-Εάν σας ρωτούσε ο γιος σας... "μπαμπά, τι θα θυμάσαι από τον Παναθηναϊκό του 2007;", τι θα του απαντούσατε;

"Θα του απαντούσα το απλούστατο. Οτι το 2007 ήταν μια απίστευτη χρονιά, η οποία ήταν από την αρχή δύσκολη, αλλά ο Παναθηναϊκός κατάφερε να εκπληρώσει και τους τρεις στόχους του. Θυμάμαι ότι στην αρχή της καινούργιας προσπάθειας έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ για το Κύπελλο Ελλάδος κατακτώντας εν συνεχεία το Κύπελλο.

Μοχθήσαμε για να φτάσουμε ως το Φάιναλ Φορ της Αθήνας αντιμετωπίζοντας τεράστια πίεση από την αρχή της χρονιάς. Δουλέψαμε, όμως, σκληρά χωρίς να σκεφτόμαστε ότι θα διεξαχθεί στο γήπεδό μας και όταν ήλθαν οι αγώνες με την Ταού Κεράμικα και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας ήμαστε απολύτως έτοιμοι πνευματικά και αγωνιστικά για να κατακτήσουμε το τρόπαιο".



-Ηταν ο τελικός της περυσινής Ευρωλίγκας μεταξύ Παναθηναϊκού και ΤΣΣΚΑ Μόσχας ο ποιοτικότερος αγώνας των τελευταίων ετών;



"Πιστεύω ότι ήταν ένας από τους σπουδαιότερους αγώνες των τελευταίων ετών. Αν θυμάστε, στη συνέντευξη Τύπου πριν από τον τελικό είχα δηλώσει ότι ο Παναθηναϊκός και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι δύο ομάδες που μπορούν να προσφέρουν υψηλό θέαμα και μεγάλες συγκινήσεις στους θεατές που θα βρεθούν στο ΟΑΚΑ. Και δικαιώθηκα! Ηταν ένας πολύ μεγάλος τελικός από κάθε άποψη"...



-Είναι ιδέα μας ή κάθε φορά που συναντάτε τον Ετορε Μεσίνα, αμφότεροι έχετε πάντα κάτι καινούργιο να μας παρουσιάσετε; Το έχετε αισθανθεί αυτό με άλλους προπονητές;



"Πρέπει να καταλάβετε κάτι. Συγκρούονται δύο ομάδες και όχι οι προπονητές τους. Στον τελικό αναμετρήθηκαν ο Παναθηναϊκός και η ΤΣΣΚΑ. Οχι ο Ομπράντοβιτς και ο Μεσίνα. Σε κάθε αγώνα, όμως, ο κάθε προπονητής προσπαθεί να εκπλήξει τον συνάδελφό του και να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη. Είναι μια παρτίδα σκάκι, στην οποία πληρώνεις το κάθε λάθος"...

-Μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας έρχονται τα πλέι οφ της Α1 και οι τελικοί με τον Ολυμπιακό...



"Οι παίκτες μας ήταν πάρα πολύ κουρασμένοι μετά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλαν στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας. Οταν λέω πάρα πολύ κουρασμένοι το εννοώ. Χρειάστηκε να γίνουν πέντε τελικοί για να κατακτήσουμε τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος ολοκληρώνοντας με ιδανικό τρόπο μια χρονιά που δεν ήταν καθόλου εύκολη για μας.

Τώρα που το σκέφτομαι έχουμε πάρα πολλούς λόγους για να αισθανόμαστε υπερηφάνεια ως σύλλογος, αλλά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ήδη έχει ξεκινήσει η προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, όπως επίσης ότι όλοι θέλουν να κερδίσουν τον πρωταθλητή Ευρώπης. Αλλά εργαζόμαστε σκληρά και έχουμε κι εμείς τρομερό κίνητρο, ώστε να φέρουμε εις πέρας τη νέα αποστολή μας"

...

-Ποιο ήταν το κομβικό σημείο, εκείνο το ματς που είτε σήμανε συναγερμό είτε φανέρωσε τη δυνατότητα της ομάδας ότι μπορεί να κατακτήσει την Ευρωλίγκα;



"Ο αγώνας που σήμανε συναγερμό, όχι μεγάλο, αλλά αρκετό ώστε να μας αφυπνίσει, ήταν με την Ολυμπιάδα στην Πάτρα για τη 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Σε εκείνο το ματς ο Παναθηναϊκός έχασε, αλλά οι παίκτες κατάλαβαν ότι έπρεπε να δουλέψουν σκληρά και μέσα από τις προπονήσεις να γίνουν η ομάδα που εκ των υστέρων θα κατακτούσε και τους τρεις τίτλους. Υστερα, ήλθαν οι νίκες που επιβεβαίωσαν την ποιότητα και τις ικανότητες του Παναθηναϊκού και οι παίκτες μας πίστεψαν ότι το 2007 θα μπορούσε να είναι η χρονιά τους".



-Τις τελευταίες χρονιές τρεις παίκτες έχουν αποφασίσει να αποχωρήσουν από τον Παναθηναϊκό δημιουργώντας θόρυβο. Ο Γιάκα Λάκοβιτς, ο Βασίλης Σπανούλης και ο Ραμούνας Σισκάουσκας. Από ποιον αισθανθήκατε περισσότερο προδομένος;



"Δεν με ενδιαφέρει το ποιοί έχουν φύγει από τον Παναθηναϊκό! Και οι τρεις ήταν εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Ο Σπανούλης κυνήγησε το όνειρό του και δεν τον κατηγορώ για αυτό. Ασχέτως αν η απόφασή του ήταν ορθή ή λανθασμένη, ήθελε να παίξει στο ΝΒΑ. Επειδή είναι ένας παίκτης που λατρεύει το παιχνίδι και εκεί το στερήθηκε, επέστρεψε στον Παναθηναϊκό και μόνο αν τον δείτε στις προπονήσεις θα καταλάβετε πόσο μεγάλο κίνητρο έχει και πόσο δουλευταράς και πεισματάρης είναι.

Σίγουρα, κάνει και λάθη, αλλά όταν προσπαθείς τόσο σκληρά, είναι λογικό να κάνεις και λάθη. Η υπόθεση του Σισκάουσκας ήταν διαφορετική. Του έγινε καλύτερη προσφορά και αποφάσισε να πάει στην ΤΣΣΚΑ. Αυτό ήταν όλο. Οσο για τον Λάκοβιτς, δεν θέλω να αναφερθώ. Εχω μιλήσει για αυτό το θέμα στο παρελθόν και όλοι ξέρουν την αλήθεια"...





-Εάν τα βάζαμε σε μια ζυγαριά, ποιο στοιχείο είναι πιο σημαντικό για να φτάσει μια ομάδα στο Φάιναλ Φορ και να διεκδικήσει το τρόπαιο; Το μπάτζετ ή η χημεία της;



"Αναμφισβήτητα, όταν μια ομάδα έχει υψηλό μπάτζετ, μπορεί να συγκροτήσει το ρόστερ της με πολύ ποιοτικούς παίκτες και εννοείται ότι έχει περισσότερες ελπίδες να πάει στο Φάιναλ Φορ. Και η χημεία, όμως, είναι σημαντική, όπως και άλλα πράγματα. Είναι οι σχέσεις που δημιουργείς μέσα στην ομάδα. Σχέσεις ειλικρίνειας και σεβασμού. Σε μια χρονιά προκύπτουν δεκάδες προβλήματα, που χρειάζεται να διαχειριστείς και να επιλύσεις. Και μάλιστα άμεσα. Δεν μπορείς να αφήνεις τα προβλήματα να συσσωρεύονται, γιατί τότε δεν πας στο Φάιναλ Φορ. Finished (Τελείωσε)" ...



-Είστε όσο φίλοι δείχνετε με τον Πίνι Γκέρσον ή έχετε σκεφτεί από κοινού ότι μια αγκαλιά θα μπορούσε να κατευνάσει τον θυμό των οπαδών των δύο συλλόγων;



"Οχι, δεν έχουμε σκεφτεί κάτι τέτοιο. Με τον Πίνι υπάρχει αλληλοσεβασμός και φιλία. Το ότι έχουμε άριστες σχέσεις θα πρέπει να έχει θετική επίδραση και στους συλλόγους. Και μακάρι να έχει, ωστόσο η σχέση που έχουμε δημιουργήσει κρατά από όταν ο Πίνι εργαζόταν στην Μακάμπι Τελ Αβίβ. Από τότε η σχέση μας ήταν πολύ σωστή".

-Μην το πάρετε στραβά, ούτε αποτελεί μομφή προς τον συνάδελφό σας, αλλά θα παίζατε ποτέ ζώνη επί 40 λεπτά όπως συνηθίζει να πράττει ο προπονητής του Ολυμπιακού;



"Ποιος ξέρει; Και η ζώνη είναι μέρος του παιχνιδιού! Στο μπάσκετ έχω μάθει να πρεσβεύω ότι... ποτέ μην λες ποτέ. Κάθε προπονητής κάνει ό,τι είναι δυνατό για να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη. Οπότε η απάντησή μου είναι... ναι! Θα παίζαμε ζώνη επί 40 λεπτά, εάν πίστευα ότι με αυτή θα κερδίζαμε".



-Εάν ισχύει ότι καμία ομάδα δεν είναι τέλεια, τι είναι αυτό που λείπει από τον εφετινό Παναθηναϊκό; Είναι κάτι που αποκτιέται με την προπόνηση;



"Πραγματικά, είναι πολύ δύσκολο να είσαι τέλειος. Αυτό είναι, όμως, φυσιολογικό. Για αυτό δουλεύεις σκληρά σε καθημερινή βάση. Για να μπορείς να βελτιώνεις στοιχεία του παιχνιδιού σου και να γίνεσαι καλύτερος και πιο ανταγωνιστικός. Μέχρι στιγμής, έχουμε δώσει 19 αγώνες, 9 στην Ευρωλίγκα, 9 στο ελληνικό πρωτάθλημα και 1 στο Κύπελλο. Σε κάποιους παίξαμε καλά, σε κάποιους άλλους όχι. Είναι δύσκολο για μια ομάδα να έχει σταθερή απόδοση επί τόσους μήνες. Μόνο τον Δεκέμβριο είχαμε πέντε ταξίδια. Οι παίκτες κουράζονται, δεν είναι μηχανές. Είναι αδύνατο να παίζουν πάντα στο ίδιο επίπεδο".



-Ασφαλώς θα έχετε ακούσει τις κακές γλώσσες που έλεγαν τα περασμένα χρόνια ότι ο Ομπράντοβιτς δεν θέλει να έχει στην ομάδα του σουπερστάρ. Αισθάνεστε ότι με τις μεταγραφές που έχετε εισηγηθεί στη διοίκηση και έχουν πραγματοποιηθεί δώσατε απάντηση σε αυτές τις επικρίσεις;



"Ο κάθε άνθρωπος έχει την άποψή του. Θα προκαλέσω, όμως, αυτούς που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο να κοιτάξουν πίσω στο παρελθόν και θα διαπιστώσουν με πόσο μεγάλους παίκτες συνεργάστηκα και εξακολουθώ να το κάνω. Τι θα πει σουπερστάρ; Σουπερστάρ είναι αυτός που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

Δεν είχα τον Τζόρτζεβιτς, τον Ντανίλοβιτς, τον Ντίβατς, τον Σαμπόνις, τον Αρλάουκας, τους αδελφούς Γιοφρέσα και τον Βιαγιακάμπα, τον Πίτις, τον Αλβέρτη, τον Μποντιρόγκα και τόσους άλλους; Για να το ξεκαθαρίσω. Ποτέ δεν φοβήθηκα να συνυπάρξω με σταρ. Αντιθέτως, είμαι ευτυχισμένος που είχα τη δυνατότητα να κοουτσάρω τόσους σπουδαίους παίκτες στη διαδρομή μου".



-Υπάρχουν, πάντως, αγώνες που φαίνεται ότι αγχώνεστε να χρησιμοποιήσετε όλους τους παίκτες σας, τουλάχιστον τους λεγόμενους σταρ. Συμφωνείτε με αυτή την εκτίμηση και γενικώς πόσο δύσκολο είναι να διαχειρίζεται ένας προπονητής τόσους πρωτοκλασάτους παίκτες;



"Δεν αγχώνομαι καθόλου! Οι παίκτες ξέρουν ποια είναι η άποψή μου για αυτούς, καθώς και ποιος είναι ο ρόλος τους. Ενας παίκτης οφείλει να είναι έτοιμος είτε για να παίξει 2 είτε 38 λεπτά. Εάν παρατηρήσετε, μόνο σε έναν ή δύο από τους 19 αγώνες που έχουμε δώσει μέχρι σήμερα, δεν έχουν παίξει οι ίδιοι παίκτες. Οσοι είναι υγιείς, πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμοι ανά πάσα στιγμή".



