Στα διάφορα debates που διενεργούνται κατά καιρούς και αφορούν την καλύτερη ομάδα που μόστραρε ποτέ ο Παναθηναϊκός, εκείνη του Βερολίνου ανακηρύσσεται μακράν κορυφαία.

Άνευ συναγωνισμού κιόλας.

Αλλά, για να βάλω μια διάσταση ίντριγκας, ου μην και προβοκάτσιας, σε αυτή την υπόθεση δεν ξέρω ποια ομάδα του Βερολίνου είναι αυτή.

Του Βερολίνου του 2009 ή του Βερολίνου του 2024!

Αστειεύομαι, αλλά προφανώς είναι στο χέρι του Αταμάν και των παικτών που στρατολογεί, να αποδείξουν ότι αυτή η πλάκα μπορεί να μην είναι τόσο πλάκα!

Ο καινούργιος... μπαμπούλας της Ευρώπης

Προς το παρόν, αυτή την ομάδα ακόμα δεν την είδαμε, DreamTeam τη βαφτίσαμε!

Μπορεί βεβαίως, προϊόντος του χρόνου, ο Παναθηναϊκός της σεζόν 2023-24 να αποδειχθεί μια τέτοια ομάδα-θαύμα και συνάμα "ο καινούργιος... μπαμπούλας της Ευρώπης", όπως έσπευσε να τον χαρακτηρίσει η ισπανική εφημερίδα AS.

Τέτοιοι συλλογισμοί είναι ασφαλώς πρόωροι και πάσχουν για τον απλούστατο λόγο ότι προέρχονται από ασκήσεις επί χάρτου και δεν υπάρχει δείγμα γραφής στο γήπεδο: δεν θα μπορούσε άλλωστε να προκύψει κάτι τέτοιο στα τέλη Ιουλίου, και μάλιστα προτού καν ολοκληρωθεί και διαμορφωθεί το ρόστερ της ομάδας.

Το βέβαιο είναι ότι ο επί θύραις Παναθηναϊκός δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με τις ομάδες που εμφάνισε (τουλάχιστον) την τελευταία δεκαετία σε επίπεδο ποιότητας, ταλέντου, εμπειρίας, δυναμικής, προοπτικής, πληρότητας και... αξίας!

Δεν εννοώ μονάχα την αγωνιστική αξία, αλλά και την οικονομική, καθόσον ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ξηλώθηκε για τα καλά, προέβη σε υπερβάσεις και προφανώς σε κάποιες περιπτώσεις , εν γνώσει του, πλήρωσε υπεραξίες και υπερτιμολογήσεις!

Αλλά, μ’ όποιον πατέρα και θείο κι αν καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!

Το πάθος του Παύλου Γιαννακόπουλου

Το εννοώ αυτό διότι ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος δεν λογάριαζε ποτέ, τίποτε και κανέναν προκειμένου να δώσει στους προπονητές του τα καλύτερα υλικά, επικαλούμενος μάλιστα ένα σκεπτικό που αποτελούσε τη στάση ζωής του...

Τον θυμάμαι, σαν να τον ακούω τώρα να λέει "παιδί μου, παιδί μου, εγώ δεν παίζω χαρτιά, δεν πάω στα μπουζούκια, δεν παίρνω κότερα για κρουαζιέρες, δεν κάνω έξαλλη ζωή και το μόνο πάθος που έχω είναι ο Παναθηναϊκός"!

Απ’ ό,τι διαπίστωσα τις προάλλες εδώ, ο βλαστός του έχει και ένα πάθος με τα αυτοκίνητα, αλλά έτερον, εκάτερον...

Προφανώς το πάθος του να ξαναδεί τον Παναθηναϊκός στην ελίτ της Eυρώπης είναι πρωτεύον και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, γίνεται σε ένα βαθμό και ψυχωτικό!

Το αφεντικό τρελάθηκε!

Είχα γράψει και τις προάλλες, με αφορμή την παλιννόστηση του Ιωάννη Παπαπέτρου πως "το αφεντικό τρελάθηκε" και περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία...

Το μπάτζετ του Παναθηναϊκού εκτινάσσεται στα επίπεδο εποχών που ο κοινός και... ανυποψίαστος νους εκτιμούσε ότι είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βαδίζει στα χνάρια του πατέρα του.

Eπί ένα τέταρτο του αιώνα, ο Παύλος χρύσωνε κόσμο και κοσμάκη, ξόδεψε μια αμύθητη περιουσία για να κάνει το κέφι του και τώρα, μετά από 12 χρόνια στο κουμάντο της ομάδας, ο γιος του παίζει τα ρέστα του σε μια ζαριά!

Το "All-In" του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Σε αυτή την παρτίδα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος υιοθέτησε και εφαρμόζει την επιθετική πολιτική του "All Ιn" , απέχοντας πλέον παρασάγγας από τη διάθεση η οποία στις 9 Ιουνίου του 2020 τον είχε κάνει να αποστασιοποιηθεί και να διαλαλήσει ότι πουλάει την ΚΑΕ αντί τιμήματος 25.000.000 ευρώ!

