Σε όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, το πρώτο πράγμα που κεντρίζει το ενδιαφέρον, είναι η ένδυση, οι εντυπώσεις που αφήνει στο μάτι, η εξωτερική εικόνα του συνόλου και των προσώπων που θαυμάζεις. Αρχικά η εμφάνιση μιας ομάδας στηριζόταν στον χρωματισμό που ιστορικά της είχε αποδοθεί, από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της. Ήταν ένα κομμάτι ύφασμα που απλά ξεχώριζε τον έναν σύλλογο από τον άλλο, αρκετά μονότονο αν σκεφτούμε το σήμερα. Δεν πήγαινε το μυαλό κανενός σε μια ποιοτική διαφοροποίηση, σε μια ιδέα που θα έδινε μια άλλη αισθητική.

Κι όμως, οι μεγάλες αλλαγές έρχονται μέσα από την ίδια την παράδοση και μιας και μιλάμε για ποδόσφαιρο, αυτό ιστορικά είναι συνδεδεμένο με την Αγγλία, εκεί το ανακάλυψαν το 1863, εκεί το λάτρεψαν, από εκεί ταξίδεψε σε κάθε σημείο του πλανήτη. Πέρασε ένας αιώνας και παραπάνω για να έρθει μια ιδέα στο Νησί που θα τάραζε τα νερά στην ποδοσφαιρική ένδυση. Ήταν ένα σοκ αρχικά, το οποίο στην πορεία αγκαλιάστηκε, δημιούργησε νέα δεδομένα σε αυτό που λέμε βιομηχανία του αθλητισμού.

Λιντς και Αdmiral έφεραν την… επανάσταση

Το 1973 η αθλητική εταιρεία Admiral δημιούργησε για λογαριασμό της Λιντς μια νέα εμφάνιση, η οποία ξέφευγε αρκετά από τα όσα είχε συνηθίσει το μάτι, αλλά και ο ψυχισμός των φιλάθλων. «Πάτησε» πάνω στον βασικό χρωματισμό της ομάδας, πρόσθεσε ποικιλία χρωμάτων και δεν ήταν η μόνη ριζοσπαστική αλλαγή.

Ο γιακάς ξέφυγε από την παραδοσιακή στρογγυλή όψη, έγινε μυτερός, το όνομα της εταιρείας ήρθε να τονίσει με μεγάλα γράμματα τις φόρμες της ομάδας, ο τύπος, οι φίλαθλοι, προσπαθούσαν να συνηθίσουν αυτή την εικόνα των παικτών του Ντον Ρέβι (μάνατζερ της Λιντς) όταν έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο. Το logo της εταιρείας τοποθετήθηκε στις φανέλες δίπλα στο σύμβολο της ομάδας, πράγματα ασυνήθιστα, μα συνάμα τόσο πρωτοποριακά.

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η νέα τάξη πραγμάτων αρχικά αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, αλλά σύντομα αγαπήθηκε. Σε αυτό ίσως βοήθησε και το γεγονός πως η Λιντς τη χρονιά εκείνη κατέκτησε το 2ο πρωτάθλημα της ιστορίας της, νίκησε στο… νήμα την Λίβερπουλ, η καινοτομία έφερε γούρι.

Τον δρόμο που είχε χαράξει η Λιντς, ακολούθησαν πανίσχυρα brands. Δύο εξ αυτών, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σαουθάμπτον, βρέθηκαν το 1976, αντιμέτωπες στον τελικό του Κυπέλλου στο θρυλικό Γουέμπλεϊ. Το BBC, το κανάλι που είχε τα δικαιώματα έθετε θέμα νομιμότητας με την εμφάνιση του σήματος της ίδιας αθλητικής εταιρείας και στους δύο φιναλίστ. Το πρόβλημα ξεπεράστηκε όταν συμφωνήθηκε η μία ομάδα να έχει το logo στο μπροστά μέρος της φόρμας και η άλλη στο πίσω μέρος.

Ήταν η σειρά για την Εθνική Αγγλίας και συλλόγων θρύλων

Κι αφού η Λιντς έγινε ο πρώτος σύλλογος που φόρεσε επώνυμη φανέλα, ήταν θέμα χρόνου η τάση να γίνει… μόδα. Και έγινε με τον πλέον πειστικό τρόπο, αφού τη… σκυτάλη πήρε έναν χρόνο μετά η Εθνική Αγγλίας. Εκεί το θέμα σοβάρεψε πολύ, η κλασική λευκή φανέλα των «τριών λιονταριών» έγινε τρίχρωμη, προστέθηκαν μια κόκκινη και μια μπλε ρίγα κάτω από το κάθε χέρι. Τα media καυτηρίαζαν το γεγονός, δεν μπορούσαν να δεχθούν πως η Εθνική ομάδα διαφήμιζε μια αθλητική εταιρεία, η εμπορική επιτυχία όμως ήταν αναμφισβήτητη και η ομορφιά επίσης.

Η φανέλα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ

Εκεί που πραγματικά… απογειώθηκε σχεδιαστικά, ήταν η εμφάνιση για το Μουντιάλ της Ιταλίας το 1982. Οι μεγάλες κόκκινες και μπλε λωρίδες κατέβαιναν από τους ώμους, μπροστά στο στήθος, σε συνδυασμό με το γυαλιστερό ύφασμα έκλεψαν την παράσταση, έδειχναν τόσο λαμπερές στην τηλεόραση, καμία άλλη ομάδα δεν είχε τόσο δυναμική εμφάνιση. Κι αν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία χαρακτήριζαν ασέβεια τις αλλαγές, τα μικρά παιδιά λάτρεψαν αυτή τη φανέλα, οι πωλήσεις εκτοξεύθηκαν, ήταν η πρώτη φορά που ο κόσμος μπορούσε να αποκτήσει μια ρέπλικα.

Στις δημοσκοπήσεις των Άγγλων οπαδών, αυτή η φανέλα βρίσκεται στις υψηλές θέσεις των προτιμήσεων. Ακόμη την θυμάται ο τότε 12χρονος και νυν τεχνικός της Εθνικής Αγγλίας, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, την είχε ζητήσει ως δώρο γενεθλίων, αντί για κάποιο άλλο δώρο. Την είχαν φορέσει οι δικοί του ήρωες, ο Κέβιν Κίγκαν, ο Μπράιαν Ρόμπσον, ο Γκλεν Χοντλ, ο Τρέβορ Φράνσις και τόσοι άλλοι αστέρες.

Ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά, αν οι σχεδιαστές της Admiral δεν είχαν κινηθεί τόσο αντισυμβατικά για την εποχή. Έσπασαν στερεότυπα, άντεξαν στη σκληρή κριτική, η ιδέα ήταν ξεκάθαρη: Σεβασμός στην ιστορία, αλλά εμπλουτισμός με στοιχεία σύγχρονα, ανατρεπτικά. Κάπως έτσι φτάσαμε στις σημερινές τεχνολογικές καινοτομίες, στους μοντέρνους σχεδιασμούς. Πάντα υπάρχει ο ένας που δείχνει το δρόμο, οι υπόλοιποι ακολουθούν.

Σε μία σειρά 5 επεισοδίων με τίτλο «The Admiral Football Heritage», ο Ντέμης Νικολαΐδης, αφηγείται την ιστορική διαδρομή, την συνεισφορά του βρετανικού brand στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και ξετυλίγει την πορεία του, η οποία συνεχίζεται για πάνω από 50 χρόνια.

Μην χάσετε αυτή την συναρπαστική διαδρομή από τον λογαριασμό του Ντέμη Νικολαΐδη στο Instagram, αλλά και από το κανάλι της Admiral στο YouTube…