόρσι και τον Εισι Λο…

Οι δυο αλλαγές έπιασαν τόπο και οι Πειραιώτες διάνυσαν όλο τον δρόμο και ανέβηκαν στο θρόνο, against all odds!

Στις 13 Μαΐου του 2012, στο Sinan Erdem Dome ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το -19 και έριξε στο κανναβάτσο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με το in extremis πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη.

Τρεις Αμερικανοί, ουδείς πόντος!

Σε εκείνο τον τελικό ο Ολυμπιακός σκόραρε 62 πόντους σε μια σπάνια, ου μην και μοναδική στα χρονικά συγκυρία, καθώς ουδείς από τους τρεις Αμερικανούς παίκτες του κατάφερε να το… ματώσει!

Και οι τρεις έκαναν σούμα… μηδέν πόντους με 0/8 σουτ: 0/4 ο Κάιλ Χάινς, 0/3 ο Λο και 0/1 ο Ντόρσι, αλλά καθάρισαν την μπουγάδα ο Κώστας Παπανικολάου (18), ο Βασίλης Σπανούλης (15) και ο Γιώργος Πρίντεζης (12) και στο αμέσως επόμενο κλικ, όταν ο νυν προπονητής του Περιστερίου και της Εθνικής σήκωνε την κούπα, κανείς δεν θυμόταν την περιστασιακή ατζαμοσύνη των λεγάμενων…