Ο φόβος της νίκης
Ο Παναθηναϊκός αδίκησε τον εαυτό του, έφυγε με άδεια χέρια και από το Μόναχο και ο Βασίλης Σκουντής θυμάται μια ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη που κολλάει γάντι στην περίσταση...
Για καλή του τύχη και χωρίς να το θέλει, ο Παναθηναϊκός απλοποιεί τη δουλειά των δημοσιογράφων... Σοβαρολογώ, διότι εδώ και ένα εικοσαήμερο, τα άρθρα και τα σχόλια που τον αφορούν, μπορούν να προκύπτουν μέσα από τη διαδικασία του copy and paste!
Βιλερμπάν, Ερυθρός Αστέρας, Ούνικς, Ζαλγκίρις, Μπάγερν και δεν συμμαζεύεται: πέντε ματς, πέντε ήττες, πέντε ίδια, αλλά διαφορετικά σενάρια!
Εξηγείται το οξύμωρο σχήμα διότι το αποτέλεσμα είναι ίδιο, απλώς το μοτίβο παρουσιάζει διάφορες παραλλαγές, εκ των οποίων η πιο ... αυτοκτονική και εγκληματική παρουσιάσθηκε χθες (18/11) στο σταθμό του Μονάχου στην ήττα από την Μπάγερν...
Η μαύρη μοίρα μου, μάνα κακομοίρα μου
"Στο σταθμό του Μονάχου με πέταξε άχου, η μαύρη μοίρα μου, μάνα κακομοίρα μου" κατά πως λέει και το παλιό τραγούδι του Στράτου Διονυσίου που το ξανάβαλε άκων στο πικ απ του ο Δημήτρης Πρίφτης!
Το εννοώ αυτό που έγραψα προηγουμένως για την εγκληματική βερσιόν στο χθεσινό σενάριο, καθώς αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός εγκλημάτησε κατά του εαυτού του και βάδισε στα χνάρια του τελετουργικού τρόπου αυτοκτονίας των Γιαπωνέζων Σαμουράι!
Εδώ γυρίζω 27 χρόνια πίσω και ανοίγω μια παρένθεση που κολλάει γάντι στην υπόθεση...
Aρχές Αυγούστου 1994 η αποστολή της Εθνικής ομάδας βρίσκεται στο αεροπλάνο και πετάει από την Γουάσιγκτον στο Τορόντο, όπου θα διεξαγόταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα...
Έτυχε, στη διάρκεια της πτήσης, να κάθομαι δίπλα στον Παναγιώτη Γιαννάκη και την ώρα που βλέπαμε από ψηλά το CN Tower τον είδα εντυπωσιασμένο...
Ο φόβος της... νίκης
"Τι κοιτάς;" τον ρώτησα...
"Τον πύργο, πόσο ψηλός είναι" μου απάντησε.
"Φοβάσαι τα ύψη;" επέμεινα.
"Όχι" αποκρίθηκε αμέσως.
"Ποιο φόβο έχεις εκεί που πάμε;" τον ρώτησα
"Τον φόβο της νίκης που είναι χειρότερος από τον φόβο της ήττας" μου απάντησε.
Ε, λοιπόν, αυτό έπαθε και ο Παναθηναϊκός προχθές το βράδυ: είτε εθισμένος από τις (τέσσερις απανωτές και τις οκτώ στο σύνολο) ήττες, είτε τελών υπό το καθεστώς πανικού στα ύστερα της αναμέτρησης φοβήθηκε να νικήσει!!!
Το συνειδητοποίησαν αυτό οι Βαυαροί και τον βάρεσαν στο δόξα πατρί!
Δώσε πόνο!
Αυτός ο φόβος της νίκης αποτυπώνεται σε μια αλυσίδα περιστατικών που εκτυλίχθηκαν στο τελευταίο δίλεπτο και το ένα απέβη πιο καταδικαστικό και μοιραίο από το άλλο...
Ενώ λοιπόν η Μπάγερν με ένα επί μέρους σκορ 14-4 έχει γυρίσει από το 47-57 και προηγείται με 61-60, ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να ανανήψει και χάρη στο τρίποντο του Νεμάνια Νέντοβιτς ξαναπέρασε μπροστά με διαφορά εννέα πόντων (61-70).
Έλα όμως που το έργο έμελλε να γυριστεί σε βερσιόν θρίλερ και ιδού τι συμβαίνει από εκεί και πέρα, στα τελευταία 157 δευτερόλεπτα και με το σκορ στο 72-76...
Στο 1.57 μετά το άστοχο τρίποντο του Λούτσιτς γραπώνει το επιθετικό ριμπάουντ ο Γουόλντεν και στο καπάκι σκοράρει ο Χάντερ για το 74-76.
Στο 1.35 ο Μέικον επιχειρεί μια ατζαμίδικη πάσα στον Παπαπέτρου που πατάει γραμμή.
Στα 47’’ μετά το φάουλ του Λούτσιτς ο Γουάιτ αστοχεί και στις δυο βολές, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή στην εφετινή σεζόν είχε, λέει, 10/10.
Στα 29’’ ο Λούτσιτς βάζει τρίποντο από τις 45 μοίρες για το 77-76.
Στα 10’’ αστοχεί σε τρίποντο ο Μέικον και στη συνέχεια με τις 2/2 βολές του Ρούμπιτ, η Μπάγερν περνάει με 79-76.
Στα 8’’ ο Νέντοβιτς με 2/2 βολές μειώνει σε 79-78, αλλά στα 6’’ απαντά με τον ίδιο τρόπο ο Ρούμπιτ για το 81-78...
