Αυτή τη φορά δεν είχε ούτε δώρα, ούτε διάθεση για τα ίδια λάθη που δημιούργησαν αυτή την... τρελή κι άνευ προηγουμένου συνθήκη των τεσσάρων σερί νικών του ΠΑΣ Γιάννινα σε διάστημα 10 μηνών.

Τούτη τη φορά ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που έπρεπε και απαιτούν οι περιστάσεις σε τέτοιου είδους αγώνες όπως αυτός κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα για να φτάσει στην νίκη με 2-0: Κυριαρχικός ως προς την κυκλοφορία και την κατοχή της μπάλας (πολύ περισσότερο κι απ’ το προ μίας εβδομάδας παιχνίδι με τον Ατρόμητο), απλός, απέριττος, σχεδόν... δωρικός.

Και πάνω απ’ όλα πειστικός, χτυπώντας στα σημεία που χρειαζόταν για να τελειώσει τον αγώνα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που όσο υπέροχη εικόνα έδειξε στην πλειοψηφία των εφετινών παιχνιδιών του του, άλλο τόσο χάλασε τις εντυπώσεις στη Λεωφόρο, βγαίνοντας στο γήπεδο για να παίξει οτιδήποτε άλλο παρά... μπάλα.

Ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο, όπου ο Παναθηναϊκός είχε σε συντριπτικά νούμερα την κατοχή της μπάλας, επιβάλλοντας το δικό του τέμπο από τα πρώτα λεπτά -χάρις στην ταυτόχρονη παρουσία των Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο, Ρούμπεν στον άξονα- αλλά δεν έβρισκε εύκολα διαδρόμους προς την εστία των "κυανόλευκων", η εικόνα του "τριφυλλιού" σου άφηνε την αίσθηση πως το γκολ θα ερχόταν. Απλώς ήταν θέμα timing, στιγμής και προσωπικότητας. Ή κι ενστίκτου...

Η άμυνα του ΠΑΣ Γιάννινα προσαρμόστηκε πολύ καλά πάνω σε όλες τις κάθετες και διαγώνιες κινήσεις του Καρλίτος έξω απ’ την περιοχή του Λοντίγκιν και δεν του έδωσε ούτε... εκατοστό υποδοχής της μπάλας κι εκτέλεσης. Κι αυτή η εξουδετέρωση του Ισπανού φορ ήταν κι ο λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τόσες πολλές τελικές στο πρώτο ημίχρονο, παρότι οι ανακτήσεις της μπάλας ήταν πάμπολλες και μάλιστα σε ψηλά μέτρα και σε μικρή απόσταση από την περιοχή του ΠΑΣ.

Η λύση ήρθε με υπομονή στο δεύτερο ημίχρονο. Μέσα από μία τρομερή, τριγωνική συνεργασία των "πράσινων", ξεκάθαρο "προϊόν" προπόνησης κι αμέτρητων "επαναλήψεων" στο Κορωπί, μέχρι να αγγίξει το... τέλειο. Όπως κι έγινε... Εξαιρετικό "διάβασμα" όλης της αμυντικής ισορροπίας του ΠΑΣ απ’ τον Βιγιαφάνιες και κάθετη πάσα προς τον Χουάνκαρ, που "έκοψε" στα δύο τις γραμμές των φιλοξενουμένων. Άψογη κίνηση εξωτερικά απ’ τον Ισπανό και τέλεια σέντρα στο σημείο που 99 στους 100 τερματοφύλακες δεν θα ρισκάρουν για να βγουν και "σεντερφορίσια" εκτέλεση από τον Μαουρίσιο, με κεφαλιά-δυναμίτη. Σαν να... σούταρε με το κεφάλι!

Βασικός λόγος για την κυριαρχία

Ο Βραζιλιάνος μέσος επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά πως αν και πέρασαν τα χρόνια κι έχει "πατήσει" πλέον τα 34, διατηρεί ένα μοναδικό "killer instinct" μέσα ή λίγο έξω απ’ το αντίπαλο "κουτί". Μοναδικό για τα δεδομένα κεντρικού χαφ, ο οποίος μπορεί να σκοράρει με όλους τους τρόπους. Παραμένει υπερπολύτιμος και δικαιώνει και την σταθερή επιλογή του στο βασικό σχήμα απ’ τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον τελευταίο μήνα.

Η παρουσία του "Μάου" σε ενδεκάδα με τρεις χαφ (κι όχι με δύο όπως έπαιζε ο Παναθηναϊκός στις αρχές της σεζόν, υστερώντας πολύ σε ένταση και τρεξίματα) και η δυνατότητά του να "ακουμπήσει" τη μπάλα με ασφάλεια στις ζώνες των αντιπάλων, χτίζοντας διαρκώς "σκαλοπάτια" στην ανάπτυξη μαζί με το Βιγιαφάνιες και τους δύο εξτρέμ, είναι κι ο βασικός λόγος που το "τριφύλλι" αρχίζει να βγάζει πλέον τόσο κυριαρχική παρουσία στους αγώνες του.

Γι’ αυτό τον επιλέγει ο Γιοβάνοβιτς

Μπορεί αρκετοί να... γκρινιάζουν για το ότι δεν παίζει ο Αλεξανδρόπουλος τόσο συχνά, πατώντας πάνω στα τρεξίματα, την κάθετη κίνηση και τη μεγαλύτερη ένταση που βγάζει στο παιχνίδι του ο 20χρονος μέσος, όμως ο Γιοβάνοβιτς (γνωρίζοντας πολύ καλύτερα απ’ τον καθένα πως πρέπει να προσαρμόσει το πλάνο του κάθε φορά ανάλογα με τον αντίπαλο) προτιμάει να εξουδετερώνει και να "ακυρώνει" τη μεσαία γραμμή των αντιπάλων με ένα άλλο "όπλο": Την ασφαλή κυκλοφορία της μπάλας μέσα απ’ τις σωστές πάσες και τη μεγάλη κατοχή.

"Ακυρώνει" τους αντιπάλους του

Όταν έχεις την μπάλα εσύ, πάντα "κινδυνεύεις" λιγότερο. Και η παρουσία του Μαουρίσιο στη μεσαία γραμμή -πολύ περισσότερο δε, απ’ τη στιγμή που αν και "βαρύ" σκαρί, έχει βρει πλέον ρυθμό μέσα απ’ τα σερί ματς- δίνει στον Παναθηναϊκό αυτή τη δυνατότητα και την ασφάλεια. Συν βεβαίως των αθόρυβων "πατημάτων" του μέσα στην αντίπαλη περιοχή που... μυρίζουν πάντα γκολ. Όπως κι έγινε (και) με τον ΠΑΣ Γιάννινα...

Οι Χουάνκαρ και Φακούντο Σάντσες

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει και στους δύο μπακ του Παναθηναϊκού. Ο Χουάνκαρ έκανε ένα εξαιρετικό δεύτερο ημίχρονο, σερβίροντας το γκολ με το οποίο άνοιξε ο δρόμος προς την "πράσινη" νίκη, ενώ "άγγιξε" πολλές ευαίσθητες χορδές με την αντίδρασή του να... βουρκώσει -εξωτερικεύοντας με αυτό τον τρόπο την ένταση που κουβαλούσε μέσα του- μετά το 1-0.

Ο δε Φακούντο Σάντσες πέτυχε το πρώτο γκολ του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού κι έδειξε για άλλη μία φορά πόσο "τίμιος" παίκτης είναι. Και στην άμυνα και στην επίθεση. Σπανίως θα σου παίξει κάτι από το "6", ενώ στην πολύ καλή βραδιά του μπορεί να δώσει περισσότερα πράγματα απ’ όσα μπορείς να περιμένεις. Πάντα όμως θα καταθέσει ψυχή μέσα στο γήπεδο κι αυτό του αναγνωρίζεται απ’ τους πάντες.

Το ποδόσφαιρο πάντα θα νικάει...

Για φινάλε μια-δυο εικόνες ακόμα από το χθεσινοβραδινό (19/12) ματς της Λεωφόρου. Με τον διαιτητή Τζήλο ειλικρινά, σηκώνεις τα χέρια... ψηλά. Δεν πρέπει να υπάρχει χειρότερος διαιτητής αυτή τη στιγμή στους πίνακες της Super League Interwetten. Με ανεκδιήγητες αποφάσεις, έχασε την μπάλα από ένα σημείο και μετά κι έκανε τον αγώνα... ροντέο. Όσο για τον τρόπο που επέλεξε να παίξει ο ΠΑΣ Γιάννινα, επιστρατεύοντας τεχνικές... άλλων αθλημάτων, η απάντηση απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού ήταν μία και μόνο: Ποδοσφαιρική! Το ποδόσφαιρο πάντα θα νικάει στο τέλος...