Ο Ντέιβιντ Λάιτι (33 χρονών, 1.98 μέτρα) είναι ο άνθρωπος που ξεχώρισε το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού για την θέση του “μπαλαντέρ” στις θέσεις 2-3 και όπως φαίνεται θα πιάσει λιμάνι, σε μία επιλογή που ξένισε και αιφνιδίασε.

Στα 33 του χρόνια πλέον, ο Λάιτι έμοιαζε να έχει βγάλει ρίζες στην Γαλλία και την Βιλερμπάν, αφού με εξαίρεση την σεζόν 2016/17 (που την μοίρασε σε Τρέντο και Σάσαρι) βρίσκεται στην ομάδα από το 2014, κάτι που δείχνει πολλά τόσο για την συνέπειά του, όσο και για το πόσο σημαντικός ήταν για την γαλλική ομάδα.

Ο Λάιτι είναι ένας μπαρουτοκαπνισμένος γκαρντ/φόργουορντ, ένας παίκτης που έχει δείξει τι μπορεί να κάνει και τι δεν μπορεί να κάνει στο παρκέ. Το θέμα είναι βέβαια γιατί τον επέλεξε ο Ολυμπιακός. Το SPORT24 θα προσπαθήσει να βρει την απάντηση με την βοήθεια του InStat Scout.

Το Post Up παιχνίδι που τραβάει την προσοχή

Σύμφωνα με το InStat Scout, την φετινή σεζόν μόλις 15 παίκτες πόσταραν περισσότερες από 50 φορές στην EuroLeague. Μόνο δύο εξ αυτών ήταν περιφερειακοί: Ο Ντέιβιντ Λάιτι που πόσταρε 63 φορές (7ος σε σύνολο Post Up επιθέσεων ανάμεσα σε όλους τους παίκτες) και ο Νίκολα Κάλινιτς της Βαλένθια (50 φορές - 15ος στην λίστα), αν και ο τελευταίος πρακτικά συμπεριφέρεται ως πάουερ φόργουορντ. Σε αυτές τις επιθέσεις ο Λάιτι πρόσφερε 0.95 πόντους ανά κατοχή, σε ένα εξαιρετικό νούμερο, αφού μόλις τρεις παίκτες (Μίροτιτς, Τόμπκινς και Πρίντεζης) σημείωναν περισσότερους από 1 πόντο ανά κατοχή σε τέτοια κατάσταση φέτος.

Η αναφορά στο παιχνίδι του Λάιτι με πλάτη δεν γίνεται τυχαία. Ο έμπειρος γκαρντ/φόργουορντ είναι ένας παίκτης με εξαιρετικό Post Up παιχνίδι, ο οποίος μπορεί να γυρίσει και από τους δύο ώμους πριν σουτάρει, έχει καλό footwork, δίνει λύσεις. Η ικανότητα να έχει κάποιος έναν παίκτη με ικανότητα στο Post Up παιχνίδι (ειδικά περιφερειακό) σε μία εποχή που τείνει να εξαφανιστεί, είναι χρήσιμη για ένα πολύ απλό λόγο: Μπορεί να αποτελέσει αποκούμπι σε δύσκολες στιγμές. Όταν τα σουτ δεν μπαίνουν, όταν μία ομάδα χρειάζεται δύο πόντους έστω και με... αίμα, μπορεί να δώσει την μπάλα στο post.

Ο Ολυμπιακός το κάνει αυτό χρόνια με τον Γιώργο Πρίντεζη. Όποτε είχε την ανάγκη από δύο πόντους έδινε την μπάλα στον υπαρχηγό του. Ο Πρίντεζης όμως μεγαλώνει. Οι “ερυθρόλευκοι” έχουν ανάγκη από Post Up παιχνίδι, αφού κανείς άλλος παίκτης του ρόστερ δεν μπορεί να το δώσει αυτό. Ο Λάιτι μπορεί να το προσφέρει.

Το σουτ μετά από ντρίμπλα, η δημιουργία και το ασταθές τρίποντο

Αφήνοντας στην άκρη το Post Up παιχνίδι του Λάιτι, η κουβέντα πλέον πάει στο τι μπορεί να κάνει με την μπάλα στα χέρια όταν είναι με πρόσωπο στο καλάθι. Εκεί που φαίνεται ότι μπορεί να κάνει λίγο από όλα.

