Ο Χρ. Στεφανίδης στο SPORT 24
Ο Χριστόφορος Στεφανίδης μίλησε στο SPORT 24 για το Μαρούσι, τον Γιαννάκη, το παρελθόν και το μέλλον
Η τρέλα του για το μπάσκετ τον οδήγησε στο να ρισκάρει τη συμμετοχή του στα ματς με τον Άρη, με αποτέλεσμα να χάσει τα ματς με τον Πανιώνιο. Αποτελώντας τον παίκτη εργαλείο για κάθε προπονητή, η απουσία του έγινε αισθητή στα τρία τελευταία ματς με τους κυανέρυθρους. Τρεις ήττες και αντίο Ευρωλίγκα. Ιδού η ανάλυση του υπαρχηγού του Αμαρουσίου:
"Αδειάσαμε ψυχολογικά"
"Η στεναχώρια ήταν εφάμιλλη όπως πριν από δύο χρόνια όταν είχαμε χάσει από τον Άρη μες το γήπεδο μας για να βγούμε στην Ευρωλίγκα. Ήταν ακόμα μεγαλύτερη κι από τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Στο 2-0 με τον Πανιώνιο πιστέψαμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δε θεωρώ ότι αυτοκτονήσαμε, γιατί παλέψαμε με νύχια και με δόντια αλλά στο τέλος δεν είχαμε δυνάμεις.
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο πιστεύω ότι χάσαμε την πρόκριση στο τρίτο παιχνίδι, εκεί που ο Πανιώνιος δεν είχε ψυχολογία και δεν είχε τον κόσμο στο πλευρό του. Πίστευα ότι ήταν η μεγάλη μας ευκαιρία να πάρουμε εκεί το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα.
Μετά από αυτό το παιχνίδι, ο Πανιώνιος ανέκαμψε ψυχολογικά, τράβηξε τη σειρά σε βάθος χρόνου γεγονός που δε μας ευνόησε γιατί εμείς μέναμε από ενέργεια. Αδειάζαμε ψυχολογικά. Στο τέταρτο παιχνίδι θέλαμε πολύ τη νίκη, αλλά δυστυχώς χάσαμε κι εύκολα στο γήπεδο μας. Στο τελευταίο ματς, ο κόσμος του Πανιωνίου ήταν συγκλονιστικός, τα χέρια των παικτών του είχαν λυθεί και δυστυχώς χάθηκε η πρόκριση".
Ο ίδιος έβλεπε τους συμπαίκτες του στο παρκέ και τρελαινόταν, στο μυαλό του τριβέλιζε η σκέψη της συμμετοχής. Ωστόσο το ιατρικό τιμ νουθετώντας τον δεν τον άφησε να ρισκάρει εκ νέου. Πως έζησε τη σειρά με τον Πανιώνιο ο "κοντός" του Αμαρουσίου;
"Πανέτοιμος για τη νέα χρονιά"
"Ειλικρινά δε μπορείς να το φανταστείς αυτή τη στιγμή, δε μπορώ να στο περιγράψω με λόγια. Ήταν τεράστια η επιθυμία να παίξω, είχα μια κρυφή ελπίδα πως ίσως προλάβω, αλλά ήταν αδύνατο, προσπαθήσαμε, κάνανε ότι μπορούσαν οι γιατροί μας, αλλά μου το απαγόρεψαν στο τέλος. Εγώ ζήτησα μήπως ρισκάρω.
Την είχα πατήσει στο παιχνίδι με τον Άρη που ρίσκαρα με δική μου ευθύνη τη συμμετοχή και δε δικαιώθηκα. Πλέον είμαι σε πολύ καλό επίπεδο, δεν έχω κανένα πρόβλημα ιατρικό, δυστυχώς πέρασαν τα παιχνίδια που ήθελα να παίξω, αλλά τουλάχιστον είμαι πανέτοιμος για τη νέα χρονιά".
"Σαν 15χρονος"
Ήδη το έδειξε αυτό, καθώς πάτησε παρκέ μετά από ενάμιση μήνα. Στο φιλικό με τους ΑΧΕΠΑ ο 27χρονος play-maker σημείωσε 18 πόντους, αλλά πάνω απ’ όλα έδειξε υγιέστατος και με όρεξη ενόψει της νέας χρονιάς. "Δόξα τω θεώ επέστρεψα μετά από ενάμιση μήνα και ένιωσα σαν 15 χρονών παιδί που παίζει το πρώτο του παιχνίδι, έστω και φιλικό. Ένιωσα καλά, δυνατός, το πόδι μου ήταν μια χαρά".
