Η πρόκριση στα playoffs δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τον Ολυμπιακό. Ηταν ο βασικός στόχος που μάλιστα έμοιαζε δύσκολος κάποια στιγμή - εκεί στην αρχή του 2022 - μετά τις συνεχόμενες ήττες λόγω Covid 19. Ε, λοιπόν, οι ερυθρόλευκοι με εφαλτήριο το ματς με την Μπασκόνια, κατάφεραν όχι μόνο μπουν στην 8αδα, αλλά από το βράδυ της Παρασκευής να έχουν εξασφαλισμένο και το πλεονέκτημα έδρας.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση στο τσάρτερ της επιστροφής θα υπήρχε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Στον Ολυμπιακό όμως ουδείς πετάει στα σύννεφα. Και μην προτρέξει κανείς ότι υπάρχει φόβος λόγω της πιθανής συνάντησης με την Εφές στα προημιτελικά. Αυτά αφορούν μόνο κάποιους απαισιόδοξους οπαδούς του, κυρίως όσοι εξ αρχής γκρίνιαζαν και δεν πίστευαν στην ομάδα τους. Πρόκειται για την κατηγορία των ανθρώπων που δεν μένουν ποτέ ευχαριστημένοι, ψάχνουν πάντα έναν λόγο για να αισθανθούν δικαιωμένοι και στο τέλος της ημέρας δεν πρόκειται ποτέ να χαρούν στην ζωή τους.

Πετυχημένος, αλλά όχι χορτασμένος

Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν έχει κανέναν λόγο να πανηγυρίζει. Παρότι επέστρεψε στα playoffs μετά από τέσσερα χρόνια και μάλιστα με αβαντάζ έδρας. Είναι ήδη πετυχημένος στην EuroLeague, αλλά όχι και χορτασμένος. Και καλά κάνει. Οχι μόνο γιατί πλέον είναι μια πολύ καλή ομάδα που έχει βρει το δρόμο της, αλλά γιατί μπορεί να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Επόμενος στόχος είναι η τρίτη θέση στην κανονική περίοδο, που απλά δεν περνάει μόνο από το ΣΕΦ, αλλά εξαρτάται και από το Μιλάνο. Έστω κι έτσι, οι ερυθρόλευκοι έχουν κίνητρο για το παιχνίδι με την πρώτη και καλύτερη της κανονικής περιόδου Μπαρτσελόνα, γι αυτό και ήδη κοιτάζουν μπροστά.

Ο Ολυμπιακός έχει κάθε λόγο να είναι αισιόδοξος για τη συνέχεια, είτε αντιμετωπίζει την Εφές, είτε την Μακάμπι. Είτε βγει 3ος, είτε 4ος. Οποιος πιστεύει πραγματικά ότι με τους Τούρκους δεν υπάρχει πιθανότητα πρόκριση στο Final 4 και με τους Ισραηλινούς είναι σίγουρο το ταξίδι στο Βελιγράδι, είτε δεν ξέρει καλά τον Ολυμπιακό, είτε την EuroLeague.

Μα, θα πει κανείς, τόσο καιρό η πλειοψηφία έλεγε πως όποιος βρει την Εφές Αναντολού στα playoffs ακομα και με πλεονέκτημα έδρας, θα είναι ο πιο άτυχος. Πράγματι αυτή ήταν η άποψη που επικρατούσε, όμως βλέποντας τα δύο τελευταία παιχνίδια της πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Sinan Erdem, μάλλον πρέπει να αναθεωρηθούν διαφόρων ειδών γνώμες. Η Εφές από την αρχή της σεζόν δεν είναι η ίδια ομάδα που ήταν τα τρία τελευταία χρόνια, η εικόνα ειδικά στο δεύτερο ημίχνορο στο ματς με την Αρμάνι Μιλάνο, ήταν απογοητευτική. Οι Ιταλοί έμοιαζαν τρομακτικοί σε αυτό το παιχνίδι, όχι οι Τούρκοι.

Είναι πλέον ο ισχυρός

Ο Ολυμπιακός όμως δεν έχει κανέναν λόγο να κοιτάζει τον αντίπαλο, διότι είναι πλέον ο ισχυρός. Αλλωστε έτσι αντιμετωπίζει και ο Μπαρτζώκας το μπάσκετ συνολικά, αυτή είναι η φιλοσοφία του από την πρώτη στιγμή που έγινε προπονητής. Υπάρχει μεν το απαραίτητο σκάουτινγκ, αλλά οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν μάθει να παίζουν και να προσαρμόζονται στον αντίπαλο, αλλά να ακολουθούν το δικό τους πλάνο σε άμυνα και επίθεση. Κι αυτός τους οδήγησε ως τώρα με επιτυχία στη σεζόν.

Ο Ολυμπιακός πλέον είναι άλλη ομάδα σε σχέση με πέρυσι, σε σχέση ακόμα και με την αρχή της σεζόν. Θα υπάρξουν μεν και οι κακιές βραδιές, όπως με την Άλμπα ή την Μονακό, αλλά τούτες είναι οι εξαιρέσεις. Δεν θα λείψουν τα λάθη, ατομικά και ομαδικά, η κακή απόδοση των παικτών ή οι λάθος κινήσεις του Μπαρτζώκα, μόνο που όλα αυτά είναι το δέντρο και όχι το δάσος.

Το δάσος για τον Ολυμπιακό είναι ότι η φιλοσοφία του Μπαρτζώκα έχει περάσει 100% στην ομάδα του και οι ερυθρόλευκοι είναι πλέον ένα συμπαγές σύνολο, που και δεν φοβάται και κάθε μήνα που περνάει γίνεται και καλύτερο. Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του Ουμπιακού, κάθε μέρα κτίζεται κάτι πιο δυνατό παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να προκύψουν και όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Οι τρεις ηγέτες και ο Παπ

Ο Κώστας Σλούκας, ο Σάσα Βεζένκοβ και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, οι τρεις κορυφαίοι δηλαδή και στη Λιόν, είναι οι ηγέτες αυτές της προσπάθειας, έχοντας πάρει ξεκάθαρα τα κλειδιά της ομάδας. Ο Μπαρτζώκας έχει βάλει τους αυτοματισμούς και το δικό του τρόπο παιχνιδιού στο μυαλό όλων και πλέον οι ερυθρόλευκοι παίζουν το πιο σύγχρονο μπάσκετ που κυκλοφορεί στην Ευρώπη. Τα λόγια του Τι Τζέι Πάρκερ μετά το ματς, "βλέπεις τον τρόπο που κυκλοφορούν την μπάλα. απλά σαν... θεατρικό έργο", είναι η απόλυτη επιβεβαίωση. Δεν είναι μόνοι τους, βέβαια, ο κάθε παίκτης έχει ξεκάθαρο ρόλο πλέον στο ρόστερ, όμως κάπου εδώ ήρθε η ώρα να αποδοθούν τα εύσημα στον Κώστα Παπανικολάου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η δική του άνοδος τον τελευταίο καιρό, έχει ανεβάσει επίπεδο όλη την ομάδα. Είναι ο φύλακας άγγελος για κάθε ηγέτη και κάθε ρολίστα στον Ολυμπιακό και όσο παίζει σε υψηλό επίπεδο, τόσο καλύτερο γίνεται το σύνολο.

Αδυναμίες φυσικά και υπάρχουν, άλλωστε κυκλοφορούν στην EuroLeague πιο ακριβά και πιο γεμάτα ρόστερ. Ουδείς ισχυρίζεται πως ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί για την κούπα, ούτε πως έχει στο τσεπάκι την πρόκριση στο Final 4. Αλλά βλέποντας αυτή την ομάδα, ειδικά όταν παίζει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί για τα play offs. Οχι να είναι υπερφίαλος, ούτε σίγουρος. Απλά αισιόδοξος για μια ομάδα τόσο έξω (διοικητικά) όσο και μέσα (προπονητές, παίκτες, σταφ) από το παρκέ βγάζει υγεία.

Ε, κι αν κάτι δεν πάει καλά όταν αρχίζουν τα playoffs, όχι μόνο γιατί έτσι είναι ο αθλητισμός και κυρίως γιατί παίζουν και έχουν αξία και οι αντίπαλοι, μάλλον θα βρεθούν οι - αισιόδοξοι - οπαδοί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Ο κόσμος του Ολυμπιακού φέτος στο ΣΕΦ παίρνει άριστα, αν εξαιρέσουμε τα... φουρνέλα και τα λέιζερ με τον Παναθηναϊκό. Και όταν ο Ολυμπιακός δεν μπαίνει χαλαρά στο γήπεδο και αντιμετωπίζει ως τελικό κάθε ματς - πολύ δε περισσότερο όταν τον θεωρούν αουτσάιντερ - δύσκολα χάνει μέσα στο Φάληρο. Οποιος κι αν είναι απέναντι.