Χρόνο στο πλευρό του Ντιέγκο Σιμεόνε στον πάγκο της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Χερμάν Μπούργος δεν είχε κλείσει όταν πρωτοεπισκέφθηκε το "Μπερναμπέου". Ηταν τέλη Νοεμβρίου του ’12, με τους ροχιμπλάνκος ψηλότερα από τη Βασίλισσα, σε απόσταση βολής από την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα. Το ξεκίνημα στο παιχνίδι άσχημο, αφού πριν καν βγει το τέταρτο, ήταν πίσω στο σκορ.

Ξαφνικά, πριν τη συμπλήρωση του ημιώρου, ο τηλεοπτικός φακός συνέλαβε τον Μπούργος, μόνιμα στην τσίτα, να γυρίζει προς τον πάγκο της Ρεάλ και να απευθύνεται στον καθισμένο τεχνικό της, Ζοζέ Μουρίνιο. "Εγώ δεν είμαι Τίτο. Θα σου ξεριζώσω το κεφάλι", (σ.σ. αναφέρονταν στον Τίτο Βιλανόβα, τον αείμνηστο τεχνικό της Μπαρτσελόνα, ο οποίος ως assistant των Καταλανών είχε δεχτεί το… δάχτυλο του Μουρίνιο στο μάτι κατά τη διάρκεια ενός προηγούμενου τελικού ισπανικού Σούπερ Καπ).

Σαφές, λιτό, ξεκάθαρο, ορθό κοφτό, με συνοδευτικές, ανάλογες χειρονομίες. Ο Πορτογάλος, αμήχανος, άναυδος, απλώς του κάνει thumbs up, υπομειδιά, παραμένει καθιστός στον πάγκο και θυμάται να απαντήσει μόνο μετά το τέλος του παιχνιδιού, όταν ερωτώμενος για το περιστατικό, ξεστόμισε: "Ποιος είναι ο Μπούργος;".

Τότε, όντως, προπονητικά, ο Σιμεόνε και πόσο μάλλον ο βοηθός του, με ούτε μια διετία στους πάγκους, δεν ήταν τίποτα. Το... μισό από τα τίποτα όμως, στο σπίτι της μισητής, άφθαστης για δεκαετίες συμπολίτισσας, όχι μόνο δεν "μάσησε" από τη συνθήκη – πρώτο του ματς στο "Μπερναμπέου" ως μέλος προπονητικού επιτελείου ήταν -, όχι μόνο δεν κώλωσε από το προβάδισμα της Ρεάλ και τον περίγυρο, όχι μόνο δεν πτοήθηκε από το στάτους του προπονητή που είχε απέναντί του, αλλά πήγε και του χώθηκε, μέσα στα μούτρα του.

Αυτό το πλαίσιο που σηματοδοτείται από το συγκεκριμένο περιστατικό οριοθετεί το φυσικό περιβάλλον του Αργεντινού τεχνικού. Κάτι τέτοια όχι μόνο τα έχει για… πρωινό, αλλά – βάσει εμπειρίας, προσέγγισης και προπονητικής ιδιοσυγκρασίας – τα θέλει κιόλας, τα αποζητά. Η έστω, τον βολεύουν, τον βοηθάνε να περάσει το μήνυμα. Σε παίκτες και κερκίδα.

Βούτυρο στο ψωμί του

Πρώτο του εν Ελλάδι ντέρμπι. Ντέρμπι για το οποίο η πόλη στην οποία εργάζεται πλέον, ξενυχτάει την προηγούμενη και ξαγρυπνάει την επόμενη. Ανεξαρτήτως συνθηκών και καταστάσεων. Τέτοιο ντέρμπι. Με τον ΠΑΟΚ. Κόντρα στον συμπολίτη ήταν και η πρώτη του επαφή με την νέα του ομάδα, όταν συμφώνησε να αναλάβει, αλλά τότε περιορίστηκε στην εξέδρα, σ’ ένα box του "Βικελίδης".

Εκεί κατέληξε για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Αυτό που ήθελε όμως, τον τόνο, είχε προλάβει να τον δώσει ο Μπούργος. Το τίμημα της εξέδρας, κόστος σε κάθε περίπτωση ανεκτό. Όταν λοιπόν στο 38’ είδε τον βοηθό του Ράζβαν Λουτσέσκου, τον Κριστιάνο Μπάτσι να τα λέει με τους παίκτες του, δεν άφησε την – στα μάτια του , στο βιογραφικό του… - ευκαιρία.

Μπήκε στη μέση, τα είπε κι αυτός με τον Ιταλό, έκανε το κομμάτι του, συνέβαλλε στην κατακόρυφη αύξηση της έντασης. Το πλήρωσε με αποβολή, αλλά με τον Αρη ήδη μπροστά στο σκορ, οι έτσι κι αλλιώς πολύ πιο ενεργητικοί, πολύ πιο αποφασισμένοι παίκτες του, «φόρτωσαν» ακόμη περισσότερο.

Και κόντρα σ’ έναν ΠΑΟΚ με – υποχρεωτικά ύστερα από την υπερπροσπάθεια της περασμένης Πέμπτης στη ρεβάνς με τη Μαρσέιγ - αρκετές αλλαγές, με το μυαλό και του προπονητή του στην επερχόμενη πρώτη αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στους ημιτελικούς του Κυπέλλου, μοιραία, ανθρώπινα πιο «άδειο» ενεργειακά, αλλά και ψυχολογικά, αυτή η κίνηση, αυτό το (ένα ακόμη) χώσιμο του Αργεντινού προπονητή ήταν η σπίθα για να τους… λαμπαδιάσει.

Κάτι περισσότερο, όπως αποδείχτηκε, δεν χρειάζονταν για τους «κίτρινους» για να κρατήσουν τη νίκη, την παρθενική στα play off στο «σπίτι» τους και να κλείσουν έτσι το πρώτο μισό της έξτρα αυτής διαδικασίας, στην 3η θέση, σε μομέντουμ και κατάσταση που μοιάζουν προνομιακά ως προς την διεκδίκηση ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου.

Το αξιοσημείωτο και σίγουρα ενδεικτικό, πέραν του αποτελέσματος, είναι πως ο Mono έχει εμφανώς πλέον αλλάξει το mood του οργανισμού. Και αγωνιστικά, με την αξιοποίηση παικτών που δεν… υπήρχαν σε αγωνιστικό πλάνο (ταιριαστό και χρήσιμο συμπλήρωμα στο 4-4-2 του Μπούργος ο Πάλμα, βοηθάει σε δύο σερί παιχνίδια που ξεκινάει βασικός τον Καμαρά να δικαιολογεί την ακριβότερη επένδυση του club που έγινε για πάρτη του το περασμένο καλοκαίρι, MVP στο χτεσινοβραδινό ντέρμπι ο Ντουκουρέ στο ντεμπούτο του στο αρχικό σχήμα, κομμάτι πλέον του rotation ο Εμπακατά) αλλά και σε επίπεδο αύρας.

Η εικόνα του Χουάν Ιτούρμπε, ενός ποδοσφαιριστή που ήρθε στη Θεσσαλονίκη με προσδοκίες και «βαρύ» όνομα, χωρίς όμως να τα έχει δικαιολογήσει ως και τώρα, να χορεύει στους ρυθμούς του «Αρης και δεν είμαι καλά» της κερκίδας, δηλωτική. Δείχνει πράγματα, αναδεικνύει ψυχολογία, υπογραμμίζει την στόχευση που πρώτα και κύρια ο Μπούργος έχει μάθει τόσα χρόνια στο πλευρό του «Τσόλο» να αφιερώνει στους ποδοσφαιριστές που διευθύνει: να τους πλάσει δηλαδή κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση του στο γήπεδο. Ορκισμένους.

Και τέτοιες… ευκαιρίες, όπως η μανούρα με τον Μπάτσι, είναι βούτυρο στο ψωμί του Αργεντινού γι’ αυτό το πλάσιμο. Που δεν αποσκοπεί μόνο σ’ ένα παιχνίδι, σε ένα ντέρμπι, αλλά έχει και επενδυτικό, μακρόχρονο ορίζοντα. Και έτσι, εκεί, σε αυτό, εντάσσονται σταδιακά όλοι που αποτελούν κομμάτι του club, εντός και εκτός αποδυτηρίων.

Η συνταγή, έτσι κι αλλιώς υπάρχει. Και είναι και δοκιμασμένη και αποτελεσματική.

Αμέσως μετά τον πρώτο τελικό της θητείας Σιμεόνε στον πάγκο της Ατλέτικο, τον νικηφόρο του Europa League του 2012, λίγους μόνο μήνες μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των Μαδριλένων, ο Αργεντινός τεχνικός μεταξύ άλλων δήλωσε: «Είμαι ευτυχισμένος γιατί αύριο τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο και θα φοράνε τη φανέλα της Ατλέτικο. Και αυτό θέλουμε».

Κοντά εννιά χρόνια αργότερα, ο τότε βοηθός του "Τσόλο", όντας αυτός πλέον σε πρώτο πλάνο, μετά την χθεσινοβραδινή επικράτηση κόντρα στον συμπολίτη θυμάται, αξιοποιεί, κινητοποιεί, δηλώνοντας, ουσιαστικά ξεπατικώνοντας: "Είμαι ευτυχισμένος. Αύριο τα παιδάκια θα βάλουν τη φανέλα του Άρη και θα πάνε χαρούμενα στο σχολείο".

Δείτε την Game Night για τα ντέρμπι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός και Άρης - ΠΑΟΚ