"Να παίξουμε καλό μπάσκετ"
Το Μαρούσι φέτος μοιάζει να έκανε την υπέρβαση. Έφτασε στην τετράδα αποκλείοντας τον Άρη με μειονέκτημα έδρας, ενώ για ένα σουτ έχασε την πρόκριση στους τελικούς της Α1. Βλέπετε η μπάλα δεν έκανε το χατίρι στον Μιλισάβλιεβιτς στο τελευταίο δευτερόλεπτο στο ΣΕΦ. Κόντρα στον Πανιώνιο προηγήθηκε 2-0, αλλά το ψυχολογικό άδειασμα στέρησε το εισιτήριο της Ευρωλίγκας. Πόσο εφικτό είναι για την ομάδα των βορείων προαστίων να πετύχει κάτι ανάλογο;
"Πρέπει να καταλάβουμε ότι το Μαρούσι είναι δύσκολο να επαναλαμβάνει αυτές τις σεζόν. Ο Άρης είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα που έμεινε εκτός τετράδας, ο Πανιώνιος, η υγιής ΑΕΚ, ο Πανελλήνιος είναι ομάδες δυνατές που μπορούν να διεκδικήσουν την είσοδο στην τετράδα.
Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Θέλουμε να επαναλάβουμε κάτι ανάλογο, να έχουμε μια πολύ καλή παρουσία στο ULEB CUP και να φτάσουμε τα στάνταρντ της φετινής χρονιάς. Δε θα θεωρήσω αποτυχία το να μην μπούμε στην τετράδα, αλλά θέλουμε να παίξουμε καλό μπάσκετ και να βρεθούμε πάλι ψηλά και με αυτό το γνώμονα κινείται και η δική μας ομάδα ως προς την ενίσχυση της".
"Όλοι θέλουν να παίζουν"
Ωπ, ενίσχυση είπες; Να κι η πάσα! Ο Σούλης Μαρκόπουλος θέλησε να ενισχύσει την περιφέρεια της ομάδας και ήδη έχουν αποκτηθεί οι Κουμπούρας και Κις οι οποίοι θα πλαισιώσουν τον έμπειρο Έλληνα άσο. Τι σημαίνουν όμως οι πολλές επιλογές σε μια συγκεκριμένη θέση;
"Ο ανταγωνισμός κάνει πάντα έναν παίκτη καλύτερο, αλλά κακά τα ψέματα όλοι θέλουν να παίζουν, δύσκολα θα βρεις παίκτη που να μη θέλει να παίζει. Ελπίζω να πάνε όλα καλά για την ομάδα και όλοι στο τέλος να είμαστε ευχαριστημένοι με το μπάσκετ που παίζει η ομάδα και με το που θα καταφέρει να φτάσει. Το θέμα δεν είναι τι θα κάνουμε ατομικά, αλλά το που θα φτάσει το Μαρούσι σαν ομάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς το αποτέλεσμα είναι που κρίνει τα πάντα".
Το τρίτο βήμα!
Βρίσκεται στην καλύτερη ηλικία για έναν μπασκετμπολίστα, έχει ένα χρόνο ακόμα συμβόλαιο με το Μαρούσι και διψάει για μπάσκετ. Το πέρασμα από τον ΑΝΟΓ στο Φάληρο ήταν το πρώτο βήμα. Από εκεί ήρθε η καταξίωση με το Μαρούσι και το δεύτερο βήμα. Που σταματούν οι φιλοδοξίες του Χριστόφορου Στεφανίδη; Υπάρχει στο μυαλό του κάποιο τρίτο βήμα; (είτε αυτό είναι στην Ελλάδα ή το εξωτερικό;)
"Αυτή τη στιγμή έχω συμβόλαιο με το Μαρούσι, η ομάδα μου έχει φερθεί άψογα. Ο πρόεδρος, ο κύριος Άρης Βωβός, είναι ο πρόεδρος που όλοι θα ήθελαν να έχουν και όποιος έχει έρθει στο Μαρούσι καταλαβαίνει τι λέω. Το Μαρούσι είναι υγιέστατο οικονομικά, διοικητικά και αγωνιστικά και αποτελεί πρότυπο για ομάδες του βεληνεκούς μας. Στηρίζει την ομάδα με τον πιο σωστό και ντόμπρο πρόσωπο.
Στην καριέρα μου μέχρι τώρα δεν είχα κανένα άγχος με το πότε θα πληρωθώ. Όταν ήμουν στο Φάληρο απλά ήξερα ότι δε θα πληρωθώ, οπότε δεν αγχωνόμουν και στο Μαρούσι ξέρω ότι θα πληρωθώ γι’ αυτό πάλι δεν αγχώνομαι. Ο κύριος Βωβός, είναι ντόμπρος άνθρωπος".
"Θα ήμουν ανοιχτός, μόνο αν..."
Εμείς επιμέναμε... Εκείνος απάντησε:
"Έχω συμβόλαιο με το Μαρούσι και αυτή τη στιγμή δε σκέφτομαι κάτι άλλο. Αν προκύψει κάτι, θα το εξετάσω εκείνη την ώρα, το θέμα όμως είναι ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος. Αν τώρα προκύψει μια ομάδα μεγαλύτερη ή μια ομάδα από το εξωτερικό όπως λες, θα ήμουν ανοιχτός, μόνο αν το Μαρούσι δεν ήθελε να συνεχίσουμε ή αν βρισκόταν μια χρυσή τομή που θα ευνοεί και το Μαρούσι και εμένα.
Πάντως είμαι παίκτης του Αμαρουσίου έχω συμβόλαιο και δεν προσδοκώ κάτι, διότι διαφορετικά θα προσπαθούσα να μην έχω συμβόλαιο τώρα. Σίγουρα όλοι οι παίκτες που σέβονται τον ιδρώτα και τον κόπο τους έχουν φιλοδοξίες, αυτή τη στιγμή όμως είμαι παίκτης του Αμαρουσίου".
Κεφάλαιο Εθνική
Ο ίδιος αν και παίζει χρόνια σε υψηλό επίπεδο στην Α1, δεν έχει τύχει να αγωνιστεί ποτέ στην εθνική ομάδα. Ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε και απλά σκεφτείτε πως ο κολλητός του, ο Γιάννης Καλαμπόκης κλήθηκε σε ηλικία 30 χρονών.
"Η εθνική είναι ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα του κάθε αθλητή. Αν γινόταν κάτι τέτοιο θα ήταν εκπληκτικό. Το να βρίσκεσαι ακόμα και την προεπιλογή της συγκεκριμένης εθνικής ομάδας είναι φανταστικό. Όλοι μιλούν για μια πολύ καλή παρέα.
Ένας από τους καλύτερους μου φίλους, ο Γιάννης Καλαμπόκης, στα 30 του μπήκε στην προεπιλογή και μου μιλάει καθημερινά με τα καλύτερα λόγια. Έχω χαρεί πάρα πολύ γι’ αυτόν. Θα ήταν τέλειο να μου συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά πραγματικά δεν το σκέφτομαι καθόλου. Κάθε παίκτης πάντως θα πρέπει να είναι στη διάθεση της εθνικής ακόμα κι αν πρόκειται να αγωνιστεί μόνο σε ένα φιλικό".
...και Προολυμπιακό
"Από το 2004 που ανέλαβε ο Γιαννάκης την εθνική έχει δημιουργηθεί μια εξαιρετική ομάδα, ένας μύθος που ξεκίνησε από το παιχνίδι με τη Ρωσία στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου. Οι προσδοκίες μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού και τη δεύτερη θέση στον κόσμο, είναι φυσικά μεγάλες. Πρέπει να στηρίξουμε όλοι την εθνική στο Προολυμπιακό. Αυτή η εθνική είναι για τουρνουά σαν των Ολυμπιακών Αγώνων που ξέρει να παίρνει τα νοκ άουτ παιχνίδια".
Ο πόλεμος της Α1 και η μετάλλαξη του Ολυμπιακού λόγω Γιαννάκη
Λίγο έλειψε το Μαρούσι να βρίσκεται στους τελικούς της Α1 στη θέση του Ολυμπιακού. Ο ρους της ιστορίας και
το στεφάνι του ΣΕΦ ήθελαν διαφορετικά...
