Ο Λευτέρης Μαντζούκας στο SPORT24: "Είμαι ένας... εξτρέμ"
Ο Λευτέρης Μαντζούκας έκλεψε την παράσταση στη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μπάγερν και ο Βασίλης Σκουντής τον στρίμωξε σε μια γωνία, που άλλωστε είναι η σπεσιαλιτέ του.
Το 1964 ο Λευτέρης Μαντζούκας δεν ήταν ούτε καν μια ιδέα στο μυαλό του... παππού του! Του παππού του, σωστά το γράφω, διότι τότε δεν είχε γεννηθεί ούτε καν ο πατέρας του!
Ο Βασίλης Μαντζούκας ήρθε στη ζωή το 1972, γι’ αυτό κιόλας-εάν κι εφόσον υπάρχει η απορία-ο Λευτεράκης φορά τη φανέλα με το Νο 72.
Το μακρινό πια 1964, ο Δημήτρης Χριστοδούλου έγραψε, ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ερμήνευσε (για να πάρουν αργότερα τη σκυτάλη ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Γιάννης Πάριος) ένα τραγούδι που κολλάει γάντι στην περίπτωση...
"Γωνιά γωνιά σε καρτερώ, γωνιά γωνιά σε ψάχνω"
Την περίπτωση του χθεσινού (12/10) αγώνα του Παναθηναϊκού με την Μπάγερν εννοώ και δη τη δική του, καθόσον -θέλοντας και μη- ο λεγάμενος έγινε το πρόσωπο της βραδιάς στο ΟΑΚΑ...
Eνα πρόσωπο της βραδιάς που σεργιάνιζε γωνιά, γωνιά!
Όπως λέει και το τραγούδι, «γωνιά γωνιά σε καρτερώ, γωνιά, γωνιά γωνιά σε ψάχνω, ψάχνω να βρω τα μάτια σου κι από τον καημό τα χάνω»!
Αυτό ακριβώς συνέβη και με την πάρτη του: γωνιά γωνιά καρτερούσε την μπάλα, γωνιά γωνιά έψαχνε τα σουτ, αλλά σε αντίθεση με τον... πονεμένο στίχο, ελόγου του τα μπουμπούνισε και δεν τα έχασε!
Τα έβαλε μαθές, τρία στα τρία τρίποντα!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με την πάρτη του εδώ: εάν δεν έχω χάσει τεύχη σε αυτό το μέτρημα, θαρρώ πως τού τρίτωσε το καλό μετά από τους αγώνες με την Άλμπα Βερολίνου στις 11 Δεκεμβρίου του 2021 και με τη Μακάμπι στις 30 Μαρτίου του 2022.
Τότε τον κουλάντριζε ο Δημήτρης Πρίφτης, τώρα έχει πέσει στα χέρια του Εργκίν Αταμάν, χώρια που χθες έτυχε να πέσει και στο στόμα του!
Ο Αταμάν και τα 15 λεπτά δημοσιότητος
Στη συνέντευξη Τύπου μετά τη λήξη του αγώνα, ο Τούρκος προπονητής χωρίς καν να ερωτηθεί, παραδέχθηκε το προφανές, ότι δηλαδή «ο Μαντζούκας έκανε σπουδαία δουλειά, έβαλε τα σουτ και είχε ποιοτικό χρόνο συμμετοχής»!
Ουδέν αληθέστερον και ακριβέστερον τούτου: εάν συμφώνως προς το περίφημο τσιτάτο του Αντι Γουόρχολ, «στο μέλλον ο καθένας θα είναι διάσημος σε όλο τον κόσμο για 15 λεπτά» ο εξ Ιωαννίνων φόργουορντ χρειάσθηκε ένα μικρό τράτο...
Δέκα πέντε λεπτά και 21 δευτερόλεπτα, σιγά το πράμα!
Έγινε διάσημος κι αυτό τον έφερε σε μια άβολη θέση, αν και η αυτή η διασημότητα τού κτύπησε την πόρτα εξ απαλών ονύχων: από εκείνο το απόγευμα της 14ης Φεβρουαρίου του 2017, όταν στην τρυφερή ηλικία των (ασυμπλήρωτων) 14 ετών έκανε το ντεμπούτο του στην BasketLeague με τον Προμηθέα Πατρών απέναντι στον Πανιώνιο!
Σουλατσάρει ήδη έξι χρόνια στα σαλόνια, μιλάμε για βετεράνο!!!
Το παλιό τεφτέρι και ο αληθινός Λευτεράκης
Σε αντίθεση με τους στίχους ενός άλλου τραγουδιού, χθες το βράδυ, αυτόν τον Λευτέρη δεν τον είχε κανείς γραμμένο στο παλιό του το τεφτέρι!
Τουναντίον με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης, το όνομα του ακουγόταν απανταχού του γηπέδου, χώρια το standing ovation το οποίο είχε εισπράξει δέκα δευτερόλεπτα νωρίτερα όταν τον απέσυρε ο Αταμάν, με το σκορ στο 74-71 για να επαναφέρει τον Ματίας Λεσόρ.
Μπήκε ένα πεντάρι και βγήκε ένα τριαροτεσσαροπεντάρι, να τα λέμε όλα!
Σε αντίθεση επίσης με μια ελληνική κωμωδία, «ο φίλος μου ο Λευτεράκης» είναι υπαρκτό πρόσωπο, όχι ψεύτικο!
"Σ’ έστησα σε μια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι"!
Υπαρκτή επίσης είναι η εξειδίκευση του στα Corner 3, εξ ου και η πρεμούρα που με κυρίευσε ώστε να τον εντοπίσω και να τον ξεμοναχιάσω –πού αλλού;-σε μια γωνιά!
Στο τέλος του αγώνα, ο Μαντζούκας δεν πήγε στα αποδυτήρια, ούτε παρίστανε τον κονιόρδο, αλλά έβγαλε φλας προς τα αριστερά και χώθηκε στο γυμναστήριο για να σηκώσει αγόγγυστα τα βάρη που αποτελούν μέρος της ρουτίνας του!
Ξεροστάλιαζα εκεί απ’ έξω μέχρι να βγει για να εμφανιστεί στην postgame εκπομπή της NOVA, τον περίμενα καρτερικά να ολοκληρώσει τη συνέντευξη του και τον περιέλαβα!
Πίστευα ότι θα μου ζητούσε να μιλήσουμε στα όρθια, σαν μια ξεπέτα, αλλά με διέψευσε πανηγυρικά...
«Θέλετε να κάτσουμε;» με ρώτησε σεβαστικά..
«Να κάτσουμε» του απάντησα εντυπωσιασμένος και αμέσως η κουβέντα πήγε στις γωνίες, άλλωστε σε μια από δαύτες κάτσαμε!
Όπως λέει κι ένα άλλο τραγούδι, «Σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι», στην κυριολεξία μάλιστα...
"Είμαι φόργουορντ και... εξτρέμ"
«Μου αρέσουν πολύ αυτά τα τρίποντα από τη γωνία, αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω στο γήπεδο. Έβαλα τρία στα τρία, αλλά δεν νιώθω πως έφτασα στο ταβάνι μου και σίγουρα το παιχνίδι μου έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Δεν το αφήνω στην τύχη, όμως, ούτε στις συγκυρίες. Δουλεύω πολύ σκληρά για να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος».
Πώς άραγε προέκυψε αυτή η σπεσιαλιτέ στα Corner 3s; «Δεν συμβαίνει τυχαία, προκύπτει από τον τρόπο του παιχνιδιού μου. Κινούμαι πολύ, στριφογυρίζω στο γήπεδο και πολύ συχνά βρίσκομαι στις γωνίες. Είμαι εξοικειωμένος πια με αυτά τα σουτ, που τα δουλεύω πολύ στην προπόνηση, αλλά και μόνος μου και οι συμπαίκτες μου ξέρουν πού θα με βρουν. Εκτός από φόργουορντ, με λες και εξτρέμ»!
-Είναι και κατά τι μικρότερη η απόσταση από τις γωνίες σε σχέση με την κορυφή ή τις 45 μοίρες...
«Δεν το λογαριάζω αυτό, ούτε νιώθω βολεμένος στις γωνίες. Απλώς έχω συνηθίσει να σουτάρω από εκεί και με βολεύει αυτός ο τρόπος της εκτέλεσης».
