Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος θέλει να κάνει μία νέα αρχή. Ο Προμηθέας θέλησε να του δώσει την ευκαιρία. Το πρώτο δείγμα είναι (υπερβολικά) μικρό. Μόλις ένας αγώνας, κόντρα στην πρώην ομάδα του νεαρού γκαρντ/φόργουορντ, την ΑΕΚ. Σίγουρα ωστόσο το πρώτο δείγμα ήταν θετικό.

Ο Ρογκαβόπουλος προέρχεται από μία ιδιαίτερη σεζόν. Τα προβλήματά του με την ΑΕΚ και η αποχώρησή του είχαν ως αποτέλεσμα να μπει – από δική του επιλογή – στον “πάγο” από τα τέλη Μαρτίου, μέχρι να επανεμφανιστεί στο προσκήνιο κερδίζοντας μία θέση στην 12αδα της Εθνικής Ανδρών στο Προολυμπιακό τουρνουά. Από όποια πλευρά και να το δει ωστόσο κάποιος, ο χθεσινός (25/9) αγώνας κόντρα στην ΑΕΚ για τον ημιτελικό του Super Cup (νίκη με 88-71 για τους Πατρινούς) ήταν το πρώτο σοβαρό παιχνίδι που πήρε σημαντικό χρόνο συμμετοχής έπειτα από έξι μήνες. Και τα πρώτα σημάδια ήταν ενθαρρυντικά.

Έβγαλε αυτοπεποίθηση

Ο Ρογκαβόπουλος ξεκίνησε στην βασική πεντάδα των Πατρινών, στο πλευρό των Κέντρικ Ρέι και Αμπντούλ Γκάντι στην περιφέρεια. Το ξεκίνημά του ήταν καλό, αφού σημείωσε μαζεμένους πόντους, σκοράροντας ακόμα και μετά από ντρίμπλα έχοντας στήσει ένα Πικ εν Ρολ. Η συνέχεια εξίσου καλή. Και το τέλος του αγώνα τον βρήκε να έχει 16 πόντους με 5/6 δίποντα, 1/6 τρίποντα, 3/3 βολές, 8 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 1 λάθος σε 24 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα συμμετοχής. Κανείς συμπαίκτης του δεν έμεινε περισσότερη ώρα στο παρκέ.

Ο καθένας μπορεί να μιλήσει για έξτρα κίνητρο. Αυτό όμως θα ήταν λάθος για μία σειρά από λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι η φετινή ΑΕΚ δεν έχει καμία σχέση με την περσινή. Από την ομάδα που άφησε πίσω του ο Ρογκαβόπουλος όταν έκανε προσφυγή έχει μείνει μόνο ο Δημήτρης Μαυροειδής. Στην πραγματικότητα ο νεαρός γκαρντ/φόργουορντ δεν είχε έξτρα κίνητρο. Απλώς είχε... κίνητρο επειδή έπαιζε.

Ξέροντας ότι έχει εξασφαλισμένο χρόνο συμμετοχής, ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ έβγαλε αυτοπεποίθηση. Φάνηκε να χαίρεται το παιχνίδι. Σούταρε χωρίς να φοβάται, έβαλε την μπάλα στο παρκέ, πήρε πρωτοβουλίες. Ο Λουίς Κασιμίρο και ο Προμηθέας δίνουν την εντύπωση ότι του έχουν δώσει μία μικρή ελευθερία κινήσεων και αυτό ήταν αρκετό για τον Ρογκαβόπουλο προκειμένου να μοιάζει πιο απελευθερωμένος, με τα αποτελέσματα να φαίνονται στο παρκέ.

Πρέπει να βάλει το κεφάλι κάτω

Ο Ρογκαβόπουλος πήρε αρκετές ευκαιρίες στην ΑΕΚ. Υπήρξαν παιχνίδια που έπαιξε πολύ, όχι επειδή του χαρίστηκε κάτι, αλλά επειδή το κέρδισε. Υπήρξαν και παιχνίδια που έπαιξε ελάχιστα ή καθόλου επειδή – πολύ απλά – δεν είχε καλή εικόνα. Στο περιβάλλον μίας ομάδας με την φανέλα της “Ένωσης”, όπου η πίεση και οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, δεν γίνεται να υπάρχουν οι ελευθερίες που πιθανόν θα έχει ο μικρός στον Προμηθέα. Όχι επειδή οι Πατρινοί δεν είναι ομάδα υψηλών απαιτήσεων, ίσα-ίσα, που είναι μία ομάδα υψηλού επιπέδου. Απλώς επειδή – όσο κυνικό και αν ακουστεί – ο Προμηθέας δεν έχει την πίεση που υπάρχει σε μία ομάδα όπως η ΑΕΚ, ανεξαρτήτως θέσης στην κατάταξη των δύο ομάδων ή των μεταξύ τους αποτελεσμάτων.

Στον Προμηθέα ο Ρογκαβόπουλος θα έχει μία σπάνια πολυτέλεια: Όποτε παίζει καλά, ο κόσμος θα το προσέχει. Όποτε δεν παίζει καλά, ο κόσμος είναι πιθανό να μην δώσει τόση σημασία και να εστιάσει αλλού. Τουλάχιστον μέχρι να ανέβουν πάλι οι απαιτήσεις στο πρόσωπό του. Ο Προμηθέας έχει υψηλούς στόχους, σκοπεύει να διεκδικήσει τίτλους. Σήμερα (26/9) θα διεκδικήσει τον δεύτερο τίτλο της ιστορίας του κόντρα στον Παναθηναϊκό στον τελικό του Super Cup (21:00, ΕΡΤ 3 και LIVE από το SPORT24). Ακόμα κι έτσι όμως, η πίεση στο πρόσωπο του διεθνή γκαρντ/φόργουορντ δεν θα έχει καμία σχέση με αυτήν που αισθάνθηκε όταν αγωνιζόταν στην ΑΕΚ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στο τέλος της ημέρας, ο Ρογκαβόπουλος έκανε απλώς ένα καλό παιχνίδι. Μία καλή αρχή. Το ίδιο είχε κάνει όμως και πέρυσι στην ΑΕΚ, ξεκινώντας βασικός στο Final Eight του Basketball Champions League. Είναι όμως η συνέχεια που πλέον θα έχει σημασία. Στα 20 του χρόνια πλέον, ο Ρογκαβόπουλος καλείται να αποδείξει ότι μπορεί σταδιακά να αποκτήσει αυτό που δεν είχε ποτέ στην ΑΕΚ για μία σειρά από λόγους: Συνέπεια στην απόδοσή του. Αν το καταφέρει αυτό, τότε θα μπορέσει σταδιακά να εξελιχθεί στον καλύτερο παίκτη που μπορεί. Μέχρι τότε, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να βάλει το κεφάλι κάτω.