"Μακάρι να είχαμε βρεθεί εμείς στους τελικούς γιατί θα ήταν μια δικαίωση για εμάς. Αλλά αν μπορέσω να το δω απ’ έξω, ψυχρά, θα σου πω ότι μου άρεσε που ο Ολυμπιακός ήταν στον τελικό κι έβγαλε ενέργεια κερδίζοντας τα δύο παιχνίδια στο ΣΕΦ οδηγώντας τη σειρά σε πέντε παιχνίδια, ενώ παραλίγο να είχε κερδίσει και το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ.
Ο ανταγωνισμός αυτών των δύο ομάδων κρατάει το ενδιαφέρον του κόσμου ψηλά, αλλά δε μ’ αρέσει ο μικρός πόλεμος που γίνεται στα δύο γήπεδα μόνο και μόνο για να κερδίσει μια ομάδα. Στα τελευταία δευτερόλεπτα του πέμπτου τελικού στο ΟΑΚΑ, οι παίκτες του Παναθηναϊκού αντί να είναι με τα χέρια ψηλά και να πανηγυρίζουν με τον κόσμο τους, ήταν με τα χέρια ψηλά για να τους ηρεμήσουν".
"Στον Ολυμπιακό από τότε που ανέλαβε ο Γιαννάκης γίνανε πολλά πράγματα. Άρχισε να παίρνει διπλά και μην ξεχνάμε ότι νίκησε στη έδρα τους Μακάμπι και ΤΣΣΚΑ, το ζευγάρι του τελικού της Ευρωλίγκας. Θεωρώ ότι κατάφερε πολλά πράγματα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Δεν πίστευα ότι θα έχει τόσο καλή εικόνα, τόσο σύντομα. Ήταν λίγο παρά φύσιν το ότι έφτασε μια ανάσα από το FINAL 4 και μια ανάσα από το πρωτάθλημα.
Για του χρόνου, οι δυο ομάδες έχουν ήδη ενισχυθεί πολύ. Ο Παναθηναϊκός έχει ήδη έναν κορμό Ελλήνων κάτι που βλέπουμε να δημιουργεί κι ο Ολυμπιακός με Παπαλουκά, Πελεκάνο και τους άλλους που ήδη έχει και θεωρώ ότι το ρόστερ του Ολυμπιακού θα είναι εφάμιλλο του Παναθηναϊκού. Βέβαια καθρέφτης όλων είναι το γήπεδο".
Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα… Η συνέντευξη έγινε χωρίς προσχέδιο. Με τον Στεφανίδη δε χρειάζεται, σε παίρνει η μπάλα. Και γράψαμε μόνο τα μισά… Και τον βάλαμε να περπατήσει και δύο χιλιόμετρα (για χαλάρωμα από τα βάρη!!!).
"Αδειάσαμε ψυχολογικά"
"Η στεναχώρια ήταν εφάμιλλη όπως πριν από δύο χρόνια όταν είχαμε χάσει από τον Άρη μες το γήπεδο μας για να βγούμε στην Ευρωλίγκα. Ήταν ακόμα μεγαλύτερη κι από τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Στο 2-0 με τον Πανιώνιο πιστέψαμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δε θεωρώ ότι αυτοκτονήσαμε, γιατί παλέψαμε με νύχια και με δόντια αλλά στο τέλος δεν είχαμε δυνάμεις.
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο πιστεύω ότι χάσαμε την πρόκριση στο τρίτο παιχνίδι, εκεί που ο Πανιώνιος δεν είχε ψυχολογία και δεν είχε τον κόσμο στο πλευρό του. Πίστευα ότι ήταν η μεγάλη μας ευκαιρία να πάρουμε εκεί το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα.
Μετά από αυτό το παιχνίδι, ο Πανιώνιος ανέκαμψε ψυχολογικά, τράβηξε τη σειρά σε βάθος χρόνου γεγονός που δε μας ευνόησε γιατί εμείς μέναμε από ενέργεια. Αδειάζαμε ψυχολογικά. Στο τέταρτο παιχνίδι θέλαμε πολύ τη νίκη, αλλά δυστυχώς χάσαμε κι εύκολα στο γήπεδο μας. Στο τελευταίο ματς, ο κόσμος του Πανιωνίου ήταν συγκλονιστικός, τα χέρια των παικτών του είχαν λυθεί και δυστυχώς χάθηκε η πρόκριση".
Ο ίδιος έβλεπε τους συμπαίκτες του στο παρκέ και τρελαινόταν, στο μυαλό του τριβέλιζε η σκέψη της συμμετοχής. Ωστόσο το ιατρικό τιμ νουθετώντας τον δεν τον άφησε να ρισκάρει εκ νέου. Πως έζησε τη σειρά με τον Πανιώνιο ο "κοντός" του Αμαρουσίου;
"Πανέτοιμος για τη νέα χρονιά"
"Ειλικρινά δε μπορείς να το φανταστείς αυτή τη στιγμή, δε μπορώ να στο περιγράψω με λόγια. Ήταν τεράστια η επιθυμία να παίξω, είχα μια κρυφή ελπίδα πως ίσως προλάβω, αλλά ήταν αδύνατο, προσπαθήσαμε, κάνανε ότι μπορούσαν οι γιατροί μας, αλλά μου το απαγόρεψαν στο τέλος. Εγώ ζήτησα μήπως ρισκάρω.
Την είχα πατήσει στο παιχνίδι με τον Άρη που ρίσκαρα με δική μου ευθύνη τη συμμετοχή και δε δικαιώθηκα. Πλέον είμαι σε πολύ καλό επίπεδο, δεν έχω κανένα πρόβλημα ιατρικό, δυστυχώς πέρασαν τα παιχνίδια που ήθελα να παίξω, αλλά τουλάχιστον είμαι πανέτοιμος για τη νέα χρονιά".
"Σαν 15χρονος"
Ήδη το έδειξε αυτό, καθώς πάτησε παρκέ μετά από ενάμιση μήνα. Στο φιλικό με τους ΑΧΕΠΑ ο 27χρονος play-maker σημείωσε 18 πόντους, αλλά πάνω απ’ όλα έδειξε υγιέστατος και με όρεξη ενόψει της νέας χρονιάς. "Δόξα τω θεώ επέστρεψα μετά από ενάμιση μήνα και ένιωσα σαν 15 χρονών παιδί που παίζει το πρώτο του παιχνίδι, έστω και φιλικό. Ένιωσα καλά, δυνατός, το πόδι μου ήταν μια χαρά".
"Να παίξουμε καλό μπάσκετ"
Το Μαρούσι φέτος μοιάζει να έκανε την υπέρβαση. Έφτασε στην τετράδα αποκλείοντας τον Άρη με μειονέκτημα έδρας, ενώ για ένα σουτ έχασε την πρόκριση στους τελικούς της Α1. Βλέπετε η μπάλα δεν έκανε το χατίρι στον Μιλισάβλιεβιτς στο τελευταίο δευτερόλεπτο στο ΣΕΦ. Κόντρα στον Πανιώνιο προηγήθηκε 2-0, αλλά το ψυχολογικό άδειασμα στέρησε το εισιτήριο της Ευρωλίγκας. Πόσο εφικτό είναι για την ομάδα των βορείων προαστίων να πετύχει κάτι ανάλογο;
"Πρέπει να καταλάβουμε ότι το Μαρούσι είναι δύσκολο να επαναλαμβάνει αυτές τις σεζόν. Ο Άρης είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα που έμεινε εκτός τετράδας, ο Πανιώνιος, η υγιής ΑΕΚ, ο Πανελλήνιος είναι ομάδες δυνατές που μπορούν να διεκδικήσουν την είσοδο στην τετράδα.
Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Θέλουμε να επαναλάβουμε κάτι ανάλογο, να έχουμε μια πολύ καλή παρουσία στο ULEB CUP και να φτάσουμε τα στάνταρντ της φετινής χρονιάς. Δε θα θεωρήσω αποτυχία το να μην μπούμε στην τετράδα, αλλά θέλουμε να παίξουμε καλό μπάσκετ και να βρεθούμε πάλι ψηλά και με αυτό το γνώμονα κινείται και η δική μας ομάδα ως προς την ενίσχυση της".
"Όλοι θέλουν να παίζουν"
Ωπ, ενίσχυση είπες; Να κι η πάσα! Ο Σούλης Μαρκόπουλος θέλησε να ενισχύσει την περιφέρεια της ομάδας και ήδη έχουν αποκτηθεί οι Κουμπούρας και Κις οι οποίοι θα πλαισιώσουν τον έμπειρο Έλληνα άσο. Τι σημαίνουν όμως οι πολλές επιλογές σε μια συγκεκριμένη θέση;
"Ο ανταγωνισμός κάνει πάντα έναν παίκτη καλύτερο, αλλά κακά τα ψέματα όλοι θέλουν να παίζουν, δύσκολα θα βρεις παίκτη που να μη θέλει να παίζει. Ελπίζω να πάνε όλα καλά για την ομάδα και όλοι στο τέλος να είμαστε ευχαριστημένοι με το μπάσκετ που παίζει η ομάδα και με το που θα καταφέρει να φτάσει. Το θέμα δεν είναι τι θα κάνουμε ατομικά, αλλά το που θα φτάσει το Μαρούσι σαν ομάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς το αποτέλεσμα είναι που κρίνει τα πάντα".