-Δεν είναι απλή διαδικασία...
«Καθόλου. Έχω δουλέψει πολύ για να μπορώ να το κάνω με συνέπεια. Πρόκειται για μια διαδικασία στην οποία συμμετέχουν το σώμα, τα χέρια, τα πόδια, το μυαλό, όλα»...
Ο Αλβέρτης, ο Φώτσης , ο Τάκερ και το τριάρι
-Ποιους σουτέρηδες κατά πως τους αποκαλούσε και ο Λάζαρος Λέτσιτς, είχες ως πρότυπα και σε επηρέασαν στα Corner 3s;
«Έχω δει σε βίντεο τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που τον γνώρισα εδώ στον Παναθηναϊκό ως τζένεραλ μάνατζερ και επίσης πρόλαβα στα πρώτα μου βήματα τον Αντώνη Φώτση».
-Αυτά τα σουτ από τις γωνίες είναι πλέον πολύ της μόδας. Σου κάνει κλικ κάποιος από το ΝΒΑ;
«Ε ναι, ο Πι Τζέι Τάκερ είναι μετρ σε αυτά»!
-Τελικά, ως τι συστήνεσαι; Το ρωτώ αυτό διότι κατά καιρούς έχεις περάσει από τρεις θέσεις...Στο ματς που μόλις τελείωσε, όταν ο κόουτς Αταμάν ψήλωσε το σχήμα έπαιξες τριάρι με τον Βιλντόσα ή τον Γκραντ στον άσο, τον Γκριγκόνις στο 2, τον Παπαπέτρου στο 4 και τον Λεσόρ στο 5...
«Μπορώ να υποστηρίξω αυτή τη θέση, όπως και εκείνη του πάουερ φόργουορντ, όσο για το 5 αυτό μπορεί να συμβεί σε έκτακτες περιπτώσεις. Αυτό που με νοιάζει είναι να βρίσκομαι στο γήπεδο και να συμβάλω στις νίκες της ομάδας μου. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά δεν με απασχολεί τόσο πολύ η θέση και θα παίξω όπου μου ζητήσει ο προπονητής».
-Τώρα που εικοσάρισες, σε κυριεύει το άγχος, να δείξεις και να αποδείξεις πράγματα για να μη χάσεις το τρένο, όπως έχει συμβεί με τόσους και τόσους ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους παίκτες;
«Η ηλικία είναι ένας αριθμός. Αυτό που με νοιάζει, αλλά δεν με αγχώνει, είναι να βγάζω τον καλύτερο εαυτό μου, να είμαι χρήσιμος στην ομάδα και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν».
Τρία και όλα τους φαρμακερά
Χθες ο Μαντζούκας έβαλε τρία τρίποντα...
Τρία στα τρία, όχι παίζουμε!
Τρία που το ένα ήταν πιο κρίσιμο από το άλλο και πάντως όλα υπήρξαν σημαντικά...
Άνοιξε αυτή τη φάμπρικα στην εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου μετά από τάιμ άουτ του Αταμάν ο οποίος προφανώς τον επέλεξε ως εκτελεστή στο σύστημα που σχεδίασε και μάλιστα σε κατοχή τεσσάρων δευτερολέπτων μετά το καλάθι του Σιλβέν Φρανσίσκο...
Αυτό είναι που λέμε «Special situation»...
Το δεύτερο το μπουμπούνισε οκτώ λεπτά και 14 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ματς με το σκορ στοπ 56-52 και ενώ οι Πράσινοι ασφυκτιούσαν μετά το comeback των Βαυαρών.
Το τρίτο που ήταν κιόλας το πιο καθοριστικό το σκόραρε τεσσεράμισι λεπτά προτού ολοκληρωθεί το ματς, για να γράψει το 67-59 που έδωσε στους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης έναν αέρα οκτώ πόντων και –για να επικαλεσθώ την επίκαιρη προεκλογική ορολογία- ενίσχυσε την παράταση νίκης τους!
Η ατάκα του Ομπράντοβιτς στον Περπέρογλου
Το Corner 3 είναι το ιοβόλο βέλος στη φαρέτρα του Μαντζούκα και αυτό ο Αταμάν το ξέρει και το αξιοποιεί αναλόγως...
Είτε παίζει στο 3, είτε στο 4, μπορεί να δώσει σκορ, να ανοίξει το γήπεδο στις αγαπημένες του γωνίες και συνάμα να επωμισθεί αμυντικές αποστολές, ώστε να μη βάλει σε περαιτέρω έξοδα τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο!
Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε έχω στο μυαλό μου την ιστορία που εκτυλίχθηκε το καλοκαίρι του 2008, όταν αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό ο Κένεντι Γουίνστον...
Την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έπιασε τον Περπέρογλου, που είχε μετακομίσει από τον Πανιώνιο μαζί με τον Αμερικανό ομόλογό του και του είπε φόρα παρτίδα αυτό που είχε στο μυαλό του...
«Στράτο, θα είσαι το τριάρι μας. Κανόνισε τη δουλειά σου»!
Μετά από 15 χρόνια ο Αταμάν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Μαντζούκα και να του βάλει τις απαραίτητες φυτιλιές, ώστε να εκπυρσοκροτεί κιόλας το όπλο με το οποίο βαράει τα τρίποντα από τις γωνίες!
Corner 3, μια γεννώμενη τέχνη
Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, τα Corner 3s αποτελούν παγκοσμίως πλέον, μια γεννώμενη τέχνη: γεννώμενη σε σχέση με τις θνήσκουσες!
Δεν είναι της παρούσης στιγμής να αναλωθώ σε στατιστικές αναλύσεις, αλλά, όπως προκύπτει από τις έρευνες στο ΝΒΑ. η συχνότητα τέτοιων σουτ αυξάνεται διαρκώς με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται κιόλας παίκτες που είναι μάστορες σε αυτή την τεχνοτροπία...
Ένας από δαύτους πέρασε από τον Άρη τη σεζόν 2010-11, στέφθηκε πρωταθλητής με τους Μπακς το 2021, τώρα κατοικοεδρεύει στη Φιλαδέλφεια και διαθέτει τη μεγαλύτερη γνωστή συλλογή σνίκερς στον πλανήτη!
Τον Πι Τζέι Τάκερ εννοώ, που έχει νοικιάσει τις γωνίες σε τριάντα γήπεδα του ΝΒΑ!
Δεν είναι βεβαίως ο μόνος σπεσιαλίστας σε αυτά τα σουτ, καθώς στην ίδια ουρά στοιχίζονται κάμποσοι παίκτες, που (όπως και ο Τάκερ) βαδίζουν στα χνάρια του τρις εστεμμένου με τους Σπερς, Μπρους Μπόουεν, ο οποίος (θεωρείται ότι) σήκωσε την παντιέρα αυτής της επανάστασης!
Στα πολύ πρόχειρα μού έρχονται στο μυαλό εικόνες στις οποίες τα μπουμπουνίζουν και τα... χώνουν από τις γωνίες ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, ο Ντάνκαν Ρόμπινσον, ο Μαλίκ Μπίσλι, ο Πατ Κόνατον, ο Γκρέισον Αλεν, ο Κάμερον Τζόνσον, ο Μαλίκ Μπίσλι, ο Ντάνι Γκριν και πάει λέγοντας...
"Thimios gimme three"!
Στη συλλογική μνήμη του ελληνικού μπάσκετ παραμένει ζωντανή μια εικόνα ή μάλλον μια φωνή εν είδει ικεσίας και συνάμα διαταγής που ηχούσε στο γήπεδο του Μετς τη σεζόν 1989-90...
Τότε που ο συχωρεμένος ο Τζόνι Νιούμαν σήκωνε ψηλά τα τρία δάχτυλα του δεξιού χεριού του, τα έδειχνε στον Θύμιο Μπακατσιά, ο οποίος διακρινόταν για όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού του εκτός από το τρίποντο και του φώναζε...
«Thimios gimme three»!
Ούτως ειπείν και ο Αταμάν τώρα μπορεί να απευθυνθεί στον Μαντζούκα και να του δώσει ένα κάτι τι παραλλαγμένο παράγγελμα...
«Lefteris gimme corner three»!
