Όσα κι αν αναγνωρίσει κάποιος στον Μανόλο Χιμένεθ, αυτά που δικαιούται και τίποτα περισσότερο, οι εμμονές, τα πάθη, οι συμπάθειες και οι εμπάθειές του, είναι αυτές που καθοδηγούν και την προπονητική σκέψη του. Είναι δίκαιος κατά περιπτώσεις και εξίσου άδικος σε άλλες. Επί παραδείγματι, πιέζει την κατάσταση για να του βγει ο Αλμπάνης, για τον οποίο ένας Θεός –αν υπάρχει τέτοιος- ξέρει γιατί η ΑΕΚ προχώρησε στην επέκταση της συνεργασίας μαζί του, αφού η στατιστική απεικόνιση των πεπραγμένων του σε βάθος ετών, είναι η επιτομή του.. σχεδόν τίποτα.

Κι όμως, για να παίζει ο συγκεκριμένος, χάνει χρόνο συμμετοχής ο Μουαμέρ Τάνκοβιτς (ή και ο Μαχαίρας), ο οποίος σε πολύ μικρότερο χρόνο συμμετοχής από βαριά χαρτιά και πολυδιαφημισμένους αστέρες της ομάδας, όπως για παράδειγμα ο ευρισκόμενος στο περιθώριο Μάρκο Λιβάγια, έχει να παρουσιάσει καλύτερα νούμερα σε γκολ και ασίστ.

Όλοι οφείλουν να λογοδοτούν, το ίδιο και ο Μανόλο, όση εκτίμηση ή αναγνώριση κι αν του αξίζουν για το κατόρθωμα του, το 2018. Σίγουρα δεν είναι ο ‘’πατατζής’’ που συνέβαλαν παλαιότερα να χαρακτηριστεί άνθρωποι που σήμερα συνεργάζονται μαζί του, δεν είναι ωστόσο και ο απόλυτος γκουρού του ποδοσφαίρου για να τα κάνει όλα… ίσωμα και να ακυρώνει τους καλούς παίκτες της ομάδας, για να παίζουν οι μέτριοι. Είναι λοιπόν τόσο υπόλογος για τη φοβική εικόνα που παρουσίασε η ΑΕΚ στο ματς του ΟΑΚΑ απέναντι στον Αρη, όσο αρχιτέκτονας χαρακτηρίστηκε για την επικράτηση επί της ίδιας ομάδας στη Θεσσαλονίκη, μερικές εβδομάδες νωρίτερα.

Τηρουμένων λοιπών των προβλημάτων και των απωλειών, δε νοείται να έχει εκτός ενδεκάδας τον Μάνταλο και τον Σουηδό. Διαθέτει καλύτερους; Όχι, δεν διαθέτει τέτοιους. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να τους ακυρώνει για πείσματα; Γιατί να επιμένει σε όσους δεν του δίνουν απολύτως τίποτα; Συνολικά βέβαια, δεν μπορείς να του χρεώσεις παραπάνω πράγματα, πέραν του αμιγώς αγωνιστικού. Ούτε επίσης είναι περίεργο το να έχει ήδη χαλάσει το μυαλό του με όσα συμβαίνουν στην ομάδα, καλούμενος να συνεργαστεί με έναν τεχνικό διευθυντή (Παναγιώτη Κονέ) που τώρα μαθαίνει τη δουλειά και κάποια Αμαλία που εργαζόταν στην Παναχαϊκή και είναι το δεξί χέρι του, προτείνοντας όπως μαθαίνω, λίστες με ποδοσφαιριστές.

Για την ύπαρξη και το ρόλο της οποίας, ουδεμία ενημέρωση επίσημη έχει υπάρξει, όπως άλλωστε ποτέ δεν έχει συμβεί και με άλλα στελέχη τα οποία έχουν λόγο και άποψη στο μεταγραφικό σχεδιασμό και στον καταρτισμό το ρόστερ, με τη γνώση τους γύρω από το ποδόσφαιρο να περιορίζεται στο τι συμβαίνει με τις Ενώσεις και τη δουλειά του παρασκηνίου. Αναγκαίο κακό και αυτό, από μπάλα όμως δεν έχουν ιδιαίτερη μυρωδιά και αυτό το βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας.

Το τι θέλει να κάνει η ΑΕΚ και το πώς πορεύεται, είναι πραγματικά άξιον απορίας. Λαμβάνουν καίριες αποφάσεις και έχουν ρόλους στο σχεδιασμό, άνθρωποι που είναι εμφανές ότι οδηγούν την ομάδα σε βήματα προς τα πίσω, τα οποία δύσκολα θα την κάνουν να προοδεύσει. Η ομάδα δεν επικοινωνεί τι θέλει γιατί και στο κομμάτι αυτό δείχνει απαθής, δεν ενημερώνει ποιο είναι το πλάνο της (αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει τέτοιο) και πορεύεται χωρίς οργανόγραμμα, με εσωτερικούς και εξωτερικούς συνεργάτες να δουλεύουν στα κουτουρού. Ό,τι είχε φτιάξει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το διέλυσε και συνεχίζει έχοντας ραντεβού στα τυφλά με αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο.