Συμφωνώ με αυτό που γράφτηκε χθες το βράδυ εδώ και αποτελεί το απόσταγμα της ήττας του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη…

Όντως ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του με την εκτελεστική ατζαμοσύνη του στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, όταν ένιωσε πως έφτασε στην πηγή, αλλά φευ!

Εντέλει το γάργαρο νερό που ανέβλυζε από το Palau Blaugrana δεν το ήπιε ελόγου του, αλλά το ρούφηξαν οι Καταλανοί και πλέον οι Πειραιώτες παίρνουν υπό μάλης τη στάμνα τους και πηγαίνουν να τη γεμίσουν στη Βιτόρια…

Ο μαρκαδόρος Πάρκερ

Ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του, αφού προηγουμένως τον σεβάστηκε και μάλιστα δύο φορές…

Τον σεβάστηκε εν πρώτοις όταν γύρισε από το -11 (21-10) και με ένα επί μέρους σκορ 31-19 πέρασε μπροστά, διά χειρός Ιγκνας Μπραζντέικις, με 41-40.

Τον είχε αδικήσει στην εκκίνηση του αγώνα όταν έβαλε ο ίδιος παχύρρευστο μελάνι στο στιλό (του) Πάρκερ και επέτρεψε στον πρώην σύντροφο του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Μπακς να ζωγραφίζει και δη από τα 6μ.75 με μαρκαδόρο!

Ένα το κρατούμενο, λοιπόν…

Ένα switch παράδειγμα προς αποφυγήν

Αδίκησε ξανά τον εαυτό του στην τρίτη περίοδο, όταν έδωσε νόημα στην παροιμία που λέει «τα ίδια Νικολάκη μου, τα ίδια Νικολή μου» αφήνοντας τον Νίκολα Κάλινιτς να ζωγραφίζει στο δικό του τετράδιο της ιχνογραφίας και δη στη φάση που ο Σέρβος φόργουορντ τιμώρησε μια απαράδεκτη αλλαγή στα σκριν της άμυνας του Ολυμπιακού και σκόραρε ανενόχλητος ένα τρίποντο από την κορυφή της ρακέτας για το 67-54…

Στο αμέσως επόμενο κλικ σε μια φάση α λα Ολυμπιακός της σεζόν 2022-2023 οι Καταλανοί παρουσίασαν ένα σεμινάριο κυκλοφορίας της μπάλας και αποστάσεων που κατέληξε στο corner 2 του Γουίλι Ερναγκόμεθ και στο +15 (69-54).

Ο Μπαρτζώκας, ο Συρίγος και τα βάλιουμ του Γκαράστας

Στο επιγενόμενο time-out ο Γιώργος Μπαρτζώκας ζήτησε με σχεδόν παρακλητικό ύφος από τους παίκτες του να βελτιώσουν την προσπάθεια τους στην άμυνα και να διαχειρισθούν την υπόθεση από πνευματικής πλευράς.

Δεν τους κατσάδιασε, δεν τους μάλωσε, δεν τους μπινελίκωσε: παραδόξως σε σχέση με το -15 εμφανίσθηκε πολύ ψύχραιμος, ήρεμος και ικετευτικός…

Ούτε… βάλιουμ να είχε πιεί, όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο Φίλιππας Συρίγος το 1989 για τον τότε προπονητή της Εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης, Βλάντας Γκαράστας!

"Κάντε μου τη χάρη"!

Παρεμπιπτόντως ο προπονητής του Ολυμπιακού παραήταν καλότροπος προς τους παίκτες του και σε ένα time-outτης πρώτης περιόδου, όταν τους απευθύνθηκε με ανυπόκριτη αστική ευγένεια…

Το να ακούς τον συνήθως μανιασμένο προπονητή του Ολυμπιακού να λέει «Do me a favor, please» σε κάνει να πιστεύεις ότι χάλασε ο κόσμος και χάθηκε, διάβολε, το αντριλίκι!

Η χάρη που ζήτησε τότε ήταν να βάλουν οι παίκτες πιο δυνατά τα χέρια τους πάνω στην μπάλα και να χρησιμοποιήσουν τα διαθέσιμα φάουλ, καθόσον ο Ολυμπιακός έκανε αυτά που σιχαίνεται κάθε προπονητής…

Πούλαγε μπιρ παρά τα αμυντικά ριμπάουντ και ούτως ειπείν, χάριζε δεύτερες ευκαιρίες, υστερούσε στο ratio (με έξι ασίστ για επτά λάθη έναντι του 10 προς 5 της Μπαρτσελόνα), ήταν ευάλωτος στα μετόπισθεν του και άφηνε τους αντιπάλους τους να εκτελούν τρίποντα λες και συμμετείχαν σε διαγωνισμό του All-Star Game!

Ο Τζόελ Πάρα και ο Τζόελ Εμπίντ!

Ήταν τότε που –για να υπερβάλω κατά τι- οι Πειραιώτες έδωσαν το δικαίωμα στον Καταλανό Τζοέλ της Μπαρτσελόνα να μοιάζει με τον Καμερουνέζο συνονόματο του των Σίξερς…

Τζόελ Πάρα, σαν τον Τζόελ Εμπίντ ένα πράγμα!!!

Αφού λοιπόν ο Ολυμπιακός αδίκησε δυο φορές τον εαυτό του και βρέθηκε πρώτα στο -11 και ύστερα στο -15, επιδίωξε την απενοχοποίηση και ζήτησε συγχώρηση για τις αμαρτίες του.

Απέμενε ούτως ή άλλως ένα ολόκληρο δεκάλεπτο και η δουλειά μπορούσε να γίνει παστρικά και μάλιστα με μπούσουλα αυτό που ο Ολυμπιακός πουλάει εδώ και χρόνια: το αμυντικό ελιξίριο του.

Υπό το βάρος του -15 και υπό το κράτος του κινδύνου να συντριβεί, οι Ερυθρόλευκοι την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι έπιασαν τους Καταλανούς από τον λαιμό και τους ανάγκασαν να φτύσουν το γάλα που βύζαξαν από τη μάνα τους!!!

Το ξέσπασμα του Αλκέτα και το γ@@@ο το σουτ

Φόρεσαν λοιπόν την αμυντική πανοπλία τους, «έτρεξαν» ένα σερί 10-0, «έφαγαν» με το ζόρι τέσσερις πόντους σε επτάμισι λεπτά, έφεραν την υπόθεση σε λογαριασμό και βγήκαν στη γύρα για ένα σουτ.

Ένα σουτ, ένα γα@@@ο σουτ!

Δεν ξέρω τι και πώς το ζήτησε αυτό ο Μπαρτζώκας κι αν μέσα στην ένταση των στιγμών, μιμήθηκε τον… Αλκέτα Παναγούλια στο αλήστου μνήμης ξέσπασμα του στις 26 Ιουνίου του 1994, στην ανάπαυλα του αγώνα του Μουντιάλ με τη Βουλγαρία στο Σικάγο.

Βεβαίως οι παίκτες του Ολυμπιακού σούταραν, δεν έκαναν… προμενάδα όπως κατηγορούσε τότε ο Αλκέτας τον Νίκο Μαχλά…

Σούταραν οι δυο καλύτεροι παίκτες του στο χθεσινό ματς και οι μόνοι με διψήφιο νούμερο πόντων, ο συνήθης ύποπτος Αλεκ Πίτερς (22 πόντοι) και ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος (12 πόντοι), αλλά τζίφος…

Το κόκκινο κρυπτονόμισμα

Θα είχε δίκιο ο Μπαρτζώκας να εκτραπεί όπως ο Παναγούλιας, άλλωστε τι ζητούσε κι ελόγου του;

Ένα καλό σουτ κι ένα (όχι γκολ, αλλά) καλάθι!

