Ούτε παραγγελιά να κάναμε αυτές τις μέρες την εμβληματική σκηνή της ταινίας «Ορατότης μηδέν», στην οποία ο συχωρεμένος ο Νίκος Κούρκουλος φώναζε κάθιδρος και απελπισμένος, «Όχι άλλο κάρβουνο»...

Δικαιούμαστε κι ελόγου μας να πούμε «Όχι άλλο ιταλικό κάρβουνο», καθώς βαρεθήκαμε εμείς ως ελληνικό μπάσκετ και συνάμα βαρέθηκαν και οι υπήκοοι τηςBel Paese να βλέπουμε οι μεν τις φάτσες των δε!

Το επισήμανα και χθες αυτό διότι έτυχε μέσα σε 72 ώρες να εξελιχθούν τέσσερα διαφορετικά ανταμώματα σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις...

Την Τετάρτη η ΑΕΚ αντιμετώπισε τη Ρέτζο Εμίλια και οι γυναίκες του Ολυμπιακού τη Βίρτους Μπολόνια, χθες πήρε σειρά ο Παναθηναϊκός με την Αρμάνι Μιλάνο και η τετραλογία ολοκληρώνεται απόψε στο Νέο Φάληρο με τον αγώνα ανδρών του Ολυμπιακού με τη Βίρτους Μπολόνια.

Καλώς τηνε κι ας άργησε

Πλάκα πλάκα οι Πειραιώτες και η ομάδα της Εμίλια Ρομάνια λάνσαραν μια unisex εκδοχή και μένει να φανεί πού θα κάτσει η μπίλια...

Καλώς τηνε κι ας άργησε, λοιπόν...

Άργησε όντως η Βίρτους να ξανάρθει στα μέρη μας και της έλαχε ο κλήρος να αριβάρει δυο φορές μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο για να αντιμετωπίσει πρώτα τον Παναθηναϊκό από τον οποίο ηττήθηκε στην παράταση με 88-85 και απόψε τον Ολυμπιακό...

Άργησε, αλλά επιστρέφει απόψε (όχι πάντως σεινάμενη, κουνάμενη) έχοντας ως ξεναγούς στην επίσκεψη της στο Νέο Φάληρο δυο παίκτες που έχουν φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα και μάλιστα αγαπήθηκαν πολύ στον Πειραιά: τον MVP της κανονικής περιόδου της EuroLeague, τη σεζόν 2009-10, Μίλος Τεόντοσιτς (2007-2011) και τον Ντάνιελ Χάκετ (2015-17).

Οι δυο ομάδες ξαναβρίσκονται αντιμέτωπες μετά από 15 χρόνια, καθώς είχαν αναμετρηθεί τη σεζόν 2007-08, όταν οι Πειραιώτες επικράτησαν με 104-76 στο ΣΕΦ και με 91-80 στην Μπολόνια.

Πέντε χρόνια νωρίτερα οι Ερυθρόλευκοι είχαν επιβληθεί πάλι και στα δυο ματς (80-66, 77-73), ενώ σε σύνολο 15 αγώνων, το σκορ είναι 11-4 υπέρ τους, μάλιστα παραμένουν αήττητοι στην έδρα τους με 8-0.

Πελάτισσα των αιωνίων!

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε και νίκησε τη Βίρτους στον τελικό του Final 4, στις 5 Μαΐου του 2002 στην Μπολόνια, ενώ την είχε αποκλείσει στη σειρά των playoffs του 1995, καθ’ οδόν προς τη Σαραγόσα (65-78, 63-55, 99-56).

Oι παρτίδες του Ολυμπιακού μαζί της δεν περιλαμβάνουν κάποιον τελικό, ωστόσο η ιταλική ομάδα έγινε επίσης το σκαλοπάτι της παρθενικής πρόκρισης του σε Final 4...

Τούτο συνέβη στα playoffs της σεζόν 1993-94, όταν οι Ερυθρόλευκοι επικράτησαν με 2-1 (64-77, 89-69, 65-62) και σφράγισαν το εισιτήριο για το ταξίδι στο Τελ Αβίβ...

Και πώς;

Ο Μορέτι στα... ούλα του Φασούλα!

Σε ένα συγκλονιστικό ντέρμπι με αιχμή του δόρατος τη μεγαλοπρεπή τάπα του Παναγιώτη Φασούλα στο σουτ τριών πόντων του Παόλο Μορέτι, στα τελειώματα του τρίτου και καθοριστικού ματς στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας!

Όντως εκείνο το βράδυ της 17^ης Μαρτίου του 1994, ο δόλιος ο Μορέτι πιάστηκε (όπως έλεγε ένα σύνθημα των ΠΑΟΚτσήδων) στα... ούλα του Φασούλα!!!

Τον ρώτησα έξω από τα αποδυτήρια του ΣΕΦ για το πώς ένιωσε εκείνη τη στιγμή που είδε τον ουρανό σφοντύλι και τον ξαναρώτησα μετά από δυο χρόνια, όταν αρίβαρε στην Αθήνα για να φορέσει τη φανέλα του Περιστερίου (σεζόν 1996-97) τον ρώτησα εάν του είχε περάσει ο εφιάλτης...

Τον ξανασυνάντησα στις 21 Δεκεμβρίου του 2016 στην Πυλαία όπου βρέθηκε ως προπονητής της Βαρέζε για τον αγώνα του Basketball Champions League με τον ΠΑΟΚ και προτού αρχίσουμε τη συνέντευξη, μπροστά στην κάμερα, χαμογέλασε και με ρώτησε..

