Ο τίτλος του κειμένου είναι η λαϊκή θυμοσοφία, αλλά αντίστροφα. Και εξηγώ: Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της ομάδας. Ο Ολυμπιακός πάλι δεν κέρδισε. Όμως πήρε βαθμό και ταυτόχρονα, έχασε η Νάντ στο σπίτι της από την Φράιμπουργκ. Που σημαίνει ότι ακόμη η ευρωπαϊκή ιστορία συνεχίζεται. Παράλληλα, ορισμένα βασικά στελέχη δεν κατανάλωσαν δυνάμεις.

Ο Εμβιλά είναι ένα ζήτημα που έφυγε κουτσαίνοντας, αλλά όπως θα διαβάσετε και πιο κάτω, χρησιμοποιήθηκε λίγο. Μην λησμονούμε επίσης, ότι το ρόστερ του Europa είναι διαφορετικό από αυτό του πρωταθλήματος. Οι λύσεις θα αυξηθούν σε λίγα 24ωρα. Το ζήτημα παραμένει να υπάρξει μια καλή ισορροπία, σωστός ρυθμός και ο Ολυμπιακός να κάνει όλα αυτά που χρειάζεται για να παίξει σωστό ποδόσφαιρο και να ευχαριστήσει τον κόσμο του. Και στην τελική να το ευχαριστηθούν και οι ίδιοι.

Καταλαβαίνω ότι υπήρξε ικανοποίηση για τον βαθμό στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά για τον Ολυμπιακό μιλάμε. Πρέπει πάντα να στοχεύει ψηλά και όχι να χαίρεται που πήρε τον πρώτο του βαθμό στον όμιλο, παίζοντας με μια τακτική που δεν τον έκανε απειλητικό. Ωστόσο, επαναλαμβάνω, τελειωμένο τον είχαν, μην κοροϊδευόμαστε.

Το 0-3 του "Καραϊσκάκης" έφερνε της Κάραμπακ ως μεγάλο και ακλόνητο φαβορί του αγώνα. Δεν προκάλεσαν τρόμο οι Αζέροι, ήταν καλά αμυντικά η ομάδα του Μίτσελ και το κράτησε μέχρι την λήξη... Κουρεμένος πήγε με μαλλί βγήκε. Τώρα αν το μαλλί μακρύνει και δεν αποδειχθεί...περούκα, θα το δείξει ο χρόνος.

Οι δυο καλύτεροι!

Μόλις ο Μίτσελ έκανε την ομάδα πιο... λογική πάνω στο χορτάρι, αυτομάτως πάρθηκαν και κάποιες ανάσες. Μετά το δύσκολο 20λεπτο, όπου οι Αζέροι "χτυπούσαν" με σχετική ευκολία από τις πλευρές, ο Ισπανός έφερε Βρσάλικο- Βρουσάι στην μια πτέρυγα και Ρέαμπτσουκ- Καμαρά στην άλλη. Όσα και να 'χουν ακούσει οι παίκτες, αυτό που δεν αλλάζει, είναι, ότι τουλάχιστον μπορούν να παίξουν έτσι και όχι με τις τριάδες και τα συστήματα που έχει αποδειχθεί εδώ και ένα δίμηνο ότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα.

Μην λησμονούμε επίσης ότι η ομάδα στην Ευρώπη έχει απουσίες, αλλά ακόμη και από τις λύσεις που διαθέτει για το Europa League, η αρχική ενδεκάδα ήταν περιορισμένη. Και είναι λογικό. Και ήταν και αναμενόμενο τουλάχιστον από την πλευρά μου.

Το είχα τονίσει από την Δευτέρα στο Show Must Go On, ότι ο Εμβιλά και ο Χουάνγκ, κάποια στιγμή θα έπρεπε να βρουν αναπνοές. Ο Μίτσελ λοιπόν, άφησε έξω τους δυο καλύτερους ποδοσφαιριστές τον τελευταίο μήνα. Αλλά εν προκειμένω δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά...

Μην σας κάνει εντύπωση!

Το ματς με τον ΠΑΟΚ και δεν μπορεί να περιμένει, αλλά είναι και μια αναμέτρηση ειδικών συνθηκών. Δεν διαφωνώ με τον προπονητή του Ολυμπιακού. Ναι, υπάρχει το "θέλουμε και Ευρώπη" του κόσμου, αλλά μια ήττα από την Καραμπάκ, ο οργανισμός την αντέχει. Μια ήττα από τον ΠΑΟΚ δεν χωνεύεται ούτε με δυο τελάρα σόδες.

Ο Μίτσελ λοιπόν, δεν έβαλε από την αρχή το "πολυεργαλείο" από την Γαλλία (μπήκε λίγο πριν το 70'), ούτε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της ομάδας που είναι από την Νότιο Κορέα (αυτός μπήκε στο 85' μαζί με τον Γκάρι Ριοντρίγκες). Πήγε με Κούντε- Μπουχαλάκη, που έτρεξαν, έχασαν μάχες, κέρδισαν λιγότερες, αλλά τουλάχιστον ειδικά στο πρώτο μέρος, με την Καραμπάκ, φρόντισαν να μην εκτεθούν.

Μάλιστα, μέχρι να πάνε στην ανάπαυλα για να ηρεμήσουν οι πρωταθλητές Ελλάδας φρόντισαν να γίνουν και λίγο απειλητικοί. Ένα δοκάρι από τον Καμαρά, ένα καλό σουτ του Κούντε, δυο- τρεις συνεργασίες εκτός περιοχής. Ξέρω τι λέτε. " Μα για τον Ολυμπιακό μιλάμε και το κάνουμε θέμα;"

Έτσι είναι παιδιά. Οι εποχές δεν είναι ίδιες. Πλέον καταντήσαμε στο σημείο να γίνονται τρεις- τέσσερις φάσεις σε αντίπαλοι περιοχή και να σημειώνονται με έντονο τρόπο. Είναι υποτιμητικό, αλλά ο φετινός Ολυμπιακός στην Ευρώπη, αυτό. Ένα σύνολο για λίγα πράγματα...

Πασχαλάκης - Ντόι

Ίσως και πολλοί να αισθάνθηκαν ότι η ομάδα κινδύνεψε λιγότερο απ' ότι στο "Καραϊσκάκης". Δεν είναι απαραίτητα λάθος αυτό. Εντός έδρας είναι και μεγαλύτερη η πρεμούρα. Ο Μίτσελ στην μια ώρα αγώνα έβαλε αριστερό χαφ τον Μαρσέλο και τον Βαλμπουενά πίσω από τον Καμαρά αντί του Μπιέλ. Ο Αμπουμπακάρ δηλαδή, από αριστερά πήγε κορυφλη στην θέση του Χουάνγκ και την θέση του πήρε ο Βραζιλιάνος. Η μπάλα έμεινε πάντα σε πόδια Αζέρων, αλλά οι γραμμές του Ολυμπιακού ήταν πιο μαζεμένες σε σχέση με την περασμένη εβδομάδα.

Ήταν ξεκάθαρη η στόχευση της ομάδας να προσέξει ανασταλτικά. Περισσότερο να μην φάει, παρά να βάλει. Το αντίθετο του αγώνα στον Πειραιά. Απέναντι σε οργανωμένη άμυνα και με σωστές αλληλοκαλύψεις, δεν ήταν εύκολο να σκοράρουν οι Αζέροι. Και άρχισαν να το αισθάνονται με΄χρι που έφτασαν στα τελευταία λεπτά και τους κυρίευσε και αυτούς η απογοήτευση.

Σε αυτό το σημείο να γράψω κάτι για δυο παίκτες. Μπράβο στον Μίτσελ που ξανάβαλε τον Ντόι. Έτσι κερδίζονται οι ποδοσφαιριστές. Μετά την περιπέτειά του στο Γεντί Κουλέ, ο προπονητής τον εμπιστεύθηκε σε μια ευρωπαϊκή αναμέτρηση. Αν δουλέψει μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει. Ο δεύτερος για τον οποίο θέλω να γράψω είναι ο Πασχαλάκης.

Προσωπικά τον θεωρώ καλό πορτιέρε και οι τελευταίοι μήνες του στον ΠΑΟΚ ήταν ένα προϊόν λαθών τόσο του οργανισμού, όσο και δικά του. Βγήκε δυο- τρεις φορές, όπως δεν μπορούν να βγουν ούτε ο Βατσλίκ, ούτε ο Τζολάκης (λόγω απειρίας). Επίσης, κάποιες στγιμές, θύμιζε... Νικοπολίδη στην σχέση του με την μπάλα. Άπλωνε τα χέρια και αυτή έφευγε έξω. Το παρατηρήσατε κι εσείς;

Αναπνέει, ζει, αλλά...

Επί της βαθμολογικής ουσίας, η ομάδα έμεινε ζωντανή στην προοπτική να συνεχίσει ευρωπαϊκά. Αρκεί να είναι ικανή να κερδίσει, γιατί ακόμα αυτό δεν το έχει καταφέρει. Ένα Χ για τον φετινό Ολυμπιακό απέναντι σε μια πιεστική ομάδα, καλό αποτέλεσμα είναι, αλλά δεν του δίνει κάποιο εισιτήριο.

Επίσης, οι "ερυθρόλευκοι" δεν έχουν αποδείξει -ακόμα- ότι μπορούν να κερδίσουν σε διοργάνωση εκτός συνόρων. Για να προχωρήσουν λοιπόν πρέπει να πάρουν νίκη. Είναι ζωντανή η ομάδα, αλλά εδώ που τα λέμε, αυτό που την "καίει" τώρα, είναι να παίξει όπως πρέπει την Δευτέρα.

Εκεί που θα παίξουν αρκετοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι μπορούν να του χαρίσουν ανάπτυξη, ωριμότητα, απειλή και στόχευση στο παιχνίδι του...

Δείτε την αποψινή Game Night: