Όταν βιώνεις καθημερινά τον κατήφορο, φτάνεις στον πάτο του βαρελιού και ακολούθως παρακολουθείς την (εξ αρχής) προσπάθεια ανέλιξης της ομάδας μέσα από δύσκολες διαδικασίες, σχέδια που τηρούνται όπως και λάθη που σε κάνουν να απορείς αλλά τελικά έρχεται η στιγμή της απόδρασης από το μικρόκοσμο των ελληνικών συνόρων, αντιλαμβάνεσαι ότι το "ρε σεις, ΑΕΚ είμαστε", είναι τελικά κάπως εγωιστικό και υπερφίαλο.

Τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή και τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και αυτό, το για κάποιους μικρό κι άλλοτε σύνηθες και φυσιολογικό της συμμετοχής σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, είναι ένα βήμα μεγαλύτερο από όσο θεωρείται. Η ΑΕΚ έφτασε στη Γ’ Εθνική, έμπλεξε με νοοτροπίες πρωτόγνωρες, αναγκάστηκε να συμπορευτεί με μικρούς για το μέγεθός της ποδοσφαιριστές μέχρι να εξέλθει από το τούνελ.

Σήμερα δικαιούται να απολαμβάνει το κεκτημένο της. Την επανασύνδεσή της με ευρωπαϊκούς σταθμούς, το γεγονός ότι μετά από μια εξαετία θα δώσει ξανά διψήφιο αριθμό αγώνων με ομάδες εκτός των συνόρων της. Είναι μια χαμένη αίσθηση, μια γεύση ξεχασμένη, σαν να χαϊδεύει μετά από μακρόχρονη επαφή με την υφή του, μια στάλα μέλι τον ουρανίσκο.

Και το κυριότερο; Δίχως άγχος πλέον. Χωρίς καταναγκασμούς και πρέπει. Η βασική αποστολή εξετελέσθη. Η δεύτερη δεν είναι ουτοπική ακριβώς επειδή στο μυαλό έρχεται πρώτη η χαρά της συμμετοχής. Το "να βγούμε εκεί έξω, να το απολαύσουμε, να μας ακούσουν, να μας μάθουν, να τους δείξουμε ότι μπορούμε" των ποδοσφαιριστών.

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ

Ασφαλώς η χαρά πολλαπλασιάζεται και η όρεξη για περισσότερα και καλύτερα ανοίγει, όταν η απόλαυση του ευρωπαϊκού παιχνιδιού συνοδεύεται από επιτυχημένο αποτέλεσμα. Με το σκορ στο 0-0 ακόμα και πριν ο Μάριν πετύχει το γκολ του Ολυμπιακού, η Ριέκα είχε απολέσει τρεις κλασικές ευκαιρίες για να σκοράρει. Τρεις από αυτές που χρειάζεσαι την τύχη και την αστοχία των άλλων για να μη δεχθείς γκολ.

Για να αποφευχθούν λοιπόν οι κακοτοπιές, πέραν της τήρησης του πλάνου που ο Χιμένεθ θα καταστρώσει, απαιτείται απόλυτη συγκέντρωση στην αμυντική λειτουργία. Η ΑΕΚ θα κάνει λάθος αν βγει να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας, αφήνοντας στη Ριέκα χώρους για να «χτυπήσει» στις αντεπιθέσεις. Διότι δεν είναι ακόμα μαθημένη να το υπηρετεί δίχως να υποπίπτει σε αβίαστα λάθη. Αυτό είναι και το γεγονός που πολλές φορές οδηγεί τον Χιμένεθ στο να είναι περισσότερο συντηρητικός, προτιμώντας σε τέτοια ματς το πλάνο των αντεπιθέσεων.

Άλλωστε αποδείχθηκε στο εκτός έδρας παιχνίδι κόντρα στην Μπριζ, ότι παίζοντας πίσω από τη μπάλα και επιχειρώντας μέσα από κλεψίματα και πίεση να χτυπήσει στην κόντρα, η ΑΕΚ κατάφερε στο πρώτο ημίχρονο να δημιουργήσει πέντε σπουδαίες ευκαιρίες για γκολ, οι δύο εκ των οποίων ήταν τετ α τετ. Και παρά το γεγονός ότι η Μπριζ είναι εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι χειρότερη ομάδα από τη Ριέκα ή ότι οι Κροάτες είναι λιγότερο γκαφατζήδες ανασταλτικά. Μα δεν είναι…

Είναι πολύ σημαντικό για την ΑΕΚ να ξεκινήσει αυτή την πορεία επιστρέφοντας το λιγότερο με την ισοπαλία. Ασφαλώς με ενδεχόμενη νίκη θα έχει κάνει βήμα που θα της επιτρέπει να ορέγεται την πρόκριση κι ας είναι τόσο νωρίς. Το χρειάζεται και αυτό η ομάδα. Ένα διπλό για βάλει και αυτό το κεκτημένο στην κουβέντα της συνεχόμενης ανόδου της. Και μόνο που το συζητάμε όμως μετά από τόσο δύσκολα χρόνια, αυτό που μόλις το 2013 έμοιαζε τόσο μακρινό αλλά πλέον είναι εδώ, το βλέπουμε μπροστά μας να γίνεται, έχεις λόγους για να νιώθεις καλύτερα.

Photo Credits: Eurokinissi