Από το Μονακό ως την Μπολόνια, δύο καλάθια δρόμος. Κι ένα πλεονέκτημα έδρας, αντίστοιχα. Ο Παναθηναϊκός AKTOR επιβίωσε σε δύο γήπεδα που -υπό διαφορετικές συνθήκες- ήταν στα σκοινιά.

Στη Salle Gaston Medecin, ο Κέντρικ Ναν το γύρισε μόνος του κι ο Μάριους Γκριγκόνις το έβαλε στο "μηδέν" για να αλλάξει... τα vibes στον Παναθηναϊκό AKTOR.

Στη Virtus Segafredo Arena, ο Κώστας Σλούκας κράτησε όρθια την ομάδα του μεγάλες και προσωπικές φάσεις, ο Μάριους Γκριγκόνις τής έδωσε το φιλί της ζωής στα 32.6'' για το τέλος κι ύστερα ήρθε ο Κέντρικ Ναν για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα.

Ό,τι κι αν έγινε για -παρά κάτι- σαράντα λεπτά, στο τέλος αυτό που μετράει είναι η απόφαση, η εκτέλεση, το σουτ. Κι εκεί ο Παναθηναϊκός AKTOR έκανε αυτό που έπρεπε γιατί δεν χρειάστηκε να τα περιμένει όλα από έναν. Επειδή δεν υπέδειξε στην αντίπαλη άμυνα σε ποιον να εστιάσει.

Οι κοντοί είναι αυτοί που "αποφασίζουν" στο φινάλε για το αποτέλεσμα, γι αυτό ο Παναθηναϊκός AKTOR είναι σε θέση να βρίσκεται στην pole position για τη δεύτερη θέση της κατάταξης και έναν θεωρητικά πιο βατό αντίπαλο στα playoffs. Μία ο Κώστας Σλούκας, μία ο Κέντρικ Ναν, μία ο Μάριους Γκριγκόνις. Ένας κι ένας.

Με το πόδι στο γκάζι

Η αλήθεια βέβαια είναι πως η εκκίνηση δεν προμήνυε κάτι τέτοιο. Η δημιουργία του Κώστα Σλούκας έφερε τις απαραίτητες (καλές) αποστάσεις και τα σουτ που προέκυψαν κατέληξαν στον στόχο, σε τέτοιο βαθμό που έφεραν το +10 (11-21 στο 8') από νωρίς.

Ο Τζέριαν Γκραντ ήταν αυτός που έβαλε το νερό στο αυλάκι στα πρώτα λεπτά, δίνοντας την απαραίτητη αυτοπεποίθηση στους υπόλοιπους. Σε ένα σημείο μάλιστα που ο Παναθηναϊκός AKTOR τα έπαιρνε σχεδόν όλα από τους κοντούς του, αφού ούτε ο Ντίνος Μήτογλου ούτε ο Ματιάς Λεσόρ τελείωναν τις φάσεις που δημιουργούσαν οι υπόλοιποι.

Το +16 (32-48 στο 18') έμοιαζε να δημιουργεί τις βάσεις για τη μετέπειτα επικράτηση. Δεν ήταν όμως έτσι.

Βιασύνη και τσαπατσουλιά

Η αφέλεια με την οποία μπήκαν άπαντες (ιδίως οι κοντοί) στο παρκέ μετά από την ανάπαυλα όμως περιέπλεξε την κατάσταση. Ο Παναθηναϊκός AKTOR σταμάτησε να λειτουργεί με άρμα μάχης την καλή άμυνα και τη δημιουργία, πήγε σε επιπόλαιες κατοχές και το πλήρωσε. Σε μεγάλο βαθμό.

Γι αυτό κιόλας η διαφορά έπεσε τόσο γρήγορα, με τόση άνεση. Δίχως να βάλει επί της ουσίας η Βίρτους Μπολόνια κάποιο μεγάλο (τεράστιο) σουτ. Απλά οι γηπεδούχοι έπαιρναν απλόχερα ό,τι τους έδινε η ελληνική άμυνα. Από τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ μέχρι την ολιγωρία στο close out, που έφεραν ανοιχτά σουτ.

Αν δεν υπήρχε μάλιστα ο Κώστας Σλούκας να βάλει ένα - δύο μεγάλα προσωπικά καλάθια και να παίξει αντίστοιχες άμυνες, τότε η Βίρτους Μπολόνια θα είχε επιστρέψει πιο γρήγορα και θα είχε ανακτήσει το προβάδισμα πιο νωρίς. Η καταγραφή της προσφοράς του είναι άδικο λοιπόν να περιοριστεί μόνο σε όσα έκανε στο μπροστινό μέρος του παρκέ. Πολύ απλά γιατί δεν έκανε μόνο αυτά.

Τον κράτησαν οι προσωπικότητες

Κι ύστερα ήρθαν τα μεγάλα σουτ της Βίρτους Μπολόνια για να της δώσουν το προβάδισμα, το θάρρος και την ψυχολογία. Σε ένα σημείο που ο Παναθηναϊκός AKTOR έδειχνε να καταρρέει. Ξανά όμως, τον κράτησαν οι προσωπικότητές του.

Το έμμεσο τρίποντο που σημειώνει ο Μάριους Γκριγκόνις... από το πουθενά είναι η απόδειξη πως οτιδήποτε (μικρό ή μεγάλο) παίζει τον ρόλο του. Ειδικά στην τελική ευθεία τέτοιων αγώνων.

Κι ύστερα ήρθε... ο Κέντρικ Ναν. Αυτός που δεν χαμπαριάζει, ανεξαρτήτως ποιον έχει απέναντι.

Οι στιγμές που τον αλλάζουν

Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός AKTOR έγινε το ακλόνητο φαβορί για τη δεύτερη θέση της κατάταξης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στιγμές σαν κι αυτή που έζησε λοιπόν στη Salle Gaston Medecin και τη Virtus Segafredo Arena είναι αυτές που τον γεμίζουν με σιγουριά, με αυτοπεποίθηση. Αυτές που τον μετατρέπουν από "καλή ομάδα" σε "πρωταγωνιστή".

Συναισθήματα που άπαντες είχαν ξεχάσει, αλλά θυμήθηκαν. Με την ελπίδα να το πάνε μέχρι το τέλος του δρόμου και να γυρίσουν στο Βερολίνο για να ολοκληρωθεί η αναγέννηση -από τις στάχτες.