Τρεις ομάδες συνεχίζουν αήττητες (και δύο δίχως νίκη) καθώς το κλειδί για τη διάκριση μοιάζει να είναι οι κυρίαρχες άμυνες, ύστερα από ένα σερί ετών όπου το πρωτάθλημα χαρακτηριζόταν από την έμφαση στις επιθέσεις-τανκς.

Όπως και νά’χει, το σημαντικό είναι πως επιτέλους μπορούμε να παρακολουθούμε το άθλημα δίχως παράαπλευρα άγχη - οι διαιτητές είναι κι αυτοί άνθρωποι και θα κάνουν πάντα λάθη, αλλά τουλάχιστον είναι προερχόμενα από κάποιον που ξέρει τους κανονισμούς και κάνει μια άστοχη εκτίμηση. Συμβαίνει. Δεν έχεις την αίσθηση πως όλο το παιχνίδι είναι ένα τυχαίο θέαμα γύρω από μια ομάδα ανθρώπων που πετάει κίτρινα σημαιάκια στην τύχη.

Επιστροφή στο φούτμπολ λοιπόν, και σήμερα -μιας και καλύψαμε ήδη το πρώτο ¼ της σεζόν- επιχειρούμε μια πρώτη αποτίμηση, βάζοντας τις 32 ομάδες σε σειρά δυναμικής. Αλλά πρώτα, μια ματιά στα κυριότερα παιχνίδια της εβδομάδας.

Το παιχνίδι της αγωνιστικής

Falcons - Panthers 30-28

Δεν θα περίμενε κανείς ότι την πρώτη τους μεγάλη δυσκολία οι Falcons θα την αντιμετώπιζαν μες στην έδρα τους και μάλιστα από τους Panthers, αλλά το ότι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο και ανταποκρίθηκαν δείχνει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για το μέταλλό τους. Αργά ή γρήγορα στη διάρκεια μιας σεζόν όλοι θα κάνουν μια ανεξήγητη γκέλα, και οι Falcons ίσως εδώ να απέφυγαν τη δική τους.

Το παιχνίδι ήταν γενικώς ένα πολύ ευχάριστο στο μάτι shoot-out με εντυπωσιακά στατιστικά από τον Matt Ryan (που αρχίζει να εξελίσσεται σε πρώιμο φαβορί για το φετινό MVP), όμως θέλουμε να εστιάσουμε στην ακολουθία των τελευταίων φάσεων, και τη λανθασμένη απόφαση του προπονητή των φιλοξενούμενων.

Οι Panthers είχαν καταφέρει να προηγούνται με ένα πόντο και να έχουν τη μπάλα στο κέντρο του γηπέδου ενάμιση λεπτό πριν το τέλος, σε μια από αυτές τις καταστάσεις όπου ένα 1st down σου δίνει τη νίκη απλώς και μόνο γονατίζοντας πάνω από τη μπάλα. (Πριν το κάθε snap η ομάδα που επιτίθεται έχει ‘αέρα’ 40’’, οπότε αν ο αμυνόμενος δεν έχει διαθέσιμα time-out για να σταματήσει το χρόνο, ένα δίλεπτο εκεί ουσιαστικά λήγει το παιχνίδι. Αυτή θα ήταν εδώ η κατάσταση, μιας και οι Falcons είχαν χρησιμοποιήσει όλα τα δικά τους.)

Όμως μετά την 3η προσπάθεια, οι Panthers σταμάτησαν λίγες ίντσες πριν το 1st down, που θα κλείδωνε τη νίκη γι’αυτούς. Σε μια απόφαση που δύσκολα την υπερασπίζεσαι, ο Ron Rivera των Panthers επέλεξε να κάνει punt. Στα 1’09’’ και ακριβώς στη μέση του γηπέδου, η απόφασή αυτή δεν κόστισε ακριβώς το παιχνίδι στους αξιόμαχους Panthers, αλλά σίγουρα επέτρεψε στους Falcons να το αρπάξουν.

Ξεκάθαρα ο Rivera έπρεπε να στοιχηματίσει στη δύναμη της ομάδας του στο τρέξιμο, ειδικά για μια τόσο μικρή απόσταση, καθώς είτε ο Newton, είτε ο Stewart θα κατάφερναν να την πάρουν και να λήξουν το παιχνίδι. Αντ’αυτού προτίμησε να αφήσει στον Matt Ryan και τους Falcons την δυνατότητα να παίξουν ένα ολόκληρο λεπτό για -ουσιαστικά- 50 γυάρδες, όσες θα χρειάζονταν από τις 20 δικές τους ως τις 30 των Panthers (από όπου κααι θα μπορούσε να εκτελέσει ένα field goal υπό καλές συνθήκες ο Matt Bryant).

