Θέλω να θυμίσω ένα πράγμα. Πως η regular season είναι το πρόγευμα. H προθέρμανση. Τα ωραία αρχίζουν τώρα. Δηλαδή, τα ενδιαφέροντα, γιατί για να αποδειχθούν και ωραία πρέπει να συμβούν πράγματα -που θα έλεγε και μια ψυχή. Με πρώτο, να πάρει ο Παναθηναϊκός έναν παίκτη.

Οι πληροφορίες επιμένουν πως το ενδεχόμενο αυτό είναι υπαρκτό (και ανοιχτό), μαζί και ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο όνομα (γνωστό στα καθ ημάς) προς διεκδίκηση. Σε τι θέση; Εδώ είναι το θέμα: ο στόχος είναι γκαρντ, τη στιγμή που όλα δείχνουν πως εν όψει του ΤΟΡ16 των 14 αγωνιστικών θα ήταν χρήσιμο να ενισχυθεί το ρόστερ με έναν ακόμα ψηλό. Αθλητικό. Γιατί αν μετρήσετε, θα δείτε ότι από τη θέση «3» και πάνω, υπάρχει μόνο μια τέτοια περίπτωση παίκτη. Και θα παραλείψουμε τα ευκόλως εννοούμενα. Ας κάνουμε όμως, ένα rewind για να δούμε τι μπορεί να μπει στη «σακούλα» με αυτά που θα κουβαλήσει ο Παναθηναϊκός, από το ματς του Κάουνας.

Στο τέλος, οπότε βρέθηκε πίσω στο σκορ, έδειξε προσωπικότητα, είχε ηρεμία και είχε και σκληράδα που εξέφρασε με πιεστικές άμυνες που του έδωσαν και τη νίκη. Στα αρνητικά, είναι το γεγονός πως για ένα ακόμα βράδυ δεν είχε σταθερό ρυθμό και διάρκεια. Πού όμως, μπορούμε να καταλήξουμε;

Όταν οι «πράσινοι» έχουν 200% αυτοσυγκέντρωση και ενέργεια στην άμυνα, κάτι που συνέβη εναντίον της Καρσίγιακα στη Σμύρνη και στο ματς με την Μπαρτσελόνα, στο ΟΑΚΑ, μπορεί να απολαμβάνει και την αμυντική συνέπεια. Αν το ποσοστό πέσει στο 100% υπάρχει πρόβλημα, που εύλογα αυξάνεται όταν προκύπτουν τραυματισμοί ή άλλες δυσκολίες. Είναι εν τω μεταξύ, ξεκάθαρο ότι η σύσταση του ρόστερ είναι αυτή που απαγορεύει στο τριφύλλι να “χει διάρκεια, όταν τα δυο στοιχεία που διαβάσατε παραπάνω, δεν είναι στο πικ τους. Μπορείτε να ανατρέξετε στα υπόλοιπα ματς της φετινής σεζόν στη Euroleague, για να διαπιστώσετε πως όταν ο Παναθηναϊκός δεν είχε την αυτοσυγκέντρωση (και το κίνητρο) στο έπακρο, δεν κατάφερε να παίξει περισσότερα από 10 λεπτά, πιεστικά στην άμυνα.

Θέλετε και παράδειγμα; Θα δώσω ένα πολύ πρόσφατο. Από το βράδυ της Πέμπτης (17/12), οπότε η Ζάλγκιρις έβγαλε πολύ εύκολα εκτός ισορροπίας την αμυντική προσέγγιση του ΠΑΟ, όταν με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας «τραβούσε» τους αργούς ψηλούς εκτός ρακέτα και μέχρι εκείνοι να επιστρέψουν στη… βάση τους, οι άλλοι είχαν σκοράρει με λέι απ ή κάρφωμα. Για αυτό και την κρίσιμη ώρα, ο Τζόρτζεβιτς ταίριαξε τους Γκιστ και Φώτση, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει η μόνιμη λύση στο πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, όσα ξέρει ο νοικοκύρης και εν προκειμένω ο κόουτς του ΠΑΟ, προφανώς και δεν τα ξέρεις εσύ ή εγώ ή ο όποιος δεν κοουτσάρει αυτήν την ομάδα -και δεν κρατά τα γένια και τα χτένια.

Ο Παναθηναϊκός έφυγε νικητής από το Κάουνας και γιατί ο Τζέιμς Φελντέιν ήταν εξαιρετικός. Αν με ρωτάς (που δεν με ρωτάς) θα σου πω ότι αυτό το παιδί έχει αποδειχθεί λίρα εκατό, για τα χρήματα που παίρνει. Έχει πάντα ενθουσιασμό, διάθεση και ενέργεια και μπορεί να είναι παραγωγικός στην επίθεση, με πρωτοβουλίες, αλλά και λειτουργώντας μέσα από το σύστημα της ομάδας. Το τελευταίο το πρόσθεσε πρόσφατα στο μενού του. Στην άλλη άκρη, ρισκάρει πάντα για το κλέψιμο, αλλά φαίνεται πως ακόμα δεν έχει υιοθετήσει τις βασικές αρχές στη λειτουργία μιας ομάδας όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Αν τον παρατηρήσετε στα μετόπισθεν, θα τον δείτε μια στις δυο φορές να μην εμφανίζεται εκεί που τον περιμένουν, ως ο τελευταίος παίκτης για βοήθεια στο πικ εντ ρολ. Αλλά πού θα πάει; Θα το κάνει και αυτό.

Εις το επανιδείν …