Η ανάγνωση της νίκης των Ισραηλινών στο γήπεδο Καραϊσκάκης, είναι πολύ πιο εύκολη, απ' ό,τι μπορεί κάποιος να φανταστεί. Καταλαβαίνω πέρα για πέρα τους φίλους της ομάδας του Πειραιά που πίστεψαν ότι μπορούν να δουν κάτι καλό από την ομάδα τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Μακάμπι είχε διαβάσει σε τρομερό βαθμό τον Ολυμπιακό, ήξερε πως να τον βλάψει, πως να του βάλει δύσκολα και κυρίως πως να τον τρέξει.

Η τύχη -γιατί χρειάζεται και αυτή- των φιλοξενούμενων ήταν ότι γεύτηκαν καρπούς προσπάθειας από πολύ νωρίς. Αυτό τους έκανε να γίνουν και πιο ήρεμοι αλλά και πιο θαρραλέοι. Όσο και να προσπαθούσαν οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ, οι ταχύτητες ήταν διαφορετικές. Και κυρίως; Η μια ομάδα έκανε μπαμ ότι εδώ και μήνες έχει συνοχή και αυτοματισμούς. Η άλλη όχι, κάτι για το οποίο δεν έχει την παραμικρή ευθύνη ο τωρινός προπονητής. Αντιθέτως, δίνω στον Μεντιλίμπαρ σε αυτή την κακή βραδιά, έναν πόντο.

Οι παίκτες του συνέχισαν να προσπαθούν (ακόμη και δοκάρι στο 89' είχαν), δεν έγιναν στιγμή ξέφραγο αμπέλι και το πάλεψαν όσο μπορούσαν. Μπήκαν καλά στο δεύτερο ημίχρονο ηττήθηκαν από μια δουλεμένη ομάδα, που μόλις έπαιρνε την κατοχή, είχε ξαφνικά πολύ κόσμο σε θέση απειλής. Αυτό πέρα από φυσική κατάσταση, είναι θέμα "χτισίματος", συνήθειας, δουλειάς. Και θα το διαπιστώσετε διαβάζοντας και πιο κάτω, πως η Μακάμπι παρουσίασε τρομερή μεθοδικότητα στα "θέλω" της...

Το ποδόσφαιρο δεν είναι δίκαιο άθλημα, όπως για παράδειγμα το μπάσκετ. Όμως υπάρχουν και αυτά τα βράδια, που η δουλειά μηνών ενός συνόλιου θα φανεί στο 100% απέναντι σε έναν αντίπαλο που βασανίστηκε μέχρι να βρει την ηρεμία του. Και αυτό το ξέρει ο κόσμος του Ολυμπιακού για αυτό και στο τέλος στήριξε την ομάδα του παρά την βαριά ήττα. Εξάλλου, υπάρχει και πάλι "ζωντανό" το πρωτάθλημα...

Η παραγγελιά του Ρόμπι Κιν

O Μεντιλίμπαρ επέλεξε να πάει με το σύνολο που άλλαξε την εικόνα της ομάδας το τελευταίο 20μερο. Οι "ερυθρόλευκοι" σε κάποια ματς έκαναν rotation, κατάφεραν να κερδίσουν, αλλά η ενδεκάδα στο ματς με την Μακάμπι ήταν αυτή που έχει παραχωρήσει στην ομάδα του Πειραιά το δικαίωμα να ορέγεται ακόμη και την απόλυτη ανατροπή στην Super League.

Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση βέβαια που θα γίνει καλύτερα το βράδυ της Κυριακής μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό. Η Μακάμπι στο ποδόσφαιρο, δεν έχει την αίγλη του μπασκετικού τμήματος. Ωστόσο, με τον Ζάχαβι να συνεχίζει να αντέχει, αποτελεί πάντα ένα αξιόμαχο σύνολο. Στην τελική, υπήρχε και ένα σπουδαίο στοιχείο: Πριν μπουν στο Καραϊσκάκης, οι Ισραηλινοί, είχαν 34/38 παιχνίδια με γκολ.

Αρχικά λοιπόν έψαξαν να βρουν έστω ένα τέρμα ώστα να ανακατέψουν τον αντίπαλο και να κάνουν ενδεχομένως και πιο εύκολη για αυτούς της ρεβάνς στην Σερβία. Η παραγγελία του Ρόμπι Κιν, ήταν έστω ένα γκολ. Και του την έφεραν οι παίκτες του πολύ- πολύ γρήγορα... Εις διπλούν μάλιστα...

Μόλις στο πέμπτο λεπτό του αγώνα με τον Ζάχαβι. Έχει βάλει πιο δύσκολα γκολ στην καριέρα του για να διστάσει να εκτελέσει με το αριστερό τον Πασχαλάκη, σε μια φάση που ο Έσε καθυστέρησε στην μετατόπιση και ήταν και άτυχος αφού η μπάλα στην τελική πάσα, πέρασε κάτω από τα πόδια του... Μόλις έβαλαν το πρώτο γκολ, έδειξαν έτοιμοι και για δεύτερο. Και το πέτυχαν τέσσερα λεπτά μετά με τον Σάκχαρ.

Το κόκκινο πρόβλημα και η ανάσα...

Μην πάτε μακριά την κουβέντα. Το transition της ελληνικής ομάδας ήταν τραγικό. Από την πρώτη φάση που θέλησαν να βγάλουν οι Ισραηλινοί. Εκεί δεν μπήκε γκολ. Μπήκε στην δεύτερη. Δεν μπήκε στην τρίτη, μπήκε στην τέταρτη. Με έναν τρόπο εντυπωσιακό η Μακάμπι, διαχειρίστηκε τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης και ουσιαστικά έκανε άνω- κάτω το παιχνίδι υπέρ της. Τρομερή μετατόπιση. Εξαιρετική κίνηση στους χώρους.

Εκεί που αμύνονταν, ξαφνικά μπροστά από την μεγάλη περιοχή του Πασχαλάκη, έβλεπες ένα σωρό κίτρινες φανέλες. Ο Μεντιλίμπαρ από πολύ νωρίς είχε καταλάβει ότι οι φιλοξενούμενοι είχαν επενδύσει στο ότι έχουν κάνει συνολικά πολύ πιο "δεμένη" σεζόν από τους δικούς του ποδοσφαιριστές.

Παρ' όλα, αυτά το πόδι του Φορτούνη και το κεφάλι του Ελ Καμπί, λειτούργησαν ιδανικά στο να ξεσηκωθεί το γήπεδο. Να πάρουν ανάσα οι συμπαίκτες τους, να πάρει τα πάνω του όλο το γήπεδο. Ο αρχηγός των "ερυθρόλευκων" έβγαλε την σέντρα, δεύτερο δοκάρι και ο Μαροκινός μείωσε. Σε μια φάση που μια άμυνα εκτίθεται από την στιγμή που το τόπι ταξιδεύει τόσο πολύ και απλά οι παίκτες το βλέπουν να περνάει από πάνω τους.

Safe mode και transition

Με στοιχηματικούς όρους, το ματς είχε γίνει over από το 13'!!! Σίγουρα αν δεν υπήρχε ελληνικό ενδιαφέρον όλοι θα είχαν να λένε για ένα τρομερό ξεκίνημα με μπάλα αλάνας, με δυο ομάδες που είχαν όρεξη να κάνουν γούστα και να μην καθίσουν στην μιζέρια της σκοπιμότητας. Η Μακάμπι μάζεψε τις γραμμές της μετά το γκολ που δέχθηκε και γύρισε ξανά σε save mode, "περιμένω και κάτι θα βρω".

Έτσι ήρθε το 1-3 από τον Ζάχαβι. Οι Ισραηλινοί, έδωσαν ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ρεσιτάλ στην άμεση μετατόπιση των γραμμών. Εκεί που έδειχναν απειλητικοί, κατάφερναν όταν η μπάλα πήγαινε σε ελληνικά πόδια, να μαζεύονται πίσω, υποχρεώνοντας τους "ερυθρόλευκους" είτε σε σέντρες προς τον Ελ Καμπί, είτε σε σουτ εκτός περιοχής (κυρίως από Φορτούνη και Ποντένσε).

Αν κάποιος θελήσει να εμβαθύνει στην πραγματικότητα του αγώνα, αυτή είναι ότι πέρα από το σοκ που προκλήθηκε αρχικά, είδαμε και μια ομάδα μα αρχή , μέση και τέλος, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που θα το επαναλάβω, συνέχισε να προσπαθεί, με τις διαφορές όμως σε θέματα ταχυδύναμης, αλληλοκάλυψης και άμεσης κίνησης χωρίς την μπάλα να είναι χαοτικές.

Ο Ροντινέι υπέφερε. Ο Μίλσον (ο τύπος άλλαζε τις πλευρές σαν τα πουκάμισα) με τον Ζάχαβι συνεργάζονται σαν να παίζουν μαζί μπάλα από το... μαιευτήριο. Οι κάθετες που έβγαζαν οι παίκτες του Ρόμπι Κίν έκοβαν την κόκκινη άμυνα, όπως με το μαχαίρι κόβουμε το βούτυρο. Δεν ήταν εύκολο για τους Πειραιώτες να ακολουθήσουν την Μακάμπι. Θα ήταν άδικο να γίνει κριτική επι προσωπικού στους ποδοσφαιριστές του Μεντιλίμπαρ.

Και δεν το γράφω για να τους καλύψω, άλλωστε όπως γνωρίζετε δεν είμαι λάτρης αυτής της τακτικής. Όμως πραγματικά, όταν μια ομάδα ενός μήνα καλείται να αγωνιστεί με μια καλοδουλεμένη μηχανή που αντέχει ακόμη και στις συνθήκες (ξεσπιτωμένοι), είναι άδικο να γίνει κάποιος σκληρός. Ο Κιν είχε εγκλωβίσει καλά και τον Φορτούνη και τον Ποντένσε. Τους έστελνε σε χώρους γεμάτους από κίτρινες φανέλες , αναγκάζοντάς τους ή να σουτάρουν (όπως έγαραψα πιο πάνω) ή να κάνουν αλλαγές παιχνιδιού σε χώρους, που οι αντίπαλοι στην μετατόπιση ήταν πολύ πιο γρήγοροι από τους συμπαίκτες τους.

Κόμπρες και πρωτάθλημα!

Η τελική ευθεία του ματς συνέχισε να έχει τον Ολυμπιακό με την μπάλα στα πόδια και την Μακάμπι να βάζει γκολ!. Ο Μεντιλίμπαρ έβαλε τον Μασούρα στην θέση του Τσικίνιο, γυρνώντας σε ένα καθαρό 4- 2- 3- 1 με δεκάρι τον Φορτούνη. Όλα όσα σας έγραψα παραπάνω, αποδείχθηκαν περίτρανα σε τούτο το κομμάτι της αναμέτρησης.

Η κατοχή στην ελληνική ομάδα, ανησυχία ελάχιστη για τον Μισπάτι και μόλις οπι συμπαίκτες του βρήκαν λίγο χώρο να δράσουν, το έκαναν σαν κόμπρες. Πρώτα ανάγκασαν τον Πασχαλάκη να βγάλει ένα τετ α τετ και στα καπάκια, ήρθε η σέντρα από τον Μπιτόν για να βάλει ο Πέρετζ ανενόχλητος ένα από τα πιο εύκολα γκολ με το κεφάλι.

Ας μην κοροϊδευόμαστε η εικόνα των δυο ομάδων απαγορεύει στον Ολυμπιακό να κάνει τρελά όνειρα πρόκρισης. Ή πιο σωστά, μόνο τρελά όνειρα του επιτρέπει. Η διαφορά ήταν τεράστια στο Καραϊσκάκης και δεν ξέρω σε μια εβδομάδα αν μπορεί να γίνει το ακριβώς αντίθετο.

Εδώ που τα λέμε, ο στόχο πλέον του Ολυμπιακού είναι, να προκαλέσει τον ίδιο του τον εαυτό στο να γίνεται όλο και καλύτερος και βέβαια, να συνεχίσει (αν μπορεί) να κάνει άνω- κάτω την βαθμολογία του πρωταθλήματος. Την Κυριακή θα ξέρουμε...