Εθνική Ισπανίας
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2008, Ισπανία, θέλει και δεύτερο σερί τίτλο μέσα σε διάστημα 12 μηνών
Και αυτό γιατί έναν χρόνο πριν έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης στα γήπεδα της Αυστρίας/Ελβετίας με τον Λουίς Αραγονές στον πάγκο της, ενώ τώρα ο διάδοχός του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε καλείται να την κρατήσει εκεί, οδηγώντας αυτή τη "χρυσή γενιά" του ισπανικού ποδοσφαίρου στην κατάκτηση και του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών.
Οι "φούριας ρόχας" μπορεί να είναι πρωτάρηδες στο συγκεκριμένο θεσμό, και να μην έχουν τίτλο στη συλλογή τους παρά τις 12 συμμετοχές τους στις 18 μέχρι στιγμής τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου, παρόλα αυτά θεωρούνται ως το μεγάλο φαβορί μαζί με τη Βραζιλία για το βαρύτιμο τρόπαιο.
Άλλωστε, δεν θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά τα δεδομένα για μία ομάδα που είναι αήττητη εδώ και 32 αγώνες (τελευταία ήττα με 1-0 από τη Ρουμανία σε φιλικό ματς το Νοέμβριο του 2006), και έχει στις τάξεις της ονόματα παγκόσμιας κλάσης όπως οι Κασίγιας, Πουγιόλ, Τσάβι, Ινιέστα, Φάμπρεγας, Τόρες, Σίλβα.
Όσο για τα όπλα των "φούριας ρόχας" και σε αυτό το τουρνουά, θα είναι η άριστη τεχνική κατάρτιση των περισσοτέρων παικτών της, το εξαιρετικό passing game και ο έλεγχος της κατοχής της μπάλας και του ρυθμού, με τον Ντελ Μπόσκε να "εγγυάται" πως οι παίκτες θα υποτάξουν το αστείρευτο ταλέντο τους κάτω από το συλλογικό συμφέρον.
Στη φάση των ομίλων, η πρωταθλήτρια Ευρώπης καλείται να αντιμετωπίσει κατά σειρά τη Νέα Ζηλανδία (14/6 στο Ρούστενμπουργκ), το Ιράκ (17/6 στο Μπλομφοντέιν), και την οικοδέσποινα Νότια Αφρική (20/6 στο Μπλομφοντέιν), κάτι που σημαίνει ότι -εύκολα ή δύσκολα- θα πάρει μία από τις δύο πρώτες θέσεις και θα προκριθεί στα ημιτελικά.
Σε περίπτωση που στον άλλο όμιλο λειτουργήσει ο νόμος των φαβορί και πάρουν το εισιτήριο για τους "4" Βραζιλία και Ιταλία, τότε ενδεχομένως να βρει απέναντί της και τις δύο, κάτι που σημαίνει ότι για να πάρει για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Συνομοσπονδιών (ο τελικός είναι προγραμματισμένος για τις 28 Ιούνη) θα χρειαστεί να νικήσει τις δύο τελευταίες παγκόσμιες πρωταθλήτριες.
O προπονητής
Μετά την κατάκτηση του Euro 2008 από την Ισπανία και την επιστροφή των "φούριας ρόχας" στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 34 χρόνια, ο Λουίς Αραγονές αποχώρησε από τον πάγκο (βρισκόταν εκεί από το 2004) με προορισμό τη Φενέρμπαχτσε, και έτσι η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία εμπιστεύτηκε για τη θέση του τον πολύπειρο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε.
Μία ματιά στο ποδοσφαιρικό background του 58χρονου τεχνικού από τη Σαλαμάνκα πείθει και τον πλέον αδαή ότι ήταν μία από τις καλύτερες επιλογές -αν όχι η καλύτερη- που θα μπορούσαν να γίνουν, με τον Ντελ Μπόσκε να είναι άριστος γνώστης του πρωταθλητισμού με την ιδιότητα τόσο του παίκτη όσο και του προπονητή.
Στην 15χρονη ποδοσφαιρική του καριέρα σε συλλογικό επίπεδο φόρεσε τις φανέλες μόνο τριών ομάδων, των Καστεγιόν, Κόρδομπα και Ρεάλ Μαδρίτης (ήταν επίσης 18 φορές διεθνής, συμπεριλαμβανομένων και των εμφανίσεών του στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1980), με τους τίτλους του όμως να είναι περισσότεροι καθώς κατέκτησε 5 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Ισπανίας με τους "μερένγκες" στους οποίους αγωνίστηκε από το 1973 μέχρι το 1984.
Στο "Μπερναμπέου" έκανε και τα πρώτα του βήματα ως προπονητής με τις "μικρές" ομάδες των Μαδριλενων, ενώ το Νοέμβριο του 1999 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του αναλαμβάνοντας το πόστο του πρώτου προπονητή στη "βασίλισσα" μετά την απομάκρυνση του Τζον Τόσακ.
Στις τέσσερις σεζόν που κράτησε το πηδάλιο, η Ρεάλ είχε την πιο επιτυχημένη περίοδο στην μοντέρνα ιστορία της (104 νίκες-40 ισοπαλίες-42 ήττες ο απολογισμός) και αμέσως καλύτερη μετά την θρυλική εποχή των δεκαετιών του '50 και του '60 όπου μεσουρανούσαν με τη φανέλα της οι Φέρεντς Πούσκας και Αλφρέδο Ντι Στέφανο.
Οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους: 2 Τσάμπιονς Λιγκ (2000, 20002), 2 πρωταθλήματα Ισπανίας (2001, 2003), 1 ισπανικό Σούπερ Καπ (2001), ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (20002) και 1 Διηπειρωτικό (2002), ενώ στα εντυπωσιακά επιτεύγματά του πρέπει να καταγραφεί και το γεγονός ότι επί της θητείας του οι Μαδριλένοι έφταναν κάθε χρόνο τουλάχιστον μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το μυστικό της επιτυχίας του ήταν η υπομονή, η ταπεινότητά, και -το σημαντικότερο- η ικανότητά του να διαχειρίζεται το τρομακτικά ποιοτικό ρόστερ της Ρεάλ, το οποίο ξεχείλιζε από παίκτες-βεντέτες και συνάμα κορυφαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες (Ραούλ, Φίγκο, Ζιντάν, Ρονάλντο).
Ενδεικτικό επίσης της καθοριστικής συμβολής του στην επιτυχία της Ρεάλ την περίοδο 1999-2003 είναι το ότι η ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας άλλαξε επτά προπονητές στα επόμενα τέσσερα χρόνια, ενώ χρειάστηκε να φτάσει το 2007 για να πανηγυρίσει ξανά κάποιον τίτλο (πήρε το 30ο πρωτάθλημα στην ιστορία της) μετά την αποχώρηση του διάσημου μυστακοφόρου προπονητή.
Η αμέσως επόμενη "περιπέτειά" του δεν είχε αυτή τη φορά αίσιο τέλος, καθώς απολύθηκε από τη Μπεσίκτας ύστερα από μία μόλις σεζόν στον πάγκο της (2004-05), ωστόσο τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε εμφατικά στους πάγκους, καθώς στις 15 Ιουλίου του 2008 ανακοινώθηκε ως ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της πρωταθλήριας Ευρώπης Ισπανίας (ο 50ος συνολικά στην ιστορία των Ιβήρων).
Παρά το γεγονός ότι ο Ντελ Μπόσκε έχει ως άνθρωπος και προπονητής ελάχιστες ομοιότητες με τον προκάτοχό του Λουίς Αραγονές, δεν θέλησε να κάνει θεαματικές αλλαγές στην εθνική ομάδα της χώρας, με την κατάκτηση του Euro 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας/Ελβετίας να "φωνάζει" πως αυτή η Ισπανία είναι ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για πολλά χρόνια ακόμα.
Μάλιστα ο μέχρι στιγμής απολογισμός του 58χρονου τεχνικού είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός: η Ισπανία μετράει ήδη "6 στα 6" στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 2010 (με σπουδαίες εκτός έδρας νίκες σε Βέλγιο και Τουρκία) και έχει κλείσει ουσιαστικά θέση στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής το ερχόμενο καλοκαίρι, ενώ επί των ημερών του έχουν κάνει το ντεμπούτο τους οι Κρκιτς, Ιραόλα, Γιορέντε, Καπέλ και Μπούσκετς.
Επιπλέον, ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε έγραψε ιστορία την περασμένη Τρίτη (09/6) καθώς με το 6-0 της Ισπανίας επί του Αζερμπαϊτζάν σε διεθνή φιλική αναμέτρηση, έγινε ο πρώτος τεχνικός στην ιστορία του ποδοσφαίρου που κερδίζει τα πρώτα 10 παιχνίδια του σε πάγκο εθνικής ομάδας, με το προηγούμενο ρεκόρ να είναι το "9 στα 9" από τον Ζοάο Σαλδάνια στη Βραζιλία.
Το αστέρι
Σε μία ομάδα που διαθέτει άφθονο ταλέντο λόγω των χαρισματικών και προικισμένων (ειδικά στον τομέα της τεχνικής) ποδοσφαιριστών της, το να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις ένα αστέρι της φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία, οπότε επιλέγουμε να σας παρουσιάσουμε τους... "Fantastic 4" του συγκροτήματος του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, οι οποίοι αναμένεται να αποτελέσουν τους ακρογωνιαίους λίθους και σε αυτό το τουρνουά.
Ίκερ Κασίγιας: Ο δεύτερος σε συμμετοχές γκολκίπερ στην ιστορία της Εθνικής ομάδας της Ισπανίας (έχει 92, πίσω από τον ρέκορντμαν με 126 παρουσίες Άντονι Θουμπιθαρέτα) θα υπερασπιστεί για πέμπτη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση την εστία των "φούριας ρόχας", ελπίζοντας ότι έναν χρόνο σχεδόν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 (πρώτος γκολκίπερ-αρχηγός που σήκωσε αυτήν την κούπα) θα κατακτήσει και το Κύπελλο Συνομοσπονδιών.
Το γεγονός ότι σε μία μέτρια χρονιά για τη Ρεάλ, εκείνος κατάφερε να διασωθεί μαρτυρά την τεράστια αγωνιστική του αξία, όπως επίσης το γεγονός ότι αναδείχτηκε από τη FIFA ως ο τέταρτος καλύτερος παίκτης για το 2008, πίσω από τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Λιονέλ Μέσι και Φερνάντο Τόρες.
Νταβίντ Βίγια: Ο 28χρονος "εκτελεστής" από την Αστουρία δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το γκρουπ των... σωματοφυλάκων της Ισπανίας, από τη στιγμή που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο Euro 2008 με 4 γκολ (σε ισάριθμα ματς) ενώ είναι και ο πέμπτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Ισπανίας, μετρώντας ως τώρα 28 γκολ σε 44 εμφανίσεις με τα χρώματα της πατρίδας του.
Επιπλέον, ο ένας από τους μεγάλους μεταγραφικούς στόχους της Ρεάλ για αυτό το καλοκαίρι, έκανε μία εκπληκτική φετινή σεζόν με τη Βαλένθια φτάνοντας τα 28 τέρματα (τρίτος σκόρερ της Πριμέρα Ντιβισιόν πίσω από τους Ετό και Φορλάν), ισοφαρίζοντας έτσι την επίδοση των Μάριο Κέμπες (1978) και Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς (1996) που πέτυχαν μέσα σε μία σεζόν τον ίδιο αριθμό τερμάτων για τις "νυχτερίδες" στο πρωτάθλημα.
Τσάβι: Είναι ίσως το μοναδικό άτομο που μπορεί να υπερηφανεύεται τους τελευταίους 12 μήνες ότι τα έχει σαρώσει όλα, σε ατομικό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο.
Το απίστευτο κρεσέντο του 29χρονου κεντρικού μέσου, ο οποίος αποτελεί συνώνυμο της λέξης playmaker στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ξεκίνησε στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, καθώς άνοιξε το σκορ για την Ισπανία στον νικηφόρο ημιτελικό (3-0) με τη Ρωσία ενώ έβγαλε την ασίστ στον Φερνάντο Τόρες στο μοναδικό γκολ του τελικού με τη Γερμανία.
