Ύστερα από δύο δύσκολα χρόνια μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, δίχως να απολαμβάνει την μυρωδιά των αποδυτηρίων και να μοιράζεται τον ιδρώτα του με τους συμπαίκτες του, έχοντας περάσει δύο χειρουργεία και μαθαίνοντας να ζει με μια βαλίτσα στο χέρι για να ταξιδεύει Αθήνα - Βέλγιο (και τούμπαλιν), ο Γιώργος Αλεξόπουλος είναι ξανά βασικός στόπερ στην ΑΕΚ. Αλήθεια ποιος το περίμενε;
Η πέμπτη επιλογή



Έτσι ξεκίνησε η χρονιά… Ο Δώνης και ο Νικολαΐδης τον αγκάλιασαν με εμπιστοσύνη προσφέροντας του διετές συμβόλαιο, η αλήθεια είναι όμως ότι στην άκρη του μυαλού τους ήταν ο πέμπτος στόπερ της ομάδας. Λογική σκέψη για έναν ποδοσφαιριστή που είχε μείνει δύο χρόνια μακριά από τα γήπεδα και ουδείς μπορούσε να ξέρει σε ποια κατάσταση επρόκειτο να επιστρέψει.

Ο ίδιος μπήκε δυνατά στην προετοιμασία. Πατούσε γερά, έβαζε το πόδια του στη φωτιά και το κυριότερο, έδειχνε πιο γερός και γυμνασμένος από ποτέ! Άρχισαν να βοηθούν και οι συγκυρίες… Ο Δέλλας άνοιξε πρώτος την πόρτα της εξόδου και μια θέση άδειασε. Ο Γιώργος ήταν πλέον τέταρτος στην ιεραρχία και με σαφέστατη επιθυμία να προσπεράσει και τον Ζεράλδο Άλβες που κακά τα ψέματα, δεν είναι καλύτερος από τον έλληνα αμυντικό.

Η άτυχη στιγμή



Παρόλα αυτά ο Πορτογάλος ήταν εκ των κορυφαίων στα φιλικά ματς και ο Δώνης έδειχνε να τον εμπιστεύεται. Ώσπου ήλθε ο τραυματισμός στον αστράγαλο να τον βγάλει εκτός συναγωνισμού για τους επόμενους δύο μήνες. Ασφαλώς στον Αλεξόπουλο που ξέρει από πρώτο χέρι τι σημαίνει πόνος και αποχή, δεν άρεσε ο τρόπος που κέρδισε ακόμα μια θέση. Αλλά εκ του αποτελέσματος ήταν πλέον ο τρίτος στόπερ της ομάδας. Και επί της ουσίας, το άξιζε κιόλας!

Η απόδοσή του στις προπονήσεις ανέβαινε διαρκώς, το ίδιο ενισχυόταν και η αυτοπεποίθηση του. Και ήλθε η πώληση του Σωκράτη Παπασταθόπουλου για να ανοίξει τον δρόμο της ενδεκάδας! Από αυτή που δεν βγήκε ποτέ την περίοδο 2005-06, όταν επί Φερνάντο Σάντος ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ που αγωνίστηκε και στα 30 ματς πρωταθλήματος.

Η μάχη με το αλάνι



Η αποψινή βραδιά είναι πολύ ξεχωριστή για τον Γιώργο, όπως θα ήταν και για κάθε άλλον ποδοσφαιριστή που θα είχε περάσει όσα εκείνος. Θα πατήσει το χορτάρι της ΑΕΚ ως ο βασικός στόπερ της ομάδας, αποδεικνύοντας σε όλους ότι όταν πολεμάς και πιστεύεις δεν μπορείς να χάσεις ποτέ. Ασφαλώς χρειάζεται και τύχη, αυτή που επί δύο χρόνια του είχε γυρίσει την πλάτη, όμως τώρα του χαμογελά ξανά.

Τώρα που έγινε πάλι βασικός δεν θα αφήσει έτσι τη θέση. Αν υποθέσουμε ότι ο Μαϊστόροβιτς θα είναι ο ηγέτης της αμυντικής γραμμής, ο Αλεξόπουλος θα δώσει μάχη με τον Σωτήρη Κυργιάκο. Μια μάχη που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί χαμένη κι ας φαίνεται λίγο άνιση με το σκεπτικό ότι ο πρώην αμυντικός της Αϊντραχτ αποτελεί μια από τις ηχηρές μεταγραφές της ΑΕΚ. Ο Αλεξόπουλος δεν έχει μάθει να χάνει και σίγουρα θα διεκδικήσει όλες τις πιθανότητες που του αναλογούν. Σοφό είναι να μην στοιχηματίζει κανείς εναντίον του...

Τελειώνουν Κονέ και Ενσαλίβα



Αμφότεροι απογοήτευσαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Ο Ενσαλίβα από πρώτη επιλογή για τη θέση του αμυντικού χαφ έγινε αναλώσιμος αφού στην ιεραρχία είναι πλέον πίσω όχι μόνο από τον Μπασινά και τον Ρίκκα αλλά και από τον Πλιάτσικα που έδειξε εξαιρετικά στοιχεία αγωνιζόμενος (επιτέλους) στη φυσική θέση του. Ο πρώην άσος του Πανιωνίου αναζητεί ομάδα και καλό θα ήταν για την ΑΕΚ να τον εκμεταλλευτεί σωστά ως αντάλλαγμα. Η περίπτωση του Ρέφικ Τζεϊμπούρν είναι πολύ ελκυστική…

Για τον Κονέ τι να πει κανείς; Την περίφημη «πάσα-χαβιάρι» για την οποία έγινε γνωστός στις ακαδημίες και στη δεύτερη ομάδα της Λανς δεν την είδαμε ποτέ. Τα τεχνικά χαρίσματά του επίσης δεν τα είδαμε ποτέ, μόνο μερικές εκλάμψεις ενός ταλέντου που ωστόσο δεν κατάφερε να γίνει ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής διαπιστώσαμε. Ίσως να μην είναι η ΑΕΚ το κατάλληλο περιβάλλον για τον ίδιο, ίσως να λάμψει κάπου άλλου. Σημασία έχει ότι όπως και ο Ενσαλίβα είναι μια τεράστια απογοήτευση για τους φίλους της ομάδας που τον είχαν πιστέψει.