«Μοντελάκι ο δικός σου» έλεγε ο Νίκος Παπαναστασίου στην ταινία «Λαλάκης ο εισαγόμενος» που γυρίστηκε το 1984 και αυτή η ατάκα μού ήρθε στο μυαλό με την ευκαιρία του αποψινού αγώνα στο ΟΑΚΑ.

Η Ολίμπια Μιλάνο περνιέται και συστήνεται για μοντελάκι (καθόσον ανήκει στον μέγα μόδιστρο Τζιόρτζιο Αρμάνι), αλλά στην παρούσα φάση και μετά από τις επτά απανωτές ήττες που έχει υποστεί μοιάζει ρακένδυτη!

Αντιθέτως μοντελάκι έγινε ο Παναθηναϊκός που πέτυχε τρεις διαδοχικές νίκες και απόψε σημαδεύει την τέταρτη για να στανιάρει έτι περαιτέρω!

Και εις ανώτερα!

Δεν το λες και λίγο, μικρό και ευκαταφρόνητο πράγμα αυτό που έχουν καταφέρει τις τελευταίες δυο εβδομάδες οι Πράσινοι, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που είχε να τους συμβεί από τον Φεβρουάριο του 2020.

Τούς τρίτωσε λοιπόν το καλό και ασφαλώς ισχύει η συνηθισμένη σε τέτοιες περιπτώσεις, ευχή.

Άντε και εις ανώτερα!

Αυτά τα ανώτερα επιθυμεί σφόδρα να καρπωθεί και να απολαύσει ο Ντέγιαν Ράντονιτς, που θα βρει απέναντι του έναν προπονητή για τον οποίο ο Παναθηναϊκός αποτελεί μια διαρκή και επαναλαμβανόμενη Νέμεση!

Τον Ετορε Μεσίνα, εννοώ, στον οποίο ταιριάζει μια ελληνική παροιμία...

Όποιος καεί στο χυλό (του Ομπράντοβιτς), φυσάει και στο γιαούρτι (του Ράντονιτς)!

Εδώ ήρθαμε, λοιπόν, όπως λέγαμε παλιά στο σινεμά, όταν η προβολή μιας ταινίας έφτανε στο σημείο από το οποίο είχαμε αρχίσει να τη βλέπουμε.

Ο Έκτωρ και η τετραλογία

Εδώ ήρθαμε εμείς, εδώ έρχεται και ο Έκτωρ, σε αυτό το τετραπλό συναπάντημα των ελληνικών ομάδων με τις ιταλικές, μέσα σε 72 ώρες!

Χθες η ΑΕΚ αντιμετώπισε τη Ρέτζο Εμίλια και οι γυναίκες του Ολυμπιακού τη Βίρτους Μπολόνια, απόψε ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την Αρμάνι Μιλάνο και αυτή η τετραλογία ολοκληρώνεται αύριο στο Νέο Φάληρο με τον αγώνα ανδρών του Ολυμπιακού με τη Βίρτους Μπολόνια.

Ούτε παραγγελιά να είχαν κάνει ο ολυμπιακός και η Βίρτους τέτοιο … unisex αντάμωμα!

Το «Έπος της Μπολόνια»

Τις προάλλες, ανήμερα τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Βίρτους ασχολήθηκα εκτεταμένα με το εφεξής καλούμενο «Έπος της Μπολόνια», αλλά ο τελικός του Final 4 του 2002 δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Μεσίνα στοιχειώνεται από τους πράσινους δαίμονες...

Το 1998, όταν ο λεγάμενος ανέβηκε για πρώτη (από τις τέσσερις συνολικά) φορά στο θρόνο, με την Κίντερ κόντρα στην ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν στο Κύπελλο Σαπόρτα και μάλιστα γνώριζε έναν clamoroso (όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις και οι Ιταλοί) αποκλεισμό από την ομάδα που αντιμετωπίζει απόψε και στην οποία αγωνιζόταν ο Γιώργος Σιγάλας.

Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα!

Τότε, στον πρώτο ημιτελικό, οι Πράσινοι είχαν νικήσει στο ΟΑΚΑ με 77-58 και έδειχναν να έχουν αγκαλιάσει την πρόκριση στον τελικό του Βελιγραδίου, αλλά τζίφος!

Μια εβδομάδα αργότερα οι Λομβαρδοί κυριάρχησαν ολοκληρωτικά, υπερκάλυψαν το -19 με σκορ 86-61 και γράπωσαν την πρόκριση που έμοιαζε με πρωταπριλιάτικο ψέμα.

Το εννοώ αυτό διότι εκείνος ο επαναληπτικός ημιτελικός που κατέληξε σε κάζο διεξήχθη την 1^η Απριλίου του 1998!

Στον πάγκο της Στεφανέλ Μιλάνο βρισκόταν ο συχωρεμένος ο Φράνκο Καζαλίνι, ενώ εκείνη τη σεζόν ο μεν Μεσίνα ρουφούσε το νέκταρ (με την Κίντερ Μπολόνια) στη Βαρκελώνη, ο δε... Ζέλικο Ομπράντοβιτς οδηγούσε την Μπενετόν Τρεβίζο στο ίδιο Final 4 και έβλεπε τον Μπάνε Πρέλεβιτς να του φράζει τον δρόμο προς τον τελικό.

