Ο Φερνάντο Σάντος έφερε εις πέρας δύο από τα σημαντικότερα παιχνίδια της προπονητικής του καριέρας και η Πορτογαλία εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο και αμέσως μετά το τέλος του τελικού των playoffs με τη Βόρεια Μακεδονία οριοθέτησε το τι σηματοδοτεί για τον ίδιο η παρουσία στα γήπεδα του Κατάρ: όνειρο. Και ακόμη μεγαλύτερο, η στόχευση για την κατάκτηση του τροπαίου.

Το όνειρο του Πορτογάλου εκλέκτορα προφανώς και τερματίζει (μέχρι νεοτέρας τουλάχιστον) και τα όσα γίνονταν σχετικά με ενδεχόμενη επιστροφή του στην Ελλάδα ώστε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ. Και παράλληλα, υποχρεώνει την Ένωση να κοιτάξει άλλες επιλογές ώστε να ικανοποιήσει το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί για εύρεση νέου τεχνικού εντός του Απριλίου.

Επαφές και προεργασία με διαφόρους προπονητές, αδιαμφισβήτητα έχουν γίνει. Η μόνη που πάντως μέχρι στιγμής επιβεβαιώνεται – χωρίς αυτό να σημαίνει το παραμικρό, ίσα ίσα -, τουλάχιστον σε επίπεδο διαύλου επικοινωνίας είναι αυτή με τον Σεργκέι Ρεμπρόφ, μιας και με τον Ουκρανό υπάρχει πρόσφατο… παρελθόν καθώς ήταν ο μεγάλος στόχος των "κιτρινόμαυρων", πέρυσι τέτοια εποχή.

Από τις 700.000 στα 4 εκατομμύρια

Τότε, μετά την επιτυχημένη του θητεία στη Φερεντσβάρος είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θα συνέχιζε στον πάγκο του ουγγρικού συλλόγου και έτσι βγήκε στην αγορά αναζητώντας όπως αποδείχτηκε τον… πλειοδότη. Οι απολαβές του στην "φράντι" ήταν λίγο περισσότερο από 700.000 ευρώ ετησίως, με τα μπόνους να αυξάνουν το ποσό πάνω από το εκατομμύριο. Η προσφορά της ΑΕΚ υπερκάλυψε αυτό το ποσό μόνο και μόνο σε φιξ απολαβές, χωρίς να συνυπολογίζονται τα μπόνους.

Ο Ρεμπρόβ όμως ήταν σαφές πως κυνηγούσε κάτι τελείως διαφορετικό, προσδοκώντας να εξαργυρώσει όσο το δυνατόν με μεγαλύτερο συμβόλαιο την παρουσία του στην Ουγγαρία. Μεγαλύτερο είναι η αλήθεια από αυτό που του έδωσε η Αλ Αΐν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν γίνονταν να βρει. Μονοετές, με απολαβές 4 εκατ. ευρώ ήταν αυτό που τελικά τον έφερε και πάλι στην αραβική χερσόνησο ύστερα από το προ τετραετίας πέρασμα του από την σαουδαραβική Αλ Αχλί.

Δύο μήνες μόλις μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Αλ Αΐν, τον περασμένο Αύγουστο δηλαδή, ο 48χρονος προπονητής δέχτηκε πρόταση από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ουκρανίας ώστε να αναλάβει την καθοδήγηση της χώρας του. Του προσφέρθηκαν – οι εξωπραγματικές για τα ουκρανικά δεδομένα – ετήσιες απολαβές 2 εκατ. ευρώ, ο ίδιος ζήτησε από τη διοίκηση της Αλ Αΐν να αποδεσμευτεί, αίτημα όμως που δεν έγινε δεκτό.

Η προβλεπόμενη ρήτρα αποδέσμευσης που υπήρχε στο συμβόλαιο του (αποκλειστικά και μόνο για πρόταση από την Ουκρανία) κρίθηκε πολύ υψηλή από τους ιθύνοντες της ουκρανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και έτσι, το φλερτ έμεινε ανολοκλήρωτο, με τον Ρεμπρόφ να παραμένει στην Αλ Αΐν και πραγματοποιώντας μια εξαιρετική σεζόν να την οδηγεί στην κατάκτηση του τίτλου στα ΗΑΕ.

Αυτό που όμως πλέον κυριαρχεί στην καθημερινότητά του τον τελευταίο μήνα είναι ο πόλεμος που μαίνεται στην πατρίδα του. Σε μια μάλιστα από τις πολλές συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει στο διάστημα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, δήλωσε πως περιμένει την ολοκλήρωση των φετινών επαγγελματικών του υποχρεώσεων προκειμένου να πάει στο Κίεβο (σ.σ. εκεί βρίσκονται ακόμη οι γονείς του) και να πολεμήσει.

Ξεκάθαρο, ανθρώπινο, ποια είναι τη δεδομένη στιγμή η απόλυτη προτεραιότητα του Ουκρανού προπονητή, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν είχε κάνει καμία συζήτηση για επέκταση συμβολαίου με την Αλ Αΐν πριν την έναρξη του πολέμου, αποτελώντας – μακράν του δεύτερου – το πιο "καυτό" προπονητικό όνομα σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή του Κόλπου. Πλέον όμως, όσο ο πόλεμος μαίνεται στην πατρίδα του, όπως επιβεβαιώνουν και όσοι συνεργάζονται μαζί του δεν σκέφτεται τίποτα το ποδοσφαιρικό τη δεδομένη στιγμή.

Κάτι που προφανώς δεν εξυπηρετεί τον στόχο της ΑΕΚ να συμφωνήσει με προπονητή εντός του Απριλίου. Και που παράλληλα δεν (μπορεί ρεαλιστικά να) είναι και ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας στην όποια προσπάθεια επαναπροσέγγισης γίνει. Η περυσινή άλλωστε επιλογή και τα κριτήρια της απόφασης του Ρεμπρόφ, όταν η Ενωση του χτύπησε την πόρτα και νωπά είναι και σαφέστατα ως προς τι ο ίδιος αξιολογεί ως σημαντικότερο. Και τι είναι εφικτό ή όχι…