Ο Λάιτι είναι ένας παίκτης που είναι πιο αποδοτικός όταν έχει την μπάλα στα χέρια. Του αρέσει να παίρνει σκριν (συνήθως από την αριστερή πλευρά για να πάρει τον δεξί διάδρομο) ώστε να έχει επιλογές. Είναι εξαιρετικός σουτέρ μετά από ντρίμπλα από μέση απόσταση, σουτάροντας φέτος σύμφωνα με το Instat Scout με το εξαιρετικό 55.6% στα σουτ που πήρε από μέση απόσταση μέσα από το τρίποντο σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ δεν φοβάται να πάει και μέχρι μέσα στο καλάθι, σουτάροντας με 59% στο “ζωγραφιστό” σε EuroLeague και Γαλλικό πρωτάθλημα. Ο Λάιτι δεν θα προσπαθήσει να σπάσει... τοίχο όπως ο ΜακΚίσικ. Τουναντίον, θα προτιμήσει συχνά να σουτάρει από μέση απόσταση, αφού είναι μέτριος αθλητής.

Στον τομέα της δημιουργίας ο Λαίτι είναι... συμπαθητικός. Είναι ξεκάθαρο πως αν πάρει σκριν (συνήθως στις 45 μοίρες) θα το πάρει για να εκδηλώσει επίθεση. Παρόλα αυτά, σε όλη την καριέρα του έχει σταθερά κοντά στις 2 ασίστ μέσο όρο (φέτος είχε 1.7), δείχνοντας κάποιες δυνατότητες σε αυτό τον τομέα. Είναι καλύτερος στο να πασάρει στην περιφέρεια από ότι στον ψηλό που ρολάρει στο καλάθι όταν παίζει Πικ εν Ρολ, ωστόσο αυτό που κυρίως τραβάει την προσοχή είναι άλλο: Όταν έχει την μπάλα στα χέρια δεν βιάζεται. Συχνά παίρνει ένα σκριν και σταματάει λίγο την κίνησή του, συνεχίζει να ντριμπλάρει και μετά από 1 δευτερόλεπτο έχοντας τον αμυντικό στην πλάτη του αποφασίζει για την επιλογή του.

Αφήνοντας αυτά στην άκρη πάντως, ένα ακόμα πράγμα είναι σαφές: Ο Λάιτι δεν είναι σουτέρ. Στην φετινή EuroLeague σούταρε με 35.1% στα τρίποντα που είναι οριακά... συμπαθητικό νούμερο (στην Γαλλία σούταρε με 37.8%, αλλά τα μεγέθη είναι διαφορετικά). Το πραγματικά ανησυχητικό ωστόσο είναι ότι σύμφωνα με το InStat Scout ο Λάιτι στην φετινή EuroLeague σούταρε μόλις με 32.6% σε καταστάσεις Catch and Shoot (όπου σούταρε αμέσως χωρίς να ντριμπλάρει δηλαδή), έχοντας συνολικά 17/49 τρίποντα σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό το νούμερο είναι μέτριο. Αυτό το νούμερο σχεδόν... εξασφαλίζει ότι ο παίκτης που τον μαρκάρει στην αδύνατη πλευρά πιθανόν να τον αφήσει ελεύθερο, κλείνοντας την ρακέτα. Σε έναν Ολυμπιακό που με τα ισχύοντα δεδομένα ο μόνος κλασικό΄ς σουτέρ είναι ο Βεζένκοβ, αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα.

Ενας αμυντικός που δίνει ευελιξία στην περιφέρεια

Πηγαίνοντας στην άλλη πλευρά του παρκέ, μπορεί να γίνει ακόμα πιο σαφές γιατί ο Ολυμπιακός επέλεξε τον Λάιτι: Επειδή μπορεί να δώσει πράγματα στην άμυνα, προσφέροντας ένα ακόμα ημίψηλο κορμί.

