Νικοπολίδης: Για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι τον τελευταίο καιρό είναι από τους πιο φορμαρισμένους παίκτες του Ολυμπιακού και με την απόκρουση με το πόδι στο πρώτο ημίχρονο, έδειξε τα έμπειρα αντανακλαστικά του. Στη φάση του γκολ, δεν υπολόγισε καλά το... γκελ, αλλά η (διαιτητική) εξέλιξη της φάσης ήταν άδικη γι' αυτόν. Φυσικά, θετικότατος.

Πάντος: Σε μια θέση που δεν τον βολεύει (όταν περνάει τη γραμμή του κέντρου) ο Πάντος τα πήγε καλά, ιδιαίτερα στην άμυνα, όπου είναι και το στοιχείο του. Έκανε, βέβαια, κάποια "βιαστικά" μαρκαρισμάτα, όπως και κοντρόλ, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν καλός.

Τοροσίδης: Στο δεύτερο ημίχρονο το πασπαρτού του Ολυμπιακού έπαιξε δεξί μπακ και έδειξε και πάλι ότι είναι ένας παίκτης, που θα τον ήθελε κάθε προπονητής στην ομάδα του. Το περίεργο με αυτόν είναι ότι βελτιώνεται διαρκώς και δεν αρκείται στα παρόντα στοιχεία του παιχνιδιού του. Στο πρώτο ημίχρονο έδειξε λίγο έξω από τα νερά του. Σίγουρα μπορεί περισσότερα, το έχει δείξει παλαιότερα.

Άντζας: Εξαιρετικός σε όλο το παιχνίδι κι ας υπήρξαν λάθη στην άμυνα του Ολυμπιακού που έφεραν τη Λάτσιο κοντά ή μέσα στην περιοχή του Νικοπολίδη. Σταθερός σε αέρα και έδαφος, με καίρια τάκλιν και αυτοπεποίθηση που απαιτείται στη συγκεκριμένη θέση. Δηλαδή, σε αυτή του "κάπτεν" της άμυνας.

Ζεβλάκοφ: Από τα καλύτερα παιχνίδια του Πολωνού με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στο πρώτο ημίχρονο έβαζε το πόδι και το κεφάλι του εκεί που έπρεπε, τη στιγμή που έπρεπε. Ήταν ψύχραιμος και συγκεντρωμένος και ήταν στιγμές που νόμιζες, ότι η φράση "κεντρικός αμυντικός" είναι η φυσική του θέση.

Στολτίδης: Μόνο και μόνο ότι έτρεξε τα περισσότερα χιλιόμετρα (πάλι) από πλευράς του Ολυμπιακού αρκούν για να πείσουν ότι ο "Ιέρο" έβγαλε και με το παραπάνω το ψωμί του και στο Ολίμπικο. Όμως, τα 12 χιλιόμετρα που έτρεξε δεν ήταν η μοναδική προσφορά του στη νίκη της ομάδας του. Η πάσα που βγάζει στον Τζόρτζεβιτς πριν το 1-2 ήταν το μισό γκολ του Ολυμπιακού. Ο καλύτερος των ερυθρολεύκων.

Λεντέσμα: Το σίγουρο είναι ότι "δένει" με τον Στολτίδη. Κι ας τρέχει το... ίδιο. Ο "λύκος" μπορεί να μη... δάγκωσε κάποιον αντίπαλο, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Ήταν αυτός που έπρεπε και εκείνος που ήθελε ο Τάκης Λεμονής. Άλλωστε, πολλοί σκέφτηκαν ότι θα έβαζε τον Κοβάσεβιτς στη θέση του. Τελικά, βγήκε ο Λούα Λουά. Πολύ καλό παιχνίδι ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως έρχεται από τραυματισμό.

Πατσατζόγλου: Το τρίτο κομμάτι από το παζλ των αμυντικών χαφ με το οποίο οχύρωσε ο Λεμονής την άμυνα του Ολυμπιακού. Δεν έκανε σίγουρα το καλύτερο παιχνίδι της ζωής του, φάνηκε ότι ο τραυματισμός τον επηρέασε και κουράστηκε, κάτι που είδε και ο προπονητής του. Ωστόσο, δεν ήταν αρνητικός. Απλά, μπορεί και καλύτερα.

Γκαλέτι: Σκόραρε το γκολ της ισοφάρισης με το δικό του, ξεχωριστό στυλ, έτρεξε πολλά χιλιόμετρα, όταν βρήκε χώρο στο δεύτερο ημίχρονο έβγαλε τις αντεπίθεσεις που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός και σε γενικές γραμμές απέδειξε, ότι είναι πάρα πολλοί οι λόγοι που είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης των ερυθρολεύκων.

Τζόρτζεβιτς: Στο πρώτο ημίχρονο έμοιαζε λίγο εγκλωβισμένος, όπως όλος ο Ολυμπιακός. Δεν είχε χώρο για να τρέξει, δεν είχε στηρίγματα για να μοιράσει την μπάλα και δεν είχε σέντερ φορ περιοχής για να βγάλει μπαλιές. Στο δεύτερο ημίχρονο. Τα είχε όλα! Και έπαιξε και άμυνα. Και έβγαλε και την ασίστ. Και πήρε και μια ανόητη κίτρινη. Κρίμα. Θα έπαιρνε άριστα 10.

Λούα Λούα: Ήταν και... ένιωθε μόνος του στο πρώτο ημίχρονο. Και με τη νοοτροπία που είχε ο Ολυμπιακός μέχρι το 30, δηλαδή να μη φάει γκολ, δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Μετά το γκολ, που ο ρυθμός ανέβηκε, το ίδιο έκανε και εκείνος. Όμως και πάλι δεν έπιασε υψηλή απόδοση και "χάθηκε" στη σφιχτή άμυνα της Λάτσιο.
Κοβάσεβιτς: Μάλιστα. Κοβάσεβιτς... Άλλη μια φάση, άλλο ένα γκολ, άλλη μια απόδειξη της εκτελεστικής του ικανότητας. Ήταν λες και ήξερε που θα στείλει την μπάλα ο Τζόρτζεβιτς όταν δέχθηκε την πάσα για το 1-2. Πέρα όμως, από το χρυσό γκολ που πέτυχε, κέρδισε μάχες στον αέρα, μοίρασε τη μπάλα δεξιά και αριστερά, κινήθηκε σωστά στο χώρο και μας θύμισε, ότι όταν ένας επιθετικός ξέρει τη δουλειά του, είναι καλό να τον έχεις στην ομάδα σου.

Μενδρινός: Ο Λεμονής τον έβαλε για να κρατήσει την μπάλα κι εκείνος το έκανε, αν και σε κάποια σημεία προς το τέλος την... παρακράτησε, χωρίς όμως να κάνει σημαντικό λάθος. Η ουσία είναι βέβαια, ότι στο δρόμο προς τα 24 του χρόνια βλέπει ότι ο προπονητής του τον πιστεύει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για αυτόν και για τον Ολυμπιακό.

Μήτρογλου: Πολύ μικρή συμμετοχή για να κριθεί. Πανηγύρισε πάντως και πρόλαβε να κάνει ένα κρίσιμο τάκλιν στην άμυνα...