Ο Ολυμπιακός πήγε... τσαλακωμένος στο αγαπημένο του Λονδίνο, η βαριά εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ, είχε βάλει μεγάλη πίεση και στον Μαρτίνεθ και στους ποδοσφαιριστές.

Ήταν μια πολύ απαιτητική αποστολή, έως και επικίνδυνη, η Γουέστ Χαμ φάνηκε από το πρώτο λεπτό, ζητούσε... αίμα, εκδίκηση, είχε περάσει δύσκολα στο Γ. Καραϊσκάκης, μπήκε αποφασισμένη να ανταποδώσει.

Ο Μόγιες έριξε στη μάχη όλα τα “βαριά χαρτιά”, προσέγγισε το ματς με την απαιτούμενη σοβαρότητα, είχε φοβηθεί το... μάτι του, είχε δεχθεί κριτική για την ήττα στον Πειραιά, δεν ήθελε να περάσει τα ίδια και χειρότερα.

Σημάδεψε τον Φορτούνη, είχε διαρκώς παίκτη πάνω του με βοήθειες, θέλησε να χαλάσει την κυκλοφορία της μπάλας και παράλληλα να κόψει τις κατά μέτωπο επιθέσεις του Έλληνα άσου.

Το πλάνο των Άγγλων λειτούργησε καλά, κράτησε τους ερυθρόλευκους μακριά από την εστία του Φαμπιάνσκι, πλην λίγων περιπτώσεων. Βέβαια, οι παίκτες του Μόγιες είδαν τον Ολυμπιακό να τους κάνει ακριβώς το ίδιο, στο άλλο μισό του γηπέδου, να περιορίζει την δική τους επιθετική δράση, με ισχυρό άξονα και παίκτες διαθέσιμους για κάθε μάχη.

Η σωστή τακτική προσέγγιση και η κακή στιγμή του Καμαρά

Τακτικά ο Μαρτίνεθ έκανε τις κινήσεις που απαιτούσε η πρόκληση, παρουσίασε ένα σύνολο έτοιμο να παίξει σε υψηλό ρυθμό, επέτρεψε ελάχιστες φάσεις στον αντίπαλο, το γκολ που τελικά έκρινε την αναμέτρηση είναι ένα προσωπικό λάθος του Ορτέγκα, ο Αργεντινός καλύπτει τον Πακετά, τη στιγμή που όλη η άμυνα έχει τραβηχτεί σωστά για το οφσάιντ.

Αυτό δεν είναι θέμα προπονητή, αλλά από την άλλη πάντα σε ένα ματς υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες, πολλές φορές καθορίζουν την έκβασή του.

Ακόμη και το δοκάρι του Καμαρά, λίγο πριν τη λήξη, είναι μια συνθήκη που προκαλείται από την κίνηση και την σωστή θέση που παίρνει ο ποδοσφαιριστής, άσχετα αν η τύχη του γυρίζει την πλάτη.

Η Γουέστ Χαμ στο τέλος πανηγύρισε την νίκη, ουσιαστικά και την πρόκριση, θα περιμένει να μάθει αν θα περάσει πρώτη ή δεύτερη, δεν τίθεται θέμα τι προτιμάει, με τόσες αγωνιστικές υποχρεώσεις στο νησί, το να αποφύγει έναν γύρο είναι το ιδεατό.

Αφλογιστία των φορ από τις 27 Σεπτεμβρίου

Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να νιώθει γεμάτος μόνο για τα καλά στοιχεία που έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο, η όλη προσπάθεια δεν είχε ουσία, έφυγε χωρίς λάφυρα στις αποσκευές, ακόμη δεν έχει εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή του συνέχεια.

Από την άλλη, κέρδισε ξανά την πίστη στον εαυτό του, στις δυνατότητές του. 'Ηττα με ήττα διαφέρει, μετράει ο τρόπος που συμβαίνει το οτιδήποτε και οι ερυθρόλευκοι έχουν λόγους να δουν αισιόδοξα την επόμενη μέρα.

Αρχικά η ομάδα παρουσιάστηκε ξανά συμπαγής, η τριάδα στη μεσαία γραμμή λειτούργησε σωστά και πρόσφερε σιγουριά σε όλη την λειτουργία.

Εκεί που πήρε χαμηλό βαθμό, είναι η τελική απόφαση, δεν πέρασε σωστά η μπάλα στην επίθεση, ο Φορτούνης είχε να τα βάλει με ολόκληρο... στρατό, Καμαρά και Αλεξανδρόπουλος έτρεξαν πολύ και κέρδισαν μονομαχίες, οι κρίσιμες πάσες τους όμως δεν βγήκαν, κρατούσαν την μπάλα παραπάνω απ΄ όσο έπρεπε, δεν έβαλαν δυσκολίες στην αγγλική άμυνα.

Κάτι που λείπει πολύ το τελευταίο διάστημα στον Ολυμπιακό είναι τα γκολ από τον φορ. Eλ Κααμπί και Γιόβετιτς έχουν να βρουν δίχτυα από τις 27 Σεπτεμβρίου και το 4-1 επί του Άρη, πάμε πίσω ενάμιση μήνα, δεν το λες και μικρό διάστημα.

Το βάρος έχουν σηκώσει Ποντένσε, Φορτούνης, Ροντονέι, Μασούρας, τα 9άρια έχουν σιγήσει, απειλούν ελάχιστα, δεν βρίσκονται μέσα στις φάσεις, αυτό είναι αισθητό πρόβλημα και χρήζει λύσης άμεσα.

Υπάρχει προοπτική και δεν πρέπει να χαθεί...

Επιστρέφουμε στην γενική εικόνα, το έχω τονίσει από την ημέρα της κλήρωσης, θα συνεχίσω να το λέω ακόμη πιο έντονα τώρα που κρίνονται όλα.

Από την στιγμή που η πρώτη θέση είναι ανέφικτη και η δεύτερη θα φέρει αντίπαλο από το Τσάμπιονς Λιγκ στα νοκ άουτ, ο Ολυμπιακός οφείλει να σκεφτεί έξυπνα, να κλειδώσει την συμμετοχή του στο Conferens League, να πάει όσο πιο μακριά μπορεί στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Όπως έχουν κυλήσει τα πράγματα, δεν αποκλείεται όλη η ελληνική ευρωπαϊκή εκπροσώπηση να στριμωχτεί στην 3η τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση.