Από τις πρώτες ημέρες του Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο της ΑΕΚ, διαπιστώθηκε η πεποίθησή του ότι ο Λάζαρος Ρότα θα κέρδιζε το χρόνο συμμετοχής που ουδέποτε είχε σκοπό να του δώσει ο προκάτοχος της θέσης, Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Άλλωστε έως την αλλαγή σκυτάλης στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, ο 24χρονος δεξιός μπακ δεν είχε μπει καν σε αποστολή επίσημου αγώνα.

Τα δύο πράγματα που ο νυν τεχνικός της Ένωση διέκρινε στον Ρότα ήταν η μεγάλη αφοσίωση και προσπάθειά του στις προπονήσεις, συνεπικουρούμενες από το γεμάτο ένταση και τόλμη παιχνίδι του πάνω από τη μεσαία γραμμή. Ένας από τους λόγους που τον προτίμησε στα πρώτα ματς από τον Κλεμάν Μισελέν, ήταν η πεποίθηση ότι με τον τρόπο αυτό θα βοηθούσε σημαντικά τον Γκαρσία να γίνει πιο ενεργός στο επιθετικό κομμάτι, να βρει καλύτερες συνεργασίες στην πτέρυγα. Κάτι που ο Γάλλος δεν επιχειρούσε ιδιαίτερα, δείχνοντας πιο συγκρατημένη εικόνα.

Η συνεργασία των δύο στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Ατρόμητο, από την οποία έρχεται το γκολ του Τσούμπερ, ήταν βγαλμένη από τις σκέψεις που ο Γιαννίκης έκανε όταν ανέλαβε την ομάδα. Ωστόσο στο μεσοδιάστημα, ο Λάζαρος είχε αποδειχθεί κατώτερος των περιστάσεων στο ανασταλτικό κομμάτι, έδειχνε να έχει σοβαρό πρόβλημα στην ισορροπία μεταξύ της αμυντικής προσήλωσης και της επιθετικής πρωτοβουλίας. Έβγαινε άτσαλα στις φάσεις, είχε κακές περιστροφές και όχι τις κατάλληλες τοποθετήσεις είτε στο ένας με έναν, είτε σε οργανωμένη άμυνα.

Παίκτης-σφουγγάρι με συνεχή δουλειά στις αδυναμίες

Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον διεθνή μπακ, είναι ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει και ακούει τι του λένε για την ατομική πρόοδό του. Όταν ο Λάζαρος αντιλήφθηκε ότι πρέπει να αλλάξει... ρότα εφόσον ήθελε να υπάρξει ξανά ενεργός στην αρχική ενδεκάδα, στρώθηκε στην προσπάθεια να γίνει όσο το δυνατόν περισσότερο συμβατός μπορούσε με τις απαιτήσεις που υπήρχαν (και υπάρχουν) από εκείνον. Δεν είναι πολλοί οι ποδοσφαιριστές που δουλεύουν εξτρά των καθημερινών προπονήσεων, όμως ο Ρότα είναι ένας από αυτούς.

Όσο λοιπόν η ΑΕΚ πορευόταν με τον Μισελέν, τόσο εκείνος προσπαθούσε να βρει τον τρόπο που θα έπειθε τον προπονητή να τον εμπιστευτεί ξανά. Η χρησιμοποίηση του Στράτου Σβάρνα σε ρόλο δεξιού μπακ στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, ήταν μαζί ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη για τον Ρότα -καθώς όταν ο κόουτς επιλέγει τον τελευταίο στην ιεραρχία στόπερ μπροστά από εσένα στη θέση σου, είναι να ξενερώνεις- αλλά μαζί και η απόδειξη ότι αυτή η αντι-ποδοσφαιρική επιλογή δεν θα έπρεπε να επαναληφθεί. Έτσι, ο πρώην παίκτης τη Φορτούνα Σιτάρντ πήρε τη δεύτερη μεγάλη ευκαιρία κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Σε τέτοια παιχνίδια δοκιμάζονται πολλές αντοχές, ασφαλώς και αυτές της πνευματικής ετοιμότητας. Ο Ρότα έπρεπε να παρουσιαστεί αλλαγμένος, ισορροπημένος στο παιχνίδι του, σημαντικά λιγότερο παρορμητικός από το πρόσωπο που παρουσίασε στις πρώτες συμμετοχές του και πιο συνεπής ανασταλτικά. Τα έφερε πολύ καλά βόλτα κόντρα στον ΠΑΟΚ και ξεθάρρεψε λίγο περισσότερο απέναντι στον Ατρόμητο, συμμετέχοντας πιο πολύ στη δημιουργία, όμως και πάλι έχοντας μέτρο και κρατώντας σωστά τη θέση του.

Ο Ρότα έχει προσόντα που είναι αξιόλογα. Ταχύτητα, δύναμη, καλό διασκελισμό, ικανοποιητική τεχνική. Θέλει δουλειά σε όλους τους τομείς, όμως έχει καλές βάσεις. Και όσο καταφέρνει να παρουσιάζεται συνεπής τακτικά, τόσο θα εδραιώνεται στο αρχικό σχήμα, δείχνοντας παράλληλα έναν δρόμο και στον Μισελέν. Άλλωστε ο μεταξύ τους ανταγωνισμός μόνο ωφέλιμος θα είναι εφόσον αμφότεροι το πάρουν ζεστά και δουλέψουν ώστε να διορθώσουν τις αδυναμίες τους. Στο ποδόσφαιρο άλλωστε, δεν υπάρχει ημέρα που να μη μαθαίνεις.