Δεν είναι απαραίτητο να βρισκόταν κανείς εκεί για να καταλάβει τι συνέβη στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού έπειτα από το σφύριγμα της λήξης του ντέρμπι με την ΑΕΚ. Είναι αλήθεια ότι ο Γιάννης Φετφατζίδης ήταν ράκος. Καθισμένος σε μια γωνιά με το πρόσωπο ανάμεσα στα δύο του χέρια. Δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι.

«Τι έχασα...» μονολογούσε: «Δεν είναι δυνατόν να έχει συμβεί σε μένα κάτι τέτοιο. Δεν το πιστεύω... Δεν γίνεται». Οι συμπαίκτες του και ο κόουτς Μαρτίνς προσπάθησαν να τον στηρίξουν. « Πάμε, προχωράμε! Δεν πειράζει, συνεχίζουμε! Εμείς θα έπρεπε να ήμασταν πρώτοι στη βαθμολογία... Δεν είμαστε τώρα, θα είμαστε σύντομα, επειδή το είμαστε η καλύτερη ομάδα και το αξίζουμε...», είπε κάποια στιγμή ο 48χρονος κόουτς, ρίχνοντας το σύνθημα για τη συνέχεια, αλλά ο «Φέτφα» δεν μπορούσε να συνέλθει με τίποτα...

Κάποια στιγμή, μετά από αρκετή ώρα, άνοιξε το κινητό του τηλέφωνο, διαπίστωσε από τα δεκάδες μηνύματα και ταpostστα social media ότι έχει βρεθεί στο... στόχαστρο ακόμη και φίλων της ομάδας που γνωρίζει χρόνια κι ένιωσε ακόμη χειρότερα. Όχι πως δεν το περίμενε πως θα βρεθεί στο στόχαστρο και θα εισπράξει τη δυσαρέσκεια της τελευταίας εικόνας, αλλά μόλις το είδε, δεν άντεξε. Δάκρυσε από τη στενοχώρια και την τσαντίλα. Με τον εαυτό του και με την ατυχία του. « Γιατί να συμβεί σε μένα;», ακούστηκε να λέει κάποια στιγμή. Ήθελε πολύ να σκοράρει, ήθελε πολύ ο Ολυμπιακός να φύγει από την έδρα της ΑΕΚ με ένα δικό του γκολ...

Ανθρωποι της ομάδας που τον ξέρουν από την πρώτη του θητεία, έπεσαν πάνω του ευθύς εξαρχής για να του δώσουν κουράγιο, γνωρίζοντας πόσο ευαίσθητος είναι. « Μη στενοχωριέσαι, μπάλα είναι, όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται» του έλεγαν, έχοντας επίγνωση πως αν δεν στηριχθεί όχι μόνο από τον προπονητή που αποδεδειγμένα τον συμπαθεί και ως παίκτη και ως χαρακτήρα, αλλά και από το κλαμπ, δύσκολα θα σηκώσει κεφάλι. Κάποιοι φοβήθηκαν ότι θα τον πάρει εντελώς από κάτω με τα γνωστά επακόλουθα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟ "10" ΚΑΙ ΤΟ "ΟΧΙ" ΣΤΗΝ ΑΕΚ

Για όσους δεν το γνωρίζουν κι επειδή έχει γίνει πολλή κουβέντα, το καλοκαίρι ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν αυτός που του είχε δώσει τη φανέλα με το «10». Ο Φετφατζίδης την ήθελε, αλλά το ίδιο συνέβη και με τον Ανσαριφάρντ που την έχει επιλέξει και στην Εθνική ομάδα του Ιράν. Ο Πορτογάλος κόουτς ήταν που έκανε την τελική επιλογή και προτίμησε τον Έλληνα διεθνή... Ο κόουτς, όμως, έδειξε την προτίμησή του, όχι μόνο επειδή πιστεύει τον Γιάννη ως παίκτη, αλλά κι επειδή ήθελε να του ανεβάσει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση...

Πέρυσι, τέτοιο καιρό, έπειτα από το αντίστοιχο ματς, «τελείωσε» από τον Ολυμπιακό ο Καπίνο, έστω κι αν η απόδοση του Στέφανου στο ΟΑΚΑ ήταν η αφορμή για όσα ακολούθηκαν κι όχι η αιτία. Θα ήταν άδικο, ωστόσο, για μια χαμένη ευκαιρία, όσο μεγάλη ή σημαντική κι αν είναι, να συμβεί κάτι τέτοιο και με τον 28χρονο μεσοεπιθετικό, ο οποίος -πέρα απ' όλα τ' άλλα- είχε δεχθεί πρόταση από την ΑΕΚ το καλοκαίρι και είχε ξεκαθαρίσει τίμια και ειλικρινά πως «ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου, με ανέδειξε και δεν θα μιλήσω με κανέναν πριν μιλήσω με τον Ολυμπιακό». Παρότι αποτελεί κοινό μυστικό ότι ως παιδί συμπαθούσε την ΑΕΚ όπως και οι περισσότεροι από την οικογένειά του...

Στον Ολυμπιακό, πάντως, παρά την πίκρα και το «γαμώτο» για μια τεράστια ευκαιρία που θα μπορούσε να σφραγίσει μία από τις μεγαλύτερες νίκες της σεζόν, είναι αποφασισμένοι να στηρίξουν τον «Φέτφα». Κι επειδή ξέρουν ποιος είναι, αλλά κι επειδή καταλαβαίνουν ότι ο καλός Γιάννης είναι απαραίτητος στην ομάδα. Έστω κι αν δεν σκοράρει συχνά. Έστω κι αν είχε χάσει άλλη μία τεράστια ευκαιρία (τετ α τετ) στο ματς με τη Μπέτις. Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται. Κι ο «Φέτφα» καλώς ή κακώς συνήθως χάνει τα... εύκολα και βάζει τα δύσκολα. Η –ποδοσφαιρική- ζωή συνεχίζεται...

Photo credits: Eurokinissi