-Στον Παναθηναϊκό συμβαίνει και το άλλο: Χάνει μια φορά έπειτα από 15 σερί νίκες και προκαλείται θόρυβος. Τελικά, ο λόγος της ήττας στην Ρώμη ήταν η έλλειψη συγκέντρωσης ή μήπως κινήτρου;



"Στη Ρώμη είχαμε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Δεν υπάρχει πρόβλημα όμως! Δεν ήταν το τελευταίο ματς που θα χάσουμε φέτος (γελάει). Είναι αδύνατο να τελειώσει μια χρονιά μόνο με νίκες. Το καλό είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν χάνει συχνά. Πέρυσι για παράδειγμα, είχαμε 4 ήττες στην Ευρωλίγκα, 2 στην κανονική περίοδο της Α1 και άλλες δύο στα πλέι οφ. Και κατακτήσαμε και τους τρεις τίτλους. Θυμάται κανείς εκείνες τις ήττες;"...

-Οταν αναφερόμαστε σε παίκτες που έχουν κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα τους γίνεται συχνά λόγος για το κίνητρο ειδικά απέναντι σε υποδεέστερες ομάδες. Εσείς έπειτα από 23 τίτλους, πώς γίνεται να δημιουργείτε καινούργια κίνητρα και να τα μεταδίδετε στους παίκτες σας;



"Οι παίκτες μου έχουν μεγάλο κίνητρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ότι θα χάσουν και κάποια ματς μέσα στη χρονιά, δεν σημαίνει ότι έχουν χάσει το κίνητρό τους. Οι πολλοί τίτλοι δεν σκοτώνουν το κίνητρο. Το ανανεώνουν και το γιγαντώνουν. Αυτό ισχύει και με μένα. Κάθε καλοκαίρι, δημιουργούμε μια καινούργια ομάδα, την οποία θέλουμε να κάνουμε όσο γίνεται πιο ανταγωνιστική. Και δουλεύουμε με όρεξη κυνηγώντας τους στόχου μας".

-Λένε, όμως, ότι τα δίσεκτα έτη φέρνουν γρουσουζιά! Εσείς πώς περιμένετε την επόμενη χρονιά;

"Δεν ασχολούμαι με τέτοιου είδους αντιλήψεις. Ποιο άτομο που εργάζεται σκληρά θα μπορούσε να φοβάται μήπως συμβεί κάτι τέτοιο; Εγώ πάντως όχι. Εύχομαι να είμαστε όλοι υγιείς και να συνεχίσουμε με την ίδια δίψα. Αυτό εύχομαι και σε όλο τον κόσμο. Να έχει την υγεία του και να παθιάζεται με αυτό που κάνει".



-Δεν θα αποτελούσε ιδανικό σενάριο για σας η κατάκτηση της Ευρωλίγκας σε μια από τις πιο αγαπημένες πόλεις της καρδιάς σας;

"Δεν το σκέφτομαι καν! Πάντοτε στην καριέρα μου προετοιμαζόμουν για το επόμενο παιχνίδι. Και ο δρόμος προς τη Μαδρίτη έχει πολλά χιλιόμετρα που πρέπει ακόμη να διανύσουμε. Δηλαδή, για σταθείτε! Θα είχαμε πρόβλημα αν το Φάιναλ Φορ γινόταν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Τελ Αβίβ ή στη Σαραγόσα; Ας φτάσουμε εκεί και δεν μας νοιάζει αν το 2008 διεξάγεται στη Μαδρίτη".



-Και κάτι τελευταίο. Με δεδομένο ότι ο Ντούσαν Ιβκοβιτς ανέλαβε την εθνική Σερβίας, λέτε να αντιστραφούν οι ρόλοι σας και να γίνετε εσείς τώρα τεχνικός σύμβουλος όπως ο Ντούντα στο ξεκίνημα της καριέρας σας;



"Κοιτάξτε, με τον Ντούντα είμαστε φίλοι και κουμπάροι. Και οι Σέρβοι δημοσιογράφοι μου υποβάλλουν αυτές τις ερωτήσεις, αλλά τους απαντώ ότι έχω να μιλήσω για την εθνική ομάδα από το 2005. Αυτές τις μέρες που βρίσκομαι στην πατρίδα μου, έχουμε κανονίσει με τον Ντούντα να βρεθούμε. Εάν δεν μιλήσω πρώτα με τον ίδιο, δεν μπορώ να κάνω οποιοδήποτε σχόλιο. Και πάλι θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους Καλά Χριστούγεννα και να πραγματοποιηθούν οι ευχές όλου του κόσμου"...