Ο Rivera ήταν τυχερός γιατί το punt ήταν εξαιρετικό και η μπάλα καρφώθηκε στη 1 γυάρδα, αλλά και πάλι ο Ryan τον εξέθεσε. Στο πρώτο κιόλας play, μέσα από το end zone του, έβγαλε μια συγκλονιστική πάσα 60 γυαρδών προς τα αριστερά για τον σεληνιασμένο Roddy White, ο οποίος αφού όλο το βράδυ μάζευε ό,τι περνούσε σε τροχιά από γύρω του, κατέβασε κι αυτή την μπάλα, χρησιμοποιώντας κάτι μεταξύ ακροβατικών και μαγείας. Η υπόλοιπη διαδικασία ήταν ελαφρώς τυπική, οι Falcons πήραν άλλες 20 γυάρδες στα 3 επόμενα plays, κι ο Matt Bryant ευστόχησε σε ένα εύκολο 40άρι field goal λίγο πριν τη λήξη, ανατρέποντας ένα παιχνίδι που έμοιαζε μέχρι και ένα λεπτό πριν το τέλος, πως θα μας έδινε τη μεγάλη έκπληξη της αγωνιστικής.

Τα υπόλοιπα παιχνίδια

Packers - Saints 28-27

Οι Saints έκαναν το καλύτερο παιχνίδι τους την ώρα που οπαδοί των Packers εμφανίζονταν στις εξέδρες φορώντας φανέλες διαιτητών (μετά το φιάσκο της προηγούμενης αγωνιστικής), αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό για να φτάσουν στην πρώτη τους νίκη. Το παιχνίδι είχε παρόμοια μορφή με την περσινή αναμέτρηση των δύο ομάδων, μπαμ από τη μία μπουμ από την άλλη, όμως αυτή τη φορά οι Saints κατάφεραν να γυρίσουν το προβάδισμα δύο touchdowns των Packers, φτάνοντας μέχρι και να προηγηθούν λίγο πριν τη λήξη του παιχνιδιού. Στο τελευταίο drive του Brees (o οποίος έκανε επιτέλους το είδος του παιχνιδιού που έχουμε μάθει να περιμένουμε από αυτόν, πασάροντας για 446 γυάρδες) ο Sproles έχασε ένα εύκολο catch που θα έφερνε τους φιλοξενούμενους σε 1st & Goal, και όντας μόλις ένα πόντο πίσω, ένα touchdown με 2-point conversion εκεί θα εξασφάλιζε έστω μη-ήττα. Όμως τελικά οι Saints αρκέστηκαν σε field goal του Hartley, που ύστερα από διαδοχικές ποινές έφτασε 48 γυάρδες, από όπου ο Hartley αστόχησε. Έτσι οι Saints έπεσαν στο 0-4 και οι Packers έφτασαν στο 2-2 κάνοντας το πιο καλό τους φετινό παιχνίδι.

Bills-Patriots 28-52

Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε αρχίσει να προετοιμαζόμαστε για μια σοκαριστική 3η σερί ήττα για τους Patriots, όμως στην 3η περίοδο ο Brady σε συνδυασμό με το -έξαφνα- σπουδαίο running game που βρήκαν οι Patriots με τους Ridley και Bolden, διέλυσαν τους Bills και θύμησαν ποιος είναι το αδιαμφισβήτητο αφεντικό στο division. Το αν αυτή η νέα ισορροπία στην επιθετική τους ανάπτυξη είναι εδώ για να μείνει είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία, για την ώρα πάντως σίγουρα αρκεί για 50άρες στο κεφάλι ομάδων σαν τους Bills.

Rams - Seahawks 19-13

Δύο νέες και συμπαθείς ομάδες του πρώην χειρότερου division του NFL παίξαν ένα μέτριο παιχνίδι στο οποίο εντυπωσίασαν κυρίως τα special teams των γηπεδούχων (που εξάλλου τους κέρδισαν και το παιχνίδι, με touchdown πάσα από τον kicker τους), ενώ απογοήτευσαν οι φιλοξενούμενοι που έρχονταν φορτσάτοι από το θρίαμβο επί των Packers. Η αλήθεια είναι πως με το secondary που έχουν οι Seahawks θα έπρεπε να βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο 4-0 και το εννοώ, αλλά κάτι στην επίθεση δεν έχει κάνει κλικ ακόμα. Ίσως ο Wilson να μην είναι έτοιμος, ίσως σε ένα μήνα από τώρα να έχουμε ξεχάσει πως κάναμε αυτή την κουβέντα, ποτέ δε ξέρεις. Ο Matt Flynn περιμένει πάντως. Η ουσία είναι πως τα πιτσιρίκια του Jeff Fisher έφτασαν ήδη τον περσινό αριθμό νικών τους, κι έχουμε ακόμα το 75% της σεζόν μπροστά μας.

Jets - 49ers 0-34

Οι 49ers ξεπέρασαν το brain freeze της προηγούμενης βδομάδας και διέσυραν τους Jets στο MetLife, υπό τον ήχο μιας μαζικής γιούχας για τον Sanchez (που συνεχίζει να έχει ποσοστό ολοκληρωμένων πασών κάτω από 50%) και των πρώτων δειλών “Tebow! Tebow!” της εξέδρας. Σίγουρα δε βοήθησαν τα τρικ του Harbaugh ο οποίος έβαλε μέσα τον αναπληρωματικό quarterback Colin Kaepernick σε δύο περιπτώσεις, χρησιμοποιώντας τον για να τρέξει τη μπάλα (και να κάνει κι ένα touchdown ο ίδιος), και δείχνοντας στον Rex Ryan πώς θα έπρεπε να χρησιμοποιεί τον Σωτήρα Tim τόσο καιρό. Γράφτηκε έτσι το πρώτο “0” της χρονιάς, και το γλέντι στη Νέα Υόρκη μόλις αρχίζει.

