Μία αγωνιστική έμεινε για το φινάλε στον α' γύρο της EuroLeague και το πρωτάθλημα έχει χωριστεί σε τρεις ταχύτητες.

Στην πρώτη υπάρχει μία ομάδα. Η Ρεάλ Μαδρίτης του 15-1, η πρωταθλήτρια Ευρώπης που έχει απόσταση τεσσάρων νικών από εκείνες που την καταδιώκουν.

Στη δεύτερη υπάρχουν τουλάχιστον 14 ομάδες, πιθανότατα 15 καθώς και η Ζάλγκιρις δείχνει βελτιωμένη το τελευταίο διάστημα. Μπαρτσελόνα και Βίρτους Μπολόνια βρίσκονται στις 11 νίκες, πίσω τους επτά ομάδες (Παρτίζαν, Φενέρμπαχτσε, Βαλένθια, Μπασκόνια, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Παναθηναϊκός, Μονακό) βρίσκονται στο 9-7 και Ολυμπιακός, Μπάγερν Μονάχου, Αναντολού Εφές, Αρμάνι Μιλάνο παλεύουν για να χωθούν στην πρώτη δεκάδα. Κάποιοι με περισσότερες, κάποιοι με λιγότερες πιθανότητες.

Στην τρίτη έχουν ξεμείνει για ακόμα μία σεζόν η Άλμπα Βερολίνου και η Βιλερμπάν, οι φτωχοί συγγενείς που αν σε πετύχουν μπόσικο και σε νικήσουν, θα σου προκαλέσουν ζημιά που δύσκολα μπορείς να διορθώσεις.

Όσο περνάει η σεζόν, οι τρεις ταχύτητες θα γίνουν τέσσερις. Όπως συμβαίνει συνήθως.

Αν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πάρουν τα ματς με Ερυθρό Αστέρα (εντός) και Άλμπα Βερολίνου (εκτός), θα κλείσουν τον α' γύρο της διοργάνωσης στο 10-7 και στο 9-8 αντίστοιχα. Σε θετικό ρεκόρ δηλαδή.

Οι αιώνιοι του ελληνικού μπάσκετ ξεκίνησαν τη σεζόν με στόχο να κάνουν πρωταθλητισμό. Νωρίς στη χρονιά ο κόσμος τους απογοητεύθηκε. Γρήγορα αναθάρρησε. Και απογοητεύθηκε ξανά. Διότι αυτή είναι η ψυχοσύνθεση του οπαδού, ανεβαίνει εύκολα και γκρεμίζεται ακόμη πιο εύκολα. Δεν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην νίκη και στην ήττα, είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος ότι είτε νικήσεις με έναν, είτε νικήσεις με 20 πόντους δεν έχει μεγάλη σημασία. Ομοίως και η διαφορά στην ήττα.

Η EuroLeague γίνεται όλο και πιο σκληρή, όλο και πιο αδυσώπητη κι αυτό που πρέπει όλοι να καταλάβουν είναι ότι δεν παίζουν μπάσκετ μόνο ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός.

Η εντός έδρας ήττα των ερυθρόλευκων από τη Βαλένθια και οι 56 πόντοι στην επίθεση δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κλίμα στο ΣΕΦ. Αποδοκιμασίες για πρώτη φορά μετά από καιρό, ένα "σύννεφο" που δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει στις εξέδρες, ειδικά όταν μιλάμε για μία ομάδα που τα έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πήγε σε δύο Final Four με τη φιλοσοφία της, πήγε πέρυσι στον τελικό και για 39:57 κρατούσε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης.

Η αποχώρηση του Βεζένκοβ και η μετακόμιση του Σλούκα στην απέναντι πλευρά δημιούργησαν ένα κλίμα αμφισβήτησης και μία ανάγκη σε πολύ κόσμο να νιώσει δικαιωμένος. Ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του έκαναν τις επιλογές τους, ήθελαν το κάτι παραπάνω με τους Μάικ Τζέιμς, Κέντρικ Ναν, Νίκολα Μίροτιτς, δεν το κατάφεραν και θεώρησαν προτιμότερο να υποστηρίξουν τα παιδιά με τα οποία προσέγγισαν την κορυφή της Ευρώπης. Στον Ολυμπιακό έχουν μία φιλοσοφία, έχουν ένα πλάνο, βλέπουν έναν κύκλο που δεν έχει κλείσει και πορεύονται χωρίς εκπτώσεις, αν και η απόκτηση του Μπραζντέικις έμοιαζε ίσως με τέτοια.

Ο Ολυμπιακός δεν έγινε από τη μία ημέρα στην άλλη μέτρια ομάδα. Παραμένει μία από τις κορυφαίες της Ευρώπης ακόμη και τώρα που δυσκολεύεται να σκοράρει με ευκολία. Το λένε οι αντίπαλοι προπονητές, το λένε οι αντίπαλοι παίκτες και στο κάτω-κάτω, τρεις μήνες έχουν περάσει στη σεζόν και μπροστά μας βρίσκονται άλλοι πέντε και κάτι ψιλά.

Το ταμείο δεν θα γίνει τον Δεκέμβριο. Το ταμείο θα γίνει τον Ιούνιο και στον Ολυμπιακό έχουν κερδίσει το δικαίωμα να δουλεύουν και να προσπαθούν χωρίς να περιβάλλονται από άναρθρες κραυγές. Κι αν θέλετε, έχουν κερδίσει και το δικαίωμα να αποτύχουν. Και η αποτυχία κομμάτι του παιχνιδιού είναι. Κι αν κάποια στιγμή δεν έχεις τη δύναμη για να ανέβεις στην κορυφή ενός βουνού, δεν χρειάζεται να κινδυνεύσεις. Μπορείς να γυρίσεις στη βάση σου, να δουλέψεις και να ξαναπροσπαθήσεις.

Με την επιστροφή του ΜακΚίσικ, του μοναδικού παίκτη με επιθετικά κάθετο παιχνίδι στο ρόστερ, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει πλέον πολύ περισσότερο βάθος στον πάγκο του. Η λειτουργία της second unit ήταν ένα... θέμα στους πρώτους μήνες της σεζόν, σε αυτή προστέθηκε ο Φιλίπ Πετρούσεβ, σε αυτή θα μπει τις επόμενες ημέρες και ο Ναζ Μήτρου-Λονγκ, οπότε ο Ολυμπιακός έχει και καλό υλικό και μεγάλο ροτέισον για να ανταπεξέλθει σε κάθε κατάσταση, σε κάθε αντίπαλο, σε κάθε συνθήκη.

Το σημαντικό πλέον είναι να μείνουν μακριά από τραυματισμούς συγκεκριμένοι παίκτες. Ο εύθραυστος Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος κυρίως, που έχει κάνει μεστές εμφανίσεις όσο είναι υγιής. Και από εκεί και πέρα στον Ολυμπιακό θα βρουν και ρυθμό και χημεία και την φόρμα τους, διότι η ποιότητα είναι εκεί, οι αυτοματισμοί το ίδιο. Αν αυτά θα είναι αρκετά για ακόμη ένα Final Four, θα φανεί σε περίπου τέσσερις μήνες. Πάντως η τετράδα από την 11η θέση στην οποία βρίσκονται τώρα οι Πειραιώτες, απέχει μία νίκη.

Στον Παναθηναϊκό, από την άλλη, το 2/2 στη διαβολοβδομάδα ήταν ένα αποτέλεσμα που μπορεί να αλλάξει όλη τη σεζόν της ομάδας. Οι πράσινοι "έκλεψαν" με τον Μάριους Γκριγκόνις το ματς στο Μόντε Κάρλο, επιβίωσαν με τον Κέντρικ Ναν στο Μιλάνο και γυρίζουν στο γήπεδό τους για να υποδεχθούν τον επικίνδυνο Ερυθρό Αστέρα που όμως δεν είναι... Ρεάλ Μαδρίτης.

Το σημαντικό για τον Εργκίν Αταμάν είναι ότι έχει πλέον βρει τα σχήματα που μπορούν να του κάνουν τη δουλειά και με την επιστροφή του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ μπορεί να φρεσκάρει και τον καταπονημένο Ντίνο Μήτογλου.

Γκραντ, Σλούκας, Ναν κυριαρχούν στα γκαρντ με τον Λούκα Βιλντόσα να είναι πλέον η τέταρτη επιλογή, αλλά να έχει αποδεχθεί τον ρόλο του και να προσφέρει όταν υπάρχει ανάγκη. Ο Αταμάν πηγαίνει συχνά σε σχήματα με τρία γκαρντ, ο Γκριγκόνις που βρισκόταν με το ένα πόδι στην έξοδο έχει εξελιχθεί σε υπερπολύτιμη μονάδα και ο Ματίας Λεσόρ παραμένει το point of emphasis στη ρακέτα. Μία ο Κώστας Αντετοκούνμπο, μία ο Μπαλτσερόφσκι προσφέρουν ποιοτικά λεπτά και η ζωή έχει γίνει πολύ πιο όμορφη σε σχέση με την καθημερινότητα που υπήρχε πριν από μερικές εβδομάδες.

Το διπλό στο ΣΕΦ γύρισε τον διακόπτη και όπως λέει κι ο Αταμάν, αν μπορείς να κερδίσεις εκεί, μπορείς να κερδίσεις παντού. Η επόμενη... πίστα είναι να πείσει ο Τούρκος coach τους αστέρες του ότι ένα βράδυ θα έχουν 3-4 σουτ και ένα άλλο 11-12. Θα πρέπει να το δεχθούν για το καλό της ομάδας, θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι και θα πρέπει την ενέργεια που επενδύουν στην επίθεση να την επενδύουν και στην άμυνα διότι όλοι ξέρουν ποιο στοιχείο ξεχωρίζει τις σπουδαίες από τις απλά καλές ομάδες.

Όταν μετά από το τουρνουά της Ρόδου, στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη, γράψαμε για τον "σέξι Παναθηναϊκό", πολλοί κράτησαν screenshot και σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα έρχονταν στα social media για να κάνουν το... κομμάτι τους. Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος, όσο κι αν θεωρείται αυτονόητο, είναι πως μία σεζόν έχει διάρκεια 9 μηνών και όχι μίας ή δύο εβδομάδων. Μία ομάδα δεν κρίνεται από ένα ή από δύο αποτελέσματα, αλλά από τη συνολική της πορεία στη χρονιά.

Φυσικά ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Ο δημοσιογράφος αξιολογεί και κρίνει, ο οπαδός αντιδρά και στον καιρό των social media προσπαθεί να επηρεάσει τη μάζα και να επιβληθεί με τον πιο επιθετικό τρόπο/λόγο. Την ίδια ώρα, στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ υπάρχουν δύο οργανισμοί που κρυφοκοιτάζουν ο ένας τον άλλο, δουλεύουν με τεράστια έως και άδικη πίεση, προσπαθούν να κρατήσουν τις δύο μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες στην ελίτ της Ευρώπης και δεν έχουν το δικαίωμα στη γκέλα.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν είναι (ίσως ακόμη) στο επίπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης. Βράζουν στο ίδιο καζάνι με μια ντουζίνα ομάδες και έχουν το δικαίωμα στην προσπάθεια. Έχουν το δικαίωμα και στην αποτυχία. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό, έχουν το δικαίωμα να αποτύχουν γιατί δεν έχουν αντιπάλους τις ομάδες της Α1, αλλά την αφρόκρεμα της Ευρώπης.