Χρειάστηκαν 36 λεπτά για να βάλει το πρώτο του καλάθι ο Σενγκέλια. Χρειάστηκαν 37 λεπτά για να περάσει πρώτη φορά μπροστά στο σκορ η Βίρτους. Χρειάστηκε να κάνει ένα από τα καλύτερα λεπτά της καριέρας του με καλάθι και δυο άμυνες ο Χάκετ στο τέλος του ματς. Και κάπως έτσι, η Μπολόνια κέρδισε τον Ολυμπιακό.

Ήταν αρκετά καλή η ελληνική ομάδα για να χάσει. Όμως εκεί που κάποτε όταν τα ματς πήγαιναν στο τέλος και όλοι έπεφταν στην φωτιά πως θα τα κερδίζει, πλέον κανείς δεν ορκίζεται για αυτό όσον αφορά στους "ερυθρόλευκους". Η τελευταία φάση του ματς στις δυο μεριές του γηπέδου είναι όλος ο φετινός Ολυμπιακός μέχρι τώρα.

Αυτά που έγιναν σε μισό λεπτό είναι ο Ολυμπιακός. Επίθεση οι Ιταλοί. Τάπα ο Φάλ. Ξανά επίθεση, ξανά τάπα ο Γάλλος. Χάνουν οι γηπεδούχοι την ευκαιρία πάνω στην σούπερ άμυνα του κόκκινου μπαμπούλα.

Και ξαφνικά οι Πειραιώτες έχουν αιφνιδιασμό 2- 1. Ο Γουόκαπ πήρε την μπάλα από τον Λαρεντζάκη. Είδε μπροστά του έναν (!) αντίπαλο και σταμάτησε. Ξανάδωσε στον Λάρυ που και αυτός φρέναρε για να πάει για τρίποντο. Δεν έβαλαν στην μέση το Χάκετ. Δεν πήγε καν ο Γουόκαπ κατά πάνω του, ίσως γιατί πιο πριν είχε κάνει επιθετικό φάουλ. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα τρίποντο με τον Λάρυ και το έχασε.

Έχασε και το παιχνίδι και ήταν μάλλον η πιο πικρή από τις ήττες. Την θέση του εξαιρετικού πρώτου μέρους, την έδωσε το βαρετό δεύτερο για τους "ερυθρόλευκους". Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν παίκτες που ακόμη δεν είναι έτοιμοι (πχ ο Πετρούσεφ), αλλά από την άλλη ότσαν οι δυο σου ψηλοί, έχουν διαλύσει τον αντίπαλο, όταν το μεγάλο του όπλο έχει σιγήσει, όταν έχεις κατεβάσει την επίθεση χαμηλά, δεν γίνεται να κάνεις αρλούμπες στο κρισιμότερο σημείο της αναμέτρησης.

Κάθε Ολυμπιακός κάθε φορά που θα χάνει η ομάδα του, είναι δεδομένο ότι θα σκέφτεται τι θα γινόταν αν υπήρχε ένα επιθετικό όπλο από αυτά που "σκοτώνουν και δεν πληρώνουν". Και αυτό το συμμερίζομαι. Όμως έχει τελειώσει η ιστορία. Το καλοκαίρι πάρθηκαν αποφάσεις, που θα συνοδεύουν την ομάδα όλη την σεζόν.

Συνεπώς, μοναδικό μέλημα θα πρέπει να είναι, το που θα φτάσει αυτό το σύνολο μετά και τις προσθήκες που έγιναν. Αξίζει ένα μπράβο στην Μπολόνια που μέχρι πέρυσι δεν.. γέμιζε το μάτι, αλλά φέτος όχι μόνο είναι ψηλά στην βαθμολογία, αλλά απέδειξε ότι έχει και πάθος και πείσμα να κερδίζει αγώνες στους οποίους δεν είναι καλύτερη...

Πάνω στα θηρία!

"Μεγάλε παίζεις μπάσκετ;" είναι το κλασικό ερώτημα (στα όρια της γραφικότητας) όταν βλέπουμε έναν πιτσιρικά ή έναν νεαρό με αρκετό μπόι. Και αυτό πολύ απλά ισχύει γιατί το άθλημα θέλει ψηλά παιδιά. Και όσο πιο ψηλός είσαι, τόσο καλύτερα μπορεί να τα πας. Λέμε τώρα...

Ε, ο Μπαρτζώκας αυτό το απλό έκανε. Έδωσε την μπάλα στα ψηλότερα από τα παιδιά του και αυτοί καθήλωσαν τους αντιπάλους τους. Ο γεροΝτανστον δεν μπορεί πια να ακολουθήσει (άτιμο πράγμα ο χρόνος), ο Κέικοκ έκανε διπλές σκέψεις όταν έπαιρνε την μπάλα στο ζωγραφιστό και κανείς ψηλός των Μπολονέζων, δεν ήταν ικανός να περιορίσει την δράση των Φάλ και Μιλουτίνοβ. Και όταν οι ψηλοί σου είναι τόσο καλοί, ο αντίπαλος υποχρεώνεται να κλείσει την άμυνά του.

Να την σφίξει προς το καλάθι για να περιορίσει την δράση τους. Απλά πράγματα. Αυτό έκανε ο Μπάνκι, αλλά δεν γλίτωσε. Γιατί μπορεί τα τρίποντα να μην έμπαιναν αβέρτα- κουβέρτα από τα κόκκινα χέρια, όμως η μπάλα κυκλοφορούσε με άνεση και πάντα βρισκόταν το... δρομολόγιο για να πάρει πόντους ο Ολυμπιακός.

Η Μπολόνια δεν έκανε πολλά λάθη στο πρώτο ημίχρονο που έχασε το παρκέ από τα ποδια της. Και σούταρε καλύτερα στο τρίποντο. Όμως οι Ιταλοί πήγαν στα αποδυτήρια με το τραγικό 5/25 δίποντα, κάτι που ακόμη και ερασιτεχνική ομάδα μπορεί να το αποφύγει. Πήγαιναν πάνω στα θηρία, στόχευαν άσχημα και έχασαν και 12 ριμπάουντ...

Καλή προσπάθεια, αλλά από σκληράδα γιοκ

Οι τρομεροί αριθμοί που διαβάσατε πήγαν περίπατο στο δεύτερο μέρος. Ο Κάναν ανέβασε τις επιδόσεις του, προτιμήθηκε να μείνει έξω στο τέλος και να έχει ως μοναδική απειλή ο Ολυμπιακός τον Λαρεντζάκη. όσο κυλούσε ο χρόνος, η Μπολόνια έβρισκε κάποιες λύσεις.

Ο Ντόμπριτς βοήθησε πολύ, αλλά παράλληλα οι Ιταλοί μάζεψαν την διαφορά στα ριμπάουντ και τελείωσαν το παιχνίδι μόνο με 9 λάθη. Οι άμυνες του Χάκετ ήταν τρομερές, αναγκάζοντας τον Γουόκαπ να διαβαίνει σε δύσκολα μονοπάτια. Η εξέδρα μπήκε στην εξίσωση και ο Μπαρτζώκας έβλεπε τους παίκτες του να μην... ταΐζουν πλέον με άνεση τους ψηλούς. Ο Φάλ φορτώθηκε με φάουλ, ο Μιλουτίνοβ έκανε το καλύτερό του παιχνίδι από τότε που επέστρεψε και πλην του Μακ Κίσικ, όσοι έπαιξαν κάτι έδωσαν.

Ο Φαλ είπε την πιο σωστή κουβέντα. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να 'χε κερδίσει πιο νωρίς το παιχνίδι. Όταν ξεκίνησε η Βίρτους να πιέζει τα πράγματα ήταν δύσκολα. Από την στιγμή μάλιστα, που βρήκε και προβάδισμα, ήταν δεδομένο ότι θα 'χε τον πρώτο λόγο μιας και η άμμος στην κλεψύδρα τελείωνε και χρόνος ανάκαμψης δεν υπήρχε για τους "ερυθρόλευκους". Η προσπάθεια που έκανε η ομάδα του Πειραιά ήταν πολύ καλή.

Έπαιξε καλά, βρήκε ελεύθερα σουτ, είχε όρεξη και ήταν κυρίαρχη στις δυο πλευρές του γηπέδου. Όμως οι Ιταλοί αποφάσισαν να παίξουν τις άμυνες της ζωής του. Στα όρια του φάουλ; Ναι. Σκληρά; Ναι. Αλλά έτσι είναι το μπάσκετ. Παίξε και εσύ. Η Μπολόνια τιμώρησε τον Ολυμπιακό και μένει να δούμε αν τον... έπνιξε σε ανασφάλεια. Αυτό θα φανεί στην συνέχεια.

Γαλλία με αναζήτηση αυτοπεποίθησης

Οι Ιταλοί έγιναν... Ολυμπιακός στο τελευταίο δεκάλεπτο και πήραν το ματς. Το χάρηκαν, πανηγύρισαν και απέδειξαν τον χαρακτήρα τους. Οι "ερυθρόλευκοι" είναι στο... ψάξιμο. Θα πάνε στην Λυόν για το ματς της Παρασκευής με την Βιλερμπάν. Ψάχνει αυτοπεποίθηση η ομάδα του Μπαρτζώκα και ηρεμία. Αυτά στον αθλητισμό, τα προσφέρουν οι νίκες και μόνο αυτές.

Το ρόστερ έχει μαζευτεί, ομοιογένεια δεν υπάρχει, αλλά αυτό βρίσκεται. Ο Ολυμπιακός πάντα μετά από μια κακή ήττα αντιδρά. Το έκανε και πάλι. Μετά τα χάλια κόντρα στην Βαλένθια, είχαν την εικόνα ότι θα πέρναγαν από την Μπολόνια. Απέτυχαν και συνεχίζουν. Σκληρή η φετινή Ευρωλίγκα...