Οποιος κρύβει έναν Σιλερ μεσα του, θα μπορούσε να γράψει μια «Ωδή στη Χαρά» και όποιος έχει κάτι από Μπετόβεν, θα μπορούσε να συνθέσει, με θέμα τις εικόνες του «ελληνικού μετά», του πανηγυρικού απόηχου δηλαδή της πρόκρισης της Εθνικής στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Περίσσευε η ειλικρίνεια, το μέτρο, η συγκίνηση. Απουσίαζαν οι υπερβολές, ο βερμπαλισμός, οι μικρότητες. Υπήρχε πολύ «εμείς» και καθόλου «εγώ». Υπήρχε γενναιοδωρία και διάθεση προσφοράς σε όλους, ενός επιτεύγματος που προήλθε από προσπάθεια και κόπο λίγων.

Ειπώθηκαν από τους διεθνείς, τον προπονητή και τα άλλα μέλη της Εθνικής λόγια απλά, ανθρώπινα, κατανοητά, αληθινά, γεμάτα ευγνωμοσύνη για το ευτυχές τέλος της μεγάλης προσπάθειας και γι αυτό που η ζωή τους αξίωσε να ζήσουν.

Οι σκηνές και τα λόγια ήταν «γιατρικό» για μια κοινωνία κουρασμένη, ταλαιπωρημένη που ζει μέσα στην αγωνία και την αβεβαιότητα. Ηθελε να το δει αυτό το ξέσπασμα. Να το βιώσει έστω και από απόσταση.

Δεν είναι τυχαίο πως δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν καρφωμένοι στις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών τους μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης. Τους άρεσε η αλήθεια των εικόνων, το ύφος των λόγων και το ήθος των πρωταγωνιστών. Τους άλλαξε η διάθεση, έστω και για λίγο. Πολλοί ξεκίνησαν με χαμόγελο τη μέρα τους.

Ήταν λυτρωτική παράσταση αυτή η μεταμεσονύχτια της Τρίτης. Και δεν έχει σχέση ούτε με το ένδοξο πρόσφατο παρελθόν της Εθνικής, ούτε με το μέλλον. Διψούσε για ανυπόκριτη χαρά ο κόσμος και του ήρθε την κατάλληλη στιγμή, σαν δώρο από το Βουκουρέστι.

Φυσικά με τη ... Βραζιλία

Θα το πει, δεν θα το πει, θα το πει, δεν θα το πει…

Τελικά το είπε, ο Γιώργος Καραγκούνης, για τη Βραζιλία ως αντίπαλο. Το ξεκίνησε σαν… πλάκα, στη συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό «Sentra» και τελικά το εξέφρασε ως επιθυμία.

Εχουν κάθε δικαίωμα οι διεθνείς να πάνε να απολαύσουν το Μουντιάλ. Να ευχαριστηθούν το πάρτι. Να προσδιορίσουν τους στόχους τους χωρίς την πίεση και το άγχος της προκριματικής φάσης και των μπαράζ.

Όταν όμως μια ομάδα πάει να παίξει σε Μουντιάλ στη Βραζιλία και δεν βιώσει αυτή τη μοναδικότητα της ατμόσφαιρας του παιχνιδιού με τη διοργανώτρια, κάτι θα της λείπει στο τέλος της γιορτής.

Πολλοί φαντασιώνονται διάφορα για το Μουντιάλ αυτό και τη χώρα που το φιλοξενεί. Δεν είναι απίθανο να μην είναι το πιο άρτιο οργανωτικά. Δεν είναι απίθανο να τα βρουν μπαστούνια στην εκεί διαμονή τους οι επισκέπτες. Θα γραφτούν πολλά για την κοινωνία των αντιθέσεων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι βραζιλιάνοι.

Όμως… Η παγανιστική λατρεία που έχουν οι άνθρωποι για το ποδόσφαιρο, τους ήρωές του και την Εθνική τους ομάδα, κάνει τους αγώνες με τη «σελεσάο», εμπειρία ζωής για όσους μπορούν να βιώσουν έστω και ένα, είτε από τον αγωνιστικό χώρο, είτε από τις εξέδρες.

Ο,τι ξεχωριστό σ’ αυτό το Μουντιάλ θα έχει να κάνει με την ατμόσφαιρα στους αγώνες που θα παίζουν ομάδες από την Κεντρική και Νότια Αμερική και ειδικά η Βραζιλία.

Αξίζει αυτή η χαρά και εμπειρία στους Ελληνες διεθνείς. Κι ας έχουν μειωμένες πιθανότητες για θετικό αποτέλεσμα. Στο κάτω κάτω, αν παίξουν με τους Βραζιλιάνους και χάσουν, μπορούν να συγκεντρώσουν στη διαδικασία των ομίλων, τους βαθμούς που θέλουν για να μπουν στην επόμενη φάση, στα άλλα ματς. Διότι αυτός είναι ο πραγματικός τους στόχος και δεν το κρύβουν.

Αντί να τους λάχει καμιά Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδια ή Αργεντινή ως ισχυρή του ομίλου, ας είναι η Βραζιλία. Για τη μαγεία και τη μοναδικότητα. Για την εμπειρία που θα ζήσουν αυτοί που θα παίζουν και μείς που θα βλέπουμε. Και ό,τι βγει. Κι αν δεν βγει, δεν τρέχει τίποτα.