Το τρίτο βήμα!
Βρίσκεται στην καλύτερη ηλικία για έναν μπασκετμπολίστα, έχει ένα χρόνο ακόμα συμβόλαιο με το Μαρούσι και διψάει για μπάσκετ. Το πέρασμα από τον ΑΝΟΓ στο Φάληρο ήταν το πρώτο βήμα. Από εκεί ήρθε η καταξίωση με το Μαρούσι και το δεύτερο βήμα. Που σταματούν οι φιλοδοξίες του Χριστόφορου Στεφανίδη; Υπάρχει στο μυαλό του κάποιο τρίτο βήμα; (είτε αυτό είναι στην Ελλάδα ή το εξωτερικό;)
"Αυτή τη στιγμή έχω συμβόλαιο με το Μαρούσι, η ομάδα μου έχει φερθεί άψογα. Ο πρόεδρος, ο κύριος Άρης Βωβός, είναι ο πρόεδρος που όλοι θα ήθελαν να έχουν και όποιος έχει έρθει στο Μαρούσι καταλαβαίνει τι λέω. Το Μαρούσι είναι υγιέστατο οικονομικά, διοικητικά και αγωνιστικά και αποτελεί πρότυπο για ομάδες του βεληνεκούς μας. Στηρίζει την ομάδα με τον πιο σωστό και ντόμπρο πρόσωπο.
Στην καριέρα μου μέχρι τώρα δεν είχα κανένα άγχος με το πότε θα πληρωθώ. Όταν ήμουν στο Φάληρο απλά ήξερα ότι δε θα πληρωθώ, οπότε δεν αγχωνόμουν και στο Μαρούσι ξέρω ότι θα πληρωθώ γι’ αυτό πάλι δεν αγχώνομαι. Ο κύριος Βωβός, είναι ντόμπρος άνθρωπος".
"Θα ήμουν ανοιχτός, μόνο αν..."
Εμείς επιμέναμε... Εκείνος απάντησε:
"Έχω συμβόλαιο με το Μαρούσι και αυτή τη στιγμή δε σκέφτομαι κάτι άλλο. Αν προκύψει κάτι, θα το εξετάσω εκείνη την ώρα, το θέμα όμως είναι ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος. Αν τώρα προκύψει μια ομάδα μεγαλύτερη ή μια ομάδα από το εξωτερικό όπως λες, θα ήμουν ανοιχτός, μόνο αν το Μαρούσι δεν ήθελε να συνεχίσουμε ή αν βρισκόταν μια χρυσή τομή που θα ευνοεί και το Μαρούσι και εμένα.
Πάντως είμαι παίκτης του Αμαρουσίου έχω συμβόλαιο και δεν προσδοκώ κάτι, διότι διαφορετικά θα προσπαθούσα να μην έχω συμβόλαιο τώρα. Σίγουρα όλοι οι παίκτες που σέβονται τον ιδρώτα και τον κόπο τους έχουν φιλοδοξίες, αυτή τη στιγμή όμως είμαι παίκτης του Αμαρουσίου".
Κεφάλαιο Εθνική
Ο ίδιος αν και παίζει χρόνια σε υψηλό επίπεδο στην Α1, δεν έχει τύχει να αγωνιστεί ποτέ στην εθνική ομάδα. Ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε και απλά σκεφτείτε πως ο κολλητός του, ο Γιάννης Καλαμπόκης κλήθηκε σε ηλικία 30 χρονών.
"Η εθνική είναι ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα του κάθε αθλητή. Αν γινόταν κάτι τέτοιο θα ήταν εκπληκτικό. Το να βρίσκεσαι ακόμα και την προεπιλογή της συγκεκριμένης εθνικής ομάδας είναι φανταστικό. Όλοι μιλούν για μια πολύ καλή παρέα.
Ένας από τους καλύτερους μου φίλους, ο Γιάννης Καλαμπόκης, στα 30 του μπήκε στην προεπιλογή και μου μιλάει καθημερινά με τα καλύτερα λόγια. Έχω χαρεί πάρα πολύ γι’ αυτόν. Θα ήταν τέλειο να μου συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά πραγματικά δεν το σκέφτομαι καθόλου. Κάθε παίκτης πάντως θα πρέπει να είναι στη διάθεση της εθνικής ακόμα κι αν πρόκειται να αγωνιστεί μόνο σε ένα φιλικό".
...και Προολυμπιακό
"Από το 2004 που ανέλαβε ο Γιαννάκης την εθνική έχει δημιουργηθεί μια εξαιρετική ομάδα, ένας μύθος που ξεκίνησε από το παιχνίδι με τη Ρωσία στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου. Οι προσδοκίες μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού και τη δεύτερη θέση στον κόσμο, είναι φυσικά μεγάλες. Πρέπει να στηρίξουμε όλοι την εθνική στο Προολυμπιακό. Αυτή η εθνική είναι για τουρνουά σαν των Ολυμπιακών Αγώνων που ξέρει να παίρνει τα νοκ άουτ παιχνίδια".
Ο πόλεμος της Α1 και η μετάλλαξη του Ολυμπιακού λόγω Γιαννάκη
Λίγο έλειψε το Μαρούσι να βρίσκεται στους τελικούς της Α1 στη θέση του Ολυμπιακού. Ο ρους της ιστορίας και
το στεφάνι του ΣΕΦ ήθελαν διαφορετικά...
"Μακάρι να είχαμε βρεθεί εμείς στους τελικούς γιατί θα ήταν μια δικαίωση για εμάς. Αλλά αν μπορέσω να το δω απ’ έξω, ψυχρά, θα σου πω ότι μου άρεσε που ο Ολυμπιακός ήταν στον τελικό κι έβγαλε ενέργεια κερδίζοντας τα δύο παιχνίδια στο ΣΕΦ οδηγώντας τη σειρά σε πέντε παιχνίδια, ενώ παραλίγο να είχε κερδίσει και το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ.
Ο ανταγωνισμός αυτών των δύο ομάδων κρατάει το ενδιαφέρον του κόσμου ψηλά, αλλά δε μ’ αρέσει ο μικρός πόλεμος που γίνεται στα δύο γήπεδα μόνο και μόνο για να κερδίσει μια ομάδα. Στα τελευταία δευτερόλεπτα του πέμπτου τελικού στο ΟΑΚΑ, οι παίκτες του Παναθηναϊκού αντί να είναι με τα χέρια ψηλά και να πανηγυρίζουν με τον κόσμο τους, ήταν με τα χέρια ψηλά για να τους ηρεμήσουν".
"Στον Ολυμπιακό από τότε που ανέλαβε ο Γιαννάκης γίνανε πολλά πράγματα. Άρχισε να παίρνει διπλά και μην ξεχνάμε ότι νίκησε στη έδρα τους Μακάμπι και ΤΣΣΚΑ, το ζευγάρι του τελικού της Ευρωλίγκας. Θεωρώ ότι κατάφερε πολλά πράγματα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Δεν πίστευα ότι θα έχει τόσο καλή εικόνα, τόσο σύντομα. Ήταν λίγο παρά φύσιν το ότι έφτασε μια ανάσα από το FINAL 4 και μια ανάσα από το πρωτάθλημα.
Για του χρόνου, οι δυο ομάδες έχουν ήδη ενισχυθεί πολύ. Ο Παναθηναϊκός έχει ήδη έναν κορμό Ελλήνων κάτι που βλέπουμε να δημιουργεί κι ο Ολυμπιακός με Παπαλουκά, Πελεκάνο και τους άλλους που ήδη έχει και θεωρώ ότι το ρόστερ του Ολυμπιακού θα είναι εφάμιλλο του Παναθηναϊκού. Βέβαια καθρέφτης όλων είναι το γήπεδο".
Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα… Η συνέντευξη έγινε χωρίς προσχέδιο. Με τον Στεφανίδη δε χρειάζεται, σε παίρνει η μπάλα. Και γράψαμε μόνο τα μισά… Και τον βάλαμε να περπατήσει και δύο χιλιόμετρα (για χαλάρωμα από τα βάρη!!!).