O Colin Kapernick (#7) δείχνει στους Jets πώς έπρεπε να χρησιμοποιούν τον Tebow

Cardinals - Dolphins 24-21 (OT)

Παρά το 4-0 οι Cardinals δεν έχουν πείσει κανέναν ακόμα, κι όταν βρέθηκαν να υπολείπονται ένα touchdown των Dolphins, μάλλον κανείς δεν εξεπλάγη τρομερά. Μόνο που ο Kolb είχε αντίθετη άποψη, οδηγώντας την ομάδα του σε ένα θαυμάσιο drive ισοφάρισης (5-8 πάσες, 51 γυάρδες, 2’30’’, με πρώτο completion σε 3rd&16 κι έπειτα πετυχημένο 4th&2) που πρόλαβε να στείλει το ματς στην παράταση μόλις 29’’ πριν τη λήξη. Εκεί η άμυνα των γηπεδούχων έκανε το καθήκον της, κλέβοντας τη μπάλα από τον Tannehill, και με τον Kolb να ξεκινά από τις 49 γυάρδες του Μαϊάμι, το να φτάσουμε σε ένα απλό κοντινό field goal ήταν απλό.

Για πρώτη φορά αναγκαζόμαστε να παραδεχτούμε πως ίσως να έχουμε αδικήσει τον πρώην αναπληρωματικό quarterback της Αριζόνα, γιατί για μια ακόμη φορά πέφτει πάνω του το βάρος μιας ανατροπής στην τελευταία επίθεση. Φυσικά εξακολουθούμε να μην πιστεύουμε πως είναι ομάδα του 4-0, αλλά αυτό γράφει ο φωτεινός πίνακας οπότε οι απόψεις περισσεύουν.

Eagles - Giants 19-17

Από αυτά τα παιχνίδια που κοιτάς το σκορ μια μέρα μετά και δε μπορείς να θυμηθείς το παραμικρό που να συνέβη σε αυτά, παρά μόνο ότι ήσουν απόλυτα σίγουρος πως θα το κέρδιζαν με εντελώς μη-εντυπωσιακό τρόπο οι Eagles, απλώς και μόνο επειδή α) πόσα σερί παιχνίδια είναι δυνατόν να κερδίσουν οι Giants τόσο νωρίς στη σεζόν; και β) οι Eagles απλά μοιάζουν ανίκανοι να χάσουν παιχνίδι εντός του division εδώ και κάποιο διάστημα. Ο Vick ήταν κάκιστος για μια ακόμα φορά πάντως, ντυμένος με μια περίπου απόρρητη πανοπλία του αμερικάνικου στρατού για να μην τραυματίζεται με το παραμικρό, ενώ η επίθεση της ομάδας εξακολουθεί -μυστηριωδώς- να μην περνάει σχεδόν ποτέ από τον LeSean McCoy, κάνοντας έναν θεατή να απορεί ως πότε θα μπορέσει να παίρνει τέτοιες νίκες-ψέμματα. Από την άλλη, μπορεί απλά να βελτιωθεί (όπως έκανε πέρσι) μόνο που φέτος θα έχει θετικό ρεκόρ, και μετά άντε σταμάτα τους.

Cowboys - Bears 18-34

Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε αυτούς τους δύο quarterbacks ούρλιαζε πως κάποιος εκ των δύο (ή και οι δύο) θα μαζεύανε χορτάρι ή/και θα πάσαραν περισσότερο στον αντίπαλο από ό,τι σε συμπαίκτες, και πράγματι αυτό συνέβη, αλλά μόνο για τον Tony Romo. Η άμυνα των Bears μάζεψε πέντε interceptions από τον πολυτραγουδισμένο Romo, πέντε, 5, π έ ν τ ε (5), και μάλιστα σε 3 περιόδους, γιατί μετά ο Jason Garrett έβαλε στο παιχνίδι, που έτσι κι αλλιώς είχε τελειώσει, τον Kyle Orton. (Ο οποίος και έφτασε σε touchdown κιόλας.)

Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως τουλάχιστον για τα 3 από αυτά δεν έφτιαγε ο Romo, και θα έχει δίκιο, γιατί ας πούμε ο Dez Bryant έκανε σε όλο το παιχνίδι του κεφαλιού του και έτρεχε αλλού από εκεί που του πέταγε τη μπάλα ο quarterback του. Αλλά όποιος και να φταίει, η ουσία είναι πως με 5 touchdowns υπέρ σου, με μια άμυνα γεμάτη τιτάνες, και με μια επίθεση που απόψε λειτούργησε σωστά (με το δίδυμο Cutler-Marshall να παραδίδει επιτέλους την pre-season υπόσχεση ενός διδύμου-μαγείας), αυτοί οι Bears είναι ακριβώς οι ομάδα φόβητρο που προφανώς και διασύρει τους Cowboys, και προφανώς είναι η ομάδα που είχαμε στο μυαλό μας όταν τη χρίζαμε (εκ των) φαβορί στην NFC.

Τα υπόλοιπα αποτελέσματα

Ο Manning βρίσκει επιτέλους απέναντί του μια μέτρια ομάδα και την κόβει φέτες, οι Ravens κερδίζουν αγχωτικά τους Browns, οι Vikings κερδίζουν στο Ντιτρόιτ τους μίζερους Lions φτάνοντας ένα εντελώς απροσδόκητο 3-1, οι Texans συνεχίζουν να πατάνε σαν οδοστρωτήρες ό,τι βρουν μπροστά τους, οι Chargers κερδίζουν με μεγάλη διαφορά εκεί που πέρσι είχαν ζήσει τον απόλυτο εφιάλτη, οι Redskins κερδίζουν τους Bucs σε πολύ ευχάριστο ματς, και τέλος οι Jaguars συνεχίζουν να υπάρχουν.

Broncos - Raiders 37-6

Ravens - Browns 23-16

Lions - Vikings 13-20

Texans - Titans 38-14

Chiefs - Chargers 20-37

Jaguars - Bengals 10-27

Buccaneers - Redskins 22-24

Ο πρωταγωνιστής

Brian Hartline, wide receiver των Miami Dolphins

Παρά την ήττα τους από τους Cardinals, οι Dolphins μπορούν να χαίρονται διότι ίσως βρήκαν έναν μεγάλο franchise receiver - κι επειδή στο Μαϊάμι τα καλά νέα σπανίζουν έτσι κι αλλιώς, αυτό σίγουρα δε μπορεί να αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

O Hartline ξεκινά φέτος την 4η χρονιά του στο NFL, αλλά μέχρι τώρα ήταν διαρκώς υπό το ραντάρ. Επιλέχθηκε στον 4ο γύρο του draft χωρίς φανφάρες, ήταν 3ος σε γυάρδες για την ομάδα του στη rookie σεζόν του, τον επόμενο χρόνο τα στατιστικά του ήταν λίγο καλύτερα, τον επόμενο ακόμα λίγο καλύτερα, και φέτος έφτασε επιτέλους να είναι πρώτος receiver μετά την αποχώρηση του Brandon Marshall. Κοινώς, ο Hartline είχε όλα αυτά τα χρόνια το είδος της πολύ αργής αλλά πολύ σταθερής ανάπτυξης που καμιά φορά ξεχνάμε πως ναι, μπορεί και να συμβαίνει. Δεν είναι όλοι οι παίκτες το είδος του αθλητή που εκρήγνυνται μεμιάς.

Εξάλλου και στο κολέγιο, αυτού του είδους ο αργά αλλά σταθερά αναπτυσσόμενος παίχτης ήταν, αρχίζοντας να δουλεύει με την ομάδα του Ohio State ένα χρόνο πριν να μπορεί όντως να παίζει. Κάθε μία από τις σεζόν που ακολούθησε, βελτίωνε τις κατά μέσο όρο γυάρδες των υποδοχών του. Είναι κάπως φοβερό αν το σκεφτείς: O Brian Hartline εδώ και 8 χρόνια καριέρας στο φούτμπολ, γίνεται διαρκώς λίγο καλύτερος.

Το κοινό σκεπτικό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πως ο εν λόγω αθλητής μπορεί να γίνει μεν αρκετά-καλός, αλλά δε θα εκραγεί ποτέ, δε θα βάλει φωτιά σε κανέναν, θα είναι ο τίμιος παίχτης που έχεις εκεί γιατί δε βρίσκεις κάποιον άμεσο λόγο να ρισκάρεις μπας και βρεις κάποιον καλύτερο. (Το γνωστό ‘Λουκάς Βύντρα’ effect, αν θες να το πούμε κι έτσι.)

Μόνο που ο Hartline στο παιχνίδι εναντίον των Cardinals έκανε 253 γυάρδες σε υποδοχές, διαλύοντας το franchise record των Dolphins, και πετυχαίνοντας μια από τις -γενικότερα- 15 καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών. Αυτή η επίδοση δεν είναι πυροτέχνημα, κι ο Hartline δεν μπήκε απλώς στο βιβλίο της ιστορίας των Dolphins αλλά ακόμα σημαντικότερα, κάνει μια δήλωση πως αυτή η ομάδα έχει έναν λιγότερο πονοκέφαλο. Γιατί έχει τον receiver που της χρειάζεται για να γίνει contender.

Στο λύκειο, όταν ξεκινούσε την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, έκανε διάφορα πράγματα, όπως συνήθως συμβαίνει. Έτρεχε ας πούμε και διακοσάρια στο στίβο, ενώ στο φούτμπολ ήθελε να γίνει quarterback, όπως υποθέτω όλα τα πιτσιρίκια καθώς μεγαλώνουν. Παρόμοια πορεία είχε κι ο ένα χρόνο μικρότερος αδερφός του, Mike - κι οι δύο έπαιζαν quarterbacks την ίδια περίοδο, αλλά ενώ ο Brian τελικά μετακινήθηκε μπροστά, στο άδειο γήπεδο, για να κάνει υποδοχές, ο Mike παρέμεινε στο κέντρο.

Μπήκαν στο NFL με ένα χρόνο διαφορά, ο Mike πήγε πέρσι στους Colts όταν άρχισε να μοιάζει πως με την απουσία του Manning, η Ινδιανάπολη θα χρειαζόταν quarterbacks. Ένα χρόνο αργότερα, ο Mike έχει κοπεί από τους Colts (κι από τους Patriots, μετέπειτα), αφού πρώτα βρέθηκε στον πάγκο πίσω από τον Curtis Painter, ενώ ο Brian βρήκε το κάλεσμά του και έγραψε ιστορία.

Μετά το παιχνίδι, οι δημοσιογράφοι έπεσαν πάνω του, κι εκείνος απόρησε γιατί, δεδομένου πως μόλις είχαν ηττηθεί. “ Κατέγραψες την καλύτερη επίδοση wide receiver στην ιστορία των Dolphins!”, του φώναξε ένας.

-Πόσες έκανα;

-253.

“ You shitting me;!”, η ενστικτώδης του απάντηση.

Στο εξής, θα είναι πιο υποψιασμένος.

Οι ιστορίες τριών quarterbacks

Δυο λόγια για τρία quarterback storylines που ίσως μας απασχολήσουν την ερχόμενη εβδομάδα.

Ένα, Peyton Manning (εναντίον Tom Brady)

Η επιστροφή του Manning στο NFL ήταν το πρώτο που μας ένοιαζε. Έπειτα μπήκε στο παιχνίδι το “είναι ο Manning που ήταν; μπορεί να πασάρει ακόμα;”. Τώρα που τον είδαμε να κερδίζει το πρώτο του άνετο παιχνίδι (και να είναι σε γενικές γραμμές αξιοπρεπής ακόμα κι απέναντι στις 2 πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος), τα ερωτήματα κάνουν για λίγο στην άκρη, και τη θέση τους παίρνει μια σύγκρουση που πάντα σύσσωμο το NFL περιμένει με κομμένη την ανάσα. Δεν έχει το σύγχρονο φούτμπολ καμιά άλλη αληθινή τιτανομαχία σαν την κόντρα Manning v Brady, και την ερχόμενη Κυριακή οι δυο τους θα τεθούν ξανά, επιτέλους, αντιμέτωποι. It’s been too long.

Δύο, Drew Brees (εναντίον Johnny Unitas)

Οι Saints δε λένε να ξεκολλήσουν από το μηδέν, όμως ο Brees θα δώσει αυτή τη βδομάδα τουλάχιστον έναν λόγο για πανηγύρια στη Νέα Ορλεάνη (και ξέρετε, δε θέλουν και πολύ εκεί κάτω). Αν κάνει touchdown με πάσα ενάντια στους Chargers, την παλιά του ομάδα, που τον άφησε ελεύθερο να φύγει για να πάει να γύινει θρύλος στη Νέα Ορλεάνη, ο Brees θα έχει φτάσει τα 48 διαδοχικά παιχνίδια με τουλάχιστον μία touchdown πάσα, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 47, που κρατάει ο θρύλος John Unitas από το 1960. Κι αν το αραχνιασμένο ρεκόρ γυαρδών σε μία σεζόν του Marino που κατέρριψε πέρσι ο Brees, ήταν κάτι που με τους παρόντες κανονισμούς δε θα άντεχε πολύ ακόμα ούτως ή άλλως, το να πασάρεις ασταμάτητα για touchdown επί 4 σεζόν χωρίς ούτε ένα στραβοπάτημα, είναι η απόλυτη κατάθεση στο πόσο μεγάλος quarterback είναι ο Brees.

Και φυσικά, θα έπρεπε να συμβεί εναντίον των San Diego Chargers.

Τρία, Tim Tebow (εναντίον Mark Sanchez)

TEEEEEEBOW TIIIIIIIIIME!!!1! (*)

(*ίσως)

Power List v12.1 (στο ¼)

Με 4 από τους 16 αγώνες στο συρτάρι, ήρθε ο καιρός να επιχειρήσουμε να βάλουμε σε μια σχετική σειρά δυναμικότητας της ομάδες, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβανόμαστε, συνυπολογίζοντας έναν συνδυασμό ρεκόρ νικών-ηττών, δυσκολίας ως τώρα προγράμματος, και γενικής εικόνας της ομάδας στο γήπεδο. Ίσα-ίσα για να έχουμε κάτι να κοιτάμε όταν φτάσουμε στα πλέι-οφ και να γελάμε. Από την επόμενη αγωνιστική θα αρχίσουμε να έχουμε και κατάταξη ανά division. Για την ώρα, λίστα σουπερμάρκετ!

1, San Francisco 49ers (3-1)

Ναι, ακόμα, #1. Κι ας χάσαν από τη Μινεσότα. Υπάρχουν αήττητες ομάδες, αλλά οι 49ers συνεχίζουν να δίνουν την εντύπωση πως χάνουν μόνο στις σπάνιες συγκυρίες ευθυγράμμισης των πλανητών που έχουν ως αποτέλεσμα να κάνουν λάθη. Το αν θα χάσουν ή όχι, εξαρτάται από αυτούς. Αυτή τη στιγμή όλοι οι θεατές και αναλυτές σκοντάφτουν ο ένας στον άλλον για να προλάβουν να προβλέψουν Super Bowl μεταξύ Χιούστον και Ατλάντα, αλλά δεν υπάρχει τίποτα στο σύμπαν που να μας πείθει πως οι Falcons θα καταφέρουν να αποκλείσουν αυτούς τους 49ers.

2, Houston Texans (4-0)

Βέβαια είναι κάπως πιο δύσκολο να δικαιολογηθεί το πώς γίνεται να είναι στο #2 οι Texans. Αυτή τη στιγμή δίνουν την αίσθηση μιας τέλειας ομάδας. Το θέμα είναι πως τίποτα δεν είναι τέλειο, και ίσως όταν έρθει η στραβή (γιατί πάντα έρχεται), οι Texans να μην έχουν όσο μεγάλο βάθος χρειάζεται. Ίσως.

3, Baltimore Ravens (3-1)

Αν είσαι διαρκώς ‘εκεί ψηλά’, κάποια στιγμή η μπίλια θα κάτσει σε σένα. Οι Ravens μπορεί να μην παράγουν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα άλλων ομάδων, αλλά ξέρεις πως τα πραγματικά μεγάλα παιχνίδια θα τα κερδίσουν. (Εκτός αν Cundiff.) Ειδικά αν προλάβει να επιστρέψει κι ο Suggs, θα αρχίσουμε να αισθανόμαστε ακόμα πιο ασφαλείς για την πρόβλεψη πως το Lombardi φέτος θα πάει στη Βαλτιμόρη.

4, Atlanta Falcons (4-0)

Δύο παιχνίδια στην έδρα τους, με υποδεέστερους αντιπάλους, τους έφτασε η ψυχή στο στόμα για να τα κερδίσουν, και ακόμα -πολύ απλά- δεν έχουν δώσει κάποιο πολύ μεγάλο παιχνίδι-τεστ. Όχι πως υπάρχει αμφιβολία πως θα κερδίσουν το division τους (μη σου πως και το #1 της NFC, με άνεση κιόλας), αλλά το κάτι παραπάνω μένει ακόμα να αποδειχτεί. Αν και, για να τα λέμε όλα, η refuse to lose μενταλιτέ τους την Κυριακή το βράδυ απέναντι στους Panthers ήταν αρκούντως πειστική.

5, Chicago Bears (3-1)

Η διαφορά της 4άδας από τους υπόλοιπους είναι μπόλικη αυτή τη στιγμή, αλλά από τις ‘πολύ καλές-όχι σούπερ’ ομάδες, πρώτους θα βάζαμε τους Bears, για τον λόγο πως όταν λειτουργεί η εναέρια κυκλοφορία της μπάλας σωστά, είναι πολύ δύσκολο να τους παίξεις. Το θέμα είναι πως λειτουργεί τις μισές φορές μόνο, γιατί ο Cutler είναι άνισος.

6, New York Giants (2-2)

Τα έχουμε ξαναπεί. Πλήρης ανισορροπία, αλλά αν κάποιος προβλέψει εδώ και τώρα πως θα κάνουν το ριπίτ, θα μου είναι πολύ δύσκολο να τον αντικρούσω. Ναι, μπορεί. Γιατί όχι. Πληρούσαν τα κριτήρια πέρσι, τα πληρούν ακόμη περισσότερο φέτος.

7, Arizona Cardinals (4-0)

Σε λίγους μήνες θα το βλέπουμε αυτό και θα γελάμε, αλλά πόσ πιο χαμηλά να βάλεις μια ομάδα του 4-0; Υποθέτω πως όσο κι αν πιστεύεις πως αργά ή γρήγορα θα ξεφουσκώσεις, της οφείλεις τουλάχιστον την πρώτη θέση στο γκρουπ ομάδων που δεν πιστεύεις πως μπορούν να κατακτήσουν το Super Bowl φέτος. Ειδικά μετά τη συγκινητική επίοδοση του Kevin Kolb την Κυριακή.

8, New England Patriots (2-2)

Οι Patriots πειραματίζονται με ενδιαφέροντα τρόπο, είναι βέβαια λες κι έχουν ξεχάσει την ύπαρξη του Wes Welker, αλλά εξακολουθούν να έχουν πολύ ενδιαφέρον. Δεν είναι οι ανίκητοι θεοί των περασμένων σεζόν, αλλά εξακολουθούν να είναι οι Patriots του Tom Brady και του Bill Belichik.

9, Denver Broncos (2-2)

Ο Manning είναι καλός, και στην πορεία του επόμενου διμήνου οι Broncos δε θα έχουν το εξωφρενικά δύσκολο πρόγραμμα που είχαν στο άνοιγμα της σεζόν. Έχουν αληθινές πιθανότητες να πάρουν και φέτος το division.