Ο Λάιτι είναι ένας ευέλικτος αμυντικός, ο οποίος μπορεί να μαρκάρει υπό προϋποθέσεις από το 1 έως το 4. Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να “κλειδώσει” έναν σούπερ γρήγορο πόιντ γκαρντ όπως ο Σέιν Λάρκιν ή ο Μάικ Τζέιμς, ή έναν πάουερ φόργουορντ όπως ο Νίκολα Μίροτιτς. Είναι όμως ένας συνεπής αμυντικός που θα παλέψει σε κάθε φάση, θα προσπαθήσει να σπάσει τα σκριν όταν μαρκάρει στην περιφέρεια (κάτι που θα είναι απαραίτητο όταν θα συνυπάρχει -όπως και στην Βιλερμπάν - με τον Μουστάφα Φαλ και θα παίζει flat άμυνα στο Πικ εν Ρολ) και κυρίως θα κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει μπροστά στον παίκτη που μαρκάρει.

Ο Λάιτι δεν είναι σούπερ αθλητής. Τα πλάγια βήματά του είναι άνω του μετρίου. Έχει όμως ενεργά χέρια, κυνηγάει τον αντίπαλό του παντού, είναι συνεπής και αμυντικός... πολυθεσίτης. Δεδομένης της παρουσίας των Γουόκαπ, ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, Λαρεντζάκη, Βεζένκοβ, Ζαν-Σαρλ στο ρόστερ, καταλαβαίνει δηλαδή κανείς ότι έχει ένα γνώρισμα που ζητάει ο Γιώργος Μπαρτζώκας: Μπορεί να υποστηρίξει την άμυνα με αλλαγές, κάτι που μοιάζει... προαπαιτούμενο στον φετινό Ολυμπιακό.

Ένας χρήσιμος ρολίστας που κάνει αυτά που δεν κάνουν άλλοι

Τι είναι λοιπόν ο Λάιτι; Είναι ένας χρήσιμος ρολίστας με υψηλό μπασκετικό I.Q, ένας παίκτης που ξέρει τον ρόλο του και προσπαθεί να παίξει μέσα από αυτόν. Είναι ένας γκαρντ/φόργουορντ που ποστάρει εξαιρετικά, σουτάρει καλά μετά από ντρίμπλα και παίζει σταθερή άμυνα, αλλά την ίδια στιγμή είναι σουτέρ ημέρας, ο οποίος είναι πιο αποδοτικός αν έχει τουλάχιστον έναν καλό σουτέρ στο πλευρό του για να έχει χώρους.

Παρατηρώντας κάποιος το ρόστερ του Ολυμπιακού – και κυρίως την πολυκοσμία πλέον στις θέσεις 2 και 3 στην ομάδα – καταλαβαίνει ότι ο Αμερικανός κάνει αυτά που δεν κάνουν άλλοι παίκτες. Ο Λάιτι θα δώσει παιχνίδι στο post και σουτ από μέση απόσταση μετά από ντρίμπλα (κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι ΜακΚίσικ και Παπανικολάου), αλλά δεν θα πάρει την μπάλα να ορμήσει στο καλάθι (όπως ο ΜακΚίσικ) και δεν θα αποτελεί σταθερή απειλή από την περιφέρεια σε Spot Up καταστάσεις (όπως ο Παπανικολάου). Θα μπορεί να παίξει ρόλο δεύτερου δημιουργού όταν χρειάζεται ανάσες ένας εκ των Σλουκα ή Γουόκαπ αλλά όχι σε ελίτ βαθμό. Θα δώσει λύσεις με το σουτ του από μέση απόσταση, αλλά δεν μπορεί να κουβαλάει τον Ολυμπιακό στο σκοράρισμα κάθε βράδυ.

Στο τέλος της ημέρας, ο Λάιτι είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ. Σε μία ομάδα με ξεκάθαρους ρόλους μπορεί να γίνει ο λεγόμενος “glue guy”. Ο παίκτης δηλαδή που θα βοηθήσει να ταιριάξουν όλα τα κομμάτια του παζλ. Μπορεί να μην είναι σέξι επιλογή, αλλα ενδεχομένως να αποδειχθεί η σωστή επιλογή. Αρκεί βέβαια το ρόστερ που θα είναι δίπλα του να του δώσει την δυνατότητα για αυτό.