Ο Στίβεν Τσούμπερ δεν χρειάστηκε καν το δοκάρι για να γίνει ξανά υπολογίσιμος
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την τεράστια σημασία που έχει το γκολ του Τσούμπερ για τον ίδιο, την ΑΕΚ και την προσπάθεια που κάνει για να πάρει το πρωτάθλημα.
Μία φάση μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ποδοσφαιριστή. Γιατί και αυτό, όπως καθετί στην καθημερινότητα, καθορίζεται από στιγμές. Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, στο δοκάρι και έξω είναι κακός στο δοκάρι και μέσα είναι καλός; Ο Στίβεν Τσούμπερ δεν χρειάστηκε καν δοκάρι.
Σημάδεψε τον ουρανό των διχτυών, έχοντας ίσως κάνει μέσα του πριν την προσευχή του για να μπει και να αλλάξει η μοίρα του. Το έχει προσπαθήσει πολλές φορές στα προηγούμενα ματς Με τρόπο που δεν τον δικαίωσε. Η λύτρωση όμως ήρθε ένα πολύ κομβικό σημείο για εκείνον και την ΑΕΚ.
Αν αστοχούσε; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας δεν θα κάναμε συζήτηση τώρα με την ΑΕΚ να έχει έρθει ισόπαλη 1-1 στη Νίκαια με τον Ιωνικό, για το αν ο Ελβετός έπαιξε καλά στο διάστημα που χρησιμοποιήθηκε. Στην πραγματικότητα ήταν πάρα πολύ καλός, έμοιαζε με εκείνον που αφίχθη στην Ελλάδα κάπου 18 μήνες νωρίτερα και μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας με την απορία στο μυαλό μας πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος παίκτης να επέλεξε την ΑΕΚ.
Ειδικά εκείνη την ΑΕΚ που βρισκόταν στα χαμένα. Να όμως που ήρθε αυτή η φάση για να τον επαναφέρει στο χάρτη. Η στιγμή που δικαιώνει όλη την προσπάθεια του από το λεπτό που μπήκε στο παιχνίδι προσπαθώντας με σωστές ενέργειες και συνδυαστικό ποδόσφαιρο να γίνει σημείο αναφοράς για να φτάσει η ομάδα του στη νίκη. Το έβαλε, είναι ο ήρωας της βραδιάς και εκείνος που αν η ΑΕΚ πάρει το πρωτάθλημα, θα έχει να θυμάται εκείνο το απόγευμα στη Νίκαια που πέτυχε αυτό το πανέμορφο όσο και τεράστιας σημασίας γκολ.
Ακούγεται πολύ μονότονο αλλά πράγματι ισχύει ότι εφόσον θέλεις να κατακτήσεις το πρωτάθλημα θα πρέπει να κάνεις και ανατροπές. Όχι απλώς να κερδίζεις παιχνίδια όταν η άμμος στην κλεψύδρα έχει ελάχιστους κόκκους που σε κρατούν στη ζωή, όχι μόνο δηλαδή με γκολ που μπαίνουν στην εσχατιά του χρόνου αλλά και με επιστροφές από εις βάρος σου καταστάσεις.
Η ΑΕΚ δεν το είχε καταφέρει σε αυτό το πρωτάθλημα ούτε μία φορά, να όμως που συνέβη και αυτό. Πρέπει να φτάσεις κοντά στην αυτοκτονία για να καταλάβεις πώς γίνεται, αλλά όταν το βρίσκεις αντιλαμβάνεσαι και πόσο πολύτιμο δώρο είναι.
Απέναντι στον Ιωνικό που είχε ομολογουμένως τον τρόπο για να την αναχαιτίσει, να την μπερδέψει να την μπλοκάρει και να την αποδιαργανώσει, η ΑΕΚ άργησε να βάλει τις βασικές ιδέες του παιχνιδιού της. Το έκανε μετά το 60' με τις αλλαγές του Αλμέιδα αλλά και με την αναπροσαρμογή του πλάνου που της έδωσε επιτέλους τη δυνατότητα να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να στήσει δηλαδή το πάρτι της μέσα στην περιοχή του αντιπάλου είτε το γήπεδο είναι αχανές, είτε μία σταλιά όπως αυτό στη Νίκαια.
Το πέτυχε, το κυνήγησε μέχρι το τέλος και δικαιώθηκε. Τώρα ξέρει πως γίνεται για την επόμενη φορά που θα της συμβεί. Και σίγουρα, με το βάθος του πάγκου της αλλά και την ευστροφία του προπονητή της, θα το καταφέρει ξανά μέσα σε αυτή τη σεζόν. Δεν είναι εύκολο γιατί με το ποδόσφαιρο που παίζει, σπανίως θα βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Μα όμως είναι αυτό ακριβώς το παιχνίδι που θα της δείχνει το δρόμο για να δραπετεύει μέσα και από αυτές τις κακοτοπιές.