Ο Παναθηναϊκός κουβάλησε τον Αταμάν από την Πόλη και του πρόσφερε της Παναγιάς ή μάλλον -για να σεβαστώ τα ιερά και τα όσια του Τούρκου προπονητή- του Μωάμεθ τα μάτια και βάλε!

Σλούκας, Ερνάνγκόμεθ, Λεσόρ, Παπαπέτρου, Βιλντόσα, Γκάι, Γκραντ, Μωραΐτης, Αντετοκούνμπο και Μπαλτσερόφσκι, τουτέστιν δέκα νέα πρόσωπα, ενώ η ενδεκάδα ενδέχεται να συμπληρωθεί με τον Μίχαιλιουκ.

Τόσες μεταγραφές δεν έκανε ούτε ο Αλαφούζος στο ποδόσφαιρο, στο οποίο οι ομάδες έχουν διπλάσιο αριθμό παικτών!

Η ονειρώδης ομάδα του Ομπράντοβιτς

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στο Βερολίνο του 2009 όπου ο καλύτερος Παναθηναϊκός όλων των εποχών στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με συνολική διαφορά τεσσάρων πόντων (κόντρα στον Ολυμπιακό και στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας), εκείνη τη σεζόν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε μια ομάδα βγαλμένη από όνειρα και... ονειρώξεις (sic)!

Αλβέρτης, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Μπατίστ, Χατζηβρέττας, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Περπέρογλου, Γιασικέβιτσους, Νίκολας, Πέκοβιτς, Κέτσμαν, Σερμαντίνι, Βεργίνης και δεν συμμαζεύεται!

Το πόσο ισχυρή, ανταγωνιστική και εντέλει κυριαρχική ομάδα θα παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός θα κριθεί προϊούσης της σεζόν και σε κάθε περίπτωση αυτό είναι το... μανίκι για τον Αταμάν.

"Φέρε μου όλες τις κούπες"

Για να το γράψω χύμα, ο Γιαννακόπουλος του δίνει τον ουρανό με τ’ άστρα και του λέει "εγώ έκανα τα κουμάντα μου, κάνε κι εσύ τώρα τα δικά σου και φέρε μου όλες τις κούπες"!

Μια γαλλική παροιμία λέει πως "η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα" και αυτό ισχύει και για τις ομάδες, πολλώ δε μάλλον όταν ο Παναθηναϊκός τα τελευταία τρία χρόνια απέτυχε παταγωδώς στη EuroLeague και κατατάχθηκε διαδοχικά 16^ος, 13^ος (μετά την αποβολή των τριών ρωσικών ομάδων) και 17^ος με απολογισμό 29 νίκες και 65 ήττες.

Ούτε η Ρώμη χτίστηκε σε μια μέρα, ούτε η Ρεάλ!

Οι Galácticos του Πέρεθ

Τολμώ αυτή την αντιπαραβολή, διότι η επιχείρηση παλιγγενεσίας του μπασκετικού Παναθηναϊκού δίνει μια αίσθηση από...
Galácticos!

Το καλοκαίρι του 2000 ο Φλορεντίνο Πέρεθ διεκδίκησε την προεδρία απέναντι στον Λορέντσο Σανθ (επί των ημερών του οποίου οι Μαδριλένοι κατέκτησαν δυο UEFA Champions League, 1998 και 2000) τάζοντας λαγούς με πετραχήλια!

Όντως εξελέγη πρόεδρος και παράλληλα με την υπεσχημένη προσπάθεια του να καλύψει το χρέος των 270.000.000 ευρώ, προχώρησε και σε ηχηρές μεταγραφές, με στόχο να δημιουργήσει μια... γαλαξιακή ομάδα...

Φίγκο, Μακελελέ, Ζιντάν, Ρονάλντο, Μπέκαμ, Οουεν, Ρομπίνιο και Σέρχιο Ράμος, χώρια εκείνοι που ήδη υπήρχαν, όπως ο Ιέρο, ο Κασίγιας, ο Ραούλ, ο Γκούτι, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Μοριέντες, ο Ελγκέρα, ο Σαλγάδο και ο ΜακΜάναμαν!

Η αδημονία και η φαντασία

Υπάρχει βεβαίως μια διαφορά ανάμεσα σε εκείνη τη Ρεάλ και σε αυτόν τον Παναθηναϊκό.

Ενώ τότε ο Πέρεθ έπαιρνε έναν ή το πολύ δυο galácticos κάθε καλοκαίρι, τώρα ο Γιαννακόπουλος τους πήρε μαζεμένους!

Το τι θα καταφέρει η υπό κατασκευήν διαγαλαξιακή ομάδα του Παναθηναϊκού είναι όντως μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση που συν τοις άλλοις -και για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου- ξαναβάζει στη συζήτηση το Βερολίνο, όπου θα διεξαχθεί το Final 4 της EuroLeague.

Σε κάθε περίπτωση αυτή η ολιστική μεταμόρφωση επιτείνει την αδημονία και εξάπτει τη φαντασία των Πράσινων και δη του ηθικού και φυσικού αυτουργού της, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου!