Η αλλαγή νοοτροπίας μίας μεγάλης κατηγορίας φιλάθλων, που ανέκαθεν αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της πελατειακής βάσης του σωματείου, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Οι περισσότεροι από αυτούς ανήκαν, ακόμα και πριν από λίγα χρόνια, στον κορμό της μεγάλης παράταξης που στήριζε το μοντέλο της Λέσχης Φίλων Άρη. Μιλάμε για νοικοκυραίους, συντηρητικούς ανθρώπους, οι οποίοι είχαν οριακές απόψεις για τα θέματα του Άρη αλλά δεν ξέφευγαν ποτέ από τα όρια της Λέσχης.

Ανάμεσά τους έβρισκες πάντοτε αστούς, δικηγόρους, μικροεμπόρους, υπαλλήλους γραφείου αλλά και πτυχιούχους νεαρούς. Η Λέσχη τους έχασε από πελάτες, γιατί πολλοί εξ’ αυτών ανέβηκαν σε "επενδυτικά κεραμίδια".

Τώρα είναι πολύ θυμωμένοι…

αν όχι ποτισμένοι με μίσος για το θεσμό της Λέσχης, αλλά και προσηλωμένοι σε διάφορες απίθανες θεωρίες συνωμοσίας. Για να είμαστε ακριβείς, οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν υποκαταστήσει το δικό τους σύστημα ηθικών αξιών και συνιστούν τα μοναδικά εργαλεία ανάλυσης της κρίσης στον Άρη.

Τα παιδιά νιώθουν, μάλιστα, απελευθερωμένα γιατί αντλούν την ενημέρωσή τους από ένα σκοτεινό τμήμα του Διαδικτύου. Εκεί όπου αποθεώνονται οι σχετικές θεωρίες και τα πάντα εξηγούνται μέσα από διαβολικά σχήματα καταδίωξης του συλλόγου.

Ο ανεξέλεγκτος θυμός και η πλήρης βεβαιότητα πως "τώρα πια ξέρουμε πολύ καλά τι παίζεται" έχουν οδηγήσει αυτόν τον κόσμο σε επικίνδυνα μονοπάτια κατευθυνόμενης ημιμάθειας.

Είναι σημαντικό για το μέλλον του Άρη…

να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο. Είναι ανόητοι και απελπιστικά υπερόπτες εκείνοι που απλά τον σνομπάρουν και μιλούν με απαξία γι’ αυτόν. Στο κάτω-κάτω, ευθύνη για την πορεία έχουν σε μεγάλο βαθμό οι παράγοντές μας.

Στην πραγματικότητα, όμως, η λουμπενοποίηση ενός τμήματος των φιλάθλων ξεκίνησε πριν από την ίδρυση της Λέσχης. Όταν κάποιοι αποφάσισαν να μετατρέψουν τον Άρη σε latin θίασο, για να τον διοικούν από τα καφενεία της γειτονίας τους.

Ξέχασαν πως ένας λαός πάει μπροστά όταν θέτει φιλόδοξους στόχους, όχι όταν τον υπνωτίζεις με το κήρυγμα του juke box και του καλλιεργείς επίπλαστα σύνδρομα καταδίωξης.

Η λύση…

δεν είναι να ταυτιστεί κανείς με τα ένστικτα του μίσους ή τις αντι-Λεσχιακές θεωρίες και μεθοδεύσεις. Όχι, θέλει δουλειά, συζήτηση και μεγάλη προσπάθεια να τους πείσουμε πως το μίσος δεν αποτελεί λύση και πως ο άκριτος ισοπεδωτισμός οδηγεί τον Άρη σε καταστροφή.

Πρέπει, επιτέλους, να τους εξηγήσουμε ότι αυτοί που υπόσχονται σήμερα "επενδυτικές λύσεις" είναι οι ίδιοι που τους εξαπάτησαν εχθές και κατηγορήθηκαν ως…"στημένοι". Χρησιμοποιούν, απλώς, διαφορετικό προσωπείο για να τους παραπλανήσουν.

Έχουμε όλοι ρόλο σε αυτή την προσπάθεια: η Λέσχη που επιτέλους πρέπει να επιτελέσει τον ελεγκτικό της ρόλο και να μην απουσιάζει από τις εξελίξεις, οι σύνδεσμοι που μπορούν και "μιλάνε" ακόμα με την ψυχή τους, οι παράγοντες, τα μέσα ενημέρωσης, ο καθένας μας ως γείτονας ή φίλος.

Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση…

Μέσα στο θυμό τους, μας βλέπουν όλους ως ένα κομμάτι του "συστήματος" ή μιας μεγάλης συνωμοσίας που δεν αφήνει την ομάδα να μεγαλουργήσει. Παραξενεύονται, μάλιστα, όταν αντιλαμβάνονται πως αγαπάμε κι εμείς αυτή τη φανέλα, πως ο Θεός του Πολέμου μας "μιλάει" όσο κανένα άλλο σύμβολο, πως κρατιόμαστε με νύχια και με δόντια για να μην ξεστομίσουμε πικρές αλήθειες που θα σμπαραλιάσουν το μέλλον του Άρη.

Μερικοί ισχυρίζονται πως είναι αργά…

για να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο, γιατί έχει μπει πολύ δηλητήριο στις φλέβες του από την οργανωμένη προπαγάνδα της χούντας του παρελθόντος. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Πρέπει, όμως, να δώσουμε τη μάχη για να μην τον χαρίσουμε με ευκολία ή ελιτίστικη υπεροψία σε κανέναν απολύτως…

Ας κάνουμε μία τελευταία προσπάθεια. Υπάρχει, ακόμα, χρόνος για να μη γίνουν οι "θυμωμένοι" διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια κάποιου λαμόγιου…

Ο Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.gr και αρθρογραφεί στο overlap.gr