Είναι αλήθεια ότι η Βαλένθια είχε βγάλει σπουδαία plays μετά από κάθε τάιμ άουτ που έπαιρνε στο ΟΑΚΑ ο Άλεξ Μουμπρού. Μόνο που στην τελευταία φάση θριάμβευσε ο Λουίτζι Πιραντέλο και το "απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του Κρις Τζόουνς. Ο Αμερικανός σούπερ σκόρερ, που είχε σμπαραλιάσει την άμυνα του Παναθηναϊκού, δεν εκτέλεσε το σχέδιο του προπονητή του, βρέθηκε ωστόσο με τις αλλαγές στην άμυνα, απέναντι στον όχι και τόσο φανατικό αμυντικό Ντέρικ Γουίλιαμς.

Μια προσποίηση έφτανε για να πάει ο Γουίλιαμς στην άκρη και ο Τζόουνς να σουτάρει ανενόχλητος, σχεδόν στην εκπνοή του χρόνου. Οι νεαροί που κάθονταν στα courts seats τραβούσαν ήδη τα μαλλιά τους γιατί είχαν δει ότι η μπάλα πήγαινε κατευθείαν στο καλάθι του Παναθηναϊκού.

Ο Τζόουνς ευστοχούσε. Όπως έκανε και στο ΣΕΦ όταν 3'' πριν από τη λήξη στήθηκε στη γραμμή των βολών και με 3/3 έδωσε τη νίκη στην ομάδα του, κόντρα στον Ολυμπιακό. Για ακόμη ένα βράδυ οι "πράσινοι" έφευγαν ηττημένοι, με το ρεκόρ τους να πέφτει στο 8-16 και τα κεφάλια να είναι πάλι κατεβασμένα.

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το αιώνιο to be or not to be του μπάσκετ, το κάνω δεν κάνω φάουλ δηλαδή, επανήλθε στο προσκήνιο. Το ανάθεμα έπεσε στον Ράντονιτς, που αποφάσισε να στηριχθεί στην άμυνα του, παρά να στείλει νωρίς τη Βαλένθια στις βολές (η επίθεση της ξεκίνησε στα 17.5''), επιλέγοντας ένα γρήγορο φάουλ και το δικαίωμα να ξαναπάρει την μπάλα για ν' αποφασίσει η ομάδα του την τύχη του αγώνα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν θέσφατα. Ό,τι διαλέξει με το ένστικτο του ο κάθε κόουτς. Υπάρχει, βέβαια, η ροή ενός αγώνα. Με το σκορ στους 90 πόντους, δεν αφήνεις να γίνει σουτ, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο, ειδικά από τον παίκτη που είχε βάλει τους οκτώ τελευταίους της ομάδας του (που έγιναν 11) όπως έκανε ο καυτός Τζόουνς.

Κι από την άλλη τι σόι άμυνα να παίξει ο Ντέρικ Γουίλιαμς που έχει δεδομένες αμυντικές αδυναμίες; Δεν θα 'ταν προτιμότερος -σε αυτή την τελευταία φάση- ένας Καλαϊτζάκης που νωρίτερα στο πρώτο μέρος είχε βγάλει και δυο καταπληκτικές άμυνες; Ο Ράντονιτς είχε άλλη γνώμη...

Πήγε στράφι το μαγικό βράδυ των Λι - Γκουντάιτις

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το μαγικό βράδυ που είχαν ο Πάρις Λι και ο Αρτούρας Γκουντάιτις. Ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και οι δυο μαζί σε ξεχωριστές συνεργασίες πάνω στο παρκέ, σάρωσαν την άμυνα της Βαλένθια.

Ο Αμερικανός έκανε ρεκόρ καριέρας στους πόντους (25) και έδωσε 7 ασίστ, οι περισσότερες εκ των οποίων κατέληγαν στα χέρια του Γκουντάιτις που τέλειωσε το ματς με 23 πόντους, σκοράροντας αυτή τη φορά και από τη γραμμή του φάουλ (9/11).

Εντάξει ο Λι αστόχησε σε μια κρίσιμη βολή, ο Γκουντάιτις δέχθηκε πολλά καλάθια όταν τον σημάδευε η επίθεση της Βαλένθια (ή εκμεταλλευόταν τις αργές βοήθειες του τελευταίου παίκτη στο ρολ των ψηλών, κυρίως του Μπέικον) αλλά η συναρπαστική επιθετική τους απόδοση δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Ο Λιθουανός έπαιξε και για τον απόντα Παπαγιάννη, τα έδωσε όλα, στο τέλος χτύπησε και το μικρό του δαχτυλάκι όντας ένα διαρκές πρόβλημα για τους ψηλούς της ισπανικής ομάδας.

Ο Λι από την πλευρά του, έπρεπε να παίξει και για τον Γουόλτερς, που επίσης έλειπε από το ματς. Ο Παναθηναϊκός δεν τον πήρε για να βάζει... 25-30 πόντους, βλέποντας όμως όλους να υποχωρούν ή να διστάζουν ή να αστοχούν, βγαίνει μπροστά και ξεχειλίζοντας από πάθος κάνει διαδοχικές υπερβάσεις.

Δεν θα λέγαμε το ίδιο για τον Μπέικον, που κόντρα στους Βαλενθιάνους έκανε ίσως το χειρότερο παιχνίδι του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ή τον Γουίλιαμς που πέρασε σχεδόν απαρατήρητος και χρεώνεται με την τραγική άμυνα των τελευταίων δευτερολέπτων.

Οι προσθήκες Τόμας - Αγραβάνη

Ο Παναθηναϊκός εμφάνισε κόντρα στη Βαλένθια δυο νέους παίκτες. Τον Ματ Τόμας και τον Δημήτρη Αγραβάνη. Με δυο-τρεις προπονήσεις δεν μπορεί να γίνει υψηλή κριτική για το τι θα προσφέρουν, αν και ορισμένα πράγματα τα είδαμε πάνω στο παρκέ εναντίον των Ισπανών.

Ο Αμερικανός είναι κλασικός σουτέρ. Ζει για να πάρει την προσπάθεια, είτε από σκριν είτε από hand off και μπορεί να το κάνει, ακόμη κι αν υπάρχουν δυο - τρία χέρια υψωμένα πάνω του. Προφανώς θέλει παιχνίδια για να τον δούμε σε πλήρη δράση, δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός του κόσμου, θα τον σημαδεύουν οι αντίπαλες επιθέσεις, όπως έκανε και η Βαλένθια.

Ο Αγραβάνης -ελλείψει του Παπαγιάννη- έπαιξε περισσότερο στο "5". Έχοντας να αντιμετωπίσει και την προκατάληψη μιας μερίδας της εξέδρας, ο Έλληνας διεθνής έκανε αυτό που ξέρει καλά. Δυναμικές άμυνες, βοήθειες στα ριμπάουντ. Τα σουτ στα επόμενα ματς. Είναι σίγουρο ότι θα τα πάρει όταν του δοθεί η ευκαιρία.

Συν δυο παίκτες στο ρόστερ δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Με τη Βαλένθια υπήρχαν σημαντικές απουσίες, οπότε ο χρόνος και ο ρόλος τους ήρθαν φυσιολογικά. Με Γουόλτερς και Πονίτκα πίσω, τον Παπαγιάννη ξανά υγιή, τίθεται ένα θέμα για το ροτέισον και τις τελικές αποφάσεις του Ράντονιτς. Σε πρώτη φάση ο Γκριγκόνις μοιάζει να βγαίνει χαμένος, αν και οι συχνοί τραυματισμοί του εύθραυστου Γουόλτερς ίσως δείχνουν μια άλλη εξέλιξη.

Με τους αγώνες συνεχόμενους η προσαρμογή των δυο παικτών δεν είναι εύκολη. Γι' αυτό και ο Γκουντάιτις είπε μια μεγάλη αλήθεια στη Nova: "Θα προτιμούσα να μην είχαμε αγώνα για ένα μήνα και να κάναμε μόνο προπονήσεις".

"Αλλάζει" και μέσα στο παιχνίδι

Είναι φανερό ότι και οι παίκτες του Παναθηναϊκού συνειδητοποιούν ότι πάνω απ' όλα τους λείπει η χημεία. Αλλιώς άρχισαν (ως μια σκληρή αμυντική ομάδα), αλλιώς συνέχισαν (η μπαγκέτα στον Μπέικον) κι αλλιώς καταλήγουν (συν δυο νέοι παίκτες στο ρόστερ), χωρίς να αποκλείονται και άλλες αλλαγές μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Ακόμη και μέσα στο ίδιο το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός αλλάζει σαν το χαμαιλέοντα. Τη μια θέλει να είναι σκληρός στην άμυνα, την άλλη βλέπει μόνο την επίθεση του. Ψάχνει να βρει την ισορροπία, αλλά δεν του είναι εύκολο, γιατί δεν τον βοηθούν και τα αποτελέσματα. Οι συνεχείς αλλαγές σε ιδέες και πρόσωπα μοιάζουν με κινούμενη άμμο και κρύβουν τον ανοιχτό ορίζοντα της ομάδας.

Το ραντεβού του Κυπέλλου ίσως να είναι μια ευκαιρία για τους "πράσινους", απ' αυτές που δεν θα βρουν τόσο συχνά μέσα στη χρονιά για να σώσουν μια σχεδόν σίγουρη χαμένη παρτίδα!