Ο Λεονάρντο αποτέλεσε μία «πρόχειρη» μεταγραφική λύση του ΠΑΟΚ στην προσπάθεια που έγινε να βρεθεί ένας παίκτης που να μπορεί να καλύψει στοιχειωδώς ικανοποιητικά το κενό του Λίνο όταν και αν αυτό προέκυπτε.

Εξαρχής, όμως, υπήρχε ένα τεράστιο πρόβλημα που δεν είχε να κάνει με κακή ποιότητα ποδοσφαιριστή (είχε δείξει το ταλέντο του στη Βραζιλία και τον Ολυμπιακό) αλλά με έναν άνθρωπο που σε επίπεδα φυσικής κατάστασης θύμιζε πρώην και όχι νυν ποδοσφαιριστή.

Είχε να αγωνιστεί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, στο οποίο λόγω και των πάρα πολλών του τραυματισμών, δεν κατάφερε να κάνει στοιχειωδώς καλή προπόνηση. Έτσι ήρθε στον ΠΑΟΚ, σχεδόν παρακάλεσε, να του δοθεί μία ευκαιρία να γίνει και πάλι νυν ποδοσφαιριστής. Και την πήρε...

Ο Λεονάρντο δεν έκρυψε πως είχε μεγάλα όνειρα. Πίστευε στην αξία του και πως γρήγορα θα πείσει τον Λάσλο Μπόλονι όχι απλά πως είναι έτοιμος να αγωνιστεί αλλά πως αξίζει να επενδύσει πάνω του ο Δικέφαλος με κανονικό συμβόλαιο.

Άρχισε, λοιπόν τις προπονήσεις όπου άμεσα απέδειξε ότι θέλει πολλά... χιλιόμετρα για να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο αγωνιστικής δράσης ενώ γρήγορα ήρθαν και οι τραυματισμοί. Τι σήμαινε αυτό; Πως έχασε επί της ουσίας την ευκαιρία του.

Αγωνίστηκε μόλις μία φορά στο παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης εκτός έδρας, φανέρωσε πως επιθετικά είναι καλός χάνοντας τις καλύτερες ευκαιρίες του ΠΑΟΚ να σκοράρει αλλά το δείγμα αυτό δεν έφτανε.

Ο Σταφυλίδης καραδοκούσε, έπεσε κατευθείαν στα βαθιά, έπεισε πως μπορεί να «κολυμπήσει» και η παρουσία του Λεονάρντο στο ρόστερ του ΠΑΟΚ ήταν περιττή. Γι’ αυτό ήρθε και το αντίο...