Ο Ολυμπιακός απέφυγε να πατήσει μια μπανανόφλουδα που του έσπρωχνε πονηρά κάτω από τα πόδια του η μισή αλλά τόσο μαχητική Αρμάνι Μιλάνο, έφτασε τις 10 νίκες με ένα σερί από τρία W που όπως είπε ο Μπαρτζώκας έπρεπε "πάση θυσία να έρθουν" απέφυγε μια ανώμαλη πτώση που θα του στοίχιζε πολύ και μακαρίζει, βεβαίως, για ένα ακόμη βράδυ τον καταπληκτικό Μουσταφά Φαλ.

Καμιά φορά στερεύουν και τα κοσμητικά επίθετα που μπορεί να γράψει κανείς για ένα παίκτη μέσα στην ίδια σεζόν. Ο Φαλ βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση, μετά το διπλό ρεσιτάλ σε Λυόν και Βερολίνο, ήρθε και ένα τρίτο, καθώς ο πανύψηλος σέντερ ήταν έτοιμος να τραγουδήσει τα κάλαντα και στους Ιταλούς. Ή μήπως τα ... Φάλαντα; Πείτε το κι έτσι...

Ο ψηλός έκανε ξανά τη διαφορά. Οι 12 πόντοι χωρίς να χάσει σουτ (αλλά και βολές!) και τα έξι ριμπάουντ ήταν η προσωπική του κατάθεση πάνω στο παρκέ. Αλλά δεν ήταν η μόνη. Προσθέστε έξι ασίστ, από τις οποίες προήλθαν άλλοι 16 πόντοι και ένα κόψιμο πάνω στο νεαρό Τζιορντάνο Μπορτολάνι που επιχειρούσε εμφάνιση καριέρας, συν άλλα πέντε-έξι σουτ που αλλοίωσε και δεν καταγράφηκαν στην στατιστική για να βάλετε τη λέξη MVP δίπλα στην τεράστια φιγούρα του.

Δήλωσε παρών σε όλες τις μεγάλες φάσεις του ματς. Πρώτα πήγε τη διαφορά στο +10 με δικό του καλάθι κι αφού στην προηγούμενη φάση είχε στείλει συστημένη πάσα στον Πίτερς για σκοράρει τρίποντο και να δώσει προβάδισμα εφτά πόντων στην "ερυθρόλευκη" ομάδα. Λίγο αργότερα, στην τρίτη περίοδο, ξανάκανε τα ίδια. Πάσα στον Πίτερς για τρίποντο και 2/2 δικές του βολές, για το +15 (51-46).

Όταν το Μιλάνο σε ένα τρομερό τελευταίο δεκάλεπτο, όπου είχε 4/6 δίποντα, 4/8 τρίποντα, 8 ασίστ, 4 κλεψίματα και μηδέν λάθη, όχι μόνο ροκάνισε τη διαφορά αλλά ισοφάρισε με τον Ναπίερ, 2:47 πριν τη λήξη, έπρεπε να δώσει ξανά τα φώτα του. Ασίστ σε Γκος (για ένα μεγάλο τρίποντο από τη γωνία) και στον Πίτερς για το +5, συν την τάπα στον "θρασύ" Μπορτολάνι και το τελευταίο ριμπάουντ του ματς έκριναν οριστικά το παιχνίδι υπέρ του Ολυμπιακού...

Ήταν τόσο καλός ο Φαλ, που ο Νίκολα Μιλουτίνοβ επίσης εξαιρετικός με 13 πόντους (4/6δ, 5/6β) και 4ρ, πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Ο Σέρβος δείχνει να ξαναβρίσκει τα πατήματά του, θέλει δυο-τρία ματς ακόμα ώστε να μη φοβάται τα άλματα και να τελειώνει με άνεση τις φάσεις. Το κοινό ήξερε πως να τον ενθαρρύνει όταν έχασε το πρώτο (εύκολο) σουτ και ο Μιλου, αναγνώρισε το "σπρώξιμο" των φιλάθλων στις δηλώσεις του.

Σιγά-σιγά, βεβαίως, βλέπουμε τους δύο πύργους του Ολυμπιακού να κάνουν τη δουλειά που όλοι υποπτευόμασταν, αλλά δεν προλάβαμε να δούμε λόγω των τραυματισμών. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση οι δυο σέντερ της ομάδας να μοιράζονται το χρόνο και να σκοράρουν από κοινού 25π με 9/11 σουτ, 7/8 βολές, 11 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 2 μπλοκ!

Το κερασάκι του Πίτερς

Την ίδια ώρα ο Άλεκ Πίτερς είχε μια ακόμα "ημέρα στο Γραφείο". Ο Αμερικανός βλέπει το καλάθι σαν κοφίνι, σουτάρει με 53% τρίποντα και συνεχίζει να παίζει σαν να μην έφυγε ποτέ ο Βεζένκοβ. Οι συνεργασίες του, ειδικά με τον Φαλ, έρχονται με κλειστά μάτια, σκοράρει με όποιον τρόπο θέλει, κινείται χωρίς την μπάλα και στέλνει την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι με ελάχιστες ντρίπλες.

Όλα αυτά τα είδαμε και χθες από τον χαζομπαμπά Άλεκ, που ωστόσο κάθε φορά έχει κάτι για να μας εκπλήξει. Η βελτίωση του στην άμυνα είναι δεδομένη, αλλά αυτή τη φορά κρατούσε για κερασάκι στην τούρτα ένα τρομερό φόλοου κάρφωμα που ολοκλήρωσε μια φάση που ξεσήκωσε το ΣΕΦ στο πόδι.

Ο μάλλον αργός, πολλές φορές μια φάση πίσω σε αρκετά ματς πέρσι, 28χρονος πάουερ-φόργουορντ, έχει δουλέψει πολύ στην ταχύτητα του και στην συγκεκριμένη φάση απέδειξε ότι δεν του λείπουν και τα ελατήρια.

Η έκφραση των Σίκμα και Παπανικολάου τα λέει όλα, όπως και το ζεστό χειροκρότημα που εισπράττει ο Αμερικανός από το ξεκίνημα μιας συναρπαστικής χρονιάς. Μάλλον της καλύτερης σε όλη του την καριέρα. Μπορεί, πλέον, να νιώθει και καλύτερα καθώς ο Πετρούσεβ που αρχίζει και παίρνει χρόνο στη θέση του, δείχνει να προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο. Έστω κι αν δεν σκοράρει όπως ο Πίτερς, οι καλές του άμυνες και η πιο ενεργή συμμετοχή του στο παιχνίδι, αφήνει υποσχέσεις για το άμεσο μέλλον.

Εύφημος μνεία σε Λάρι και σίγουρα Γκος

Ο Γιαννούλης Λαρετζάκης αξίζει ξανά τα μπράβο για την εξαιρετική εμφάνιση του δεύτερου δεκαλέπτου. Όπως και στο Βερολίνο, έτσι και με την Αρμάνι, ο διεθνής άσος ξεκόλλησε τον Ολυμπιακό σε στιγμές που χρειαζόταν πάρα πολύ τα σουτ του, μοίρασε σωστά το παιχνίδι, δείχνοντας βελτίωση και σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Εύφημο μνεία, βέβαια, παίρνει και ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος που ξεπέρασε οριστικά τα προβλήματα με τον τραυματισμό του, είναι φρέσκος, δίνει πολλές και ποιοτικές ανάσες στον Γουόκαπ, ενώ μπορεί να αναδειχθεί και σε πρωταγωνιστή γιατί εκτός των άλλων είναι και clutch shooter. Το τρίποντο που βάζει από την πάσα του Φαλ, όταν ο Ολυμπιακός πέρασε ξανά με τρεις πόντους, κόβοντας τη φόρα της Αρμάνι, είναι η απόδειξη.

Μη ξεχνάμε ότι φέτος ο Αμερικανός σουτάρει με 40% τρίποντο και όταν δεν μπορούσε να αγωνιστεί έλειψε πάρα πολύ από την ομάδα...

Οι δυο όψεις του νομίσματος

Ο Ολυμπιακός πέτυχε 21 πόντους από επιθετικά ριμπάουντ, καθώς η κυριαρχία του στους αιθέρες ήταν κάτι περισσότερο από εντυπωσιακή. Οι "ερυθρόλευκοι" ανανέωσαν 14 φορές τις χαμένες επιθέσεις τους κι αυτό το νούμερο σπανίως μπορεί να οδηγήσει μια ομάδα σε ήττα.

Μόνο μια περίπτωση υπάρχει, μεταξύ μας. Να κάνει η ίδια ομάδα ανεξέλεγκτα λάθη. Κι είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός χθες έκανε πολλά. Συνολικά 17, που απέφεραν 24 πόντους στην Αρμάνι, η οποία έκανε 11 κλεψίματα, άρα είχε αντίστοιχες περιπτώσεις να βγάλει αιφνιδιασμούς.

Ο Μπαρτζώκας σημείωσε τον αριθμό των λαθών και θα ζητήσει από τους παίκτες του περισσότερη προσοχή στην κυκλοφορία, ή στην πίεση του αντιπάλου, που κάποια στιγμή η Αρμάνι την εξάσκησε στον υπέρτατο βαθμό. Ο προπονητής του Ολυμπιακού πιστεύει ότι ματς σαν αυτό με την ιταλική ομάδα που κατέβηκε με σημαντικές απουσίες (Λο, Μίροτιτ,Σιλντς, Μπάρον) είναι πιο δύσκολα από μονομαχίες με πολύ ανταγωνιστικούς αντιπάλους, όπως η Μονακό, που έρχεται από το Βελιγράδι για να παίξει στο ΣΕΦ.

Ο κόουτς του Ολυμπιακού θυμίζει εδώ τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς που πριν από τους μεγάλους τελικούς έλεγε πάντα: Αυτά είναι τα πιο εύκολα παιχνίδια. Όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Και ο αγώνας με τη Μονακό είναι τέτοιος. Σαν τελικός...