«Θα μου πας πάλι την κουβέντα σε εκείνη την τάπα του Φασούλα;»

Του έγνεψα καταφατικά.

Και βεβαίως τον ξαναρώτησα, ούτε βαλτός να ήμουν!

Η ατάκα του Γκάλη και το σπριντ του Μπινέλι

Επτά χρόνια νωρίτερα (10 Ιουνίου 1987), όταν η Εθνική ξόρκισε τους εξ Απεννίνων δαίμονες της, νικώντας στον προημιτελικό του EuroBasket με 90-78, έξω από τα αποδυτήρια του ΣΕΦ, oNίκος Γκάλης μου είχε πει μια τρομερή ατάκα...

«Κατάλαβα ότι θα νικήσουμε από το ζέσταμα, είδα τον φόβο στα μάτια των Ιταλών»!

Εγώ κατάλαβα ότι ο Ολυμπιακός θα νικούσε την Μπάκλερ μετά το ζέσταμα και λίγο πριν από το τζάμπολ, όταν είδα τον Αουγκούστο Μπινέλι να φεύγει δρομαίος προς τα αποδυτήρια για να κάνει την ανάγκη του!

Δεν ξέρω εάν επρόκειτο για ψιλό ή για χοντρό (sic), αλλά εκείνη τη στιγμή θεώρησα ότι επρόκειτο για έναν αίσιο οιωνό, που ωστόσο φιλτραρίσθηκε και πήρε σάρκα και οστά από μια συναρπαστική φάση στα ύστερα του θρίλερ…

Δεν θα φλυαρήσω περισσότερο γι’ αυτή τη φάση, διότι τα διατρέξαντα τα πραγματεύθηκε πριν από επτά μήνες εδώ ο Γιάννης Φιλέρης, οπότε παμ’ παρακάτω...

Παρακάτω είναι μια κατά το μάλλον ή ήττον πελατειακή σχέση που έχει αναπτύξει το ελληνικό μπασκετικό έθνος με τους Ιταλούς!

Το λες και ασέβεια αυτό που γράφω, διότι μια εποχή οι λεγάμενοι δεν μας έβλεπαν και συν τοις άλλοις μας έδερναν κιόλας, αλλά, ως γνωστόν, έχει ο καιρός γυρίσματα!

To μακρύ ζεϊμπέκικο!

Κόντρα σε ιταλικές ομάδες ο Ολυμπιακός γράπωσε δυο προκρίσεις σε Final 4: το 1994 με την Μπάκλερ Μπολόνια και το 2012 με την Μοντεπάσκι Σιένα, από την οποία είχε αποκλεισθεί την προηγούμενη χρονιά.

Απέναντι σε ιταλικές ομάδες ο Παναθηναϊκός κατέκτησε έναν τίτλο (Κίντερ, 2002) και πέτυχε δυο προκρίσεις σε Final 4 (Μπάκλερ Μπολόνια/1995, Μοντεπάσκι Σιένα/2009), μια σε τελικό (Μοντεπάσκι Σιένα, 2011) και άλλη μία σε ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων (Φιντές Νάπολι/1969)

Η ονειρώδης ραβέρσα του Τρόντζου

Οι ιταλικές ομάδες συνδέονται με δυο θριάμβους της ΑΕΚ στο Κύπελλο Κυπελλούχων: η Ινις Βαρέζε στον διπλό ημιτελικό του 1969 (με την κατά τον Βασίλη Γεωργίου, «ονειρώδη ραβέρσα του Γιώργου Τρόντζου» στο Καλλιμάρμαρο) και η Κίντερ Μπολόνια στον τελικό του 2000 στη Λωζάνη.

Δυο χρόνια νωρίτερα (1998) η «Βασίλισσα» είχε ηττηθεί από την Κίντερ στον τελικό του Final 4 του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Βαρκελώνη, ενώ στον ημιτελικό νίκησε, χάρη στο τρίποντο του Μπάνε Πρέλεβιτς, την Μπενετόν Τρεβίζο.

Ιταλική εσάνς είχε και το Κύπελλο Κόρατς που έβαλε στη συλλογή του ΠΑΟΚ το 1994, καθώς νίκησε και στους δυο τελικούς τη Στεφανέλ Τριέστε.

Τρία χρόνια αργότερα (1996-97) η Μπενετόν Τρεβίζο υπήρξε το εμπόδιο που ξεπέρασε σε διπλούς αγώνες ο Άρης για να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, το οποίο κατέκτησε νικώντας την Τόφας Μπούρσα.

Οι ήττες που πόνεσαν

Στον αντίποδα βεβαίως υπάρχουν και κάμποσες ήττες...

Τρεις από αυτές έχει υποστεί ο Παναθηναϊκός στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1972 από την Ινις Βαρέζε, στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1998 από τη Στεφανέλ Μιλάνο και στα playoffs του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1999 από τη Φορτιτούντο Μπολόνια.

Το 1988 η Τρέισερ Μιλάνο έφραξε τον δρόμο του Άρη στον ημιτελικό του Final 4 της Γάνδης, το 1990 η Κνορ Μπολόνια του «Sugar» Ρέι Ρίτσαρντσον απέκλεισε τον ΠΑΟΚ στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων και το 1997 η Γκλάξο Βερόνα έριξε στο κανναβάτσο τον Ηρακλή στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων.