Δεν ξέρουμε αν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι της άποψης ότι ''η γνώση δεν καταλαμβάνει χώρο'' κι ότι μπορούμε να βάλουμε τη φιλοσοφία στη ζωή μας, σίγουρα όμως οι σκέψεις του ''Ζοτς'' για τα ζητήματα εκτός παρκέ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα εγχειρίδιο αυτοβοήθειας.

Οι απόψεις του κορυφαίου και πολυνίκη κόουτς στην ιστορία της Euroleague εμπεριέχουν ένα τεράστιο ρεαλισμό, που δεν χάνει τη δύναμή του να εμπνέει και να προκαλεί. Διαβάστε τις απόψεις του κόουτς της Φενέρμπαχτσε -ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, επιστρέφει σήμερα (30/10) στο ΟΑΚΑ- για τα ζητήματα εκτός γηπέδων και θα καταλάβετε.

"Έρχονται πολλοί και μου λένε πως «είσαι ο καλύτερος». ΟΚ, ευχαριστώ. Αυτό όμως, δεν είναι κάτι που με αλλάζει. Ούτε βέβαια, θα αλλάξω αν έλθει κάποιος και με κριτικάρει. H τελειότητα είναι αδύνατη. Όχι μόνο στη δουλειά. Παντού. Ξέρω ακριβώς ποιος είμαι. Είναι κάτι που έρχεται με την εμπειρία. Η ζωή σε βοηθά να ξεχωρίζεις αυτά που ακούς από αυτά που ισχύουν".

"Σέβομαι τους πάντες. Είναι κάτι που μου δίδαξε ο πατέρας μου. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που με αγαπούν. Το σημαντικό είναι να σέβονται τον τρόπο που δουλεύω".

"Αν κάποιος έχει διαφορετική άποψη από μένα, δεν θα του πω ότι είναι ηλίθιος. Θα προσπαθήσω ξανά και ξανά να του εξηγήσω την άποψη μου. Αν και πάλι δεν καταλάβει, τι μπορώ να κάνω;"

"Τα λάθη είναι μέρος της ζωής. Πώς θα καταφέρεις οτιδήποτε, χωρίς λάθη; Αν δεν ρισκάρεις, αν δεν δοκιμάσεις;".

"Όταν πήγα σπίτι και είπα στη σύζυγο μου ότι από παίκτης θα γινόμουν προπονητής, από τη μια μέρα στην άλλη, μου απάντησε "καλά, κοιμήσου λίγο". Αυτό δεν ήταν ρίσκο;".

"Όταν έρχεται κάποιος και μου μιλά, καταλαβαίνω τι άνθρωπος είναι. Πιστεύω ότι έχω αυτό το ένστικτο που είναι πολύ σημαντικό για τη ζωή".

"Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου, χωρίς μουσική. Κάθε φορά που μπαίνω στο αυτοκίνητο, βάζω μουσική. Όταν έχω οποιοδήποτε πρόβλημα, βάζω μουσική. Μου δίνει ενέργεια. Δεν έχω προτίμηση. Μου αρέσουν όλα τα είδη. Μη με ρωτήσεις αν θα ήθελα να ξέρω να παίζω κιθάρα ή να τραγουδάω. Δεν έχω χρόνο. Το μπάσκετ "τρώει" όλες τις ημέρες".

"Μου αρέσει πολύ το θέατρο. Όταν είμαι στο Βελιγράδι, το προτιμώ από ένα ρεστοράν. Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία και να αλλάζω γνώμη".

"Διαβάζω βιβλία και με αντικείμενο τη ψυχολογία. Με βοηθούν και στη δουλειά μου. Είχα διαβάσει ένα που έλεγε πως οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν σχέσεις με άλλους, που ξυπνούν και έχουν να δουλέψουν επί συγκεκριμένου αντικειμένου, που βελτιώνονται, που ενημερώνονται, που διαβάζουν βιβλία, έχουν λιγότερες πιθανότητες να πάθουν κάτι -στην υγεία τους. Αναφέρομαι στο ψυχολογικό κομμάτι που είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μας".

"Ζω χρόνια μακριά από τη Σερβία. Πάντα παρακολουθώ τους ανθρώπους, στις χώρες που πάω. Προσπαθώ να καταλάβω τις διαφορές. Είναι διαδικασία που έχει πολύ ενδιαφέρον. Παρατηρώ πώς κινούνται, πώς ντύνονται, πώς τρώνε".

"Είναι καλό να ξέρεις ποιος είσαι. Η προσωπικότητα βοηθά στη ζωή. Όχι του τύπου "εγώ είμαι αυτός και όλοι οι άλλοι δεν είναι σημαντικοί". Πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Έντιμος. Να καταλαβαίνεις ποιος είσαι. Είναι δύσκολο να παραδέχεσαι τα ελαττώματα σου. Το ξέρω".

"Χάρη στο μπάσκετ πραγματοποίησα εν μέρει το όνειρο της ζωής μου: ταξίδεψα παντού. Σε κάθε ήπειρο. Αλλά ξέρεις πώς είναι στο ξενοδοχείο και όταν έχεις δυο ώρες να δεις μια πόλη. Θα μπορούσα να ταξιδεύω τα καλοκαίρια, αλλά μου αρέσει να πηγαίνω στη μητέρα μου, που ζει μόνη της, στο Βελιγράδι να δω τους φίλους μου, στην Ελλάδα... και έτσι περνά ο καιρός και τα ταξίδια παραμένουν όνειρο".

"Πόσο εύκολο είναι να εκτιμάς αυτά που βλέπεις; Εξαρτάται από το τι σου αρέσει. Από το πώς νιώθεις".

"Ποτέ δεν βγάζω φωτογραφίες από ταξίδια ή προσωπικές στιγμές. Ξέρεις πόσες βγάζω μέσα στη σεζόν για αυτόγραφα; Τα κρατάω όλα στο μυαλό μου".

"Γίνεται να υπάρχει πόλη τόσο όμορφη όσο το Ρίο ντε Τζανέιρο; Είχα πάει όταν ήμουν πολύ μικρός στη Βραζιλία, για το Παγκόσμιο των εφήβων. Έμεινα εκεί 20 ημέρες. Τις επτά τελευταίες παίζαμε μπάλα στη Κόπα Καμπάνα, με τα παιδιά της πόλης. Ήταν η καλύτερη εμπειρία".

"Με ρωτάς για τη χώρα, αλλά το πιο σημαντικό για εμένα είναι οι άνθρωποι. Αυτοί "φτιάχνουν" τη χώρα".

"Ο κόσμος ξεκίνησε από την Ελλάδα και την Ιταλία. Μιλάμε για 2000 χρόνια ιστορίας. Μου αρέσει να διαβάζω ιστορία, ώστε να ξέρω πώς ήταν όλα τα μέρη του κόσμου. Μου αρέσει και η γεωγραφία. Στο σχολείο ήξερα τις πρωτεύουσες όλων των χωρών".

"Είναι δύσκολο να περιγράψω με λέξεις την πατρότητα. Οι πιο ευτυχισμένες ημέρες στη ζωή μου ήταν όταν γεννήθηκε η κόρη μου, Άνια και ο γιος μου, Τζόρτζε. Στην Άνια ήμουν παίκτης στην Παρτίζαν. Παίζαμε με τον Ερυθρό Αστέρα, θυμάμαι, το χειρότερο παιχνίδι της ιστορίας μας. Χάσαμε με 30 πόντους. Πήγα σπίτι και υποδέχτηκα την κόρη μου. Άρχισα να πανηγυρίζω! Ένας γείτονας με ρώτησε "τι θα έκανες αν είχατε νικήσει;"! Ε, μετά του εξήγησα τι είχε συμβεί!

Στον Τζόρτζε ήμουν στον Τρεβίζο, για φιλικό με τη Γαλλία. Όταν με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν τα νέα ήμουν στη Βενετία. Έπιασα τον Ρέμπρατσα και του είπα "είσαι παίκτης μου, αλλά θα πιούμε ένα ουίσκι". Η σύζυγος μου ήταν στο νοσοκομείο και εγώ στον αγώνα. Αλλά τι να κάνεις;".

"Από την οικογένεια, το "Ομπράντοβιτς" το 'χουμε μόνο ένας εξάδελφος μου και εγώ. Ο πατέρας μου είχε τρία αδέλφια και εξαιρουμένων εμάς των δύο, όλα τα άλλα παιδιά είναι κορίτσια. Το θετικό είναι πως και οι δύο έχουμε γιους. Οπότε... αυτοί θα 'χουν δουλειά".

"Κάποιοι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους. Τους λένε θα κάνεις αυτό, θα κάνεις εκείνο. Αυτή όμως, δεν είναι η επιθυμία του παιδιού. Είναι η δική τους. Η κόρη μου διάλεξε ό,τι ήθελε. Ο γιος μου δοκίμασε άλλα σπορ πριν το μπάσκετ. Και στους δυο έχω πει ότι το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένοι".

"Τα χρήματα είναι να τα χρησιμοποιείς. Όχι για να τα κρατάς και να ανησυχείς για αυτά". Παρένθεση: ανέκαθεν βοηθούσε κόσμο, στην πατρίδα του, αλλά και όπου βρισκόταν. Ποτέ δεν το διαφήμισε.

"Πρέπει να νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, χωρίς υπερβολές. Μου είχαν πει μια ιστορία για κάποιον που ήταν 51 και φαινόταν 25. Τι έκανε; Δεν έφαγε ποτέ μετά τις τρεις το μεσημέρι, πρόσεχε πότε κοιμόταν, πρόσεχε τα πάντα. Ήταν αυτό ζωή;".

"Όταν πηγαίνω το βράδυ για ύπνο, δεν θέλω να σκέφτομαι ότι έχασα τη μέρα. Θέλω να είμαι γεμάτος από όσα θέλω στη ζωή".

"Όταν σταματήσω την καριέρα μου, επειδή ξέρω τον εαυτό μου, σε διαβεβαιώνω πως θα αρχίσω να ασχολούμαι με κάτι τρελό. Να είστε σίγουροι πως θα σταματήσω νωρίς. Δεν θέλω να μείνω στους πάγκους, όλη μου τη ζωή. Θα είμαι με ανθρώπους που αγαπώ. Αυτό είναι το πρώτο που θα κάνω, όταν σταματήσω".

"Ευτυχία είναι τα μικρά πράγματα και να 'χεις κοντά σου τους ανθρώπους που αγαπάς. Η φιλία είναι για εμένα ό,τι πιο πολύτιμο, μετά την οικογένεια. Έχω αληθινούς φίλους. Είμαι υπερήφανος που έχω φίλους από την παιδική μου ηλικία. Μπορώ να κάνω σχεδόν τα πάντα για εκείνους. Για κάποιους, δεν υπάρχουν όρια".