Αν δεν υπήρχε ελληνική ομάδα σε αυτό το παιχνίδι, δεν θα θέλαμε ποτέ να τελειώσει. Μιλάμε για ματσάρα! Όμως αυτό που είχε αποκλειστικά και μόνο σημασία, ήταν να κερδίσει ο Ολυμπιακός.

Για έναν σωρό λόγους, μα πάνω απ' όλα για να 'χει την ηρεμία του. Ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του μπορεί να είναι περήφανοι για το ότι ξεκίνησαν και βρέθηκαν στον παράδεισο. Και εκεί κατέληξαν.

Δεν πρέπει να είναι περήφανοι που παραχώρησαν άπειρα δικαιώματα και βρέθηκαν στην κόλαση. Θα τα διαβάσετε πιο κάτω. Η βραδιά ήταν τρομερή από άποψη μπασκετικής ουσίας. Όμως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και στον Πειραιά, οφείλουν να κρατήσουν την χαρά του αποτελέσματος, την προσπάθεια στο τελευταίο δεκάλεπτο και στην παράταση.

Αλλά να μην λησμονήσουν ότι μόλις πιουν θάλασσα, ξεχνάνε να κλείσουν το στόμα. Και ο... πνιγμός είναι κοντά.

Η ομάδα δεν έχει προπονηθεί ούτε μια φορά με όλο το ρόστερ της, όπως σωστά λέει ο Μπαρτζώκας, όμως ακόμη και για αυτό ίσως σε βάθος χρόνου κάτι πρέπει να γίνει. Ο Μπραζντέικις έπαθε τενοντίτιδα.

Ο Σίκμα που είναι πιο... βαρύς από τον Γκρισίνο μέχρι τώρα, πάλι έχει θέμα και ούτε αυτός έπαιξε. Ο Γκος με τον Φαλ μπήκαν και πάλεψαν, αλλά ακόμη και αυτοί δεν έχουν επανέλθει. Τα έδωσαν όλα. Ο Αμερικανός είναι ο ήρεμος οργανωτής , ο άψογος παρτενέρ του Γουόκαπ, ο άνθρωπος που κοιτάζει πρώτα τον συμπαίκτη και μετά την πάρτη του.

Δεν είχε τέτοιο παίκτη ο Ολυμπιακός και τον απέκτησε ξανά. Δεν είμαι αντικειμενικός με τον Γκος, τον έχω πάντα ψηλά τον πρωταθλητή Ευρώπης με την Ρεάλ (το μόνο μείον του ήταν το φάουλ που δεν έκανε στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας).

Ο Ολυμπιακός εμφανίζεται με μικρό αριθμό παικτών που μπορούν να τα δώσουν όλα, όμως αυτοί απειλούνται ευθέως πλέον από την κούραση. Και η Παρτίζαν αυτό το εκμεταλλεύθηκε όσο περνούσε η ώρα.

Οι Σέρβοι άντεξαν με δυο παίκτες στο πρώτο μέρος και μετά την ανάπαυλα εμφάνισαν και άλλους με πρώτο τον Πάντερ που οργίασε. Πολύς κόσμος του Ολυμπιακού αναρωτιέται αν χρειάζεται κάτι να γίνει.

Ο Μπαρτζώκας δεν είναι άνθρωπος να εγκαταλείπει τόσο απλά και τόσο νωρίς τις επιλογές του. Η ομάδα έχει συγκεκριμένα ζητήματα που δεν αλλάζουν για την ώρα και την ερχόμενη αγωνιστική στο ΣΕΦ θα εμφανιστεί η Έφες. Όμως σε μια τέτοια βραδιά με μια σπουδαία νίκη, είναι ευκαιρία όλοι να είναι ήρεμοι, μιας και αποφεύχθηκε η ζημιά.

Κίνηση Μπαρτζώκα με Φαλ

Στο ματς αυτό μπήκαν δυο διαφορετικές επιθέσεις. Η μια με το 69,7 μέσο όρο και η άλλη με το 84. Αυτό ο πρώτος που το γνώριζε καλά ήταν φυσικά ο Μπαρτζώκας (που να φανταστεί ότι θα πλησίαζαν τους 100).

Μπορεί λοιπόν η ομάδα να έπρεπε να επιτεθεί καλύτερα αλλά χρειαζόταν συνοχή ανασταλτικά και... φραγή σε όλα αυτά που μπορούν να κάνουν οι Σέρβοι. Η αρχή ήταν καλά σε όλο αυτό. Ο Καμίνσκι απειλούσε με τρίποντα και οι κοντοί του Ομπράντοβιτς έπεφταν πάνω στην έτοιμη περιφερειακή άμυνα των νταμπλούχων της χώρας μας.

Οι Πειραιώτες μπήκαν καλά με τα σουτ από την περιφέρεια και ανάγκαζαν τον Ομπράντοβιτς να τα βάλει πρώτα με τον Αβράμοβιτς (αν και αυτόν τον... κυνηγάει πάντα), μετά με τον Νάναλι και τον Πάντερ. Έβαλε τον Ντοζίερ για να αλλάξει τον ρυθμό. Κάτι που θα πρέπει να επισημανθεί, είναι ότι ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε με τον Φάλ, κάτι που έκανε μεγάλο καλό και στον Γάλλο και στην ομάδα.

Ο Φαλ, όπως είχα επισημάνει μετά το Μιλάνο, μπορεί να φτάσει τα περσινά στάνταρ και να αποτελέσει με τον Μιλουτίνοβ ένα αχτύπητο δίδυμο. θα 'ταν ήττα του Ολυμπιακού να νιώσει απλά... μπάλωμα. Ο Μπαρτζώκας το εντόπισε και έκανε την κίνηση που για την προπονητική του ευφυΐα ήταν πολύ απλή και εύκολη. Και η εναλλαγή των ψηλών συνεχίστηκε σε όλο το ματς όπως θα γίνεται πάντα.

Rotation και εξιλέωση Κάναν

Η ομάδα είχε ένα γεμάτο δεκάλεπτο και ένα θετικό ημίχρονο καμία σχέση με τα προηγούμενα και σε αυτό έπαιξαν ρόλο συγκεκριμένα πράγματα. Εξαιρετικό rotation από τον προπονητή, το οποίο ξεκίνησε νωρίς. Προσφορά από όλους που ήρθαν από τον πάγκο. Ο Λαρεντζάκης χρεώθηκε δυο φάουλ, βρήκε γρήγορα, πρόλαβε να δώσει.

Ο Μιλουτίνοβ δεν το συζητάμε, όπως και το ότι είναι αλλιώτικη ομάδα με τον Γκος, που έχει τόσο μπάσκετ μέσα του, όσο λίγοι. Απλά ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν να βάζει 30αρες, αλλά βλέπει όλο το γήπεδο ακόμη και αν του δέσεις τα μάτια.

Ο Κάναν έπρεπε να εξιλεωθεί για το... έγκλημα στην Λομβαρδία. Και πραγματικά ο Αμερικανός έπαιξε και πολύ και έκανε ζημιές στην άμυνα της Παρτίζαν στο πρώτο μέρος. Μετά έπαιξε ελάχιστα. Γιατί πολύ απλά η τριάδα Γκός - Γουόκαπ - Λαρεντζάκη οργίασε και στις δυο πλευρές του γηπέδου.

Οι Σέρβοι στηρίχτηκαν στους ψηλούς τους γιατί απλά οι κοντοί τράκαραν παντού. Αν ο Λέντεϊ και ο Καμίνσκι δεν κατάφερναν να βρουν μονοπάτια προς το κόκκινο καλάθι ή και να εκμεταλλευθούν ότι οι κόκκινοι πύργοι δεν προλάβαιναν να βγουν μακριά, η κατάσταση θα 'ταν πολύ χειρότερη για τους παίκτες του Ομπράντοβιτς.

Πραγματικά το -6 του ημιχρόνου ήταν σούπερ για αυτούς και αποδείχθηκε με το που άρχισε το β' ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός είχε ρυθμό και σωστό διάβασμα. Και κυρίως όσους έβαλε στο Μιλάνο σε όλο το ματς, τους πέτυχε παρά δυο, στο 20λεπτο κόντρα στους Σέρβους. Κανείς δεν φαντάστηκε ότι θα έπεφτε πάλι... κουρτίνα στο τρίτο δεκάλεπτο.

Άλλο ματς και ένα φάουλ που δεν έγινε ποτέ!

Η Παρτιζάν έκανε ένα 0-13 και μπήκε στο Β' ημίχρονο με τον Σμάιλαγκιτς να σκοράρει ασταμάτητα. Οι φιλοξενούμενοι και προβάδισμα πήραν και... αέρα πήραν και εκεί που έχαναν 49- 39 , βρέθηκαν με ένα επιμέρους 2-20 να κερδίζουν 51-59.

Όσα διαβάσατε παραπάνω απλά είχαν πάψει να ισχύουν και ο λόγος είναι ότι η μπάλα δεν έφευγε με την ίδια ταχύτητα από τα κόκκινα χέρια. Η Παρτίζαν εκεί που δεν μπορούσε να βγάλει άμυνα, ξαφνικά το έκανε με ευκολία και με την ίδια άνεση πλησίαζαν οι παίκτες της το καλάθι του Ολυμπιακού, σκοράροντας.