Δεν ξέρω με ποιον είχε αποφασίσει ο Πρίφτης να ζήσει ή να πεθάνει: με τον Μέικον όπως στο ματς με την Ούνικς (αλλά εντέλει σούταρε ο Παπαπέτρου) ή με τον Νέντοβιτς...
Ασυνήθιστο για Σέρβο
Γιατί το γράφω αυτό;
Διότι στο καπάκι παίρνει την μπάλα ο Νέντοβιτς και αντί να σουτάρει κάνει κάτι ασυνήθιστο για Σέρβο: πασάρει την μπάλα στα πλάγια αφήνοντας το σουτ για τον Μέικον!
Ο Νέντοβιτς συνηθίζει να παίρνει αποφάσεις στον αέρα, αλλά αυτή δεν του έκατσε, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ούτε ο Μέικον σούταρε, διότι μεσολάβησε ένα deflection στην άμυνα της Μπάγερν!
Ο Παναθηναϊκός επανέφερε την μπάλα, ο Νέντοβιτς έκανε με καθυστέρηση το σουτ που ίσως έπρεπε να αναλάβει ένα κλικ νωρίτερα και…auf wiedersehen, όπως λένε και οι Γερμανοί σε τέτοιες περιπτώσεις...
Εις το επανιδείν!
Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός παρουσιάσθηκε βελτιωμένος σε σημαντικό βαθμό έναντι του αγώνα στο Κάουνας, αλλά, ως γνωστόν, οι ομάδες ανταμείβονται για τα αποτελέσματα τους και όχι για τις εμφανίσεις τους.
Το ratio και τα αουτσάιντερ
Σούταρε με σαφώς υψηλότερο ποσοστό (27/51), έφερε σε πολύ καλύτερο λογαριασμό το ratio με τις ασίστ (16) και τα λάθη (9), ξεπέρασε το αρχικό κρεσέντο του Χίλιαρντ (που έμοιαζε με τον Μπομπουά κόντρα στον Ολυμπιακό της προηγούμενης βραδιάς στην Κωνσταντινούπολη), έβαλε στην εξίσωση παίκτες - αουτσάιντερ, όπως ο Εβανς, ο Κασελάκης και ο Μποχωρίδης, είχε υπομονή, παρήγαγε καλές συνεργασίες, έβγαλε χαρακτήρα και εκδήλωσε κυριαρχικές τάσεις...
Η ζώνη του Πρίφτη
Α, για να μην το ξεχάσω, διότι έχει και αυτό τη σημασία του, έστω κι αν ο Πρίφτης δεν το είδε να επιβραβεύεται όπως του έχει συμβεί στο παρελθόν.
Την άμυνα ζώνης που έπαιξε στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς εννοώ και διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στα δρώμενα, αλλά δεν του έκατσε στο φινάλε.
Βλέποντας τον Παναθηναϊκό να παίζει για αρκετή ώρα άμυνα χώρου σκέφθηκα γελώντας ότι ο μόνος που έλειπε από αυτό το σκηνικό ήταν ο γνωστός "Κουασιμόδος" για να φωνάζει "χέρια" στο ΟΑΚΑ!
Από ιδεολογία ο Πρίφτης δεν είναι ζωνάκιας, αλλά χθες είδε την επιλογή της "αγίας ζώνης" (όπως την έλεγε παλιά ο Κώστας Διαμαντόπουλος) να φέρνει καλά αποτελέσματα και να καθίσταται μια ασφαλής και αποτελεσματική πανοπλία.
Απλώς δεν του τρίτωσε το καλό, διότι σε δυο προηγούμενες περιπτώσεις που θυμάμαι να την ανασύρει από το ράφι του, δικαιώθηκε πανηγυρικά...
Η "κλοπή" στο Ρέθυμνο
Στις 5 Φεβρουαρίου του 2012, ως προπονητής της Καβάλας «έκλεψε» ένα ματς στο Ρέθυμνο (80-83), που είχε στο ρόστερ του τον Ντιόντε Κρίστμας και τον Ζακ Ράιτ, από το -19 με μια ζώνη 3-2 στην οποία το πεντάρι κινούνταν και γινόταν «συρτάρι» με αποτέλεσμα η διάταξη να μετατρέπεται σε 2-1-2.
Ο Βεζένκοφ και ο Σπανούλης
Στις 2 Ιουνίου του 2015 στο «Nick Gallis Hall» την εφάρμοσε στον τρίτο ημιτελικό των play offs ανάμεσα στον Άρη και στον Ολυμπιακό, με σημείο-κλειδί την κίνηση όχι του πενταριού, αλλά του τεσσαριού και δικαιώθηκε πάλι με τη νίκη του «Αυτοκράτορα με 84-74, προεξάρχοντος του Σάσα Βεζένκοφ (28 πόντοι,6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 1 τάπα).
Εκείνο το ματς είχε διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών, ενώ από τον Ολυμπιακό απουσίαζε ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος ανέβηκε κατεπειγόντως στη Θεσσαλονίκη την επόμενη ημέρα για να παίξει στο τέταρτο ματς.
Στο τέλος της (χθεσινής) ημέρας όλα τα καλά πράγματα πήγαν στράφι και οι Πράσινοι που παρεμπιπτόντως άφησαν τους οικοδεσπότες να ανανεώσουν 12 κατοχές από επιθετικά ριμπάουντ, αδίκησαν τους εαυτούς τους.
Τουτέστιν χαντακώθηκαν από μόνοι τους, ανήμποροι να διαχειριστούν τις περιβόητες λεπτομέρειες που κρίνουν ένα ματς αυτού του στιλ και του ύφους.
