Τρίτο συνεχόμενο ματς όπου ο Παναθηναϊκός κερδίζει. Δεύτερο συνεχόμενο όμως στη Λεωφόρο όπου κερδίζει με 1-0, δυσκολεύεται, ζορίζεται, δέχεται ευκαιρίες και επιτρέπει στον αντίπαλο να μένει στο ματς μέχρι το τέλος, ελπίζοντας ότι κάπως, κάπου, κάποτε θα βρει ένα γκολ για να ισοφαρίσει.

Θα περίμενε κανείς ότι η Λεωφόρος θα "έπνιγε" τους αντιπάλους, ειδικά τους μικρούς και μικρομεσαίους, αυτούς που ένιωθαν πιο άνετα στο αχανές, παγωμένο και πιο κυριλέ ΟΑΚΑ, αλλά κάτι τέτοιο δεν δείχνει να συμβαίνει.

Και πρέπει να το ψάξει λιγάκι ο Αναστασίου το πράγμα να βρει γιατί γίνεται αυτό και να μην βολευτεί πάνω στις τρεις συνεχόμενες νίκες που έκανε η ομάδα του για πρώτη φορά φέτος. Να βρει γιατί ο Παναθηναϊκός είτε κάνει ένα καλό ημίχρονο και ένα κακό, γιατί δεν τελειώνει ματς τα οποία μοιάζουν του χεριού του, γιατί δεν επιβάλει τον ρυθμό του μέσα σε ένα γήπεδο που προσφέρεται για να "ψαρώνει" ή να πιέζει τον αντίπαλο. Μόνο αν το βρει αυτό, θα μπορέσει ενδεχομένως να διευρύνει το σερί του ή να το επαναλάβει, θα καταφέρει τέλος πάντων να παραμείνει στα ψηλά της βαθμολογίας και να μπει στα play-offs με την μικρότερη δυνατή διαφορά από τον ΠΑΟΚ.

Παναθηναϊκός-Πλατανιάς 1-0

Ένα ακόμα πράγμα που πρέπει να βρει ο Αναστασίου, είναι εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης, όταν ο αντίπαλος έχει πολύ κόσμο στο κέντρο και η ανάπτυξη από τον άξονα είναι προβληματική ή όταν η αριστερή του πτέρυγα, που είναι μέχρι τώρα η δυνατή του πλευρά, δεν τραβάει. Στο παιχνίδι με τον Πλατανιά για ολόκληρο σχεδόν το πρώτο ημίχρονο η μπάλα πήγαινε μόνο από δεξιά, χωρίς να βγει κάτι καλό. Στην πρώτη οργανωμένη επίθεση από τα αριστερά ήρθε και το γκολ. Αλλά μέχρι τότε, ο βασικότερος τρόπος επιθετικής ανάπτυξης του Παναθηναϊκού, ήταν μπαλιές 30 - 40 μέτρων του Ρισβάνη πίσω από τη σέντρα, ψάχνοντας το κεφάλι του Μπεργκ ή τον γοργοπόδαρο Κλωναρίδη.

Συμπλήρωσαν κάρτες Μπέργκ και Λαγός

Δεν στοίχισε αυτή η ανορθόδοξη ανάπτυξη στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν στοίχισε αυτή τη φορά. Την επόμενη, μπορεί να στοιχίσει. Μέχρι τότε, καλό θα είναι να υπάρχει ένα plan B και plan C, κάτι που θα αλλάξει ο προπονητής και θα βελτιώσει την εικόνα της ομάδας, όπως επεχείρησε να κάνει και με τον Πλατανιά αλλάζοντας το σύστημα σε 4-2-3-1, για να φέρει λίγο πιο κοντά τις γραμμές. Κάπως βοήθησε την ομάδα αυτή η αλλαγή συστήματος αλλά εγώ προσωπικά θα ήθελα να δω και κάτι παραπάνω, που ίσως το δούμε σε επόμενους αγώνες, όταν θα υπάρχει διαθέσιμος και ο Πέτριτς, που θα βοηθήσει και την ομάδα και τον Αναστασίου αλλά και τον Μπεργκ να παρουσιαστούν ακόμα καλύτεροι.