Στο τέλος της τρίτης περιόδου οι Σέρβοι είχαν επιμέρους 10-30, ο κόσμος προσπάθησε να μπει στην εξίσωση στο τελευταίο δεκάλεπτο. Για ένα σεβαστό διάστημα η ομάδα έτρωγε δίποντο και απαντούσε με τρίποντο, ροκανίζοντας την διαφορά. Και η αλήθεια είναι ότι έτσι πήγε το ματς στην τελική του ευθεία.

Πάντερ για δυο και Ολυμπιακοί για τρεις (με βολές τριποντένιου φάουλ ισοφάρισε ο Λαρεντζάκης στο 38')! Ο Λάρυ (σε βραδιά επιθετικής ωριμότητας) που έδωσε και το προβάδισμα στα 17''.

Είχε καταστρέψει τον εαυτό του Ολυμπιακός στην τρίτη περίοδο και έτρεχε να τα φτιάξει όλα στο τέλος. Αμαρτία για όλους να μπαίνουν σε μια τέτοια διαδικασία και ήταν πραγματικά τυχεροί που είχαν τον κόσμο δίπλα τους γιατί αν όλο αυτό είχε γίνει σε εκτός έδρας παιχνίδι , δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γυρίσει.

Τελικά γύρισε με τεράστιο μερίδιο στον κόσμο και στην υπερπροσπάθεια των παικτών. Ο Λαρεντζάκης έβαλε 10 πόντους σε 1'58''!!!

Οι ίδιοι τα έκαναν δύσκολα, οι ίδιοι έτρεξαν να επιστρέψουν από την κόλαση στον παράδεισο. Και οι ίδιοι δεν έκαναν φάουλ στο 85- 82 για να καθαρίσουν , δίνοντας την ευκαιρία στον Νάναλι να στείλει το ματς στην παράταση! Ένα φάουλ να 'χαν προλάβει να κάνουν, το ματς θα 'χε τελειώσει με ανατροπή στην ανατροπή...

Τελικά το έξτρα πεντάλεπτο ήταν κόκκινο γιατί η ελληνική ομάδα το ήθελε περισσότερο, το άξιζε και η Παρτίζαν κόλλαγε μπροστά γιατί ο Πάντερ κατανάλωνε πολλά δευτερόλεπτα προσπαθώντας να πάρει αυτός την επίθεση και όταν η άμυνα τον "έστελνε" , υπήρχε ελάχιστος χρόνος για όλους τους συμπαίκτες του.

Η στατιστική φανερώνει πολλά από το παιχνίδι. Δείτε τα τρίποντα που πήραν οι ομάδες και θα καταλάβετε.

Τα υπερόπλα και η ουσία!

Θα πρέπει να πούμε κάτι για τον Ολυμπιακό, που κινδύνεψε. Σίγουρα η εποχή και οι τραυματισμοί είναι καλές δικαιολογίες, αλλά ξέρετε όλοι (ο κόσμος είναι πολύ έμπειρος) πως όταν η ομάδα σου είναι καλά, αυτό δεν κρύβεται.

Πέρυσι τέτοια εποχή οι Πειραιώτες ήταν... εξπρές. Και πήγαν έτσι ως το τέλος. Μια ομάδα όταν είναι καλά, όταν έχει προοπτική, όταν μπορείς να την πεις "γεμάτη" και με σούπερ στοιχεία για το μέλλον, φαίνεται από την αρχή.

Ο Ολυμπιακός έχει ένα υπερόπλο κατά την γνώμη μου. Και αυτό είναι το ντουέτο Μιλουτίνοβ - Φαλ. Όποιος και να μπαίνει στο "5" υπάρχει μια τρομερή δυναμική. Επίσης ο Μπαρτζώκας έχει κάνει μπίνγκο με Γουόκαπ- Γκος για την ηρεμία, την οργάνωση και το πλάνο. Από 'κει και πέρα όμως, υπάρχουν και ένα ζητήμα. Αν βάλει κάποιος, ο Ολυμπιακός είναι έτοιμος. Μην κολλάτε σε πρόσωπα. Κάθε φορά μπορεί να είναι κάποιος.

Τώρα ήταν ο Λαρεντζάκης. Στα ματς που δεν είναι κανείς, δεν μπορείς να πάρεις το ματς με έναν σούπερ πλέι- μέικερ και έναν σούπερ ψηλό.

Ο χρόνος δουλεύει υπερ των ομάδων πάντα. Αρκεί να κερδίζουν για να είναι καλά. Οι ίδιες. Ούτε οι διοικήσεις, ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε ο κόσμος. Οι ίδιες στην καθημερινότητά τους. Πάντα...