Αν βάλεις λίγο το μυαλό σου να δουλέψει, θα καταλήξεις ότι σε ετούτο εδώ τον κόσμο που ζούμε δεν πας μπροστά αν δεν είσαι και λαϊκιστής. Αν δεν κάνεις το κουμάντο σου και στο επικοινωνιακό κομμάτι. Αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτική. Και στον καλλιτεχνικό στερέωμα αλλά και τον επιστημονικό χώρο, πάνε σύννεφο οι δημόσιες σχέσεις και το επικοινωνιακό παπατζιλίκι. Φανταστείτε τώρα στην πολιτική που μπορείς και να παίρνεις, άμεσα αποφάσεις, που να έχουν ευρύτερο αντίκτυπο.

Δεν ξέρω αν είναι εύκολο αυτό που κάνει ο Σταύρος Κοντονής. Το “δύσκολο” δεν έχει να κάνει με το πολιτικό κόστος. Τουλάχιστον όχι σε αυτή φάση. Αν η ιστορία ανοίξει και με άλλες τέτοιες αποφάσεις/τιμωρίες και βρεθούν απέναντί του περισσότεροι του ενός μεγάλοι παράγοντες (οι οποίοι στην Ελλάδα δεν είναι μόνο επιχειρηματικοί) θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η υπόθεση, για να δούμε αν υπάρχει “δύσκολο” και πόσο είναι. Εδώ που είμαστε τώρα, το κόστος είναι ότι ο ΣΚΑΙ θα “στολίζει” τον Κοντονή με κάθε ευκαιρία. Αυτό όμως έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, οπότε δεν αλλάζει και κάτι.

Εδώ το πράγμα είναι διαφορετικό αλλά το ίδιο εύκολο επικοινωνιακά. Από όσους πάνε γήπεδο και δεν είναι οργανωμένοι και ακόμα περισσότερο απ' όσους δεν πάνε (πια) ή ξέρουν τη μπάλα μόνο λόγω της καφρίλας και των επεισοδίων, κανενός δεν του καίγεται καρφάκι αν θα είναι στο γήπεδο οι οργανωμένοι. Δεν είναι λίγες οι φορές τα τελευταία χρόνια που έχει υπάρξει και ευθεία (μέσω συνθημάτων ή καζούρας μόνο εννοείται) αντιπαράθεση οργανωμένων και λοιπών οπαδών, στην εξέδρα. Ανεξάρτητα από το πόσο φταίνε ή όχι (που στις περισσότερες περιπτώσεις φταίνε γιατί καίνε την ομάδα τους για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους) για την μεγάλη πλειοψηφία των άλλων οπαδών και την κοινή γνώμη είναι τραμπούκοι. Δε έχει σημασία το τι μπορεί να πει ο καθένας. Είναι παγιωμένη θέση που δεν αλλάζει.

Ο δρόμος της “σύγκρουσης” με τους οργανωμένους, είναι ασφαλέστατος στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Επίσης είναι και παγίδα για τις διοικήσεις των ΠΑΕ. Αν βγουν φόρα παρτίδα να υπερασπιστούν αυτούς που ενοχοποιούνται για επεισόδια, άγριο ξύλο, εικόνα τρομοκρατίας και πληγώνουν την ίδια τους την ομάδα, μόνο καλό δεν θα κάνει στη γενικότερη εικόνα τους. Οπότε και το μπινελίκι που έπεσε χθες στην Κουμουνδούρου από 150 άτομα, μαζί με τις υποσχέσεις για συνέχεια, δεν το χρεώνεις στα θετικά της υπόθεσης, για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Εδώ ο κόσμος βλέπει πλέον με μισό μάτι και τα συλλαλητήρια που γίνονται για σοβαρούς λόγους, φανταστείτε πόση...ευαισθησία θα δείξει για το ποδόσφαιρο.

Σημαίνουν όμως όλα αυτά ότι είναι καλά καμωμένα όσα κάνει ο κύριος Κοντονής; Μην ξεχνάμε ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού είναι το κράτος. Ένα κομμάτι του μηχανισμού που οφείλει να καταπολεμήσει την βία στους αθλητικούς χώρους. Θα λυθεί με αυτή την κίνηση το πρόβλημα; Οχι. Οι οργανωμένοι θα μετακινηθούν και θα καταλάβουν κάποια άλλη θύρα. Σε κάποιους θα γίνει έξωση από εκεί και θα βρίζουν Κοντονή, οργανωμένους και ΠΑΕ.

Το ενδιαφέρον ερώτημα στην περίπτωση του υφυπουργού Αθλητισμού όμως, είναι άλλο. Αν κάποιος άλλος ομόλογός του έχει στα χέρια του ένα τέτοιο όπλο όπως ο ίδιος. Αν μπορεί δηλαδή να παρεμβαίνει και να αυξάνει όποια ποινή ο ίδιος κρίνει ότι δεν είναι όσο αυστηρή πρέπει ή να βάζει και πανωτόκια. Βέβαια και αυτό είναι κάτι που γουστάρει το λαϊκό αίσθημα, οπότε και εδώ χαμένος δεν βγαίνει ο κ. Κοντονής. Είναι όμως κερδισμένη, άραγε, μια κοινωνία που αποδέχεται όλο και περισσότερο ότι οι θεσμοί της δεν λειτουργούν όσο αποτελεσματικά πρέπει και ψάχνεται για κάποιον με υπερεξουσίες που θα την κάνει να νιώσει καλύτερα; Ναι αν έχουμε αποδεχθεί τη διαφθορά και την ανικανότητα σαν ριζικό μας και τους κάθε λογής “αδιάφθορους” ως το κινηματογραφικό μέλλον μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Συλλαλητήριο των φίλων του Παναθηναϊκού στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ

Αποφασίζουν στον Παναθηναϊκό για την αντίδραση τους

Μιχαλαριάς: "Ωθούν τον κόσμο στα άκρα"

ΠΑΕ Παναθηναϊκός: "Δυστυχώς πιστέψαμε τον Κοντονή"

Κλειστή η θύρα 13 μέχρι το τέλος της σεζόν