Η Coca Cola του Ζέλικο και η γραβάτα του Ετορε

Επίτηδες ανακατεύω τον Ομπράντοβιτς και σε αυτή την υπόθεση, άλλωστε ο Ζοτς είναι σαν την... Coca Cola στο πασίγνωστο διαφημιστικό σποτ που κάνει και ρίμα.

Πάει με όλα!

Δεν θα ασχοληθώ και πάλι με τον τελικό της 5^ης Μαΐου του 2002 (Παναθηναϊκός-Κίντερ 89-83), αλλά με τα επιγενόμενα που επέτειναν τους εφιάλτες του Μεσίνα.

Πέντε χρόνια αργότερα, στις 6 Μαΐου του 2007, στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έραψε το τέταρτο αστέρι στη στολή του, νικώντας στον μνημειώδη (για την ποιότητα, την παραγωγικότητα και το σασπένς) τελικό την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 93-91 και αναγκάζοντας τον Μεσίνα να φάει τη… γραβάτα του.

Τι εννοώ;

Ο Ετορε είχε πει ότι αυτή τη φορά (σε αντίθεση ό,τι ειχε συμβεί το 2002) θα φόραγε την επίσημη γραβάτα της ομάδας, για ν' αλλάξει το γούρι του κόντρα στον Ομπράντοβιτς, αλλά ούτε κι αυτή η επιλογή του έκατσε!

Στον τελικό ο Ομπράντοβιτς έδωσε εντολή για πολλές διεισδύσεις στη ρακέτα και για αλλαγές σε όλα τα σκριν (ποντάροντας στην ικανότητα του Μπατίστ και του Ντικούδη) σημάδεψε τα αργά πόδια των παικτών της ΤΣΣΚΑ στα pick n' roll και πόνταρε πολύ στην υπομονή της ομάδας του στο σετ παιχνίδι, θεωρώντας ορθώς ότι οι Μοσχοβίτες παραιτούνται από την αμυντική ένταση τους στα τελευταία 5-6'' της αντίπαλης επίθεσης.

Στην Αθήνα ο Μεσίνα μπορεί να μην κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο και να πετύχει το repeat (μετά την Πράγα) που θα εξελισσόταν σε three-peat (στη Μαδρίτη, το 2008), αλλά είπε-και τι δεν είπε-ο στόμας του!

Η κηδεία, η βόλτα στο Σύνταγμα και το... ξεχείλωμα του Χόλντεν

Ιδού ένα μικρό απάνθισμα.

>> «Με πόνεσε πολύ η Μπολόνια, αλλά το ξεπερνάω. Ξέρω, εσείς θέλατε να χάσουμε από τη Μάλαγα για να γράφετε για εκπλήξεις, αλλά δεν σας κάναμε το χατίρι. Χαλαρώστε λίγο και χαμογελάστε, δεν έχουμε κηδεία» (μετά τον ημιτελικό).

>> «Ελπίζω να μην ξαναχάσουμε 19 βολές όπως τότε στην Μπολόνια, αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει τι γίνεται σε ένα Final 4». (την παραμονή του τελικού)

>> «Το πρωί του τελικού στην Μπολόνια ο Ζέλικο βγήκε μια βόλτα στην Piazza Maggiore και όλοι του έλεγαν ότι το βράδυ θα χάσει. Ε, λοιπόν, αν βγω κι εγώ στην πλατεία Συντάγματος, κανείς δεν θα μου δίνει τύχη για τον τελικό» (στη συνέντευξη Τύπου του Σαββάτου).

>> «Με ρωτάτε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα κορμιά που έχει στη ρακέτα ο Παναθηναϊκός; Ε και τι θέλετε να κάνω; Να τραβήξω τον Χόλντεν από τα αυτιά για να ξεχειλώσει;» (στη συνέντευξη Τύπου του Σαββάτου).

>> «Το χειρότερο πράγμα σε ένα Final 4 είναι να παίζεις στον μικρό τελικό. Το δεύτερο χειρότερο είναι να μιλάς πρώτος στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής» (μετά τον τελικό).

>> «Μα είσαι καλά άνθρωπε μου που εγώ έχω τον πόνο μου για την ήττα κι εσύ με ρωτάς αν θα πάω προπονητής στους Ράπτορς; Εάν πάντως μάθεις κάτι, κάνε μου ένα τηλέφωνο» (επίσης μετά τον τελικό)

Το «μη φάουλ» και η ζώνη

Ο Μεσίνα απόλαυσε το νέκταρ την επόμενη χρονιά στη Μαδρίτη και δίκην deja vu από το ΟΑΚΑ ξαναβρήκε απέναντι του τον Παναθηναϊκό στις 3 Μαΐου του 2009 στο Βερολίνο σε έναν συναρπαστικό, ανατρεπτικό και... άγριο τελικό στον οποίο, όπως είπε ο Ομπράντοβιτς συνέβησαν «many strange things», προσπαθώντας να εξηγήσει πώς το 56-33 μετατράπηκε σε 70-69 για να καταλήξει το θρίλερ στο 73-71, με το ύστατο άστοχο σουτ του Σισκάουσκας και ενώ στο debate του τελευταίου τάιμ άουτ οι Πράσινοι συνομολόγησαν να μην κάνουν φάουλ.

