Εδώ και λίγες εβδομάδες είχε "μυρίσει" Βαρκελώνη για τον Ολυμπιακό, οπότε σε κανέναν δεν κάθισε απότομα η κατάληξη, μετά την ήττα των Πειραιωτών στη Μόσχα !

Πήγαν στη Ρωσία με προβλήματα , προσπάθησαν, ηττήθηκαν και πλέον ένα πράγματα πρέπει να βάλουν στο μυαλό τους. Μια σκέψη, ένας τρόπος, ένας δρόμος: Πως θα καταφέρουν να "αρπάξουν" έστω ,κι ένα ροζ φύλλο από το Παλάου Μπλαουγκράνα . Μπορεί ένα ροζ φύλλο να είναι αρκετό. Μπορεί λέω, γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας. Πας στην Καταλωνία, κερδίζεις το ματς και ξεβγάζεις τη μπουγάδα στο ΣΕΦ και επιστρέφεις σε φάιναλ- φορ. Τόσο ο Σφαιρόπουλος, όσο και οι παίκτες του, θα το ήθελαν πολύ να γίνει, μένει να δούμε στην πράξη τι θα πετύχουν. Κι επειδή τόση ώρα σας λέω για Μπαρτσελόνα, εννοείται ότι όλα αυτά θα ισχύσουν, αν η Ρεάλ δε χάσει από την Ζαλγκίρις. Ναι το ίδιο έργο με πέρυσι, απλά φέτος θα παιχτεί στην Μαδρίτη. Ο Λάσο αν έχει άντερα ας διαλέξει και πάλι τον Ολυμπιακό. Ας επαναλάβει την περσινή γραφικότητα, που μάταια παλεύουν να δικαιολογήσουν τόσοι και τόσοι. Ήταν όμως τόσο εξευτελιστική η εικόνα της "βασίλισσας" στο Κάουνας, που δεν καλύφθηκε. Αν θέλει μπορεί να χάσει και να βγει δεύτερος. Να ξαναπαίξει με τον Ολυμπιακό και να ‘χει πάλι πλεονέκτημα. Του βγήκε πέρυσι, άντε να τον δούμε και φέτος…

Την ίδια ώρα αν πρέπει να ασχολούνται με κάτι πιο σοβαρά απ’ όλα στον Πειραιά, αυτό είναι το θέμα των τραυματιών. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Ο Τσαϊρέλης, μην κοροϊδευόμαστε, αποκτήθηκε για να βοηθήσει με τους τραυματισμούς και ήρθε στην Ελλάδα με πρόβλημα. Το ότι υπήρχε ως όρος στο συμβόλαιο, αποτελεί διοικητική κίνηση και ιατρική διάγνωση, αλλά εμάς πρέπει να μας ενδιαφέρει μόνο το γήπεδο. Και το γήπεδο "λέει" ότι ο παίκτης έπαιξε ένα τρίλεπτο, έπαθε θλάση στους προσαγωγούς και μετά αυτό πήρε… σβάρνα και τους κοιλιακούς. Ο Σπανούλης σε λίγο θα κλείσει μήνα. Μας είχαν πει για καμιά δεκαριά μέρες, αλλά ο αρχηγός είναι ακόμα έξω. Οπότε σίγουρα, είχε κάτι πολύ πιο σοβαρό από αυτό που έβγαινε στον Τύπο. Και δεν τα λέω εγώ, τα γεγονότα μιλάνε. Ο Πέτγουεϊ που "φωνάζει" από χιλιόμετρα ότι μπορεί να τραυματιστεί και στη μπανιέρα του σπιτιού του, είναι καλύτερα, αλλά δεν παίζει για να μην το ξαναπάθει. Η ομάδα έχει δηλαδή ένα 4αρι Αμερικανό εκτός, γιατί –δικαιολογημένα- όλοι τρέμουν ότι θα ξαναβγει ο ώμος. Στο ερώτημα όμως "τι αμαρτιές πληρώνει ο Ολυμπιακός για να τα τραβάει όλα αυτά;" κανείς δε μπορεί να απαντήσει.

Έχω ξεκαθαρίσει ότι είναι η πιο μαχητική, η πιο ευχάριστη, η πιο δυναμική και εννοείται η πιο υγιής ομάδα στη χώρα. Θα πρέπει λοιπόν αυτή την κληρονομιά να τη συντηρεί και να την… πλατιάζει σε όλα τα επίπεδα. Κάποια στιγμή, επιβάλλεται να μπει και ένα τέλος στις ιστορίες των τραυματισμών!

Τι πιο τρανή απόδειξη για τις δυνατότητες της συγκεκριμένης ομάδας, από το καταπληκτικό επτάλεπτο (και κάτι) που παρακολουθήσαμε. Ήταν το 7ο λεπτό όταν οι Ρώσοι έκαναν το 21- 10. Και έβαλαν πάλι καλάθι, πήραν ξανά πόντους, στα 5'44" πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Όσο απίστευτο και να φαίνεται, όταν αναφερόμαστε σε μια τόσο επιθετικά καλή ομάδα, ήταν αλήθεια. Ο Ολυμπιακός παρά τις απουσίες, παρά την κλασική συνήθεια του Ντάνστον να εξαφανιστεί με δυο φάουλ από το "καλημέρα" της αναμέτρησης και να υποβάλει τον Χάντερ στο μαρτύριο του "μπες από τώρα και δώστα όλα", είχε αδρανοποιήσει την "αρκούδα". Όμως μια... αρκούδα δεν πέφτει πάντα σε χειμερία νάρκη. Αντέδρασαν οι Ρώσοι, ο Ιτούδης όταν θυμήθηκε να βάλει τον Τζάκσον ήρθε αρκετά σωστά πάνω στο παρκέ, έγινε ένα 10- 0 για την ΤΣΣΚΑ και από την στιγμή που χάθηκαν "ένα κιλό" ριμπάουντ από τους "ερυθρόλευκους" ήρθε και το προβάδισμα των γηπεδούχων στην ανάπαυλα. Μάθημα ήταν κι αυτό...

Όπως πραγματικά ήταν απολαυστικό το τι πέρναγαν οι Ρώσοι στις εξέδρες, όσο πλησίαζε το ματς προς το τέλος του. Στο +2 η ομάδα τους στο 30' και αυτοί να θέλουν να την "σπρώξουν" προς την επιτυχία, αλλά την ίδια ώρα να …τρέμουν και τον μπαμπούλα. Αυτές οι σκηνές, αυτά τα πλάνα, επιβάλλεται να κάνουν ακόμη πιο χαρούμενους τους Ολυμπιακούς και περήφανους για την ομάδα τους. Στα 6" ο Σλούκας μείωσε στους τέσσερις και τα 45 εκατομμύρια που διαχειρίζεται ο Ιτούδης, αισθάνθηκαν και μια μικρή- λέτε και μεγάλη;- ανασφάλεια. Τελικά οι Ρώσοι γιόρτασαν μόνο όταν είδαν τη διαιτητική τριάδα να βγάζει ανακουφισμένη κι αυτή τις σφυρίχτρες.

Τα πάντα είχαν κριθεί. Ο Ολυμπιακός χωρίς δυο βασικούς παίκτες, με νεαρά παιδιά να ρίχνονται στη μάχη του ροτέισον, την ώρα που απέναντί τους, έβγαινε πολυβόλο κι έμπαινε κανόνι, με την κλασική πίστη και παλικαριά, ηττήθηκε. Δεν έχασε το πλεονέκτημα στη Μόσχα, μην τρελαίνεστε. Ούτε στη Βιτόρια, μη φτιάχνετε σενάρια. Το αβαντάζ χάθηκε στο ματς με τη Φενέρ, εκεί που το γήπεδο γέμισε για να γίνει πάρτι και το μισό άδειασε, αφού αποχώρησαν φυσικά αυτοί που αραιά και που πατάνε στο ΣΕΦ. Έμειναν οι πιστοί, αυτοί που θα προσμένουν το "μπρέικ", αυτοί που θα πάνε στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας ακόμη κι αν κουβαλήσει δυο ήττες, αυτοί που έπαιξαν άμυνα και κέρδισαν τη Φενέρ! Η επίσκεψη στην Κόκκινη Πλατεία δεν στέφθηκε με επιτυχία, αλλά στο λιμάνι, μάλλον κατάλαβαν ότι είναι ακόμη πιο δυνατοί και ποιος ξέρει; Ίσως στο μέλλον ξαναβρούν και τον Ομπράντοβιτς και τον Ιτούδη και τον Λάσο και όποιον άλλο. Α και απαραίτητη προϋπόθεση: Να ‘χει κλείσει και το νοσοκομείο…