Μετά το τέλος εκείνου του αγώνα, ψηφίστηκε ως ο "Πολυτιμότερος Παίκτης της Διοργάνωσης", γεγονός που αποτέλεσε το... ερέθισμα για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα πανηγύρισε φέτος το ιστορικό τρεμπλ (Τσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα και Κύπελλο Ισπανίας), ενώ μετά το 2-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο "Ολίμπικο" στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ πήρε τον τίτλο του "Man of the match".
Η σημασία της παρουσίας του Τσάβι στην Ισπανία συμπυκνώνεται μέσα σε μία ατάκα του πρώην προπονητή των Ιβήρων, Λουίς Αραγονές: "Ο κόσμος λέει ότι είναι τζόγος να παίρνουμε τον Τσάβι μαζί μας, όμως εγώ θα έλεγα ότι είναι τρελός τζόγος να τον αφήσουμε σπίτι", είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Φερνάντο Τόρες: Το 2004 στη Λισσαβώνα ήταν ο Άγγελος Χαριστέας που έγραφε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, καθώς με το γκολ του στον τελικό κατά της οικοδέσποινας Πορτογαλίας χάριζε στην Εθνική Ελλάδας το βαρύτιμο τρόπαιο.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στη Βιέννη ήταν η σειρά του Τόρες να πάρει τη σκυτάλη, καθώς το γκολ που πέτυχε κατά της Γερμανίας στον τελικό του Euro 2008 ήταν το μοναδικό της αναμέτρησης, δίνοντας έτσι τον τίτλο στους "φούριας ρόχας" και τον τίτλο "Man of the match" στον ίδιο.
Στη φετινή σεζόν, που ήταν η δεύτερη για τον 25χρονο Ισπανό φορ στη Λίβερπουλ, δεν μπόρεσε να χαρεί με τους "κόκκινους" την επιστροφή στην κορυφή του πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά το 1990, όμως κέρδισε από την εφημερίδα "Times" μία θέση (50η) στη λίστα με τους "50 μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία της Λίβερπουλ", δείγμα της τρομερής αγωνιστικής επίδρασής του στην ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ.
Αλλά και σε διεθνές επίπεδο τα πράγματα πηγαίνουν εξαιρετικά για τον ξανθομάλλη άσο, αφού στον αγώνα κόντρα στην Τουρκία στις 28 Μαρτίου, έφτασε τις 60 διεθνείς συμμετοχές και έγινε έτσι ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία των "φούριας ρόχας" που έφτασε το συγκεκριμένο νούμερο.
Όσο για τη στόφα νικητή που έχει ο παίκτης, αυτή φάνηκε από τις δηλώσεις που έκανε μετά την κατάκτηση του Euro το περασμένο καλοκαίρι: "Αυτός είναι ο πρώτος μου τίτλος και ελπίζω ο πρώτος από πολλούς που θα έρθουν.
Συνηθίζαμε να βλέπουμε τελικούς από την τηλεόραση όμως σήμερα ήμασταν εμείς εδώ και κερδίσαμε. Η δουλειά μου είναι να σκοράρω. Θέλω να κερδίσω περισσότερους τίτλους και να γίνω ο σημαντικότερος παίκτης στην Ευρώπη και στον κόσμο".
Συμμετέχει ως: Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2008, τίτλο που κατέκτησε τον περασμένο Ιούνιο επικρατώντας με 1-0 της Γερμανίας στον τελικό του "Ερνστ Χάπελ Στάντιον" της Βιέννης (σκόρερ ο Φερνάντο Τόρες στο 33').
Το ρόστερ
Οι "φούριας ρόχας" μπορεί να είναι πρωτάρηδες στο συγκεκριμένο θεσμό, και να μην έχουν τίτλο στη συλλογή τους παρά τις 12 συμμετοχές τους στις 18 μέχρι στιγμής τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου, παρόλα αυτά θεωρούνται ως το μεγάλο φαβορί μαζί με τη Βραζιλία για το βαρύτιμο τρόπαιο.
Άλλωστε, δεν θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά τα δεδομένα για μία ομάδα που είναι αήττητη εδώ και 32 αγώνες (τελευταία ήττα με 1-0 από τη Ρουμανία σε φιλικό ματς το Νοέμβριο του 2006), και έχει στις τάξεις της ονόματα παγκόσμιας κλάσης όπως οι Κασίγιας, Πουγιόλ, Τσάβι, Ινιέστα, Φάμπρεγας, Τόρες, Σίλβα.
Όσο για τα όπλα των "φούριας ρόχας" και σε αυτό το τουρνουά, θα είναι η άριστη τεχνική κατάρτιση των περισσοτέρων παικτών της, το εξαιρετικό passing game και ο έλεγχος της κατοχής της μπάλας και του ρυθμού, με τον Ντελ Μπόσκε να "εγγυάται" πως οι παίκτες θα υποτάξουν το αστείρευτο ταλέντο τους κάτω από το συλλογικό συμφέρον.
Στη φάση των ομίλων, η πρωταθλήτρια Ευρώπης καλείται να αντιμετωπίσει κατά σειρά τη Νέα Ζηλανδία (14/6 στο Ρούστενμπουργκ), το Ιράκ (17/6 στο Μπλομφοντέιν), και την οικοδέσποινα Νότια Αφρική (20/6 στο Μπλομφοντέιν), κάτι που σημαίνει ότι -εύκολα ή δύσκολα- θα πάρει μία από τις δύο πρώτες θέσεις και θα προκριθεί στα ημιτελικά.
Σε περίπτωση που στον άλλο όμιλο λειτουργήσει ο νόμος των φαβορί και πάρουν το εισιτήριο για τους "4" Βραζιλία και Ιταλία, τότε ενδεχομένως να βρει απέναντί της και τις δύο, κάτι που σημαίνει ότι για να πάρει για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Συνομοσπονδιών (ο τελικός είναι προγραμματισμένος για τις 28 Ιούνη) θα χρειαστεί να νικήσει τις δύο τελευταίες παγκόσμιες πρωταθλήτριες.
O προπονητής
Μετά την κατάκτηση του Euro 2008 από την Ισπανία και την επιστροφή των "φούριας ρόχας" στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 34 χρόνια, ο Λουίς Αραγονές αποχώρησε από τον πάγκο (βρισκόταν εκεί από το 2004) με προορισμό τη Φενέρμπαχτσε, και έτσι η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία εμπιστεύτηκε για τη θέση του τον πολύπειρο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε.
Μία ματιά στο ποδοσφαιρικό background του 58χρονου τεχνικού από τη Σαλαμάνκα πείθει και τον πλέον αδαή ότι ήταν μία από τις καλύτερες επιλογές -αν όχι η καλύτερη- που θα μπορούσαν να γίνουν, με τον Ντελ Μπόσκε να είναι άριστος γνώστης του πρωταθλητισμού με την ιδιότητα τόσο του παίκτη όσο και του προπονητή.
Στην 15χρονη ποδοσφαιρική του καριέρα σε συλλογικό επίπεδο φόρεσε τις φανέλες μόνο τριών ομάδων, των Καστεγιόν, Κόρδομπα και Ρεάλ Μαδρίτης (ήταν επίσης 18 φορές διεθνής, συμπεριλαμβανομένων και των εμφανίσεών του στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1980), με τους τίτλους του όμως να είναι περισσότεροι καθώς κατέκτησε 5 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Ισπανίας με τους "μερένγκες" στους οποίους αγωνίστηκε από το 1973 μέχρι το 1984.
Στο "Μπερναμπέου" έκανε και τα πρώτα του βήματα ως προπονητής με τις "μικρές" ομάδες των Μαδριλενων, ενώ το Νοέμβριο του 1999 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του αναλαμβάνοντας το πόστο του πρώτου προπονητή στη "βασίλισσα" μετά την απομάκρυνση του Τζον Τόσακ.
Στις τέσσερις σεζόν που κράτησε το πηδάλιο, η Ρεάλ είχε την πιο επιτυχημένη περίοδο στην μοντέρνα ιστορία της (104 νίκες-40 ισοπαλίες-42 ήττες ο απολογισμός) και αμέσως καλύτερη μετά την θρυλική εποχή των δεκαετιών του '50 και του '60 όπου μεσουρανούσαν με τη φανέλα της οι Φέρεντς Πούσκας και Αλφρέδο Ντι Στέφανο.
Οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους: 2 Τσάμπιονς Λιγκ (2000, 20002), 2 πρωταθλήματα Ισπανίας (2001, 2003), 1 ισπανικό Σούπερ Καπ (2001), ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (20002) και 1 Διηπειρωτικό (2002), ενώ στα εντυπωσιακά επιτεύγματά του πρέπει να καταγραφεί και το γεγονός ότι επί της θητείας του οι Μαδριλένοι έφταναν κάθε χρόνο τουλάχιστον μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το μυστικό της επιτυχίας του ήταν η υπομονή, η ταπεινότητά, και -το σημαντικότερο- η ικανότητά του να διαχειρίζεται το τρομακτικά ποιοτικό ρόστερ της Ρεάλ, το οποίο ξεχείλιζε από παίκτες-βεντέτες και συνάμα κορυφαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες (Ραούλ, Φίγκο, Ζιντάν, Ρονάλντο).
Ενδεικτικό επίσης της καθοριστικής συμβολής του στην επιτυχία της Ρεάλ την περίοδο 1999-2003 είναι το ότι η ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας άλλαξε επτά προπονητές στα επόμενα τέσσερα χρόνια, ενώ χρειάστηκε να φτάσει το 2007 για να πανηγυρίσει ξανά κάποιον τίτλο (πήρε το 30ο πρωτάθλημα στην ιστορία της) μετά την αποχώρηση του διάσημου μυστακοφόρου προπονητή.
Η αμέσως επόμενη "περιπέτειά" του δεν είχε αυτή τη φορά αίσιο τέλος, καθώς απολύθηκε από τη Μπεσίκτας ύστερα από μία μόλις σεζόν στον πάγκο της (2004-05), ωστόσο τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε εμφατικά στους πάγκους, καθώς στις 15 Ιουλίου του 2008 ανακοινώθηκε ως ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της πρωταθλήριας Ευρώπης Ισπανίας (ο 50ος συνολικά στην ιστορία των Ιβήρων).
Παρά το γεγονός ότι ο Ντελ Μπόσκε έχει ως άνθρωπος και προπονητής ελάχιστες ομοιότητες με τον προκάτοχό του Λουίς Αραγονές, δεν θέλησε να κάνει θεαματικές αλλαγές στην εθνική ομάδα της χώρας, με την κατάκτηση του Euro 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας/Ελβετίας να "φωνάζει" πως αυτή η Ισπανία είναι ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για πολλά χρόνια ακόμα.
Μάλιστα ο μέχρι στιγμής απολογισμός του 58χρονου τεχνικού είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός: η Ισπανία μετράει ήδη "6 στα 6" στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 2010 (με σπουδαίες εκτός έδρας νίκες σε Βέλγιο και Τουρκία) και έχει κλείσει ουσιαστικά θέση στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής το ερχόμενο καλοκαίρι, ενώ επί των ημερών του έχουν κάνει το ντεμπούτο τους οι Κρκιτς, Ιραόλα, Γιορέντε, Καπέλ και Μπούσκετς.
Επιπλέον, ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε έγραψε ιστορία την περασμένη Τρίτη (09/6) καθώς με το 6-0 της Ισπανίας επί του Αζερμπαϊτζάν σε διεθνή φιλική αναμέτρηση, έγινε ο πρώτος τεχνικός στην ιστορία του ποδοσφαίρου που κερδίζει τα πρώτα 10 παιχνίδια του σε πάγκο εθνικής ομάδας, με το προηγούμενο ρεκόρ να είναι το "9 στα 9" από τον Ζοάο Σαλδάνια στη Βραζιλία.
Το αστέρι
Σε μία ομάδα που διαθέτει άφθονο ταλέντο λόγω των χαρισματικών και προικισμένων (ειδικά στον τομέα της τεχνικής) ποδοσφαιριστών της, το να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις ένα αστέρι της φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία, οπότε επιλέγουμε να σας παρουσιάσουμε τους... "Fantastic 4" του συγκροτήματος του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, οι οποίοι αναμένεται να αποτελέσουν τους ακρογωνιαίους λίθους και σε αυτό το τουρνουά.
Ίκερ Κασίγιας: Ο δεύτερος σε συμμετοχές γκολκίπερ στην ιστορία της Εθνικής ομάδας της Ισπανίας (έχει 92, πίσω από τον ρέκορντμαν με 126 παρουσίες Άντονι Θουμπιθαρέτα) θα υπερασπιστεί για πέμπτη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση την εστία των "φούριας ρόχας", ελπίζοντας ότι έναν χρόνο σχεδόν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 (πρώτος γκολκίπερ-αρχηγός που σήκωσε αυτήν την κούπα) θα κατακτήσει και το Κύπελλο Συνομοσπονδιών.
Το γεγονός ότι σε μία μέτρια χρονιά για τη Ρεάλ, εκείνος κατάφερε να διασωθεί μαρτυρά την τεράστια αγωνιστική του αξία, όπως επίσης το γεγονός ότι αναδείχτηκε από τη FIFA ως ο τέταρτος καλύτερος παίκτης για το 2008, πίσω από τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Λιονέλ Μέσι και Φερνάντο Τόρες.
Νταβίντ Βίγια: Ο 28χρονος "εκτελεστής" από την Αστουρία δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το γκρουπ των... σωματοφυλάκων της Ισπανίας, από τη στιγμή που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο Euro 2008 με 4 γκολ (σε ισάριθμα ματς) ενώ είναι και ο πέμπτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Ισπανίας, μετρώντας ως τώρα 28 γκολ σε 44 εμφανίσεις με τα χρώματα της πατρίδας του.
Επιπλέον, ο ένας από τους μεγάλους μεταγραφικούς στόχους της Ρεάλ για αυτό το καλοκαίρι, έκανε μία εκπληκτική φετινή σεζόν με τη Βαλένθια φτάνοντας τα 28 τέρματα (τρίτος σκόρερ της Πριμέρα Ντιβισιόν πίσω από τους Ετό και Φορλάν), ισοφαρίζοντας έτσι την επίδοση των Μάριο Κέμπες (1978) και Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς (1996) που πέτυχαν μέσα σε μία σεζόν τον ίδιο αριθμό τερμάτων για τις "νυχτερίδες" στο πρωτάθλημα.
Τσάβι: Είναι ίσως το μοναδικό άτομο που μπορεί να υπερηφανεύεται τους τελευταίους 12 μήνες ότι τα έχει σαρώσει όλα, σε ατομικό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο.
Το απίστευτο κρεσέντο του 29χρονου κεντρικού μέσου, ο οποίος αποτελεί συνώνυμο της λέξης playmaker στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ξεκίνησε στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, καθώς άνοιξε το σκορ για την Ισπανία στον νικηφόρο ημιτελικό (3-0) με τη Ρωσία ενώ έβγαλε την ασίστ στον Φερνάντο Τόρες στο μοναδικό γκολ του τελικού με τη Γερμανία.
Μετά το τέλος εκείνου του αγώνα, ψηφίστηκε ως ο "Πολυτιμότερος Παίκτης της Διοργάνωσης", γεγονός που αποτέλεσε το... ερέθισμα για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα πανηγύρισε φέτος το ιστορικό τρεμπλ (Τσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα και Κύπελλο Ισπανίας), ενώ μετά το 2-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο "Ολίμπικο" στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ πήρε τον τίτλο του "Man of the match".
Η σημασία της παρουσίας του Τσάβι στην Ισπανία συμπυκνώνεται μέσα σε μία ατάκα του πρώην προπονητή των Ιβήρων, Λουίς Αραγονές: "Ο κόσμος λέει ότι είναι τζόγος να παίρνουμε τον Τσάβι μαζί μας, όμως εγώ θα έλεγα ότι είναι τρελός τζόγος να τον αφήσουμε σπίτι", είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Φερνάντο Τόρες: Το 2004 στη Λισσαβώνα ήταν ο Άγγελος Χαριστέας που έγραφε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, καθώς με το γκολ του στον τελικό κατά της οικοδέσποινας Πορτογαλίας χάριζε στην Εθνική Ελλάδας το βαρύτιμο τρόπαιο.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στη Βιέννη ήταν η σειρά του Τόρες να πάρει τη σκυτάλη, καθώς το γκολ που πέτυχε κατά της Γερμανίας στον τελικό του Euro 2008 ήταν το μοναδικό της αναμέτρησης, δίνοντας έτσι τον τίτλο στους "φούριας ρόχας" και τον τίτλο "Man of the match" στον ίδιο.
Στη φετινή σεζόν, που ήταν η δεύτερη για τον 25χρονο Ισπανό φορ στη Λίβερπουλ, δεν μπόρεσε να χαρεί με τους "κόκκινους" την επιστροφή στην κορυφή του πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά το 1990, όμως κέρδισε από την εφημερίδα "Times" μία θέση (50η) στη λίστα με τους "50 μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία της Λίβερπουλ", δείγμα της τρομερής αγωνιστικής επίδρασής του στην ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ.
Αλλά και σε διεθνές επίπεδο τα πράγματα πηγαίνουν εξαιρετικά για τον ξανθομάλλη άσο, αφού στον αγώνα κόντρα στην Τουρκία στις 28 Μαρτίου, έφτασε τις 60 διεθνείς συμμετοχές και έγινε έτσι ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία των "φούριας ρόχας" που έφτασε το συγκεκριμένο νούμερο.
Όσο για τη στόφα νικητή που έχει ο παίκτης, αυτή φάνηκε από τις δηλώσεις που έκανε μετά την κατάκτηση του Euro το περασμένο καλοκαίρι: "Αυτός είναι ο πρώτος μου τίτλος και ελπίζω ο πρώτος από πολλούς που θα έρθουν.
Συνηθίζαμε να βλέπουμε τελικούς από την τηλεόραση όμως σήμερα ήμασταν εμείς εδώ και κερδίσαμε. Η δουλειά μου είναι να σκοράρω. Θέλω να κερδίσω περισσότερους τίτλους και να γίνω ο σημαντικότερος παίκτης στην Ευρώπη και στον κόσμο".
Συμμετέχει ως: Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2008, τίτλο που κατέκτησε τον περασμένο Ιούνιο επικρατώντας με 1-0 της Γερμανίας στον τελικό του "Ερνστ Χάπελ Στάντιον" της Βιέννης (σκόρερ ο Φερνάντο Τόρες στο 33').
Το ρόστερ
| Θέση | Νο | Όνομα | Ηλικία | Ομάδα |
| Τ | 1 | Ίκερ Κασίγιας | 28 | Ρεάλ Μαδρίτης |
| Τ | 13 | Ντιέγκο Λόπεθ | 27 | Βιγιαρεάλ |
| Τ | 23 | Πέπε Ρέινα | 26 | Λίβερπουλ |
| Α | 2 | Ραούλ Αλμπιόλ | 23 | Βαλένθια |
| Α | 3 | Ζεράρ Πίκε | 22 | Μπαρτσελόνα |
| Α | 4 | Κάρλος Μαρτσένα | 29 | Βαλένθια |
| Α | 5 | Κάρλες Πουγιόλ | 31 | Μπαρτσελόνα |
| Α | 11 | Χουάν Καπντεβίλα | 31 | Βιγιαρεάλ |
| Α | 15 | Σέρχιο Ράμος | 23 | Ρεάλ Μαδρίτης |
| Α | 19 | Αλβάρο Αρμπελόα | 26 | Λίβερπουλ |
| Μ | 6 | Πάμπλο Ερνάντεθ | 24 | Βαλένθια |
| Μ | 8 | Τσάβι | 29 | Μπαρτσελόνα |
| Μ | 10 | Σεσκ Φάμπρεγας | 22 | Άρσεναλ |
| Μ | 12 | Σέρχι Μπούσκετς | 20 | Μπαρτσελόνα |
| Μ | 14 | Τσάβι Αλόνσο | 27 | Λίβερπουλ |
| Μ | 18 | Άλμπερτ Ριέρα | 27 | Λίβερπουλ |
| Μ | 20 | Σάντι Καθόρλα | 24 | Βιγιαρεάλ |
| Μ | 21 | Νταβίδ Σίλβα | 23 | Βαλένθια |
| Μ | 22 | Χουάν Μανουέλ Μάτα | 21 | Βαλένθια |
| Ε | 7 | Νταβίδ Βίγια | 27 | Βαλένθια |
| Ε | 9 | Φερνάντο Τόρες | 25 | Λίβερπουλ |
| Ε | 16 | Φερνάντο Γιορέντε | 24 | Αθλέτικ Μπιλμπάο |
| Ε | 17 | Ντάνιελ Γκουίθα | 28 | Φενέρμπαχτσε |