10, Green Bay Packers (2-2)

Έχουν κερδίσει δύο (τρία, αν θες) με αγχωτικό τρόπο και από μέτρια έως απλά καλή επίδοση. Η επιθετική τους λειτουργία αντιμετωπίζει προβλήματα ακόμα και στην πάσα, ο Benson δε μοιάζει να είναι ουσιαστική εναλλακτική λύση στο έδαφος, η άμυνα τα γνωστά... Με το χέρι στην καρδιά, υπάρχει έστω ένας που πείθεται φέτος από τους Packers;

11, Philadelphia Eagles (3-1)

Πέρσι απείχαν μια νίκη από τα πλέι-οφ και αυτό ύστερα από φρικτό ξεκίνημα. Φέτος, παίζουν πάλι χάλια αλλά είναι στο 3-1 κι αυτό δεν αγνοείται. Αν πάρουν μπρος, θα μπουν με ευκολία στα πλέι-οφ, και μάλιστα με το είδος της φόρας που χρειάζεται μια ομάδα για να πάρει την κούπα. Το θέμα είναι, πως με τον Vick να είναι όλο και χειρότερος, δε βλέπουμε πώς μπορεί να συμβεί και φέτος μια τέτοια ανατροπή στην απόδοση.

12, Seattle Seahawks (2-2)

Ίσως να είναι ψηλά. Ίσως να είναι χαμηλά. Ίσως να χωθούν στα πλέι-οφ. Ίσως όχι. Ίσως γίνει βασικός ο Matt Flynn. Ίσως βελτιωθεί ο Russell Wilson. Ίσως το hail Mary με τους Packers ήταν touchdown. Ίσως ήταν interception.

13, Pittsburgh Steelers (1-2)

Όχι, δεν έχουμε τρελαθεί και βάζουμε στο πάνω μισό της κατάταξης μια ομάδα με αρνητικό ρεκόρ, απλώς αυτή η ομάδα είναι οι Steelers.

14, Minnesota Vikings (3-1)

Δε μπορείς να αγνοήσεις ούτε αυτό το ρεκόρ, ούτε τον όλο και καλύτερο Christian Ponder, που από πέρσι μας άρεσε πολύ. Αυτή η ομάδα απαιτεί να την πάρουμε στα σοβαρά.

15, Cincinnati Bengals (3-1)

Κι αυτή το ίδιο βέβαια, αλλά μέχρι να κερδίσει ένα (1) παιχνίδι απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο, παραμένουμε σκεπτικοί.

16, San Diego Chargers (3-1)

Ένα δύσκολο παιχνίδι έπαιξαν, ένα. Και διασύρθηκαν εντός έδρας. Οι Falcons αν το έπαιζαν στοίχημα την προηγούμενη Κυριακή, θα μπορούσαν να τους έχουν κερδίσει 13-70.

17, Miami Dolphins (1-3)

Ναι, ΟΚ, αλλά τις δύο ήττες τις έχουν στην παράταση, συνεχίζοντας (όπως πέρσι) να αφήνουν μέσα από τα χέρια τους παιχνίδια που τους ανήκουν. Κάποια στιγμή αυτό θα σταματήσει, όπως σχεδόν συνέβη πέρσι, και τότε θα φανεί πως οι Dolphins δεν είναι και τόσο κακή ομάδα. Τώρα, αν είχαν κι έναν quarterback της προκοπής, αν μη τι άλλο θα τους βάζαμε πάνω από Bengals και Chargers.

18, Dallas Cowboys (2-2)

Δεν έχουμε ιδέα. Πέραν του ότι αυτή η ομάδα δεν πιάνει πλέι-οφ ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα.

19, St. Louis Rams (2-2)

Είναι πολύ καλύτεροι από όσο έχουν δικαίωμα να είναι, αυτή τη στιγμή. Θα εκπλαγούμε (ευχάριστα) αν αποφύγουν την 4η θέση στο division τους και φέτος, μόνο που φέτος ίσως και να μπορέσουν να το καταφέρουν με αξιοπρεπέστατο ρεκόρ γύρω στις 7 νίκες, και μια υπόσχεση πως σε 2-3 από τώρα θα είναι μια ντουζίνα θέσεις πιο πάνω σε αυτή την ίδια λίστα.

20, Washington Redskins (2-2)

Ο RG3 έχει τεράστιο μέλλον, και η ομάδα φέτος είναι πού ενδιαφέρουσα και ευχάριστη και σκοράρει πολύ (τίποτα από αυτά δε συνέβαινε πέρσι), αλλά ακόμα είναι ανέτοιμη για την υπέρβαση.

21, Carolina Panthers (1-3)

Για άλλη μια χρονιά, είναι καλύτεροι από το ρεκόρ τους. Ο προπονητής τους σίγουρα δε τους βοηθά, όμως πιστεύουμε πως θα φτύσουν αίμα για να μην καταλήξουν πάλι με αρνητικό ρεκόρ. Η απόδοσή τους στο Georgiadome την Κυριακή ήταν απλά η προειδοποίηση. Θα κάνουν ζημιές.

22, New Orleans Saints (0-4)

Ναι, είναι γελοίο να τους βάζουμε 10 θέσεις πάνω από το ρεκόρ τους, αλλά από την άλλη είναι γελοίο το ότι οι New Orleans Saints έχουν αυτό το ρεκόρ. Το πρόβλημα γι’αυτούς είναι πως δεν πρόκειται (μόνο) για συγκυρία: Έχουν μακράν τη χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος, κι αν η επίθεση δε ρολαρει στο απόλυτο (και με τον αναπληρωματικό-αναπληρωματικό προπονητή αυτό είναι κατανοητά δύσκολο να συμβεί) τότε συμβαίνουν πράγματα όπως να χάνεις εντός έδρας από τους Kansas City Chiefs. Προφανώς αργά ή γρήγορα θα πάρουν τα πάνω τους, κάπως, αλλά εξίσου προφανώς η χρονιά απέχει μία ήττα, άντε δύο, από το να καταχωρηθεί κι επισήμως ως καμμένη.

23, Tampa Bay Buccaneers (1-3)

Αξιόμαχοι σε όλα τα παιχνίδια τους, δύσκολα τους κερδίζεις, χάνουν μόνο με μικρές διαφορές, και γενικά αυτό σημαίνει πως σύντομα κάτι θα αρχίσει να πηγαίνει καλά. Αλλά μάλλον όχι ακόμα.

24, Buffalo Bills (1-3)

Το ότι διασύρθηκαν από τους Jets είναι πιστεύω αρκετός λόγος για τη θέση τους εκτός εικοσάδας.

25, Indianapolis Colts (1-2)

Η ομάδα προσπαθεί να ορθοποδήσει κι ο Andrew Luck είναι ο άνθρωπος για τη δουλειά, αλλά μέσα σε όλες τις δυσκολίες ήρθαν και τα αποκαρδιωτικά νέα για διάγνωση του κόουτς Chuck Pagano με λευχαιμία. Ο Pagano θα νοσηλευτεί για 2 μήνες περίπου, και κάπως έχεις την αίσθηση πως η τίμια αυτή νέα ομάδα θα έχει τώρα έναν ακόμα λόγο να θέλει να υπερβάλει εαυτόν. Κι εμείς να τους στηρίξουμε.

26, Oakland Raiders (1-3)

Όσο κι αν εκτιμούμε τον Carson Palmer, η κατάσταση στο Ώκλαντ δεν τραβάει.

27, Detroit Lions (1-3)

Όταν βλέπεις ακόμα και τον Calvin Johnson να ρίχνει στο έδαφος δύο και τρεις πανεύκολες πάσες (από τις ελάχιστες καλές που κατάφερε φέτος έτσι κι αλλιώς ο Matthew Stafford), τότε ξέρεις πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο Ντιτρόιτ. Αυτή η ομάδα εξελίσσεται προς τη λάθος πλευρά.

28, Kansas City Chiefs (1-3)

Με τον Matt Cassel δε γίνεται δουλειά. Πριν την έναρξη της σεζόν πολλοί ήταν αισιόδοξοι για τις φετινές προοπτικές του Κάνσας - δε το καταλαβαίναμε τότε, σίγουρα δε το καταλαβαίνουμε τώρα.

29, Tennessee Titans (1-3)

Είναι μια ομάδα που δε μπορεί να κάνει καλά απολύτως τίποτα μες στο γήπεδο, και μέσα σε όλα της τραυματίζεται σοβαρά κι ο quarterback της. Πέρσι κάναν σιωπηλά μια συμπαθή σεζόν, αλλά ήταν επειδή είχαν το ευκολότερο πρόγραμμα από τις 32 ομάδες. Φέτος δε θα έχουν παρόμοια τύχη.

30, New York Jets (2-2)

Είναι ομάδα του 2-2, σύμφωνοι. Είναι γελοίο να έχεις στον πάτο της κατάταξης μια ομάδα του 2-2, σύμφωνοι. Δεν δικαιολογείται να βάζεις 10 ομάδες με αρνητικό ρεκόρ και μία ομάδα δίχως καν νίκη, πάνω από μια ομάδα του 2-2, σύμφωνοι.

Αλλά τους έχετε δει τους Jets να παίζουν;

31, Jacksonville Jaguars (1-3)

Ξέρεις.

32, Cleveland Browns (0-4)

0-16, baby!

Επόμενη αγωνιστική

Τo Rams-Cardinals την Πέμπτη το βράδυ θα μας φέρει στην αδιανόητη θέση να σκεφτούμε σοβαρά το ενδεχόμενο να ξενυχτήσουμε για να δούμε ένα παιχνίδι Rams-Cardinals (ας το λέγαμε αυτό πριν ένα μήνα, θα γελάγανε μέχρι κι οι οπαδοί των Jaguars). Τα άλλα βραδυνά παιχνίδια είναι το Saints-Chargers την Κυριακή (όπου ο Brees θα σπάσει το ρεκόρ του Unitas και οι Saints θα κάνουν την πρώτη τους νίκη) και το Jets-Texans τη Δευτέρα (όπου ο Tebow θα σπάσει το αήττητο των Texans, ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΣΤΕ!, μάλλον).

Από το Κυριακάτικο κυρίως πιάτο της αγωνιστικής ξεχωρίζει φυσικά το Manning v Brady του Patriots-Broncos, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει και το Redskins-Falcons, με τον RG3 να τα βάζει με τους αήττητους Falcons. Τίμια, ισορροπημένα ματσάκια θα είναι τα Panthers-Seahawks και Bengals-Dolphins, ενώ δυστυχώς θα αναγκαστούμε να ενδιαφερθούμε εκ των πραγμάτων και για την έκβαση του Steelers-Eagles, το οποίο ακούγεται σαν το ασχημότερο πράγμα που θα πρέπει να υποστούν τα μάτια μας σε όλη τη φετινή σεζόν.