Με τη διαφορά στους τρεις πόντους (79-76 και 81-78) αυτό το πολυπόθητο καλάθι δεν μπήκε: έβαλε ένα ο Αϊζέια Κάναν στο -5 για το 81-78, αλλά τα πέντε μαζεμένα άστοχα απέβησαν μοιραία και καταδικαστικά.

Παιζόταν κιόλας στη διάρκεια του αγώνα η διαφήμιση για ένα κρυπτονόμισμα, αλλά ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να εξορύξει και να εξαργυρώσει το περιζήτητο κρυπτοκαλάθι!

Στον αντίποδα ο Κάλινιτς σκόραρε με αντίπαλο (στις αλλαγές) τον Πίτερς για το 83-78 στα 41 δευτερόλεπτα και μετά το φάουλ του Κάνααν στον Ερνανγκόμεθ ακολούθησε η χαριστική βολή από τον Τόμας Σατοράνσκι.

Η αίσθηση και η παραίσθηση

Όταν ακούσθηκε η κόρνα της λήξης και στο πλαίσιο της αλληλουχίας που είχε προηγηθεί με τον Ολυμπιακό άλλοτε να σέβεται τον εαυτό του και άλλοτε να τον αδικεί, έμεινε σαν το κατακάθι του καφέ η δεύτερη αίσθηση.

Η αίσθηση της αδικίας προς τον εαυτό του που θα τον ακολουθήσει ως παραίσθηση αύριο (12/11) το βράδυ στη Βιτόρια…

Ασφαλώς με τις τέσσερις απανωτές νίκες που είχε πετύχει ο Ολυμπιακός αποθήκευσε λίπος για τις δύσκολες νύχτες του χειμώνα (όπως η χθεσινή), αλλά εάν άλωνε τη Βαρκελώνη θα το αυγάτιζε πολύ περισσότερο.

Τα ελαφρυντικά και η άγραφτη πεντάδα

Δεν χάθηκε βεβαίως ο στόχος, ούτε ήρθε η συντέλεια του κόσμου από αυτή την ήττα, άλλωστε τον νίκησε μια ομάδα η οποία βρίσκεται από πάνω του κι όχι κάποια που τον κυνηγάει, εάν κι εφόσον μια τέτοια συλλογιστική προσφέρει ελαφρυντικά.

Με τη λογική του «ουδέν κακόν αμιγές καλού» οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης κρατούν και κάποια καλά κομμάτια του χθεσινού αγώνα: τα ανακλαστικά και την αντίδραση τους όταν (και μάλιστα δυο φορές) στράβωσε η δουλειά και την απροσδόκητα καλή και αποτελεσματική παρουσία μιας… άγραφτης πεντάδας που εμφανίσθηκε μεσούσης της δεύτερης περιόδου και στελεχωνόταν από τον Γουίλιαμς-Γκος, τον ΜακΚίσικ, τον Μπραζντέικις, τον Σίκμα και τον Μιλουτίνοβ.

Αυτοί οι πέντε μαζί δεν πρέπει να έχουν παίξει ούτε στο δίτερμα της προπόνησης!

Ο ΜακΚίσικ και ο ΜακΙντάιρ

Τα υπόλοιπα, όπως συνηθίζω να γράφω, θα τα βρει η υπηρεσία: εννοώ την υπηρεσία του Μπαρτζώκα ο οποίος ελπίζει ότι θα βρει και εκείνο το πολυπόθητο σουτ που περιμένει εδώ και τριάντα χρόνια και ο Αλκέτας!

Ένα σουτ σαν αυτό που έβαλε ο Σακίλ ΜακΚίσικ κόντρα στη Μονακό την περασμένη Πέμπτη στο ΣΕΦ, λυτρώνοντας τον Ολυμπιακό…

Και -μιας και η υπόθεση τελεί υπό αναψηλάφηση αύριο στη Βιτόρια- ένα σουτ σαν αυτό που «έφαγε» στις 9 του περασμένου Νοεμβρίου από τον Κόντι Μίλερ-ΜακΙντάιρ!

Δανεικά είναι αυτά. Δανεικά σίγουρα, άραγε είναι και αγύριστα;