Ο Μεσίνα επέλεγε ένα πολύ ψηλό σχήμα με τον Σισκάουσκας στη θέση «2», ενώ (όπως είχε πράξει ο Παναγιώτης Γιαννάκης στον «εμφύλιο» ημιτελικό) έπαιξε κι ελόγου του μια άμυνα ζώνης, ωστόσο την απέσυρε μετά τα 7/10 τρίποντα του Παναθηναϊκού στη δεύτερη περίοδο.

Ένα μυστήριο, που παραμένει αδιευκρίνιστο είναι τι είπε ο Ομπράντοβιτς όταν (μετά τη λήξη του τελικού) πήγε ορμητικά πάνω στον Μεσίνα, που φαινόταν να έχει... στραβώσει για κάποιον λόγο.

Ο Σέρβος προπονητής του είπε κάτι στο αυτί και στη συνέχεια αγκαλιάστηκαν, αλλά όταν ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου για το τι ακριβώς συνέβη, απάντησε κοφτά: «Αφού δεν σας είπε ο Ετορε, δεν θα σας πω ούτε εγώ»!

Δεν μαρτύρησε τι διημείφθη μεταξύ τους ο Μεσίνα, αλλά ήταν πάλι σκέτο περιβόλι και ιδού τα τεκμήρια…

Ο Οδυσσέας, ο ηλίθιος και η κρεβατομουρμούρα

>> «Το κάνεις επίτηδες Βασίλη. Αυτή είναι η στρατηγική των Ελλήνων, ξέρετε! Ενεργούν από σήμερα σαν τον πολυμήχανο Οδυσσέα για να με κάνουν να φαίνομαι ηλίθιος και να με τρελάνουν ώστε να μην μπορώ να κοουτσάρω την ομάδα μου» (απευθυνόμενος προς την αφεντιά μου, στη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης, όταν του υπέβαλα μια ερώτηση στα ελληνικά, αλλά επειδή δεν είχε φορέσει ακόμη ακουστικά για να έχει τη μετάφραση, την επανέλαβα στα αγγλικά)

>> «Μου τηλεφώνησε η γυναίκα μου χθες το βράδυ, μόλις έληξε ο αγώνας του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακού και ξέρετε τι μου είπε; “Ωχ, Ετορε, πάλι με τον Ομπράντοβιτς μπλέξαμε”. Ξέρετε, πριν από λίγο καιρό, ένα βράδυ που πέφταμε για ύπνο η Λάουρα με έκανε ράκος διότι μου είπε «είσαι πολύ καλός προπονητής αμόρε, αλλά ο Ζέλικο είναι λίγο καλύτερος» (στη συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ το Σάββατο).

Η αχίλλειος πτέρνα του Ζέλικο και το καρτελάκι του... Γκαστόνε!

>> «Οι Έλληνες ξέρουν καλά την ιστορία του Έκτορα, που είναι ένας συμπαθής ήρωας της μυθολογίας, αλλά τον σκότωσε ο Αχιλλέας και έσυρε το πτώμα του γύρω από τα τείχη της Τροίας. Ελπίζω ότι μέχρι αύριο το βράδυ θα έχω βρει την αχίλλειο πτέρνα του Ζέλικο και θα τον νικήσω» (στην ίδια συνέντευξη).

>> «Δεν το είχα λογαριάσει ότι είμαι αήττητος σε οκτώ ημιτελικούς! Τελικά όταν έχω χρόνο να προετοιμάσω ένα ματς είμαι πολύ καλός, αλλά όταν πρέπει να κάνω αυτή τη δουλειά μέσα σε 48 ώρες δεν τα καταφέρνω πάντοτε» (επίσης στη συνέντευξη του Σαββάτου).

Για τον επίλογο κράτησα ένα ενσταντανέ που εκτυλίχθηκε μόλις ολοκληρώθηκε αυτή η συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ, το Σάββατο μεσημέρι.

Σηκώθηκαν λοιπόν από το πάνελ ο Ομπράντοβιτς, ο Μεσίνα, ο Σπανούλης και ο Χριάπα και από το κούνημα του τραπεζιού έπεσαν στο πάτωμα τα τρία από τα τέσσερα καρτελάκια.

Το μόνο που έμεινε ακίνητο στη θέση του ήταν εκείνο που έγραφε «Ζeljko Obradovic, Panathinaikos coach».

Oops!

Είδα τη σκηνή κι όταν πλησίασα συνωμοτικά τον Zοτς και του είπα τι έγινε, έβαλε τα γέλια και μου είπε «ε, γι αυτό, πριν από 15 χρόνια με λέγατε Γκαστόνε»!

Πες το ψέματα.